Aynen ben de burada bu yüzden soruyorum insanlara,en ince detayına kadar düşünüyorum ki en azından kusarsam neyle karşılaşacağımı bileyim.İnsan bilmediği şeylerden daha çok korkar.Hatta bulimia hastalarının yorumlarını,hikayelerini bile okuyorum bazen onlar da kendi kendilerini kusturuyorlar çünkü.Benim tam tersim.Tabi ki kusarım. Dünyanın en çok rahatlatan eylemlerinden biri. Vücudun kabul etmediği, midene zarar veren şeyler dışarı atılıyor. İdrarını yapman gibi. Ben korkumu yenerken, bu durumun nasıl mantıksız olduğunu hep düşündüm. En ince ayrıntısına kadar. Metafizik varlıkları araştırdım. Belki komik olacak ama bir yerde şunu okumuştum. Beni çok rahatlatmıştı. “Metafizik varlıklar ateşten, insanoğlu topraktan yaratılmıştır. O yüzden asla insanlara yaklaşamazlar.” Biliyorum belki komik gelebilir ama kafamda ampuller yanmıştı. Beni çok cesaretlendirmişti. Korkunun mantıksız olduğunu kabul edip, korkunu mantık çerçevesinde çürütürsen cesaretini de kolay toplarsın.
Korkumun temeli tam olarak ne bilmiyorum. Çünkü çok küçük yaşlardan beri korkuyordum. Muhtemelen çevremde anlatılan abuk sabuk hikayelerden olmuştur.
Bu arada siz kusma hakkında ne düşünüyorsunuz hiç kusar mısınız ?Söylediğiniz dışarıdan çok tuhaf duruyor ama eminim sizin açınızdan çok rahatsız edicidir.
Mesela canınız sıkkın olur konu açarsınız, yine öneri olarak destek almayı deneyebilirsiniz yorumu gelir. Bu öneriyi göz ardı etmek veya dikkate almak sizin tercihinize kalır ama bu durum öyle değil. Ciddi bir sorun gerçekten ve bir şekilde parayı ayarlayıp uzman desteği almanız lazım. Devlet hastaneleri yetersiz olabilir bu konuda.
Ben de küçükken gece su içmeye kalkmıştım ama nedense o gün tam zifiri karanlık vardı. Karanlıktan korktuğum için gece lambam açık olurdu normalde kapalıymış şansa. Koridorda yürürken de hiçbir şey görmüyorum tabii ben o an kör olduğumu sandım ajswjosoeqpd
Dünyanın en saçma fobisi gibi geliyor kulağa ama yemin ederim 1 yıl boyunca kör olma korkusuyla yaşadım. Beni ne kadar gerdiğini de hatırlıyorum o yüzden sizinle empati yapabildim. Ne yapıp ne edip mutlaka terapi alın. Çok geçmiş olsun.
Eveet kusarımBu arada siz kusma hakkında ne düşünüyorsunuz hiç kusar mısınız ?
o kusma hissiyatından bende nefret ediyorum.Bana da öyle geliyor ama ne olabilir ki ? Yani kaç yaşa dayanıyor olabilir ? Kendimi bildim bileli bundan çok korkarım.Küçükken de hasta olunca hastalığı umursamazdım “inşallah midem bulanmaz kusmam yaa” diye düşünürdüm.Eskiden bu kadar ileri seviye değildi tabii,hayatımı hiç etkilemezdi.Zamanla ilerledi ve son 1-1.5 yılda da çığrından çıktı.
Siz de mi kusmaktan korkuyorsunuz ? Şu an ne durumdasınız ?bendede 2011 yılında kusmayla başladı somatik anksiyete hastalıgı deniliyor kus kus bu sefer için dışına çıkıyor ağzına tek lokma koyamıyorsun çok zor gunlerdi 40 kıloya dustugum gunleri bilirim..İlaçlarla toprlıyorsun bi sekılde kontrol altına alıyosun ama tedavisi Allaha şükür ki var doğru doktoru bulmak önemli
Sanırım yanlış anlaşıldım ben sürekli kusmuyorum kusmaktan korkuyorum bu bir fobi.Hastalığım falan yok doktora gitsem de temiz çıkacak.Geçmiş olsun yeğeninize,iyileşmesine sevindim.Neymiş rahatsızlığının adı ?Bizim yiğenimizde var sürekli doktor doktor gezdi.bir çare bulamadılar.yumurta görmeye bile dayanamıyordu.kusuyordu sürekli.iyi bir hastanede midesine baktılar.yeme alışkanlığını değiştirdiler.şuan çok iyi ama yedikleri sınırlı artık hiç kusmuyor.tadarak yeni şeyler bile keşfetmeye başladı.vegan tarzı besleniyor.özel yemekler yapılıyor onun için.yemek yapılırken çok dikkat ediliyor. Kokular odaya yayılmasın diye özen gösteriliyor.çoğu şeyden kusmasını engelledi şükür.
Bana da önemsememeleri garip geliyorEveet kusarımYani pandemi dolayısıyla artık yapmıyoruz ama normalde arkadaş grubumla iki haftada bir birimizin evinde buluşurduk. Ben içtikten sonra kusmasam ayılamazdım, izbana falan binerken toplu taşımada bir kaza olmasın diye de evdeyken kusardım
Kusmuk muhabbeti yapmak da biraz tuhaf ama sanırım insanların bunu önemsememesi sizi rahatlatıyor o yüzden bahsedeyim dedim.
yok kusmaktan korkmuyorum istemsizce kusuyordum sürekli herkesi farklı etkiliyor ama inan hepsi aynı kapıya cıkıyor bu psikolojik rahatszlıklarn cogu aynı cok zorSiz de mi kusmaktan korkuyorsunuz ? Şu an ne durumdasınız ?
Aynen ben de sizin gibiyim.38 yasindayim, en son cocukken kusmusumdur, yani bir 30 yildir kusmadim en az.
Ustelik cok asiri bulantili bir hamilelik gecirdim, bulantidan kafami kaldiramazdim ama kusmazdim. Sanirim kusmaktan asiri nefret ettigim icin kendimi kontrol etmeyi öğrendim.
Benimki korku degil ama tiksinti, yanimda birinin kusmasina da dayanamam, bebek bile olsa, miden ağzıma gelir ama kusmam. Cantamda mutemadiyen zencefilli draje tasirim hamilelikten beri, bulanti olunca agzima atiyorum, kusmuyorum, psikolojiktir belki, pavlovun kopegi gibiyim, zencefili yutunca geciyor, deneyin bence.
Bilmem ki doktor çıkarmamıştı dışarı.Zaten o olmasa ne olur hemen yanda başka bir hasta vardı o da diğer doktorla konuşuyordu.Annensiz git. Annenin olmaması lazım ne işi var? Ben de tedavi görüyorum ilaçlar işe yarıyor. Bipolarım ve borderline. Korku atakları da var.
Sizin paranız varsa psikiyatriste gidin.Ben de korkuyorum kusmaktan. Dünyanın en kötü şeyiymiş gibi gelir. İlk hamileliğimde aşırı kusardım. Hastanede yattım bulantılar yüzünden ama kolumda serum varken de aşırı bulanırdı midem. Doğumdan birkaç yıl sonra da ağır şekilde gastrit geçirdim. Sanırım bunların verdiği yıpranmışlık beni korkutmaya başladı.
ikinci çocuk düşüncesi sırf kusma korkum yüzünden yıllardır hiç olmadı. En sonunda eşim çok isteyince hamile kalmadan bildiğim tüm duaları okudum , günlerce Allah’a yalvardım bulantım olmasın diye. Ve çok şükür şu ana kadar minik bulantılarla kusmadan gelebildim. En son kaç yıl önce kustum hatırlamıyorum.
aslında bir iki kese kussam korkum geçecekmiş gibi hissediyorum ama cesaret edemedim henüz
Kesinlikle bulursunuz insgramdan takip edin bayrama demo varO kim ? Bana faydalı olacak bir şeyler bulur muyum ?
Psıkıyatrıye git.Hatta psikoterapı al.Bıraz malıyetlı .Neden bu kadar maliyetli bılmıorum .Biliyorum daha ciddi bir şey beklediniz.Üzgünüm.Ama lütfen okumaya devam edin.Bence buna değer.
Bende kusma fobisi var,öyle rezil bir fobi ki bu,anksiyete okb depresyon yeme bozukluğu panik atak germafobi hatta agorafobi...Her gün yeni bir mental sorun ekliyor yaşamınıza.
Annem bende bir haller olduğunu anladı ve tanıdık bir psikiyatriste götürdü.Ben konuşurken o da odadan çıkmadı hiç rahat anlatamadım.Psikiyatrist uyku için bir ilaç yazıp yolladı max 15 dk durduk içeride.
Uyku için verdiği ilacı da uykuda midem bulanırsa ve ilaç etkisiyle uyanamayıp uykuda kusarsam veya boğulursam diye düşünüp içmedim hiç.Ve kusma korkusu sebebiyle olan panik ataklarım iyice arttı.
Annem fobimi az çok biliyor ama ciddiye almıyor,aksine sürekli balık tavuk gibi tüketmekte çok zorlandığım gıdaları pişiriyor.Bunlar daha yapılmadan önce bile strese giriyorum ben.Hem korona hem de beni anlamamasından dolayı tekrar psikiyatriste de gidemiyorum.Online terapi almak istiyorum,bilgisi ve önerisi olan varsa yazsın lütfen.
Bu fobi hayatımı mahvediyor,derslerimi,tüm aktivitelerimi aksatıyor.Seyahate çıkmaktan,hatta bazen sokağa çıkmaktan bile çok korkuyorum.Kusma eylemini çok rahat yapabilen insanlara özeniyorum.Ya da kusmayı en fazla biraz karın ağrılı ishal gibi görenlere.
Ne yaşadım,neden bundan bu kadar korkuyorum bilmiyorum ama kendimi bildim bileli kusmaktan korkarım.Ama artık fobim iyice ilerleyip tavan yaptı.Sürekli yeni önlemler geliştiriyorum.Paranoyak oldum dizanteri kolera norovirüs vs kaparım diye korkuyorum evde.
Bugün de sabah peynir yedim,6 saat sonra balık yedim hamsi.Deniz kıyısı olan yerde değiliz balık çok çok taze değildir.Ondan da 3 saat kadar sonra Nutella ve ekmek yedim.Acaba bir şey olur mu diye yine korktum ama iyiydim,şimdi midemden sesler geliyor gaz çıkarıyorum,bulantım yok ama psikolojik olarak berbat bir haldeyim 1-2 kere öğürdüm.Bu gece yine uyumayacağım galiba.Zaten çoğu gece geç uyuyorum çünkü fobi geceleri azıtıp bana atak geçirttiriyor.
Bu fobi beni içten tüketiyor,inanın göründüğü kadar basit değil.Böyle yaşanmıyor.Tek istediğim şey mental ve fiziksel sağlık.Artık ölmek de istemiyorum yaşamak da.Ama bu fobi beni gerçekten intiharın eşiğine getirdi.Yetmezmiş gibi annemler zorla yemek yediriyor.Diş fırçalamaktan banyoda ağzımı çalkalamaktan bile korkuyorum şebeke suyu kullanıyoruz acaba mikrop var mıdır iyi klorlanmış mıdır diye.
Ne yapmalıyım ben,benzer şeyler yaşayıp da iyileşen ya da kusmanın kötü olmadığını bana iddia edebilecek biri var mı ? Online psikiyatrist önerebilecek var mı bari ?
Oh be yazmak iyi geldi.Umarım birileri okur da daha da iyi olur.