- 31 Ağustos 2012
- 21.686
- 35.005
Bu konuyu çok açan olmuştur.Çünkü artık eminim ki erkekler doyumsuz ve benim gibi yüreği acıyan çok kadın var.
Ben yaklaşık 4 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendim.Her evlilikte olduğu gibi de ufak tefek sıkıntılarımız muhakkak oluyor.Bir şekilde çözmeye çalışıyoruz.
Ama ben eşimle ilk evlendiğim zamandan beri porno konusunda çok büyük tartışmalar yaşadım.Ve defalarca bu evlilikte ki en hassas olduğum mevzunun bu durum olduğunu,bu durumu normal karşılamadığımı dile getirdim.
İlk karşılaştığım da daha 1 haftalık evliydim ve eşim 28 yaşındaydı.Daha önce cinsel ilişkileri olmuş,porno izleme alışkanlığı da varmış yani izleme amacı bir şeyleri öğrenme niyeti ile değil.Çok ağladım,daha yeni evliyiz,daha beni,nelerden hoşlanıyor olabileceğimi keşfedememişken bunları izlemesi çok zoruma gitti.Tartıştık,bir daha yapmıycam diyip özür diledi.
Aradan 1 yıl gibi bir süre geçti tekrar karşılaştım,bu kez sinir krizi geçirdim resmen.Bilgisayarı parçaladım.Kullanılamayacak hale getirdim.Bu bile öfkemi geçirmedi.İntihar etmeye yeltendim,ilaç içtim ama yapamadım,kusturdum kendimi.Yine özür diledi,söz verdi.Seni bu kadar fazla incittiğimi anlamamışım dedi.Affettim.
Ama psikolojim hiç düzelmedi.Sokakta her baktığı kadını çıplak olarak düşlediğini düşündüm,bu alışkanlığın onda bunu yapabileceğini düşündüm hep.İçimde hep kuşkular vardı.Acaba yine izliyor mu ? Acaba sadece izliyor mu ?
1 yıl sonra tekrar karşılaştım.Bu kez anladım ki bu durum düzelmiyecek boşanmaya karar verdim.Durumu en yakın arkadaşımla paylaştım.Yine bir şekilde bizi barıştırdılar.Bu kez onların önünde yemin etti ve eğer tekrar bu hataya düşersem benden ayrılmanı göze almışımdır dedi.Tekrarı asla olmayacak dedi.Bu kez konuşmayı da denedim.Gayet sakin bir şekilde neden izlediğini sordum,eğer benden yana bir sıkıntı varsa bunları bana söyle,gerekirse birlikte seyretmeyi deniyelim (ki bu durumu ben normal karşılayamıyorum) dedim.Sen bunları izleyince ben kendimi çok kötü hissediyorum,benden yana bir sıkıntı olduğunu,beni beğenmediğini düşünüyorum,çok kırılıyorum,kadınlık gururum kırılıyor dedim.Seninle hiç bir alakası yok,bizim çok da güzel giden bir cinsel hayatımız var dedi.Bu benim hatam ve bence de bu durum normal değil , yemin ediyorum tekrarı olmayacak dedi.Ve eşim kolay yemin eden biri olmadığı,Allah korkusu olan biri olduğu için bu kez gerçekten çok inandım.Sonrasında eşim askere gidip geldi,6 ay yolunu bekledim,3 kez yanına gittim.Aradan 2 yıldan fazla bir süre geçti.
3 gün önce bilgisayara bir program kurdum,içimde şüphe olduğundan değil,o kadar büyük yeminler etti ki izleyeceğini düşünmüyordum ama şeytan dürttü işte.Hadi bir kur bak nolcak diye.Geçen 2 yıl boyunca hiç kurcalamadım,tekrar yapıyor mu acaba diye.
Programı kurduğumun ilk günü eşim defalarca hemde ben evdeyken yine porno video seyretmiş.Ben yemek yaparken,ben evi toparlarken.
Ben yanına geldiğimde ise bilgisayar da bir borç dosyası var onu açıyor,düşüncelere dalıyor ve üzülüyorum,acaba ne yapabilirim,ek iş mi yapmayı denesek de bu sıkıntılı durum bitsin diye kafamda kurup duruyordum.
Bu son izlediğin de yanına oturdum yine borç dosyası açık sadece.Bilgisayarı bana verdi,gözlerini kapadı,oturduğu yerde uyukluyordu.Boynu ağrımasın diye hayatım kanepeye uzan dedim.Tuttu ellerimden canının beni istediğini söyledi.İlişkimiz oldu.Ve ben bir gün sonra öğrendim ki porno izledikten sonra bilgisayarı bana vermiş ve gözü kapalı onları düşleyip,iştahını benle kapatmış.Bu durum çok zoruma gidiyor.Dayanamıyorum.
Gururum çok kırıldı.Gerçekten acı çekiyorum.Son zamanlar da hayatımda çok fazla olumsuz şey yaşadım.2 aylık hamileydim,2 ay önce bebeğimi kaybettim.Sonrasında adet olamadım onun huzursuzluğu çoktu ki daha yeni adet olabildim.İş yerimde büyük sıkıntılarım oldu.Tüm bunlara rağmen eşimi ihmal etmedim,sevgimi hep gösterdim.Ama bu duruma dayanamıyorum.Bu durumun canımı ne kadar çok yaktığını bile bile yemin ettiği halde bana tekrar yaşattığı için çok mutsuzum.
Cuma günü adliyeye gittim boşanma davası açmak istediğimi söyledim.Beni bir arzuhalciye yönlendirdiler dilekçe yazdırmak için,neden ayrılmak istiyorsun dediğinde çok utandım,ağlayarak cevap verdim.Bu dilekçe için 50 tl aldı oradan adliyeye yönlendirdi beni ki zaten çantamda sadece o kadar para vardı.Adliyede de 160 tl istediler.Param olmadığı için dilekçeyi işleme koyduramadım. Bu işi yarın halledeceğim ki hadi ben çalışan bir bayanım,durumu kötü olan,işi,maaşı olmayıp boşanmak isteyen bir bayan bunu nasıl yapıyor merak ediyorum ?
Eşime ondan boşanacağımı,bu konu hakkındaki hassasiyetimi daha önce de bildiğini,buna rağmen tekrar aynı şeyleri yapmaya devam ettiğini,bana saygı duymadığı için artık ona saygı duymadığımı söyledim.Onu sevmediğimi,boşanma dilekçesini verdiğimi ve onla aynı evde olmak istemediğimi söyledim.
İlk tepki verdiğimde abartmıyor musun,ne olmuş yani dedi.Ciddiyetimi anlayınca bilerek olmadı dedi,sanki adamı zorla koltuğa bağlayıp izletiyorlar.Bu durumlar beni dahada öfkelendirdi.''Seni asla bırakmam,seni çok sevdiğimi biliyorsun,hiç mi mutlu etmedim seni,ben ayrılmam dedi.Asla boşanmıycam dedi.İstersen psikoloğa gideyim bu alışkanlık belkide bir bağımlılığa dönüşmüştür dedi,lütfen bu süreçte bana destek ol dedi.'' Çok geç kaldığını bu şekilde düşünmek için çok zamanının olduğunu artık şansını kaybettiğini söyledim.Sonuç olarak evden gitmesini istedim ve bugün eşyalarını topladı gitti,nereye gittiğini bilmiyorum ama bu şekilde benim sakinleşmemi bekliyeceğini,boşanmıyacağını söyledi.
Ben bakımlı bir kadınım,çevremdeki insanlar güzel ve alımlı olduğumu söyler durur ki eşimde hep bunu söyler.Gecelikler,jartiyerler bir eşin dikkatini çekebilecek,onu tahrik edebilecek herşeyi yapıyorum ki bunları giyinmeyi bende çok seviyorum..Onu mutlu edebilmek için striptiz yapmayı bile öğrendim.Bunlara da çok önem veriyorum. Orda izlediklerinden farklı bir cinsellikte yaşamıyoruz.Bu durumun doyumsuzluktan başka birşey olduğunu düşünemiyorum.İnanın psikolojim çok kötü.Ailem yaşadığım şehirde değil.Evde tek başına düşünüp,bir şeyleri kafam da kurup duruyorum.Çok mutsuzum.Henüz aileme durumdan bahsetmedim.
Konuyu bahsettiğim arkadaşlarım biraz bekle belki bir süre ayrı kalmanız,senin bu ciddiyetin ve gideceği psikolog sayesinde bu durumu bir daha yaşamıyacaksın diyor.Ama ben eşime olan inancımı,güvenimi kaybettim.Düzelebileceğine inanmıyorum.Onu affedip,yine aynı durumu yaşamak istemiyorum.
Kendisine de söyledim ,eminim benim gibi düşünmeyen kadınlar da vardır,bunu normal karşılayanlar da vardır.Ama ben onlardan değilim.Bu durum benim psikolojimi çok bozdu,hiç iyi değilim artık.Kadınlık gururum kırıldı,seni artık istemiyorum dedim.
Sonum ne olacak bilmiyorum.Ama çok mutsuzum...Bekleyip onunla psikoloğa gidip son bir kez daha mı fırsat versem,yoksa inceldiği yerden koparsam mı bilmiyorum.
Bu tamamen bir alışkanlık takıntı haline gelmiş. Yazdıklarına çok üzüldüm. Bende bebeğini kaybetmen birde çok hassas bir dönemdesin. Bir uzmanla görüşüp halledebileceğinizi umuyorum.
Son yakalanışı nöbetten bir gün önceydi zaten.1 gün izlemez 2 gün izlemez 3.gün olay unutuldu der yine dayanamaz diye düşünüyorum
