- 11 Ocak 2020
- 1.069
- 1.521
20. haftada detaylı ultrasonda plesanta previa teşhisi kondu. Kesinlikle istirahat dendi. 3 gün sonra sabaha karşı uykumdan uyandığımda kanıyordum. Tuvalate gittim kocaman bir pıhtı düşürdüm. Acile kaldırıldım. Şükür ki bebeğim iyiydi ve kanamam kesildi. Eve gönderildim.
mayıs ayı boyunca iki haftada bir kanadım ve pıhtı düşürdüm.sonra haziranda bir kere ve temmuzda bir kere hafif kanamam oldu. Psikolojim mahvolsada; Ben hep iyi beslendim, protein ağırlıklı. Demir ve multivitamini takviyelerini hergün aldım. Kansızlık yaşamadım.
Perinatolog 36 da sezaryan önerilir dediğinden beri stres seviyem arttı. Güvenebileceğim doktorum yoktu. Ölmekten korkuyordum. Bebeğime bir şey olcak diye korkuyordum. Özel hastanede doğurmak istiyordum. Ama çok kararsızdım. Devlet hastanesinde zor bulduğum randevuya 36+2 de gittim. Randevuyu beklerken nst'ye girdim sancım yoktu. Beklerken tuvalate gittiğimde aslında kanadığımı fark ettim. Çamaşırım ve koyduğum ped kirlenmişti. hala da kanıyordum. Beklemeyi geçtim, acile gittim. Acil doktoru kanamaya baktı, ultraona baktı. Başka doktor çağırdı. O da baktı. Hocalarını da çağardılar. Ben hala sedyede kanıyordum. Hoca geldi. Plesanta ayrılmaya başlamış. Sezaryana alacağız dediler. Ne zaman yemek yediğimi sordular. Kahvaltı etmiştim. Akşamı bekleyeceğiz dediler. Ama beni de yatışa hazırladılar. NST'ye bağladılar. NST de yatarken tuhaf bir şeyler olmaya başladı. Alet ötüyordu. Hemşire hemen beni sola çevirdi. OKsijen verdiler. Bebeğin taşikardisi vardı. Acil alacağız ameliyata dediler. 14.30'da beni ameliyathaneye götürdüler. Genel Anestezi verdiler. Uyumuşum. 16'da bitmiş ameliyat. 14.40 bebeğimin doğum saati her şey çok hızlı olmuş
Uyandığımda karnım acıyor, nefes alamıyordum. Önce nefes alamıyorum dedim. Sonra bebeğim nasıl diye sordum. Odaya çıkardılar ben hala bebeğim nerde diyorum. Refakatçı annem vardı yanımda. Erkek kabul edilmiyor, eşim gelemedi. Karnıma sonradan çok dua edeceğim kum torbası koydular.
Bebeğimin kıyafetleri yetişmedi. Havluya sarılı getirdiler yavrumu. Sonrası hep emzirme, uyuma geçti. 17'den 23'e kadar.. Odanın ne kalabalık olduğunu fark etmem ve bebeğin huysuzlanması aynı ana denk geldi. Odada 5 hasta, 5 refakatçı ve 3 bebek vardı. Gürültü çoktu. Bebek sabaaha kadar ağladı emmedi. O gürültü ve sıcakta 2 gece geçirdik toplasanız 1 saat uyamadım. Garip bir şekilde ağrı hissetmedim çok fazla. Bebek emmeyi reddeti, mama vermek zorunda kaldım. Gelen sütüm 2. gece gelmedi. 3. günde taburcu oldum.
Hastane şartlarına, kalabalığa rağmen doktorlar, asistanlar, hemşireler, bebek hemşireleri sabırla her soruma yanıt verdiler, şımartılmadım belki ama bana da bebeğe de iyi baktılar ve hastaneden sağlıkla taburcu olduk.
Şimdi evdeyiz, emme, uyuma, gaz sancıları ritüelimiz devam ediyor. Antibiyotik, demir hapı, skan sulandırıcı tedavim de devam ediyor. Minik yavrumun sarılık kontrolleri var. Şimdilik değerleri normal.
Yeni annelere tavsiyem; asla asla demeyin. Ben asla burda doğurmam dediğim yerde doğurdum. Bebeği emzirin, gazını çıkartın, uyutun. Gazı unutmayın. Ben unuttum kabusa döndüm. Gaz çıkarmak çok çok çok önemli.
Benim gibi riskli gebelere tavsiyem de kalabalığa rağmen siz siz olun eğitim araştırma hastanelerinden şaşmayın. Güvenilir doktor bulsam rahat geçirirdim ama ameliyatı bu kadar rahat atlatır mıydım bilmiyorum.
mayıs ayı boyunca iki haftada bir kanadım ve pıhtı düşürdüm.sonra haziranda bir kere ve temmuzda bir kere hafif kanamam oldu. Psikolojim mahvolsada; Ben hep iyi beslendim, protein ağırlıklı. Demir ve multivitamini takviyelerini hergün aldım. Kansızlık yaşamadım.
Perinatolog 36 da sezaryan önerilir dediğinden beri stres seviyem arttı. Güvenebileceğim doktorum yoktu. Ölmekten korkuyordum. Bebeğime bir şey olcak diye korkuyordum. Özel hastanede doğurmak istiyordum. Ama çok kararsızdım. Devlet hastanesinde zor bulduğum randevuya 36+2 de gittim. Randevuyu beklerken nst'ye girdim sancım yoktu. Beklerken tuvalate gittiğimde aslında kanadığımı fark ettim. Çamaşırım ve koyduğum ped kirlenmişti. hala da kanıyordum. Beklemeyi geçtim, acile gittim. Acil doktoru kanamaya baktı, ultraona baktı. Başka doktor çağırdı. O da baktı. Hocalarını da çağardılar. Ben hala sedyede kanıyordum. Hoca geldi. Plesanta ayrılmaya başlamış. Sezaryana alacağız dediler. Ne zaman yemek yediğimi sordular. Kahvaltı etmiştim. Akşamı bekleyeceğiz dediler. Ama beni de yatışa hazırladılar. NST'ye bağladılar. NST de yatarken tuhaf bir şeyler olmaya başladı. Alet ötüyordu. Hemşire hemen beni sola çevirdi. OKsijen verdiler. Bebeğin taşikardisi vardı. Acil alacağız ameliyata dediler. 14.30'da beni ameliyathaneye götürdüler. Genel Anestezi verdiler. Uyumuşum. 16'da bitmiş ameliyat. 14.40 bebeğimin doğum saati her şey çok hızlı olmuş
Uyandığımda karnım acıyor, nefes alamıyordum. Önce nefes alamıyorum dedim. Sonra bebeğim nasıl diye sordum. Odaya çıkardılar ben hala bebeğim nerde diyorum. Refakatçı annem vardı yanımda. Erkek kabul edilmiyor, eşim gelemedi. Karnıma sonradan çok dua edeceğim kum torbası koydular.
Bebeğimin kıyafetleri yetişmedi. Havluya sarılı getirdiler yavrumu. Sonrası hep emzirme, uyuma geçti. 17'den 23'e kadar.. Odanın ne kalabalık olduğunu fark etmem ve bebeğin huysuzlanması aynı ana denk geldi. Odada 5 hasta, 5 refakatçı ve 3 bebek vardı. Gürültü çoktu. Bebek sabaaha kadar ağladı emmedi. O gürültü ve sıcakta 2 gece geçirdik toplasanız 1 saat uyamadım. Garip bir şekilde ağrı hissetmedim çok fazla. Bebek emmeyi reddeti, mama vermek zorunda kaldım. Gelen sütüm 2. gece gelmedi. 3. günde taburcu oldum.
Hastane şartlarına, kalabalığa rağmen doktorlar, asistanlar, hemşireler, bebek hemşireleri sabırla her soruma yanıt verdiler, şımartılmadım belki ama bana da bebeğe de iyi baktılar ve hastaneden sağlıkla taburcu olduk.
Şimdi evdeyiz, emme, uyuma, gaz sancıları ritüelimiz devam ediyor. Antibiyotik, demir hapı, skan sulandırıcı tedavim de devam ediyor. Minik yavrumun sarılık kontrolleri var. Şimdilik değerleri normal.
Yeni annelere tavsiyem; asla asla demeyin. Ben asla burda doğurmam dediğim yerde doğurdum. Bebeği emzirin, gazını çıkartın, uyutun. Gazı unutmayın. Ben unuttum kabusa döndüm. Gaz çıkarmak çok çok çok önemli.
Benim gibi riskli gebelere tavsiyem de kalabalığa rağmen siz siz olun eğitim araştırma hastanelerinden şaşmayın. Güvenilir doktor bulsam rahat geçirirdim ama ameliyatı bu kadar rahat atlatır mıydım bilmiyorum.
Bir eylül bebeği daha yuvadan uçtu bakalım bize ne zaman sıra gelecek 
sizler doğurdukça ben heyecan yapıyorum burda sanki ben doğuruyorum 
