Pişman olup hayatımı zehir ediyorum

Benhatayaptm

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
12 Nisan 2022
1
0
16
23
Merhaba herkese gören birileri olur mu bilmiyorum. Ben 23 yaşındayım. Uzun zamandır hayatımı çok sorguluyorum. Geçmişimden çok utanıyorum. Galiba yavaş yavaş tükeniyorum. Bir takım hatalar yaptım aklım daha 1 senedir yerinde 1 senedir düşünüyorum kendime geldim. Aslında mutlu ve huzurlu olmam gerekiyor. Ama geçmişte yaparsanız çok pişmanlık yaşarsınız ve devamlı önüme çıkıyor pişmanlıklarım. Ben bir ilişki yaşadım. Ve devamlı suratıma vuruluyor o kişi tarafından o vurmasa da devamlı aklımda zaten. Bir sürü hatalar yaptım ben. Bir tek ilişki yaşamadım hamile kaldım kürtaj oldum 19 yaşımda. 4 sene geçti üstünden. Hayatım boyunca hep birileri bana o gözle baktı. Ben çok saf salak bir şeydim küçükken tanımadığım adamlar bana yanaşırdı hep taciz etmeye çalıştılar 12 yaşımda 16 yaşımda 22 yaşında. Bir ilişki yaşamışsın diyip kızmayın bana bana küçüklüğümden beri böyle yanaşıldı anlam vermiyordum küçükken ben 11. Sınıfa kadr cinsellik nedir onu bile bilmyordum. Kendi hatalarımla birlikte bu başıma gelenlerde gözümün önünde hep. Gün geçtikçe tükeniyorum. Arkadaşlarım yok var da görüşmüyorum kimseyle uzaklaştırdım hep onları kendimden. Ailemden de uzaklaştım. Kendi kendime bir insanım. Sanki yavaş yavaş ölüm yaklaşıyor gibi geliyor. İçim çok yorgun çok bitkin. Çok ağır geliyor. Niye hep o gözle bakıldı bana diyorum bazen. Neden ben yani. Ben çok tükeniyorum. Yediğim yemeklerin bile tadı yok. Sevmediğim yiyecekleri bile yiyorum artık çünkü hiç bir şeyin tadını almıyorum. Ben çok yorgunum gerçekten. Ağlamak bile içimden gelmiyor artık. Ruh gibi yaşayıp gidiyorum. Kendinize iyi bakın.
 
Çok gençken olan bir şey ama olabilir maksat ders almak değil midir? Ruhunuza iyi gelen şeyleri yapın namaz kılmak çok iyi gelecektir ruhunuzu tazeleyecektir. Geçmişi sürekli düşünürseniz bakın bugününüz mahvoluyor.
 
Merhaba herkese gören birileri olur mu bilmiyorum. Ben 23 yaşındayım. Uzun zamandır hayatımı çok sorguluyorum. Geçmişimden çok utanıyorum. Galiba yavaş yavaş tükeniyorum. Bir takım hatalar yaptım aklım daha 1 senedir yerinde 1 senedir düşünüyorum kendime geldim. Aslında mutlu ve huzurlu olmam gerekiyor. Ama geçmişte yaparsanız çok pişmanlık yaşarsınız ve devamlı önüme çıkıyor pişmanlıklarım. Ben bir ilişki yaşadım. Ve devamlı suratıma vuruluyor o kişi tarafından o vurmasa da devamlı aklımda zaten. Bir sürü hatalar yaptım ben. Bir tek ilişki yaşamadım hamile kaldım kürtaj oldum 19 yaşımda. 4 sene geçti üstünden. Hayatım boyunca hep birileri bana o gözle baktı. Ben çok saf salak bir şeydim küçükken tanımadığım adamlar bana yanaşırdı hep taciz etmeye çalıştılar 12 yaşımda 16 yaşımda 22 yaşında. Bir ilişki yaşamışsın diyip kızmayın bana bana küçüklüğümden beri böyle yanaşıldı anlam vermiyordum küçükken ben 11. Sınıfa kadr cinsellik nedir onu bile bilmyordum. Kendi hatalarımla birlikte bu başıma gelenlerde gözümün önünde hep. Gün geçtikçe tükeniyorum. Arkadaşlarım yok var da görüşmüyorum kimseyle uzaklaştırdım hep onları kendimden. Ailemden de uzaklaştım. Kendi kendime bir insanım. Sanki yavaş yavaş ölüm yaklaşıyor gibi geliyor. İçim çok yorgun çok bitkin. Çok ağır geliyor. Niye hep o gözle bakıldı bana diyorum bazen. Neden ben yani. Ben çok tükeniyorum. Yediğim yemeklerin bile tadı yok. Sevmediğim yiyecekleri bile yiyorum artık çünkü hiç bir şeyin tadını almıyorum. Ben çok yorgunum gerçekten. Ağlamak bile içimden gelmiyor artık. Ruh gibi yaşayıp gidiyorum. Kendinize iyi bakın.
☹️☹️☹️ genc yaşta bir hata yapmıssınız ama bunu anlamışsınız. Hic destek aldınız mı? Böyle kendinizi tüketirsiniz. Sizinle cinsellik yaşayan sizin neden suratınıza bunu vuruyor siz tek basınıza mı yaşadınız? Çükü var diye kendisinde degil sizde mi suc görüyor? Ve sizinle nasıl iletişim kuruyor
 
pişmanlık hayattaki en berbat hislerden birisi, senin yaşadıklarını yaşamasan da pişmanlığın insanı yiyip bitirdiğini iyi bilirim. Öncelikle her insan hata yapabilir, bu doğamızda var. Önemli olan hatalarında ders alıp önüne bakabilmekte. Şu an ağır bir depresyon sürecinde olduğun için ve uzun süredir de kendini iyi hissetmediğin için beynin sana uyarı veriyor ve her şeyin bittiğini vs söylüyor. Ama bunlar tamamen doğru değil, sana tavsiyem imkanın varsa hızlı bir destek alman, terapi bu duygularını anlamanı sağlayıp daha sağlıklı düşünmene yardımcı olacak. Ben de bir pişmanlığım yüzümden kendimi yedim bitirdim, sabah akşam ağladım artık ağlayamayacak hale geldim. Ama psikolojik destek alıp iyi olmaya çalışıyorum, lütfen sen de kendin için bir şeyler yapmaya çalış emin ol hataların seni tanımlamıyor. Güzel günleri ve mutlu olmayı herkes gibi hak ediyorum canım. Eğer konuşmak istersen özelden yazabilirsin, dinlerim 🤍
 
Profesyonel destek almalısınız gibi depresyonda gibisiniz, geçici olabiliyor bu hisler. Toksik insanları hayatınızdan çıkarın. Suçluluk duygusu tek taraflı saçma ayrıca kimler neler yaşıyor. Herkes kendine baksın.
 
Geçmişinde gerçekten hoş şeyler yaşamamışsın bu çok açık ama bu senin şuanki hayatından veya gelecekteki yaşayacağın günlerden zevk almayacağın anlamına gelmiyor, zaman her şeyin ilacı bence. Zamanla unutulmuyor böyle şeyler tabii ki ama zaman acıları hafifliyor diyebilirim. Ve önemli olan geçmişinden utanmak değil de geçmiş zaten olmuş bitmiş bunu değiştiremezsin e değiştiremeyeceğin şeyler için kendini yiyip bitirmene de gerek yok, hatalar ders almak için vardır sonuçta. Üstelik çoğu insan gençliğinde benzer durumları yaşamıştır. Ve yazdıkların bir tık depresyondaki birinin ağzından gibi yazılmış ve böyle anlarda bence çevrendekilerden veya ailenden uzaklaşmak çözüm değil çünkü durumun daha da kötüleşir ve izolasyon durumu olur.
 
Back
X