Aynısı bende de vardı canım. İlk 3 ay hem fiziksel şikayetler hem de hamileliği bi kabullenme/ kabullenememe süreci oluyor. Hayatım nasıl devam edecek, ben ne olacagim, özgürlüğüm bitecek mi, bebeğe bakabilir miyim, acaba olmasa mıydı gibi ikilemler yoruyor insanı. Hele önceden anksiyete pa geçmişim varsa daha yoğun yaşıyorsun. Bi de üstüne gebelik sıkıntıları başlayınca zor oluyo. Ama geçiyo inan bi süre sonra alışıyosun. Zarar vermez korkma. Şu an çok küçük bedeni yeni yeni gelişiyor seni anlamasına stresini hissetmesine imkan yok. O kendi derdinde büyüme çabasında :)) o yüzden şimdilik kendine odaklan, sevdiğin istediğin şeyleri yap. Calisiyorsan devam et kafanı meşgul tut. Zaten bebek büyüdükçe sen de hamile olmaya alışıyorsun bağ geliştiriyorsun. İnşallah keyifle devam eder sürecin