Aynı şeyleri yaşıyoruz canım, yalnız değilsin. Her an kalp krizi düşüncesi ile tetikte bekliyorum. Sırtım ağrısa kalbe yoruyorum. Kokum ağrısa kalbe, başım ağrısa kalbe. Kafayı yedim. Ailemde kalp rahatsızlığı yok, yaşım genç, sigara kullanmıyorum. Tetikleyici hiçbir şeyim yok fakat ben kendimi öyle inandırdım ki kalp hastalığımın olduğuna... 2 kez kardiyolağa gittim şükür Allah’a temiz çıktı. 2 yaşına girecek bir kızım var, o 3 aylıkken başladı bu durum hala da geçmedi
çok kızımın yüzüne bakıp ağladım hep böyle mi olacak diye, büyüdüğünü görebilecek miyim diye çok ağladım. Ben psikolog veya psikiyatra gitmedim. Ağrılar olmasa aklıma bir şey gelmiyor aslında ama ahh o ağrılar...
derdimizi veren Rabbim dermanımızı da nasip etsin inşallah
mesela bugün sol koltuk altımda kaburgalarıma doğru bir ağrı girdi hemen aklıma o kötü düşünceler geldi. Bir arkadaşım var koroner yoğun bakıl hemşiresi o bardı yanımda o dedi ki bu yaşadığın kalp ağrısı değil kas ağrısı, kalp ağrısı böyle olmaz dedi. Bir nebze içim rahatladı ama tam anlamıyla geçmedi
İlaçlarımı kullandıkça, kafaya takmayı bıraktıkça geçti. Yıllardır bende panik atak vardı ama ilk kez bir atağım bu şekilde ağrı sıkıntısı yaptı bende, daha önce sadece nefes darlığı hissederdim. Sanırım covid döneminde özellikle aşının kalbe etkisi söylentileri yüzünden bilinçaltım etkilendi. Aşı yaptırmayanlarda inatla korku hikayeleri anlatmaya devam ettikleri için, içten içe panikledim galiba ben aşıdan sonra 
O an insanın kendisini ikna etmesi çok zor oluyor, biliyorum ama en azından yalnız olmadığını bil 
hangi bölüme gideceğimi şaştım
bir 15 gün falan daha iyiydim sonra genç bir tanıdığımu kaybettik aort damarı patlamış 6 günlük bir bebeği ve 2 yaşında bir oğlu vardı ondan sonra ertesi akşam yine kriz geçirdim pazar günüydü ogünden berde aynıyım ağrılar sıkıntılar korkular bitmiyor 
tövbe ya vallahi kafayı sıyırmışim ve geçmiyor 