Son 1 buçuk yıldır ne hikmetse freni patlamış kamyon gibiyim. Evliliğim ilk 5 ayında bebek mevzusu ailem tarafından çok fazla dile getiriliyodu fakat ben hernekadar anne olmak istesemde bu çok büyük bi amaç değildi benim için. Korunmuyoduk ve evliliğimizin ilk 5 ayını gelişi güzel yaşadık. Yani eşime hayır diyebiliyodum bazı geceler yorgun olduğum için. Mesela adet takvimim vardı ama saymıyodum şu kadat gün kaldı diye adet olduğum ise normal karşılıyodum çünkü takıntılı değildim ozamanlar. Sonra bigün ben hamile kaldım hoş gerek benim tecrubesizliğim gerek eşimin tecrubesizliği gerekse hastane dr larının artık kanıksamış ve özensiz olduğu durumdan ötürü düşük yaptım. O gün ben düşük yaptığımın farkındaydım fakat çok üzerine düşmedim çok üzülmedim beklemediğim bi anda geldi beklemediğim bi anda gitti. Benim hayatım asıl o aydan sonra başladı. 6 ay kadar eczanelere yatırım yaptım sonra dr a gittim ve bişey daha öğrendim ki bu ara soğan kürü yapmıştım değerlerim alt üst olmuş. Sonra başladım troit tedavisine 1 yıl oldu yeni yeni düzeldi. Tabi bu 1 buçuk yıl içerisinde 5 ay da kadın doğum özel bi dr a gittim aşılama yapıldı ve sonuç hep hüsran. Ben bu 2 yıllık zarfı neden yazdım diye soracak olursanız da eğer maksadım şu sadece 5 ayımı istediğimiz gibi yaşadık 1 buçuk yılı ise planlı ilk 5 ayımda eşime yorgunum derken diğer 1 buçuk yılda eşimin yorgunluğunu dinlemedim. Çok özür dilerim uzun oldu aslında 2 bukadar kısa bitmezdi de özetledim
yapmamız gereken aslında hayatımızı yönetmeden yaşamak diyorum tabi bunu ben dahil becebilsek diyip nokta koyuyorum.
Kasık bel ağrım ara sıra. arada göğüs sızlaması batması. Gaz. Masterchef izliyorum şimdi et gördüm normalde et sevmem yemem ama bi canım istedi 
