Ama ömürlük bir oyun değil mi ya? Kızlarımın çeyizine koyacağım, ana yadigarı olaraktan. =D
Bir oyun severin, sevdiği tarzı savunmasını sonuna kadar anlarım, merak etme. =)) Ama işte bana kitap kalınlığında açıklama da yapsan, nasıl zevk alabileceğimi anlatmaya da çalışsan, benim bakış açımdan dan dundan öteye gitmez. =))) Ben hikaye insanıyım, aksiyon kadar hikaye de olacak, fantastik ve bilim kurgu aşığıyım bir de, onu da isterim falan filan... Şöyle bir durup manzarayı, dağı taşı seyredebileceğim görsellikte oyunları seviyorum. Oh mis gibi orman havası, anam şu ses de ne, ooo troll geliyor, zaten bana da dersi derisi lazımdı sürükleyiciliği seviyorum. =))
Life is Strange aklımda olup da başlayamadığım bir oyun. İki çocuktan fırsat bulamıyorum. Bulduğumda ilk buna bakayım o zaman, güzel diyorsun madem.
Tüm Tomb Raider oyunlarını oynadık. Ve kesinlikle haklısın, yeni oyunlar görsel olarak aştıkça, oynanış zorluğu olarak tırtlaşıyor ama beni tatmin ediyor. Hele Shadow of Tomb Raider'ın grafikleri tam mest olacağım cinstendi. Bayıldım.
Witcher sevilmez mi ya. (Dizisi de çekilecekmiş ya, Henry Cavill, Geralt olacakmış hatta, ben yakıştıramadım ama bakalım, belki kanlı canlı olunca etkisi farklı olur) Ben yan görev hastasıyım. Bir oyunu asla kestirmeden bitirmem, böyle sündüre sündüre, uzata uzata oynarım. Eşim de tam tersi. Birlikte oynarken en çok bu konuda takışıyoruz. O hemen ana göreve koşuyor. "Ya koşarken bari topla şu otları! Ay gitti güzelim wolfsbaneler!" diye başında boza pişiriyorum.