- 5 Haziran 2021
- 23
- -31
- 1
- 38
- Konu Sahibi Aysundeniz34
- #1
Kadın-erkek ilişkileri, evlilik, aile konuları konuşulduğunda beni kimse ciddiye almıyor, sert tepkilerle karşılaşıyorum. Neden böyle davranıyorlar?
Ofiste ve arkadaş çevremde bir konu hakkında tartışırken benim düşüncelerime önce tuhaf tuhaf bakıyorlar, sonra bir sessizlik hakim oluyor. Daha da konuşacak olursam, psikolojik sorunlarımı yüzüme vuruyorlar ve ciddiye almıyorlar beni.
Sen bu işlerden anlamazsın, çünkü sorun bu işleri çözecek olan kafanda diyorlar. Bazen ben daha da üsteliyorum, sağlık sorunlarımı yüzüme vurmayın, bana düşüncelerinizle gelin diyorum, bu defa şöyle diyorlar: "Hasta olmanın arkasına saklanıp, saçma sapan, ahlak dışı şeyler söylüyorsun. Eleştirildiğinde ise, hasta olmanın arkasına saklanıyorsun. Ya saçma sapan şeyler konuşma ya da konuşuyorsan gelen eleştirileri kabul et. Psikolojik sorunların, sana dokunulmazlık kazandırmıyor."
Mesela kadın-erkek ilişkileri konusunda, kadının sınırsız bir şekilde dilediği her şeyi yaşamasını önerdiğimde, bana bakışları bir anda değişiyor. Geçen gün 22 yaşındaki bir kızın dedikodusunu yapıyorduk. 22 yaşlarında. Daha önce üç farklı erkekle ilişkisi olmuştu. Şimdi yeni birini bulmuş, onunla evlenecek. Ben bu kızın yaptığının gayet normal olduğunu savununca, bana bön bön baktılar.
Başka bir olay daha anlatayım. Ofisteki bir arkadaş kocasından boşanmak üzere. Ben ona sürekli destek oluyorum. Bir yıldır, daha genç ve yakışıklı bir adamla çıkıyor. İkisi bir arada gitmeyince ona boşanmasını önerdim ve sürekli ona bu konuda destek oluyorum. İki çocuğu var, onlar da biraz sorun yaşayacak fakat fikirlerimle bu konuda onu ikna etmeyi başardım sayılır. Bir avukat arkadaşımla da görüştüm, yardımcı olacak. Galiba gelecek ay işlemler bitecek. Mesela bu konuda bana acımasızca saldırıyor diğerleri. Sanki ben boşandırmışım gibi... Ofise çocukları geldiğinde onlar da bana bön bön bakıyor, halbuki ben onlarla da konuşup ilgilenmeye çalışıyorum.
Özetleyecek olursam, neden çevremdeki insanlar bana acımasız biriymişim gibi davranıyorlar? Sanki yuva yıkan, ahlaksız, kötü bir kadınmışım gibi, her söylediğime, her düşünceme karşı çıkıyorlar. Psikolojik sorunlarım var dediğimde ise biraz susuyorlar, sonra farklı şekilde üzerime geliyorlar. Bu sorunun altından nasıl kalkabilirim, lütfen yardım edin.
Ofiste ve arkadaş çevremde bir konu hakkında tartışırken benim düşüncelerime önce tuhaf tuhaf bakıyorlar, sonra bir sessizlik hakim oluyor. Daha da konuşacak olursam, psikolojik sorunlarımı yüzüme vuruyorlar ve ciddiye almıyorlar beni.
Sen bu işlerden anlamazsın, çünkü sorun bu işleri çözecek olan kafanda diyorlar. Bazen ben daha da üsteliyorum, sağlık sorunlarımı yüzüme vurmayın, bana düşüncelerinizle gelin diyorum, bu defa şöyle diyorlar: "Hasta olmanın arkasına saklanıp, saçma sapan, ahlak dışı şeyler söylüyorsun. Eleştirildiğinde ise, hasta olmanın arkasına saklanıyorsun. Ya saçma sapan şeyler konuşma ya da konuşuyorsan gelen eleştirileri kabul et. Psikolojik sorunların, sana dokunulmazlık kazandırmıyor."
Mesela kadın-erkek ilişkileri konusunda, kadının sınırsız bir şekilde dilediği her şeyi yaşamasını önerdiğimde, bana bakışları bir anda değişiyor. Geçen gün 22 yaşındaki bir kızın dedikodusunu yapıyorduk. 22 yaşlarında. Daha önce üç farklı erkekle ilişkisi olmuştu. Şimdi yeni birini bulmuş, onunla evlenecek. Ben bu kızın yaptığının gayet normal olduğunu savununca, bana bön bön baktılar.
Başka bir olay daha anlatayım. Ofisteki bir arkadaş kocasından boşanmak üzere. Ben ona sürekli destek oluyorum. Bir yıldır, daha genç ve yakışıklı bir adamla çıkıyor. İkisi bir arada gitmeyince ona boşanmasını önerdim ve sürekli ona bu konuda destek oluyorum. İki çocuğu var, onlar da biraz sorun yaşayacak fakat fikirlerimle bu konuda onu ikna etmeyi başardım sayılır. Bir avukat arkadaşımla da görüştüm, yardımcı olacak. Galiba gelecek ay işlemler bitecek. Mesela bu konuda bana acımasızca saldırıyor diğerleri. Sanki ben boşandırmışım gibi... Ofise çocukları geldiğinde onlar da bana bön bön bakıyor, halbuki ben onlarla da konuşup ilgilenmeye çalışıyorum.
Özetleyecek olursam, neden çevremdeki insanlar bana acımasız biriymişim gibi davranıyorlar? Sanki yuva yıkan, ahlaksız, kötü bir kadınmışım gibi, her söylediğime, her düşünceme karşı çıkıyorlar. Psikolojik sorunlarım var dediğimde ise biraz susuyorlar, sonra farklı şekilde üzerime geliyorlar. Bu sorunun altından nasıl kalkabilirim, lütfen yardım edin.
kendi özel hayatında böyle davranan bir insanın ahlak bekçiliği yapması da, onun arkadaşlarının da kendisine sırf arkadaşları diye ses etmeyip,başkası yapınca o kişinin arkasından atıp tutması da iğrenç.
bence bu görüşlerde sorun yok.
