Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...

Duygu yanlış bir şey söylemek Rabbimin hoşuna gitmeyeceği bir laf etmekten korkuyorum..Hamilelikte yaşanan herşey unutuluyor diyorlar gelecek için bir şey söylemek zor ancak ben bunları kolay unutamam..yaşadıklarımı bir Allah biliyor bir ben..Allah evladımı sağ salim elime versin ben illa krdeşi olsun derdinde değilim...Anneliği henüz bilmiorum ama hamilelik zormuş..



evet duygu şükürler olsun allah sanada hızlıca göstersin son haftaları...Senin haftalarını hatırlıorumda psikiyatri kliniği kapısında ağlıor yemiyor içmior duş bile zor alıordum..O günlerime göre çok çok iim hamdolsun hayat herzaman aynı seyirde gitmior ben ozaman çok aşağılardaydım..Şimdi şekli değişti sıkıntılarımın..Depresyon yerini aşırı anksiyeteye bıraktı...
Senin de azalır bakarsın tamamen yok olur..böyle vakalar var bazı durumlarda gebelik hormonları iyileşmeye yardımcı olabiliyor...

Allah hepimize şifalar nasip etsin.Ben duyguya adaya nile ve nisana ayrı ayrı dua ediorum bundan sonra dualarmızda seninle de beraberiz inş..

Allah'ım ettiğin dualarım binler katını sana nasip etsin.. Öyle bir şifa bul ki kardeşim, bu hastalığın izi bile kalmasın.. BU bebek senin şifa mucizen olsun.. :KK16:
 
kızlar çatlamış karnım hep..........:KK52:

Benimde sadece 1 çizgi çıkmış karnımda.. A-aaaa.. dedim içimden.. İlk oğlumda kocaman bir karnım vardı.. Üstelik çokta zayıftım.. Ama karnım ikiz gibiydi.. Hiç çatlamadı.. Sadece son aylarda bebeyağı sürmüştüm.. Şİmdi daha 4 aylıkken yol gibi bir çizgi çıkmış benimde.. Ama aklımda hep ölüm var yaa.. Hiç umrumda değil çatlak matlak.. İçimden hiçbirşey sürmek gelmiyor.. Kendime bakmak mantıksız geliyor. Ne için bakacağım ki.. ZAten ölmeyecekmiyiz diyorum.. Ne kadar yanlış oysa...:KK50:
 
Benimde sadece 1 çizgi çıkmış karnımda.. A-aaaa.. dedim içimden.. İlk oğlumda kocaman bir karnım vardı.. Üstelik çokta zayıftım.. Ama karnım ikiz gibiydi.. Hiç çatlamadı.. Sadece son aylarda bebeyağı sürmüştüm.. Şİmdi daha 4 aylıkken yol gibi bir çizgi çıkmış benimde.. Ama aklımda hep ölüm var yaa.. Hiç umrumda değil çatlak matlak.. İçimden hiçbirşey sürmek gelmiyor.. Kendime bakmak mantıksız geliyor. Ne için bakacağım ki.. ZAten ölmeyecekmiyiz diyorum.. Ne kadar yanlış oysa...:KK50:

ayyy nil deme öyle düşünürsek hiçbirşey yapmamamız lazım oda haşa Allah a isyan:KK20: töbe töbe düşünme kuzum öyle şeyler ölücez diye oturup ölümü bekleyelim o zaman panik atak falan olmamamız lazım nasılsa ölcez ha şimdi ha 30 sene sonra içim ürperdi walla:18:
 
Allah korusun canım yaa öyle düşünmemeye çalış dicem ama diyene bak:) bende bir yandan işi bırakmak için can atıyorum bir yandanda tırsıyorum kötü olur muyum evde acaba diye:KK43:((((((

Bence olmazsın.. Çünkü yapılan her türlü değişiklikler çok iyi geliyor bizim hasltalıklarımıza.. Seninkide senin için bir değişiklik.. Banca iyi gelecek.. Ne zmandır yapamadığın şeyleri yaparsın.. Alışveriş.. bebiş eşyalarını yıkar, düzenlersin.. Kendini oyalarsın.. Gezebilirsen bol bol gez.. Bence senin için çok iyi oldu .. Ayyyh.. çalıştığım zamanlar geldi aklıma.. Yeterki tatil olsun....:KK34:
 
Ay canım benim yaa.. Kıyamam sana ben.. Gerçekten bu hamilelik hormonlar farklı yaa.. Şİmdi sen yazdınya, ağlaya ağlaya uyumuşum diye.. Bende başladım ağlamaya.. Kıyamam ben sana yaa.. Rabb'im.. Ne olur.. Ne olurr.. Ne olur yardım et bize.. Sıkma, bunaltma burdaki hiçbir kardeşimi.. Şifalar ver Rabb'im.. Senden başka gidecek kapımız yok.. Yardımını esirgeme ne olur...

Off.. Sana birşeyler demek istiyorum ama, ne denir bilmiyorum.. Canım sıkıldı şimdi.. Neyseki 3 haftan var... Sonra rahatlayacasın.. Öyle düşün ne olur.. Canımsın sen...:KK16:

İnanmıorum ben seni ağlattımmı???? kıyamam ben sana canını sıkma yalnız değilim herkes çekior de...Şimdi iyiyim bak 10 dakikada bir değişiyor ruh halim :)

Yaa benim ekstralarımda dünden beri bir arttı ki.. Hele dün.. Aman Allah'ım.. Durmadan attı durdu.. Yıllardır çekiyorum bu derdi ama, hala korkuyorum, hala korkuyorum.. Birgün kalbim büyük bir ekstrayla GÜMMM yapacak ve öylede kalacak zanneidyorum.. Rab'im korusun, ölümüm bundan olacakmış gibi geliyor..:KK14:

hay ağzına sağlık canım arkadaşım tercüman olmuşsun ya yıllardır çekioruz herseferinde bu sefer fena olucaz zannedioruz ne istikrar varmış bizde:KK52:

Mucizen, hastalıklarından kurtulma konusunda da vesilen olsun inşaAllah.. Benimde hamile kalmam imkansızdı.. Yani yasaktı.. Kalbimdeki yoğun çarpıntılarım ve ekstralar yüzünden.. Hamilelikten önce bile hep acillik oluyordum.. Doktor kesinlikle hamile kalamazsın deid bana.. Ama benimkide mucize gibi bir cesaretle oldu.. Şimdilik başa çıkabiliyorum hamdolsun..Ama sonrasından çok korkuyorum... Rabb'im verdi, inşaAllah kolaylığını da verir..


MaşaAllah bebişeee.. Bayağıda büyükmüş maşaAllah.. Oooy oy bizde o günleri görebilecekmiyiz yaa.. Karnım şimdiden kocaman benim.. 7-8-9 aylık olunca ne olacak bilmem ki.. Daha döner merak etme.. Annesini üzmez oo..:emir_bebek:

:KK53::KK53:oldu palıyız die anne olamayacakmıyız? töbe töbe ya..

Allah'ım ettiğin dualarım binler katını sana nasip etsin.. Öyle bir şifa bul ki kardeşim, bu hastalığın izi bile kalmasın.. BU bebek senin şifa mucizen olsun.. :KK16:

İşte bu beni ağlatır :KK43: İyiki varsınız Allah hepimizin dualarını kabul etsin..Sen de canım benim bu anları tebessümle andığın zamanlar gelecek,mutluluktan huzurdan başka şey bilmeyeceksin inş!!

Benimde sadece 1 çizgi çıkmış karnımda.. A-aaaa.. dedim içimden.. İlk oğlumda kocaman bir karnım vardı.. Üstelik çokta zayıftım.. Ama karnım ikiz gibiydi.. Hiç çatlamadı.. Sadece son aylarda bebeyağı sürmüştüm.. Şİmdi daha 4 aylıkken yol gibi bir çizgi çıkmış benimde.. Ama aklımda hep ölüm var yaa.. Hiç umrumda değil çatlak matlak.. İçimden hiçbirşey sürmek gelmiyor.. Kendime bakmak mantıksız geliyor. Ne için bakacağım ki.. ZAten ölmeyecekmiyiz diyorum.. Ne kadar yanlış oysa...:KK50:

Ben de diorum ha bugün ha yarın Allah iman selameti versin çektirmeden alsın yanına..kızıo etrafımdakiler ama napalım bizim pskilojiler pert..
 
ayyy nil deme öyle düşünürsek hiçbirşey yapmamamız lazım oda haşa Allah a isyan:KK20: töbe töbe düşünme kuzum öyle şeyler ölücez diye oturup ölümü bekleyelim o zaman panik atak falan olmamamız lazım nasılsa ölcez ha şimdi ha 30 sene sonra içim ürperdi walla:18:

Eee bacım, bu da depresyon farkı işte.. Ben depresyon + panik atak + absesif bozukluk + anksiyete hastasıyım yıllardır..
Beyin ne yapsın.. Beyin bile yaşamaktan vaz geçti artık...:KK14::KK14::KK14:

Allah kimselere vermesin.. Biri bile zor çekiliyor.. Hepsi birden olunca........:KK37::KK37::KK37:
 
İnanmıorum ben seni ağlattımmı???? kıyamam ben sana canını sıkma yalnız değilim herkes çekior de...Şimdi iyiyim bak 10 dakikada bir değişiyor ruh halim :)



hay ağzına sağlık canım arkadaşım tercüman olmuşsun ya yıllardır çekioruz herseferinde bu sefer fena olucaz zannedioruz ne istikrar varmış bizde:KK52:



:KK53::KK53:oldu palıyız die anne olamayacakmıyız? töbe töbe ya..



İşte bu beni ağlatır :KK43: İyiki varsınız Allah hepimizin dualarını kabul etsin..Sen de canım benim bu anları tebessümle andığın zamanlar gelecek,mutluluktan huzurdan başka şey bilmeyeceksin inş!!



Ben de diorum ha bugün ha yarın Allah iman selameti versin çektirmeden alsın yanına..kızıo etrafımdakiler ama napalım bizim pskilojiler pert..

Efrah sen var ya.. 4 hafta sonra şaşıracaksın kendine.. Bir rahatlayacaksın ki.. Yabancı gelecek bu yaşadığın duygular sana.. İnan oğlumla ben masada kaldık saatlerce.. O kadar zor bir doğumdu ki.. 5 kilo çocuk dar çatıya sıkıştı kaldı. Doğum kanalına girdiği için sezeryan da yapamadılar.. Öyle sabahlara kadar bağıra bağıra doğurdum.. 1.5 saat dikişim sürdü sadece.. Bacağımda bile dikiş vardı düşün.. Güya normal doğumdu.. 14 gün hiç kalkmadan yattım.. Kalktığımda düşüyordum.. Ama yinede.. yinede.. yinede hamileliğimin son zamanlarından daha memnundum inan.. O kadar zor ki hamileliğin son ayı.. Allah'ım, şu an aklıma bile getirmek istemiyorum ben.. Bazı insanların böyle zor geçiyor işte bir tanem.. Bazıları laylaylom geçiriyor.. Ama inan.. Doğum sonrası gerçekten rahatlıyorsun.. Çünkü hormonların birden düüzeliyor.. Ve vücudundan kocaaaa bir ağırlık birden çıkıyor.. Kalbin birden rahatlıyor.. Organların şaşırıyor.. İnan güzel oluyor doğurunca.. :KK34:
 
Bence olmazsın.. Çünkü yapılan her türlü değişiklikler çok iyi geliyor bizim hasltalıklarımıza.. Seninkide senin için bir değişiklik.. Banca iyi gelecek.. Ne zmandır yapamadığın şeyleri yaparsın.. Alışveriş.. bebiş eşyalarını yıkar, düzenlersin.. Kendini oyalarsın.. Gezebilirsen bol bol gez.. Bence senin için çok iyi oldu .. Ayyyh.. çalıştığım zamanlar geldi aklıma.. Yeterki tatil olsun....:KK34:

amiiiin cnm umarım dediğin gibi olur bende öyle düşünmeye çalışıyorum ilaçlı halim bile böyle işte birde ilaç kullanmasam ne olucam:KK43:( bunada şükür ne diyelim...

Eee bacım, bu da depresyon farkı işte.. Ben depresyon + panik atak + absesif bozukluk + anksiyete hastasıyım yıllardır..
Beyin ne yapsın.. Beyin bile yaşamaktan vaz geçti artık...:KK14::KK14::KK14:

Allah kimselere vermesin.. Biri bile zor çekiliyor.. Hepsi birden olunca........:KK37::KK37::KK37:

ayyy kıyamam bebeğim ya öyle deme bendede saydıkların mevcut ne yazık ki 11 yaşından beri ilaç kullandırıyorlar nilcim bana seni çok iyi anlıyorum.... ama öyle dedikçe daha kötü olursun tatlım derinlere insem size anlatsam hayatımı kulaklarınıza yemin ederim inanamazsınız... Rabbim hepimize şifa versin aklımızla sınamasın bizi:18:
 
Efrah sen var ya.. 4 hafta sonra şaşıracaksın kendine.. Bir rahatlayacaksın ki.. Yabancı gelecek bu yaşadığın duygular sana.. İnan oğlumla ben masada kaldık saatlerce.. O kadar zor bir doğumdu ki.. 5 kilo çocuk dar çatıya sıkıştı kaldı. Doğum kanalına girdiği için sezeryan da yapamadılar.. Öyle sabahlara kadar bağıra bağıra doğurdum.. 1.5 saat dikişim sürdü sadece.. Bacağımda bile dikiş vardı düşün.. Güya normal doğumdu.. 14 gün hiç kalkmadan yattım.. Kalktığımda düşüyordum.. Ama yinede.. yinede.. yinede hamileliğimin son zamanlarından daha memnundum inan.. O kadar zor ki hamileliğin son ayı.. Allah'ım, şu an aklıma bile getirmek istemiyorum ben.. Bazı insanların böyle zor geçiyor işte bir tanem.. Bazıları laylaylom geçiriyor.. Ama inan.. Doğum sonrası gerçekten rahatlıyorsun.. Çünkü hormonların birden düüzeliyor.. Ve vücudundan kocaaaa bir ağırlık birden çıkıyor.. Kalbin birden rahatlıyor.. Organların şaşırıyor.. İnan güzel oluyor doğurunca.. :KK34:

ayyyyyyyy inanmıyorum 1,5 saat dikiş mi olurmuş yahuuu:18: Rabbim bunda kolaylık versin inşallah........... çok zor geçmiş yaaawwww:18:
 
Efrah sen var ya.. 4 hafta sonra şaşıracaksın kendine.. Bir rahatlayacaksın ki.. Yabancı gelecek bu yaşadığın duygular sana.. İnan oğlumla ben masada kaldık saatlerce.. O kadar zor bir doğumdu ki.. 5 kilo çocuk dar çatıya sıkıştı kaldı. Doğum kanalına girdiği için sezeryan da yapamadılar.. Öyle sabahlara kadar bağıra bağıra doğurdum.. 1.5 saat dikişim sürdü sadece.. Bacağımda bile dikiş vardı düşün.. Güya normal doğumdu.. 14 gün hiç kalkmadan yattım.. Kalktığımda düşüyordum.. Ama yinede.. yinede.. yinede hamileliğimin son zamanlarından daha memnundum inan.. O kadar zor ki hamileliğin son ayı.. Allah'ım, şu an aklıma bile getirmek istemiyorum ben.. Bazı insanların böyle zor geçiyor işte bir tanem.. Bazıları laylaylom geçiriyor.. Ama inan.. Doğum sonrası gerçekten rahatlıyorsun.. Çünkü hormonların birden düüzeliyor.. Ve vücudundan kocaaaa bir ağırlık birden çıkıyor.. Kalbin birden rahatlıyor.. Organların şaşırıyor.. İnan güzel oluyor doğurunca.. :KK34:

Nil çok zor bir imtihan atlatmışsın sen..Ama ayaktası bravo sana!!!!!Güçlü arkadaşım benim...
Şu son yazdıkların gönlüme serinlik gibi geldi bi an önce yaşamak istedim inanıorum ben söylediklerine!
 
şuan gebeliğimin 20.haftasındayım.günler ilerledikçe ve karnımdaki o hareketle de tanışıcınca galiba gebeliğimi idrak ettim sonunda.garip bi heyecan garip bir korku yaşıyorum,yalnız kaldığımda dalıp gidiyorum,doğum anım nasıl olur die,kontrollerime gittiğimde ebeler doğuma psikolojik olarak kendini hazırla dediler,nasıl hazırlarım nasıl olcak bu iş bilmiyorum,şuan elimden gelen tek şey dua etmek,Allah hepimizin yardımcısı olsun.
 
şuan gebeliğimin 20.haftasındayım.günler ilerledikçe ve karnımdaki o hareketle de tanışıcınca galiba gebeliğimi idrak ettim sonunda.garip bi heyecan garip bir korku yaşıyorum,yalnız kaldığımda dalıp gidiyorum,doğum anım nasıl olur die,kontrollerime gittiğimde ebeler doğuma psikolojik olarak kendini hazırla dediler,nasıl hazırlarım nasıl olcak bu iş bilmiyorum,şuan elimden gelen tek şey dua etmek,Allah hepimizin yardımcısı olsun.

amin hayırla al bebeğini kucağına inş..
SEn de panik atak mısın?
 
şuan gebeliğimin 20.haftasındayım.günler ilerledikçe ve karnımdaki o hareketle de tanışıcınca galiba gebeliğimi idrak ettim sonunda.garip bi heyecan garip bir korku yaşıyorum,yalnız kaldığımda dalıp gidiyorum,doğum anım nasıl olur die,kontrollerime gittiğimde ebeler doğuma psikolojik olarak kendini hazırla dediler,nasıl hazırlarım nasıl olcak bu iş bilmiyorum,şuan elimden gelen tek şey dua etmek,Allah hepimizin yardımcısı olsun.

amin hayırla al bebeğini kucağına inş..
SEn de panik atak mısın?
 
amin hayırla al bebeğini kucağına inş..
SEn de panik atak mısın?

malesef benimde panik atağım vardı,vardı diyorum çünkü bunu atlatmıştım ben,antidepresanlarım bitti kendimi 6ay yokladım iyiydim halbuki psikolojikmen,ve hamile kalmayı planladım oldu çok şükür rabbime.ama iki aydır felaket kötüyüm tepe takla oldum sanki,çarpıntı ve gereksiz kaygılarıma doğum fobisi de eklendi:KK43:
 
amin hayırla al bebeğini kucağına inş..
SEn de panik atak mısın?

malesef benimde panik atağım vardı,vardı diyorum çünkü bunu atlatmıştım ben,antidepresanlarım bitti kendimi 6ay yokladım iyiydim halbuki psikolojikmen,ve hamile kalmayı planladım oldu çok şükür rabbime.ama iki aydır felaket kötüyüm tepe takla oldum sanki,çarpıntı ve gereksiz kaygılarıma doğum fobisi de eklendi:KK43:

Anladım..Hepimizin durumu aşağı yukarı aynı..Beni de çarpıntılar mahvedior..Ama ilaçsız iyi gelmisin 20 hafta..nerede oturuyorsun psikolojik destek alabilrsn?
 
Arkadaslar aslinda benim genel bir sorum olacak.Esleriniz hastaliginiza nasil yaklasiyor?ne kadar ciddiye aliyor.yani sizce bu durumumuzla onlarida bunaltmiyormuyuz.ben hep bu hastaligin onu benden uzaklastiracagina korkuyorum.yani nereye kadar, beni tanidiginda cicvil civil hayat dolu kaygisiz biriydim.panik atagin p si yoktu.birde simdiki halime bak.esim bu hastaliktan dolayi benden soguyacak diye korkuyorum.bir zamanlar tanidigi o saglikli kiz degilim artik.benim esim ketumdur.böyle hissetsede konusmaz, anlatmaz.severek evlendik ama yinede konusmaz.icine kapaniktir.paylasmaz duygularini.o yüzden korkuyorum.birgün o da sabrinin sonuna gelcek diye.bizimle birlikte onlarda cekiyor nede olsa.

sizler ne düsünüyorsunuz bu konuda?esleriniz destek oluyormu size?
 
Arkadaslar aslinda benim genel bir sorum olacak.Esleriniz hastaliginiza nasil yaklasiyor?ne kadar ciddiye aliyor.yani sizce bu durumumuzla onlarida bunaltmiyormuyuz.ben hep bu hastaligin onu benden uzaklastiracagina korkuyorum.yani nereye kadar, beni tanidiginda cicvil civil hayat dolu kaygisiz biriydim.panik atagin p si yoktu.birde simdiki halime bak.esim bu hastaliktan dolayi benden soguyacak diye korkuyorum.bir zamanlar tanidigi o saglikli kiz degilim artik.benim esim ketumdur.böyle hissetsede konusmaz, anlatmaz.severek evlendik ama yinede konusmaz.icine kapaniktir.paylasmaz duygularini.o yüzden korkuyorum.birgün o da sabrinin sonuna gelcek diye.bizimle birlikte onlarda cekiyor nede olsa.

sizler ne düsünüyorsunuz bu konuda?esleriniz destek oluyormu size?

Ben 3 yıllık evliyim..Ama evliliğimin ilk yılında ilaç kullanıyordum çok iyiydim ilacı bırakınca da herşey yolundaydı..Şimdi yeniden 3 aydır çekiorum eşim çok destek ancak bu hastalık yaşamayanın anlayamayacağı ve sürekli stresli evhamlı bi insana tahammül etmenin zor olduğu bi hastalık..Eşimi soğutma kaygısı ben de var..Ancak tek desteğim o olduğu için yaşadığım tüm sıkıntıları da ancak ona açıyorum..Şu hamilelik süreci hayırlısıyla bir geçsin belki hamilelik hormonları normale dönünce iyileşirim diyorum..Ancak eğer iyileşmezsem ben yeniden ilaçlı tedaviye başlamayı düşünüorum çünkü bu şekilde hayat hem kendimize hem de sevdiklerimize zarar verior..Sonra Allah korusun eşler arasında daha büyük problemler başlar...
 
Arkadaslar aslinda benim genel bir sorum olacak.Esleriniz hastaliginiza nasil yaklasiyor?ne kadar ciddiye aliyor.yani sizce bu durumumuzla onlarida bunaltmiyormuyuz.ben hep bu hastaligin onu benden uzaklastiracagina korkuyorum.yani nereye kadar, beni tanidiginda cicvil civil hayat dolu kaygisiz biriydim.panik atagin p si yoktu.birde simdiki halime bak.esim bu hastaliktan dolayi benden soguyacak diye korkuyorum.bir zamanlar tanidigi o saglikli kiz degilim artik.benim esim ketumdur.böyle hissetsede konusmaz, anlatmaz.severek evlendik ama yinede konusmaz.icine kapaniktir.paylasmaz duygularini.o yüzden korkuyorum.birgün o da sabrinin sonuna gelcek diye.bizimle birlikte onlarda cekiyor nede olsa.

sizler ne düsünüyorsunuz bu konuda?esleriniz destek oluyormu size?

Valla bu konu sık sık beynimi meşgul eder.. Hatta şöyle düşünürüm.. "Eğer ben çok sağlıklı olsaydımda, eşim panik atak olsaydı.. Durup dururken çarpıntısı gelseydi.. Aman onu yapmayalım, aman ben sıkıldım, bunaldım deseydi.. " ne yapardım?
Belki onun şu an bana katlandığı giib katlanamazdım..

Ve hep aynı sonuca ulaşıyorum:::
Çok korkuyorum, birgün onunda bıktım artık demesinden.. :KK14::KK14:
 
Herkese Günaydın!
Bugün Ömrünüzün En Güzel Perşembesi Olsun İnş!​

Bu paylaşım Muhammed Bozdağ'dan...

"İnanmadığınızı başarabileceğinizi ümit ederseniz, emeğinizi lüzumsuz yere sarf etmiş olursunuz. Tereddüt içinde büyük bir iş yapmaktansa, emin olarak küçük bir iş yapın. On kat başarılı olacağınızı söyleyebilirim.
Bir itiraz: “İyi de, bana çok duyduğum şeyleri söylüyorsunuz. Ben başarabileceğime inanıyorum; ama yine de olmuyor, inanmama rağmen başaramıyorum.”
Bir tuzaktır bu söz. Gerçekten başaracağınıza inansaydınız, bu sözü söyleyemezdiniz. İnanmak kelimesini GÜNEŞ kadar büyütün. Gerçekten inanıyor musunuz? Sözünü ettiğiniz inanç, bizim anlatmaya çalıştığımız iman mı? Yani içselleştirilmiş, hücrelerinize kadar vücudunuza kodlanmış, hiçbir saldırının sarsamayacağı inançtan mı söz ediyorsunuz?"

Sizce bizlerde inançlarımız kimsenin sarsamayacağı hale getirip tamamen normal tamamen sağlıklı bireyler olamaz mıyız?
 
Anladım..Hepimizin durumu aşağı yukarı aynı..Beni de çarpıntılar mahvedior..Ama ilaçsız iyi gelmisin 20 hafta..nerede oturuyorsun psikolojik destek alabilr

Evet 20.haftaya geldim ama şükür Allah'ıma,ama bir de bana sor,kusmaktan başımı kaldıramadımki ben,serumlar vitaminler iğneler o şekilde beslendim,millet kilo alır ben 5 6kilo birden verdim ilk iki ayda,şimdi şimdi verdiğim kiloları yerine koymaya başladık tam rahat etcem derken işte malum panik atak.şehir merkezindeyim psikiyatriye gitmek sorun deil benim için ama ilaç kullanmak istemiyorum,belki psikolok olabilir,aklıma takılanları konuşunca rahatladığımı düşünüyorum.saolsun bu konuda eşimin de hakkını yiyemem,panik atağımın tuttuğunu farkettiğinde kendini telkinleriyle yanımda bulmuşumdur hep,gelgelelim psikiyatri ve ilaç kullanımı olayını hiç sevdiremedim kendisine,o panik atağın ilaçla deil beyinle halledilebilebileceğini savunuyor,nitekim bunu psikiyatrimde sölemişti ozamanlar,bende bu tekniği uygulamaya çalışıyorum zor da olsa.
 
X