ah be cetrefillim tutamadın dimi reglini :)) neyse be güzelim demekki zamanı bu ay diilmiş,canın sağolsun...önümüzdeki aya bakalım o zaman..bak sana ne diycem,bu bebek işleri biraz senin adın gibi cetrefilli sanırım,nedenine gelince...ben 39,5 yaşındayım,aslında 40 yaşımın içindeyim..çocuk sevdası bende yaklaşık 9 senedir var,9 sene önce kaybettiğim eşimle yıllarca denedik olmadı..ben artık görünen bir problemim olmamasına rağmen kısır olduğuma daha doğrusu psikolojimin buna engel olduğuna inanmaya başlamıştım..derken hayat değişti ve 3 sene önce yeniden evlendim..tabii bu süre içinde iş güç nedeniyle şehirler arası çok fazla koşturmam gerekiyordu ve önceki bebek yapma tecrübeleri bilinçaltıma ''nasılsa daha erken yaşta denedim olmadı,ben kısırım''düşüncesini de sinsice aşıladığı için ve de malum yaşta ilerlediği için üzerinde hiç durmadım..evlat edinirim ,benim doğurmam şart diil,önemli olan bir insan yetiştirebilmek diil mi diyordum ki kendime, 14 ay önce birde baktım ki hamileyim...o sıralarda eşim istifa etmişti ve benim sahip olduğum işe daha sıkı sarılmam gereken bir dönemdi , henüz hamileliğimin farkında olmadığım zamanlarda aşırı derecede yormuştum kendimi..derken bebeği 6 haftalıkken kaybettim..bunları sana şu nedenden anlatıyorum bebek dediğin şey imkansız diil aslında sanırım benim hikayemdeki imkansızlığı düşününce ve 38 küsür yaşında herşeyi tam da unuttuğum zamanda bebek gelince ben şunu anladım ki üzerine çok düşmemek gerekiyor çünkü galiba bebek dediğin şey hepimiz için diil ama bazilarımız için sürprizle gelmeyi seviyor...bazen inadı bırakarak derin bir nefes alıp kendi aklımızı okumakta fayda var..evet!belki bebek yapmayı biz seçiyoruz ama bu seçimle beraber başlayan süreçte içimizde kopan görünmez fırtınalara dur demeyi pek beceremiyoruz, galiba ortak sorunumuzda bu olmalı ki birbirimizi kolayca buluyoruz :) buluştuğumuz noktada ise sadece bu konuya kanalize olmak kanımca biraz demoralize ediyor ruhumuzu...şu anda etrafımda bebek istemeyen düşünmeyen nekadar insan varsa hepsi hamile,hamilelik haberlerini aldıkça yine bi ruh kabarması bi isyan çıkarma hali başlamıştı ki içimde kendime ''hoop! dur bakalım orda'' dedim çünkü nasılsa başka bir çocuğa annelik yapabilirim fikri hala arka cebimde.. tabii ki bu benim gerçeğim ve gerçek dediğimiz şey hepimiz için başka başka...bu ve buna benzer süreçler insana çok şey öğretiyor,hani iyi insan olmanın bir başlangıcı bir sonu,kısaca bir sınırı varsa eğer bu süreç bir köşesine erişmeni bal gibi sağlıyor :) optimist olmak istemem ama henüz doğmamış bir bebekle kafayı bozmamayı zaman zaman bu sitede dahil hayatlarımızın başka alanlarında dolaşmayı birbirimize başka hikayeler anlatmayı ve dinlemeyi umut ediyorum..eminim ki birbirimizden öğrenmeyi bir kenera bırakalım ama duymaktan hoşlanacağımız çoook hikayeler vardır be şeker...hadi biraz rahatlama zamanı..bak ne güzel regl olmuşsun :)) sağlık belirtisidir bu :))bebek öyle bir günde gelecek ki sana ne ağlamak nede gülmek isteyeceksin SADECE ŞAŞIRACAKSIN,inan bana..öpüyorum yanaklarından.