- 27 Eylül 2008
- 428
- 156
- 323
- Konu Sahibi essiloratte
-
- #1
slm yazını okurken kendimi gördüm sankiselam kızlar bende ünv hazırlandığım yıllarda adet sorunu yaşıyodum doktorlar git sonra gel dediler üzerinden yıllar geçti evlendim hala düzelmedi ve tabi bebek istedik olmadı doktor(lara) gittim hepsi farklı şeyler söyledi...sadece biri ultrason kağıdının üzerine pco yazdı verdi,sordum bişeyler söyledi ama anlamadım sonra şeker tahlili istedi kilo kontrolüm ve ben 85 küsür kiloydum ki bu ideal kilomdan birden 20 kg alıp fırladığım kilomdu...sonra bilindiği gibi şeker dengeleyen ilaç kullanmaya başladım ilaç hayatımı mahvetti otobüslerde yollarda istifar etmeye başladım iğrenç bi süreç yaşadım,bu zaman zarfında bu hastalığı internette araştırmaya başladım o kadar kafam karıştıki hiç bişey tutarlı değildi ben ne hastası olduğumu bile anlamadım derken derken 3,5 yılım geçti ve ben 90 kilo oldum kollarımda tüylenmeler çene altımda bacaklarımda göbeğimde kalın kalın kıllar oldu artık eşimden bile utanır oldum habire yanımda bi cımbız ilk yardım gibi ondan medet umdum...eşim ilk zamanlar adet sancımda yada en ufak bi bulantımda panik yapardı bende mutlu haberi vereyim die her ay umutlanırdım ama son zamanlarda hiç ilgilenmedi benimle ben günüm geçti acaba olabilirmi dediğimde hiç sanmam dedi ve ben o kadar yaralandımki....bu süreçte tedaviye gidiyorum her ay kan almalar tahlil takip etmeler adet olamadım diye yaptığın panikler,her ay aldığım testler sonucunda yaşadığım acı,sinir,stres anlatılmaz ya bunlar...ben kendimi tanıyamaz hale geldim artık çok sinirli biri oldum çocuğu olanlara sanki düşmanımmış gibi bakıyodum ve bu süreçte hızlı kilo alıyorum şeker ilacını bi kullanıyorum bi kullanmıyorum derken bi gün herşeyden önce ben kendime zarar verdiğimi anladım insanlar bi ayna gibiydi ben nasıl davranırsam sonucunu öyle alıyodum bi gece yapmam gerekenleri kendime sıraladım herşeyden önce sakin olmam gerektiğini kabullendim etrafa gereksiz bile olsa gülümsemeye başladım neşe vermeye başladım,ve hemen lazere başladım sonra kendime bakmaya başladım iş yerime her sabah erken gelip hiç yorulmadan şikayet etmeden evime gittim,ve bana yapışan kilolarımdan kurtulucam diye söz verdim..ben bunları yaptım sadece 6 ay hayatımın dönüm noktası oldu ilk başta o ilacı bıraktım düzenli kilo vermeye başladım bundan kurtulucağım günü hayal ettim 80 kilo oldum lazerime devam ettim kalın iğrenç kıllardan kurtuldum sporumu yaptım şunu ye bunu ye diyenlerin hiç bişeyini yapmadım eşimle mükemmel bir bağ kurdum...kadın gibi hayatıma devam ettim...geçen ay 76 kiloya düştüm tabi hedef 65 :) en son kontorolüme gidince doktorum inanamadı tertemiz hiç bir belirtin bile yok dedi ben tabi bebek fikrinden çok bu hastalığı yenicem diye şartlamıştım kendimi...doktora en büyük etken kilo galiba bundan düzeldi dedim oda hayır senin kendine inancından kurduğun oto kontrolden dedi...en son sat tarihim 22 marttı ve doktor kullandığımız bütün ilaçları ofisinde çöpe attı artık gerek yok dedi ve ben 22 nisan adet olucağım tarihi beklemedn içime o kuvvetli doğan histen dolayı tahlil yaptım ben hamile olduğumu öğrendim...tabi bu tedavinin dışında bebek içinde elimizden gelen ne varsa yapmıştık hastane ortamlarında ama olmamıştı...ve şimdi bebeğimin sevinciyle kendime inancımın verdiği mutlulukla hayatım mükemmel bir şekilde devam ediyor..bu konu için saatlerce yazabilirim anlatabilirim...sizde lütfen kendinize inanın herşey sizde bitiyor...hepiniz için dua ediyorum...
selam kızlar bende ünv hazırlandığım yıllarda adet sorunu yaşıyodum doktorlar git sonra gel dediler üzerinden yıllar geçti evlendim hala düzelmedi ve tabi bebek istedik olmadı doktor(lara) gittim hepsi farklı şeyler söyledi...sadece biri ultrason kağıdının üzerine pco yazdı verdi,sordum bişeyler söyledi ama anlamadım sonra şeker tahlili istedi kilo kontrolüm ve ben 85 küsür kiloydum ki bu ideal kilomdan birden 20 kg alıp fırladığım kilomdu...sonra bilindiği gibi şeker dengeleyen ilaç kullanmaya başladım ilaç hayatımı mahvetti otobüslerde yollarda istifar etmeye başladım iğrenç bi süreç yaşadım,bu zaman zarfında bu hastalığı internette araştırmaya başladım o kadar kafam karıştıki hiç bişey tutarlı değildi ben ne hastası olduğumu bile anlamadım derken derken 3,5 yılım geçti ve ben 90 kilo oldum kollarımda tüylenmeler çene altımda bacaklarımda göbeğimde kalın kalın kıllar oldu artık eşimden bile utanır oldum habire yanımda bi cımbız ilk yardım gibi ondan medet umdum...eşim ilk zamanlar adet sancımda yada en ufak bi bulantımda panik yapardı bende mutlu haberi vereyim die her ay umutlanırdım ama son zamanlarda hiç ilgilenmedi benimle ben günüm geçti acaba olabilirmi dediğimde hiç sanmam dedi ve ben o kadar yaralandımki....bu süreçte tedaviye gidiyorum her ay kan almalar tahlil takip etmeler adet olamadım diye yaptığın panikler,her ay aldığım testler sonucunda yaşadığım acı,sinir,stres anlatılmaz ya bunlar...ben kendimi tanıyamaz hale geldim artık çok sinirli biri oldum çocuğu olanlara sanki düşmanımmış gibi bakıyodum ve bu süreçte hızlı kilo alıyorum şeker ilacını bi kullanıyorum bi kullanmıyorum derken bi gün herşeyden önce ben kendime zarar verdiğimi anladım insanlar bi ayna gibiydi ben nasıl davranırsam sonucunu öyle alıyodum bi gece yapmam gerekenleri kendime sıraladım herşeyden önce sakin olmam gerektiğini kabullendim etrafa gereksiz bile olsa gülümsemeye başladım neşe vermeye başladım,ve hemen lazere başladım sonra kendime bakmaya başladım iş yerime her sabah erken gelip hiç yorulmadan şikayet etmeden evime gittim,ve bana yapışan kilolarımdan kurtulucam diye söz verdim..ben bunları yaptım sadece 6 ay hayatımın dönüm noktası oldu ilk başta o ilacı bıraktım düzenli kilo vermeye başladım bundan kurtulucağım günü hayal ettim 80 kilo oldum lazerime devam ettim kalın iğrenç kıllardan kurtuldum sporumu yaptım şunu ye bunu ye diyenlerin hiç bişeyini yapmadım eşimle mükemmel bir bağ kurdum...kadın gibi hayatıma devam ettim...geçen ay 76 kiloya düştüm tabi hedef 65 :) en son kontorolüme gidince doktorum inanamadı tertemiz hiç bir belirtin bile yok dedi ben tabi bebek fikrinden çok bu hastalığı yenicem diye şartlamıştım kendimi...doktora en büyük etken kilo galiba bundan düzeldi dedim oda hayır senin kendine inancından kurduğun oto kontrolden dedi...en son sat tarihim 22 marttı ve doktor kullandığımız bütün ilaçları ofisinde çöpe attı artık gerek yok dedi ve ben 22 nisan adet olucağım tarihi beklemedn içime o kuvvetli doğan histen dolayı tahlil yaptım ben hamile olduğumu öğrendim...tabi bu tedavinin dışında bebek içinde elimizden gelen ne varsa yapmıştık hastane ortamlarında ama olmamıştı...ve şimdi bebeğimin sevinciyle kendime inancımın verdiği mutlulukla hayatım mükemmel bir şekilde devam ediyor..bu konu için saatlerce yazabilirim anlatabilirim...sizde lütfen kendinize inanın herşey sizde bitiyor...hepiniz için dua ediyorum...
demettubacım hikayen çok güzel bitiyo..bende aynı senin yaşadıklarını yaşadım yaşıyorumda geçirdiğim sinir krizlerini hatırlamıyorum bile..bişey sorcam bi gecede karar verdin değişmeye peki bu istikrarı nasıl sürdürdün nasıl kendi kendini bu kadar motive ettin nasıl başardın bunu lütfen açıklarmısın?ben hiç umutlu ve mutlu olamıyorum zorluyorum kendimi ama olmuyooo
canım yeni okudum yazını kusura bakma olurmudediğin gibi hamd olsun hikayem çok güzel bitiyo ama tabi ikinci bi çocukta yine engel olurmu diye düşünmüyo değilim,evet bi gece karar verdim ve şükürler olsun herşeyden önce ALLAH ın izni ile sonra kendimi şartlamamla kurtuldum,ben o gece sabaha kadar hiç uyumadım sürekli düşündüm neresinden başlayabilirim diye dediğin gibi o kadar çok sinirlerim yıprandıki ve bi de destek olmayınca kendimi boşlukta sanıyodum,sabahında hemen kalkıp kendime söz verdim o sabah çayımın şekerini yediğim beyaz ekmeği bıraktım ve 3lt su aldım yanıma işe gidip gelirken herkesin fiziğine dikkat ettim sonuçta hepimizin iskeleti aynı ama benimki yağ doluydu,suya ilk zamanlar alışamadım ve bence SU SADECE KİLO VERMEDE DEĞİL O KİSTLERİN KAYBOLMASINDA ÇOK YARARLI OLDU...ilk zamanlar yemekle çok mücadele ettim ama ne istersem yedim ve sadece tadımlık yedim hrşeyin tadına baktım sonra düzenli bi program yaptım kendime,yürüyüş yaptım...daha 1 ay olmadan ben 8 kilomdan kurtuldumm artık kendime olan inancım daha da fazlalaştı...iş yerinde her yere evde en sık kullandığım yerlere tv ve buz dolabının üzerine DİYETTEYİM HEDEF 65 yazdım,istemesemde sürekli hatırlıyodum ve dediğim gibi kendime bi söz verdim bunu başardım tabi 65 olamadım ama hastalığı yendim :) ve sizde inanmadan başaramazsınız....
tabi bunlar beni mutlu etti eşimi mutlu etti onunla açık açık herşeyi konuştum her yaptığım yenilikte yada yapacaklarımda fikrini aldım benim bunu yapacağıma ilk önce onu da inandırdım...çevremden de öyle güzel tepkiler aldımki zayıfaldığım için değil herkesin bendeki ruh halimdeki değişikliği fark etmesiydi en güzeli..ve ben hedefime daha çok var zannediyodum ama nerde biterse bitsin çokta uzun olsa başaracaktımm..şimdide hayatım aynen devam ediyo ben yine programla devam ediyorum hayatımdaki en güzel mucimle tabiii
kızlar inanın kendinize bunun çaresi aktarlar doktorlarda yada hocalarda değil ilk önce ALLAH sonra kendiniz herşeyi önce ALLAH tan isteyin O na sığının ve kesinlikle başaracaksın.düşünün hiçbir doktor hiçbir aktarcı bunun çaresini ilacını bilmiyo bu hastalığı yenenlerin çoğu hem kendi kendilerine başardılar.en faydalı ilaç kendinize olan inancınız...sizde bi yerden başlayın ufakta olsa en başta kilonuz varsa kilolardan kurtulmak sonrası gelir kendiliğinden ALLAH IN izni ile...bi diyetisyene gidin bi spora gidin ama kilo verin...
ben yine ara ara uğrarım meleğimle...hepinize dua ediyoruz...ALLAH a emanet olun...
yapı olarak aileden gelen bi asabiyetim var ama demekki bunda pco nunda etkisi varmış.4 ay adet olmamam son nokta olmuştu ve doktora gitmiştim.zaten pco olduğumuda ozaman öğrenmiş oldum.bana adet söktürücü bir ilaç yazmıştı ve olabildiğince zayıf olmam gerektiğini yani kilo vermem gerektiğini bunun kesin bir tedavisinin olmadığını söylemişti.ama hakkaten ozamanlar sınava hazırlık dönemimde olduğumdan yiyip içip oturuyodum ve 10 kilo almıştım.zaten o yüzden tavan yapıp 4 ay adetim sökmedi.sonra spora başladığım aldığım kiloları verdim,eski kiloma döndüm ama eski kilomda da zaten fazlalığım vardıda herneyse:)diyeceğim ben artık söktürücü kullanmıyorum çünkü ibrahim saraçoğlunun soğan suyu kürünü uyguladım,kesinlikle mucize gibi.yine gecikmeler olsada bu gecikmeler 1 haftayı geçmiyor,iş güç düzenim tam oturmadığı için stresim ve asabiyetim devam ediyor ama en azından adetim artık düzenli oluyor.kesinlikle bu kürü denemenizi tavsiye ediyorum arkadaşlar.bir kere yapmak bile yetiyor gibi bişey ama ben arada gecikmeler olduğunda da yapıyorum...
slm kızlar anladımki bu pko hepimizin hayatını zehir etmiş bide kiloyla birleşince tam bir facia sanırım kilolu olunca ilk tedavi yöntemi kilo vermek oluyo galiba bende kaç sene glukofen kullandım ama artık midem almıyo bende bitkisel çaya başladım haftaya 1ay olcak başlayalı kadın doğuma gidicem bakalım varmı değişiklik iki ayda kistler atılır demişti aktarcı ama 1aydada belli olur heraldelazer desen 10seanstan fazla gittim şuan onada gitmiyom şu kıllar bitmiyo bi türlü temmuz gibi lazere gidicem tekrar
slm üzüldüm kızınız adına bende kendimi bildim bileli hem kilo sorunum var hemde pko var çayı kullanıyorum ama şuan etkisi oldumu bilemiyorum bu hafta kadın doğuma randevu alıp muayene olucam ama ben söyleyim nerden aldığımı inş şifa olur üsküdarda ermiş attar netten de bakabilirsin bide bu soğan kürünü yapabilir kızınız netten tam tarifi vardır belki faydası olur kilo verme konusunda bende diyetisyene gidiyorum ben biraz yavaş veriyorum ama eminimki kzınız hızlı verebilir yaşı çok küçük metabolizması hızlı çalışıyodurmerhaba bu kür nedir alınıyormu yoksa kendinizmi yapıyorsunuz yardımcı olursanız çok sevinirim.
selam
bu kullandığınız bitkisel çay nedir biraz anlatabilirmisiniz benimde kızımda var bu sorun ve daha 15 yaşında bizdede fazla kilo var ve 2 aydır uğraşıyoruz ama kilo vermeside çok zor oluyor.yardıma ihtiyacım varrr.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?