- 14 Aralık 2011
- 1.712
- 1.703
-
- Konu Sahibi Sheldon_Cooper
- #161
Kesinlikle barış musluyu takip et.
Kesinlikle barış musluyu takip et.Biliyorum daha ciddi bir şey beklediniz.Üzgünüm.Ama lütfen okumaya devam edin.Bence buna değer.
Bende kusma fobisi var,öyle rezil bir fobi ki bu,anksiyete okb depresyon yeme bozukluğu panik atak germafobi hatta agorafobi...Her gün yeni bir mental sorun ekliyor yaşamınıza.
Annem bende bir haller olduğunu anladı ve tanıdık bir psikiyatriste götürdü.Ben konuşurken o da odadan çıkmadı hiç rahat anlatamadım.Psikiyatrist uyku için bir ilaç yazıp yolladı max 15 dk durduk içeride.
Uyku için verdiği ilacı da uykuda midem bulanırsa ve ilaç etkisiyle uyanamayıp uykuda kusarsam veya boğulursam diye düşünüp içmedim hiç.Ve kusma korkusu sebebiyle olan panik ataklarım iyice arttı.
Annem fobimi az çok biliyor ama ciddiye almıyor,aksine sürekli balık tavuk gibi tüketmekte çok zorlandığım gıdaları pişiriyor.Bunlar daha yapılmadan önce bile strese giriyorum ben.Hem korona hem de beni anlamamasından dolayı tekrar psikiyatriste de gidemiyorum.Online terapi almak istiyorum,bilgisi ve önerisi olan varsa yazsın lütfen.
Bu fobi hayatımı mahvediyor,derslerimi,tüm aktivitelerimi aksatıyor.Seyahate çıkmaktan,hatta bazen sokağa çıkmaktan bile çok korkuyorum.Kusma eylemini çok rahat yapabilen insanlara özeniyorum.Ya da kusmayı en fazla biraz karın ağrılı ishal gibi görenlere.
Ne yaşadım,neden bundan bu kadar korkuyorum bilmiyorum ama kendimi bildim bileli kusmaktan korkarım.Ama artık fobim iyice ilerleyip tavan yaptı.Sürekli yeni önlemler geliştiriyorum.Paranoyak oldum dizanteri kolera norovirüs vs kaparım diye korkuyorum evde.
Bugün de sabah peynir yedim,6 saat sonra balık yedim hamsi.Deniz kıyısı olan yerde değiliz balık çok çok taze değildir.Ondan da 3 saat kadar sonra Nutella ve ekmek yedim.Acaba bir şey olur mu diye yine korktum ama iyiydim,şimdi midemden sesler geliyor gaz çıkarıyorum,bulantım yok ama psikolojik olarak berbat bir haldeyim 1-2 kere öğürdüm.Bu gece yine uyumayacağım galiba.Zaten çoğu gece geç uyuyorum çünkü fobi geceleri azıtıp bana atak geçirttiriyor.
Bu fobi beni içten tüketiyor,inanın göründüğü kadar basit değil.Böyle yaşanmıyor.Tek istediğim şey mental ve fiziksel sağlık.Artık ölmek de istemiyorum yaşamak da.Ama bu fobi beni gerçekten intiharın eşiğine getirdi.Yetmezmiş gibi annemler zorla yemek yediriyor.Diş fırçalamaktan banyoda ağzımı çalkalamaktan bile korkuyorum şebeke suyu kullanıyoruz acaba mikrop var mıdır iyi klorlanmış mıdır diye.
Ne yapmalıyım ben,benzer şeyler yaşayıp da iyileşen ya da kusmanın kötü olmadığını bana iddia edebilecek biri var mı ? Online psikiyatrist önerebilecek var mı bari ?
Oh be yazmak iyi geldi.Umarım birileri okur da daha da iyi olur.
Söylediğiniz dışarıdan çok tuhaf duruyor ama eminim sizin açınızdan çok rahatsız edicidir.Biliyorum daha ciddi bir şey beklediniz.Üzgünüm.Ama lütfen okumaya devam edin.Bence buna değer.
Bende kusma fobisi var,öyle rezil bir fobi ki bu,anksiyete okb depresyon yeme bozukluğu panik atak germafobi hatta agorafobi...Her gün yeni bir mental sorun ekliyor yaşamınıza.
Annem bende bir haller olduğunu anladı ve tanıdık bir psikiyatriste götürdü.Ben konuşurken o da odadan çıkmadı hiç rahat anlatamadım.Psikiyatrist uyku için bir ilaç yazıp yolladı max 15 dk durduk içeride.
Uyku için verdiği ilacı da uykuda midem bulanırsa ve ilaç etkisiyle uyanamayıp uykuda kusarsam veya boğulursam diye düşünüp içmedim hiç.Ve kusma korkusu sebebiyle olan panik ataklarım iyice arttı.
Annem fobimi az çok biliyor ama ciddiye almıyor,aksine sürekli balık tavuk gibi tüketmekte çok zorlandığım gıdaları pişiriyor.Bunlar daha yapılmadan önce bile strese giriyorum ben.Hem korona hem de beni anlamamasından dolayı tekrar psikiyatriste de gidemiyorum.Online terapi almak istiyorum,bilgisi ve önerisi olan varsa yazsın lütfen.
Bu fobi hayatımı mahvediyor,derslerimi,tüm aktivitelerimi aksatıyor.Seyahate çıkmaktan,hatta bazen sokağa çıkmaktan bile çok korkuyorum.Kusma eylemini çok rahat yapabilen insanlara özeniyorum.Ya da kusmayı en fazla biraz karın ağrılı ishal gibi görenlere.
Ne yaşadım,neden bundan bu kadar korkuyorum bilmiyorum ama kendimi bildim bileli kusmaktan korkarım.Ama artık fobim iyice ilerleyip tavan yaptı.Sürekli yeni önlemler geliştiriyorum.Paranoyak oldum dizanteri kolera norovirüs vs kaparım diye korkuyorum evde.
Bugün de sabah peynir yedim,6 saat sonra balık yedim hamsi.Deniz kıyısı olan yerde değiliz balık çok çok taze değildir.Ondan da 3 saat kadar sonra Nutella ve ekmek yedim.Acaba bir şey olur mu diye yine korktum ama iyiydim,şimdi midemden sesler geliyor gaz çıkarıyorum,bulantım yok ama psikolojik olarak berbat bir haldeyim 1-2 kere öğürdüm.Bu gece yine uyumayacağım galiba.Zaten çoğu gece geç uyuyorum çünkü fobi geceleri azıtıp bana atak geçirttiriyor.
Bu fobi beni içten tüketiyor,inanın göründüğü kadar basit değil.Böyle yaşanmıyor.Tek istediğim şey mental ve fiziksel sağlık.Artık ölmek de istemiyorum yaşamak da.Ama bu fobi beni gerçekten intiharın eşiğine getirdi.Yetmezmiş gibi annemler zorla yemek yediriyor.Diş fırçalamaktan banyoda ağzımı çalkalamaktan bile korkuyorum şebeke suyu kullanıyoruz acaba mikrop var mıdır iyi klorlanmış mıdır diye.
Ne yapmalıyım ben,benzer şeyler yaşayıp da iyileşen ya da kusmanın kötü olmadığını bana iddia edebilecek biri var mı ? Online psikiyatrist önerebilecek var mı bari ?
Oh be yazmak iyi geldi.Umarım birileri okur da daha da iyi olur.
Onu da geçtim benim gittiğim yerde 2-3 doktor vardı masada biri bilgisayarın başında biri benimle konuşuyor diğeri de perdenin arkasından diğer hastayla konuşuyor.
Bölüm kadın doğum,ortopedi falan olsa anlarım.Kalabalık bölümler sonuçta.
Ama psikiyatride sıra bile yoktu.Mesai bitiş saatleri de değildi,öyle olsa yine anlarım yetişmemiştir diye.
Canım ben sana şunu diyeyim ; internetten hukuk ve sağlık öğrenilmez .. şu suçu işledim diye bakarsın 10’ sene hapis çıkar .. yüzüm uyuştu diye bakarsın ms hastalığı çıkar .. bende senin gibi bi ara baktım hastalık hastası oldum . Orada okuduğum belirtileri yaşamaya başladım. Ayağımı hastanelerden zor aldım . Benden sana tavsiye git bi spor salonuna yazıl . Düzenli spor yap , yemi çevre edin tek kalma gez toz kafanı dağıt .. kendini dinleme ... insan kendi kendinin doktoru olmalıÖyle mi dersiniz ? Ne yapmalıyım peki ?
Sancılı regl ben de çekiyorum aslında ama sebebini bilmediğim bir şekilde buna tahammülüm yok aşırı bir fobim varDostum en önce sakin ol dünyadaki her insanının ama istisnasız her insanın yaşadığı bir şeyi yaşıyorsun “kusmak” hatta bebekler bile kusuyor .. benki her sene dizanteri ya da ishal olurum emin ol kusabilmek için o an para bile veririm .. kus gitsin içinden organların dökülecek değil ya midenin istemediği şey neyse o gidecek .. heleki benim gibi migreni ve sancılı regl geçirenler için kusabilmek dünyanın en huzurlu şeyidir .. büyütme tutma da geldi mi yolla gitsin ? .. sevgiler ..
O kim ? Bana faydalı olacak bir şeyler bulur muyum ?Kesinlikle barış musluyu takip et.
Aynen ben de öyleyim,başkalarının kusması da benim için travma sebebi.Ama mesela biri yanımda büyük tuvaletini yapsa o kadar etkilenmem.Biraz içim geçer sadece.Ama pek umrumda olmaz.Merhabalar bahsettiğiniz fobiyi emetofobi olarak geçiyor yanlış bilmiyorsam ve sizinki kadar olmasa da kesinlikle bende de var. Her zaman çok kusan bir çocuktum ben sebebini buna bağlıyorum. Bazen gereksiz yere aniden midem bulanacak diye panik atak krizleri geçiyorum. Korkunca da psikolojik olarak bulanıyor ve resmen eziyet çekiyorum. Hele ki kusacak kadar bulanırsa tam bir zulüm asla kusamıyorum, kusacağım korkusuyla ağzımı dahi açamıyorum, konuşamıyorum. Kendi kendine çıkıyorsa çıkıyor yoksa ben katiyyen kusamıyorum şimdi bile düşündükçe elim ayağım titredi Allah korusun. Üstelik ben başkalarının kusmasına karşı da inanılmaz bir fobi duyuyorum yakınlarımda biri midem bulanıyor derse çıldırıyorum hele ki kusarlarsa onu kesinlikle görmemem ve öğürtülerini duymamam lazım. Otobüs yolculukları “birileri ya kusarsa” korkumdan zehir oluyor. Evet yaşayan bilir ve gerçekten zor bir hastalık. İnşallah atlatırız
Hiç saçma gelmiyor artık bana hiçbir fobi :)) Ama bunun size tuhaf gelmesi bile mutlu etti açıkçası beni.Yani en azından boşu boşuna korkuyormuşum gibi bir his bıraktı içime.Söylediğiniz dışarıdan çok tuhaf duruyor ama eminim sizin açınızdan çok rahatsız edicidir.
Mesela canınız sıkkın olur konu açarsınız, yine öneri olarak destek almayı deneyebilirsiniz yorumu gelir. Bu öneriyi göz ardı etmek veya dikkate almak sizin tercihinize kalır ama bu durum öyle değil. Ciddi bir sorun gerçekten ve bir şekilde parayı ayarlayıp uzman desteği almanız lazım. Devlet hastaneleri yetersiz olabilir bu konuda.
Ben de küçükken gece su içmeye kalkmıştım ama nedense o gün tam zifiri karanlık vardı. Karanlıktan korktuğum için gece lambam açık olurdu normalde kapalıymış şansa. Koridorda yürürken de hiçbir şey görmüyorum tabii ben o an kör olduğumu sandım ajswjosoeqpd
Dünyanın en saçma fobisi gibi geliyor kulağa ama yemin ederim 1 yıl boyunca kör olma korkusuyla yaşadım. Beni ne kadar gerdiğini de hatırlıyorum o yüzden sizinle empati yapabildim. Ne yapıp ne edip mutlaka terapi alın. Çok geçmiş olsun.
Bu arada emetofobi toplumda sandığımızdan çok çok daha yaygın.Ama insanlar destek almayı ya da kendilerini açmayı reddediyor çünkü çevreleri bu fobiyi ciddiye almıyor dalga geçiyor veya doktorlar fobiyle yüzleştirirler kustururlar diye korkuyorlar sanırım.Merhabalar bahsettiğiniz fobiyi emetofobi olarak geçiyor yanlış bilmiyorsam ve sizinki kadar olmasa da kesinlikle bende de var. Her zaman çok kusan bir çocuktum ben sebebini buna bağlıyorum. Bazen gereksiz yere aniden midem bulanacak diye panik atak krizleri geçiyorum. Korkunca da psikolojik olarak bulanıyor ve resmen eziyet çekiyorum. Hele ki kusacak kadar bulanırsa tam bir zulüm asla kusamıyorum, kusacağım korkusuyla ağzımı dahi açamıyorum, konuşamıyorum. Kendi kendine çıkıyorsa çıkıyor yoksa ben katiyyen kusamıyorum şimdi bile düşündükçe elim ayağım titredi Allah korusun. Üstelik ben başkalarının kusmasına karşı da inanılmaz bir fobi duyuyorum yakınlarımda biri midem bulanıyor derse çıldırıyorum hele ki kusarlarsa onu kesinlikle görmemem ve öğürtülerini duymamam lazım. Otobüs yolculukları “birileri ya kusarsa” korkumdan zehir oluyor. Evet yaşayan bilir ve gerçekten zor bir hastalık. İnşallah atlatırız
Bana da öyle geliyor ama ne olabilir ki ? Yani kaç yaşa dayanıyor olabilir ? Kendimi bildim bileli bundan çok korkarım.Küçükken de hasta olunca hastalığı umursamazdım “inşallah midem bulanmaz kusmam yaa” diye düşünürdüm.Eskiden bu kadar ileri seviye değildi tabii,hayatımı hiç etkilemezdi.Zamanla ilerledi ve son 1-1.5 yılda da çığrından çıktı.çok geçmiş olsun
Mutlaka iyi bir psikiyatri doktoruna gidin
Burada illa ki memnun kalınan doktor isimleri yazar bir araştırın.
Aynı zamanda iyi bir psikolog da bulun.
Bence altında bir sebep var.
İlk başta keşke bu konuyu hortlatmasaydım dedim kendi kendime ama şimdi düşünüyorum da iyi ki de hortlatmışım.Sana kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Benim kendimi bildim bileli tuvalet ve banyo fobim vardı. Bu yerlere asla yalnız gidemezdim. Metafizik varlıklardan inanılmaz korkardım. Yani korkmak dediğim aklımı kaçırabilecek kadar. Liseye kadar tüm harçlığım kardeşlerime beni banyo ve tuvaletin kapısında beklesinler diye onlara vermekle bitiyordu.kapı yarı açık olurdu. Onlarda ben işimi bitirene kadar kapıda beklerlerdi. Üniversiteyi kazandığımda inanılmaz panik olmuştum. Ben ne yapacağım diye. Ailem asla önemsemiyordu. Bense delirecektim. Günlerce sinir krizi geçirdim. Ağlamaktan harap oldum. Ailemin yaptığı tek şey dua ezberletmekti. Neyse mecbur üniversiteye gittim. Ev arkadaşım sağolsun 2 yıl idare etti. Bekliyordu beni. İnanın yemek yemeğe ve şu içmeye korkuyordum. 163 boy ile 36 kilo olmuştum. Tuvalete giderim diye. Sonra şehir değiştirmek zorunda kaldım. Bu sefer idare edecek kimse yoktu. Bir gün yine oturup ağlarken karar verdim. Yeneceğim bu korkuyu dedim. Tuvalete gittim. Korkudan içerde bayılmışım. Sonra bir kez daha denedim. Yine baygınlık hissi geldi. Çıktım hemen. Üçünçü denememde aklıma bir şey geldi. Hayatımda beni çok etkileyen, çok üzen, bu korkumu düşündürtmeyecek bir şey bulmalıyım dedim. O dönem fizik dersinden inanılmaz korkuyordum. Dersten kalırsam ne olur diye. Tuvalete gittim ve onu düşündüm. Azıcık korkarak tuvalet işini hallettim. Sonra banyoda denedim. İlk 5-6 ay zordu ama başardım. Şimdi hiç korkmuyorum. Geçen bir psikiyatrist arkadaşıma anlattım. Yardım almadan kendi başıma bu işi çözmeme şaşırdı. Sonrasında Ama zaten bu tür şeyler kişinin kendinde bitiyor dedi. Korkularının üstüne gitmezsen onlar üstüne gelir. Gerekirse kendi kendini kustur bir kaç kez. Korkulacak bir şey olmadığını görünce geçecek İnan bana. Ben 21 yaşına kadar bu fobiyle hayatımı zindan ettim. Ama sonra bitti. Korkular bizim kafamızda. Hiç biri gerçek değil. Hepsi birer kuruntu. Hepsi saçmalık. Bu saçmalıklara son vermek de bize bağlı. Umarım senin işine yarar benim deneyimim.
Türkiyede insanlar için psikiyatra gitmek, psikolojik destek almak dahi tabuyken bu tarz fobileri anlayışla karşılamak için gitmemiz gereken epey bir yol var :) ailem doğal olarak biliyor bu fobimi hatta arkadaşlarımdan da saklamıyorum ama çoğuna göre bu sadece “tuhaf bir korku”. Bu durumu direkt yaşamayan kimse tarafından anlaşılmıyorum ki zaten anlaşılmak gibi bir derdim de yok aslında. Tek isteğim üstesinden gelebilmek. Bu arada bende hipokondriazis (hastalık hastalığı) da mevcut emetofobinin de kökünün buna dayandığını düşünüyorum. Umarım sizde yoktur yaşayan bilir inanılmaz zor bir hastalıktır.Bu arada emetofobi toplumda sandığımızdan çok çok daha yaygın.Ama insanlar destek almayı ya da kendilerini açmayı reddediyor çünkü çevreleri bu fobiyi ciddiye almıyor dalga geçiyor veya doktorlar fobiyle yüzleştirirler kustururlar diye korkuyorlar sanırım.
Türkiye’de hiç gündeme gelmiyor bu tarz fobiler ama yabancı ülkelerde yine az çok konuşuluyor.Youtube’da yabancıların bu fobiyle alakalı videoları var.Tedx Talks’ta bu fobiyi yaşayan birinin konuşması var.
Hatta Amerika’da mıydı tam hatırlamıyorum ama emetofobi derneği bile vardı.Forumlarına girdim en son covid aşısını tartışıyorlardı bulantı ve kusma yan etkisi var mı diye :)
Ama Türkiye’de maalesef hiç kaynak yok,umarım bu tarz şeyler daha fazla gündem olur.O kadar psikoloji dizileri de çekiliyor keşke bunlara da yer verseler.
Bir de Amerikalıların gece hayatı,içki ortamları daha fazla olduğu için kusmak onlar için günlük hayatta daha sıradan bir eylemdir diye düşünüyorum film ve dizilerinde bile kusma sahneleri oluyor açık açık gösteriyorlar.Bizde gece hayatı,alkol olayı onlardaki kadar çok olmadığı için kusmak=hastalık gibi daha çok.Yani bizde daha yaygındır bence bu fobi.Ama bu bir tahmin tabii sadece.
İnanın yaşamazsanız ve baskılarsanız asla yenemezsiniz. Benimki çok beterdi. Düşünebiliyor musun tuvalete yalnız gidemiyordum. Çok çok zor zamanlardı. Baygınlık geçirebilecek kadar korkuyordum. Cesaret etmek ilk adım. Evet başta zor olabilir. Kendinizi kusturmaya cesaretiniz yoksa kusma videolarını izleyin. Öğürme videoları işe başlayabilirsiniz. Mutlaka işk adımı atın ama. Psikiyatriste gitmek de bir çözüm. Ama benim o zamanlar buna imkanım yoktu. Mecbur kendim çözmek zorunda kaldım. Tuvaletin önünden geçmek bile benim dizlerimin bağını çözüyordu. Şimdi de ara ara o korku geliyor ama hemen savuşturuyorum. Bence ilk adımı atarsanız devamı gelir. Bir yerden başlamalısın. Korkuyu uzattıkça bilinçaltına daha fazla yerleşir.İlk başta keşke bu konuyu hortlatmasaydım dedim kendi kendime ama şimdi düşünüyorum da iyi ki de hortlatmışım.
Deneyiminiz mükemmel,cesaretinize hayran kaldım.Korkunuzla eminim pek çok kişi dalga geçerdi ya da hiç önemsemezlerdi.Maalesef insanlar artık iyice çıkarcı olmuş tek dertleri kafeye gidip fotoğraf çekebilecekleri çevreler edinmek olmuş.Dert dinleyen yardımcı olan destek olan dost kalmamış gibi artık.Siz çok iyi bir ev arkadaşına gelmişsiniz :) Ben kendimi açma konusunda pek iyi değilim açıkçası.Psikiyatriste de garip bulur veya başından savar diye anlatamıyorum.
Kendini kustur demişsiniz,bazıları bunu önerdi ama ben sizin kadar cesur değilimBir de şöyle bir şey var ki ben kusmaktan korktuğum için kendimi,beynimi iyice baskılamışım artık normalde de gerektiği bir durumda bile kusmak benim için pek kolay olmaz.Yani parmak yöntemini becerebileceğimi hiç sanmıyorum.
Şimdi şöyle ki gündüz vakti çok iyiyim ben.Hatta “ne var kusmakta ya herkes yapıyor bak hatta dalga bile geçiyorlar demek ki ben büyütmüşü “ diye düşünüyorum gündüz vakti mideme kramp da girse umrumda olmuyor.Çoğu kusma deneyimini gece yaşadığım için sanırım geceleri anksiyete krizleri geliyor.Bu gece mesela iftarı açtık tertemiz yeni pişmiş taze ev yemeği yedik hiç kimseye bir şey olmadı yani bozuk ya da bakterili değildi yemeğimiz.Sonra üstüne 1 saat sonra tatlı yedim soğuktu,bir de meyve suyu içtim.Mideme oturdu kramp girdi,af edersiniz ishal oldum ama pek ağrı yoktu.Panik atak geldi yokladı kusma korkusu kendini gösterdiCanım ben sana şunu diyeyim ; internetten hukuk ve sağlık öğrenilmez .. şu suçu işledim diye bakarsın 10’ sene hapis çıkar .. yüzüm uyuştu diye bakarsın ms hastalığı çıkar .. bende senin gibi bi ara baktım hastalık hastası oldum . Orada okuduğum belirtileri yaşamaya başladım. Ayağımı hastanelerden zor aldım . Benden sana tavsiye git bi spor salonuna yazıl . Düzenli spor yap , yemi çevre edin tek kalma gez toz kafanı dağıt .. kendini dinleme ... insan kendi kendinin doktoru olmalı
Gerçekten ilginç ve ilham verici bir hikayeniz var.İnanın yaşamazsanız ve baskılarsanız asla yenemezsiniz. Benimki çok beterdi. Düşünebiliyor musun tuvalete yalnız gidemiyordum. Çok çok zor zamanlardı. Baygınlık geçirebilecek kadar korkuyordum. Cesaret etmek ilk adım. Evet başta zor olabilir. Kendinizi kusturmaya cesaretiniz yoksa kusma videolarını izleyin. Öğürme videoları işe başlayabilirsiniz. Mutlaka işk adımı atın ama. Psikiyatriste gitmek de bir çözüm. Ama benim o zamanlar buna imkanım yoktu. Mecbur kendim çözmek zorunda kaldım. Tuvaletin önünden geçmek bile benim dizlerimin bağını çözüyordu. Şimdi de ara ara o korku geliyor ama hemen savuşturuyorum. Bence ilk adımı atarsanız devamı gelir. Bir yerden başlamalısın. Korkuyu uzattıkça bilinçaltına daha fazla yerleşir.
Bulantı ve kusma yan etkisi yoksa her hastalık vız gelir tırıs gider bana :) Hepsi panik atağın yanında birer hiç çünkü.Türkiyede insanlar için psikiyatra gitmek, psikolojik destek almak dahi tabuyken bu tarz fobileri anlayışla karşılamak için gitmemiz gereken epey bir yol var :) ailem doğal olarak biliyor bu fobimi hatta arkadaşlarımdan da saklamıyorum ama çoğuna göre bu sadece “tuhaf bir korku”. Bu durumu direkt yaşamayan kimse tarafından anlaşılmıyorum ki zaten anlaşılmak gibi bir derdim de yok aslında. Tek isteğim üstesinden gelebilmek. Bu arada bende hipokondriazis (hastalık hastalığı) da mevcut emetofobinin de kökünün buna dayandığını düşünüyorum. Umarım sizde yoktur yaşayan bilir inanılmaz zor bir hastalıktır.
Tabi ki kusarım. Dünyanın en çok rahatlatan eylemlerinden biri. Vücudun kabul etmediği, midene zarar veren şeyler dışarı atılıyor. İdrarını yapman gibi. Ben korkumu yenerken, bu durumun nasıl mantıksız olduğunu hep düşündüm. En ince ayrıntısına kadar. Metafizik varlıkları araştırdım. Belki komik olacak ama bir yerde şunu okumuştum. Beni çok rahatlatmıştı. “Metafizik varlıklar ateşten, insanoğlu topraktan yaratılmıştır. O yüzden asla insanlara yaklaşamazlar.” Biliyorum belki komik gelebilir ama kafamda ampuller yanmıştı. Beni çok cesaretlendirmişti. Korkunun mantıksız olduğunu kabul edip, korkunu mantık çerçevesinde çürütürsen cesaretini de kolay toplarsın.Gerçekten ilginç ve ilham verici bir hikayeniz var.
Acaba sizin korkunuzun kökeni ne ?
Bir de şeyi soracaktım,siz kusma hakkında ne düşünüyorsunuz ?Hiç kusar mısınız ?