- 20 Kasım 2019
- 3.808
- 5.075
- 158
Icimi kemiren farkli fikirlere ihtiyacim olan bir konum var.
Babam ticaretle ugrasiyor kendi isini yapiyor annem cok iyi bir kurumdan emekli (maasi cok yuksek) her zaman kazanclari cok iyiydi.
Ben universiteye baslarken isler ters gitti ve mal varligimizin yuzde 90 ni kaybettik.
Bu sirada ben universiteye baslamistim yurtdisinda cok iyi bir bolumden mezun oldum. Maddi olarak buyuk borcta olsalar dahi beni okuttular.
Mezun oldugumda 23 yasindaydim ve hemen isimi yapmaya basladim elhamdullilah kismetliydim ve daha ilk yilimda cok iyi para kazanmaya basladim . Kazancimin yuzde 80 ni aileme yolladim ben kalaniyla gecindim.
Babamin tefeci borclari krediler cekler senetler hepsine yardim etmeye calisiyordum bu sirada kendime araba aldim ozaman degeri 100 bindi suan arabamin degeri 700 bin civari oldu.
Sonrasinda 26 yasinda evlendim , evlenirken ceyizimi kendim yaptim ailemin dugunde takacagi bilezigin parasini dahi verdim ailem durumu daha kotuye gidiyordu o sirada kendi arabalarini sattilar kendi arabami onlara verdim.
Kazancimi veriyordum ama inanilmaz psikoljik baskiya ugruyordum surekli beni arayip aglayip zaten bu kadar yapabilmem mucize olmasina ragmen surekli beklenti icine girip beni panik atak , anksiyete hastasi ettiler omzumda cok yük hissediyordum o kadar varligimin icinde yokluktaydim neyse tedavi oldum gecti ona sukur.
Gelinen su son noktada : son 2 yildir babamin isleri uctu gitti cok sukur borclari bitmek uzere zaten aylik kazanclari yuksek evlendikten sonrada 1 yil sadece destek oldum sonrasinda kendilerine yettiler.
Simdi bir arsa alip villalar yaptirmak istiyorlar kendilerinin gucu bir miktarina yetiyor esimde cok varlikli elhamdullilah , babama birlikte alalim destek olayim dedi.
Sonrasinda tabi benden gene beklentiler basladi. Bu beklenti oncelikle beni cok rahatsiz ediyor.
( travma kaldi)
sonrasinda esimle boyle bir orrak bisey yapilmasina da pek sicak bakamiyorum bilmiyorum yanlis mi dusunuyorum ?
Esim asla lafini etmedi ama mesela ben isimi kazancimi gordu biliyor ama evlendim uzerime hic bisey yoktu oysaki arabam vardi baska seylerde alabilirdim bir kere bile sormadi arabami verdim gitti yani .
Simdi icten ice bozuluyorum seni okuttuk diyorlar eyvallah universite masrafi zaten fazlasiyla geri vermis oldum.
Ama villa yaptirmayi dusunup yine benden beklentiye girip benim arabami hic mevzu bahis bile etmiyorlar bunu anneme soyledigimde zaten kocan sana araba aldi ne yapacaksin diyor.
Bunlar hakkinda ne dusunuyorsunuz ? Yanlis mi dusunuyorum siz olsaniz esinizin eve ortak olmasina ne derdiniz ?
Babam ticaretle ugrasiyor kendi isini yapiyor annem cok iyi bir kurumdan emekli (maasi cok yuksek) her zaman kazanclari cok iyiydi.
Ben universiteye baslarken isler ters gitti ve mal varligimizin yuzde 90 ni kaybettik.
Bu sirada ben universiteye baslamistim yurtdisinda cok iyi bir bolumden mezun oldum. Maddi olarak buyuk borcta olsalar dahi beni okuttular.
Mezun oldugumda 23 yasindaydim ve hemen isimi yapmaya basladim elhamdullilah kismetliydim ve daha ilk yilimda cok iyi para kazanmaya basladim . Kazancimin yuzde 80 ni aileme yolladim ben kalaniyla gecindim.
Babamin tefeci borclari krediler cekler senetler hepsine yardim etmeye calisiyordum bu sirada kendime araba aldim ozaman degeri 100 bindi suan arabamin degeri 700 bin civari oldu.
Sonrasinda 26 yasinda evlendim , evlenirken ceyizimi kendim yaptim ailemin dugunde takacagi bilezigin parasini dahi verdim ailem durumu daha kotuye gidiyordu o sirada kendi arabalarini sattilar kendi arabami onlara verdim.
Kazancimi veriyordum ama inanilmaz psikoljik baskiya ugruyordum surekli beni arayip aglayip zaten bu kadar yapabilmem mucize olmasina ragmen surekli beklenti icine girip beni panik atak , anksiyete hastasi ettiler omzumda cok yük hissediyordum o kadar varligimin icinde yokluktaydim neyse tedavi oldum gecti ona sukur.
Gelinen su son noktada : son 2 yildir babamin isleri uctu gitti cok sukur borclari bitmek uzere zaten aylik kazanclari yuksek evlendikten sonrada 1 yil sadece destek oldum sonrasinda kendilerine yettiler.
Simdi bir arsa alip villalar yaptirmak istiyorlar kendilerinin gucu bir miktarina yetiyor esimde cok varlikli elhamdullilah , babama birlikte alalim destek olayim dedi.
Sonrasinda tabi benden gene beklentiler basladi. Bu beklenti oncelikle beni cok rahatsiz ediyor.
( travma kaldi)
sonrasinda esimle boyle bir orrak bisey yapilmasina da pek sicak bakamiyorum bilmiyorum yanlis mi dusunuyorum ?
Esim asla lafini etmedi ama mesela ben isimi kazancimi gordu biliyor ama evlendim uzerime hic bisey yoktu oysaki arabam vardi baska seylerde alabilirdim bir kere bile sormadi arabami verdim gitti yani .
Simdi icten ice bozuluyorum seni okuttuk diyorlar eyvallah universite masrafi zaten fazlasiyla geri vermis oldum.
Ama villa yaptirmayi dusunup yine benden beklentiye girip benim arabami hic mevzu bahis bile etmiyorlar bunu anneme soyledigimde zaten kocan sana araba aldi ne yapacaksin diyor.
Bunlar hakkinda ne dusunuyorsunuz ? Yanlis mi dusunuyorum siz olsaniz esinizin eve ortak olmasina ne derdiniz ?
Son düzenleme:
Burada eskiyim aslinda o kisiyi tanimiyorum.
