kızlar ben gebeliğimde sürekli panik atak geçirdim.nefes alamıyordum çarpınım oluyordu kriz gibi.dehşet günlerdi.bebeklerimin hareketleri bile beni paniğe sevk ediyordu.hatta dua ediyordum ilk aylar allah ım tekme atmasınlar oynamasınlar diye.birde nefes sorunu yaşıyordum bebeklerden ötürü.
bi gece panik atak geçirdim eşim hast. götürdü hast. 1 saatlik uzaklıkta.dua ede ede hastaneye varmışız ben uyumuşum.doktorumu aradı acildeki doktor.
bi şurup tavsiye etmiş.ama ben direndim içmedim.her panik atak geçirdiğimde kendimi birşeylere verdim.ama neler çektim bir ben bir rabbim bilir.
sonra ben düzeldim.eşimin ailesinin yanına gittim doğum için orada da pek bi sorun olmadı ama bazı sorunlar oldu ben ufak ufak geçiriyordum hemen odadan çıkıyordum çaktırmadan kafamı dağıtmak için diğer odaları dolaşıyordum amao kadar soğuk ki anlatamam.
yoksa başlicam nefes alamıyorum ölüyorum diye çırpınmaya bu sefer kayınvalide , kayınpeder korkacaklar .hoş ben grip oldum "burada bi sürü akraba komşu var birinden biri götürür doğursan diyen kaynana ben gripken mutfağa girdi bulaşık topluyor sözde aricak.napıyon anne hani bi sürü akraba komşu vardı biri gelmezse biri gelirdi dedim.sonra aklına biri geldi arasam mı ki dedi.benim şarteller iyice attı.
o an pişman oldum annemin yanına gitmediğime.birde komşuları dahil herkes annene gitseydin koşamamazdı götüremezdi demezler mi ben çıldırırdım.sülalem var en başta kardeşim var hastaneler yakın.dibimde aile sağlığı merkezi var.
neyse.eşim bi kolye siparişi etti ben onu taktım orada hiç geçirmedim panik atak ve ilginç yanı da kansızlığım bile geçti.
doğum günü gldi çattı.o hafta da doğum kararı verilecekti ama benim bebişler babalarının geldiği günün gecesi sürpriiiz dediler. gece 2-15 gibi suyum geldi bi uyandım durduramadığım birşeyler geliyor altıma etmiyorum ama belli.
hemen eşimi kaldırdım kalk suyum geldi diye kayınvalidemlerin odasının kapısını çaldım kaldırdım.annemde o sabah yola çıkacak kayınvalidemlere gelecek benim doğumum için.gitmez olaydım annemi de sürükledim peşimden.ömür boyu unutamicağım acı bi doğum hikayem oldu .
neyse doktorumu aradım hastaneye gel panik yapma dedi.kalktık hastaneye gittik.
ama bende tık panik atak yok sadece gerginim ,tedirginim.olacakları bekliyorum.birde içimde ne zaman panik atak geçiricem diye de bi bekleyiş var ( bilirsiniz panik atak hastaları bi daha atak geçirmekten korkarlar )
ve ben 7 saat bekledim.sabahta sezeryana alındım.hoş normal olsa da olamazdım açılmam yoktu dirhem sancım yoktu ama son bi buçuk saat sancım oldu aşşağı ya bi baskı göğsümden aşşağıya doğru ama nefes te aldırıyor duruyor bi daha nefes aldırmıyor .
ben panik atak geçirmedim.sabah sezeryana hazırladılar ben hala suni sancı verceksiniz dimi diye panik halindeyim ama hala atak geçirmiyorum.
neyse ameliyathaneye gittik sedye de hazırladıar belden uyuşturacaklardı ben panik atağım var dedim. o zaman yapamayız dediler ve bayılttılar.
uyandım bir karın acısı ama ne acı karnııımmmmmmmmm diye feryat ettiğimi hatırlıyorum birde bayıltılmadan önce gulhuvallah okuyodum bayılmışım.uyandıpımda kaldığım yerden devam ediyordum.
zaten uyanana kadar herşey muhteşemdi çok güzel bir rüya görüyordum.
odaya gittik ben hala yıkıyormuşum ortalığı.yavaş yavaş ayılmaya başladım bende hala panik atak yoktu çünkü o koşuşturmaca ,o acılar yeni bi hayat herşey unutturuyor.
bende panik atak olmasaydı kesinlikle bayıltılmak istemezdim.bebeklerime tanık olmak olmak isterdim doğarlarken.
buradan bir üye bayıltılmamış ilk defa doğumda panik atak geçirmiş nefes alamamış.herşeyi normal olunca doktor doğumunu yaptırırken panik atak geçirdiğini anlamışlar.
neyse gelelim doğum sonrası sendromu ve panik atak ilişikisine.
ben asrın hatasını yaptım arkadaşlar.
ilk doğumumu , ilk heyecanımı , ilk güzel anlarımı kalktım aptal gibi kayınpederimin evinde yaşadım.zehir gibi günlerdi.rezaletti.
en güzel günlerimi heder ettim.laf sokmalar , kıyaslamalar , benzetmeler vs vs birde demediğin lafı dedi gibi demesi de cabası.sanki kendi doğurmuş gibi üstünde bazı haklar görmeleri vs vs
siz siz olun sakın ha sakın kayınvalidenizin evine gitmeyin.mümkünse kendi evinizde olun onlar gelsinler ,
elbette en doğal hakları torunlarını sevmek ama sanki onlar hiç doğurmamış gibi hiç sorun yaşamamışlar gibi empati yapmadan size manevi saldırı da bulunurlar yalan bile söylerler.beni kıyaslarken kıyasladığı kişilerle görüştüğümde hepsinin yalan olduğu ortaya çıktı ve kendi de biliyordu.en basiti de kayınpederim bizim yanımızda bi yalanını çıkarttı herkese rezil oldu.
daha çok çok şeyler var yazacak ama gıybet etmek istemiyorum .hoş gerçi olanları anlatıyorum kötülemek değil niyetim.zaten iyi olsa nispet olsun diye ben gelmeyi düşünüyorum ya size ,ya anneme yada bi hastane için başka bi memlekete diye "gel gel gelgel "diye bağırıyordu tlf da.bende eşimde sevinince gittim.
sonuç ne biliyor musunz arkadaşlar panik atakla beraber doğumsonrası depresyonu birleşti benim panik atak evre değiştirdi.psikolojim çöktü.bedenim çöktü .strese bağlı reflü oldum tedavi görüyorum.ayrıca da psikolog eşliğinde psikiyatri tedavisi görüyorum.zaten psikiyatriye gittim şikayetlerimi dedim meğer şikayetlerimin bi kısmı reflüdenmiş diğer sıkıntılarım ise psikiyatlikmiş.psikoloğa da görünmenizi tavsiye ediyorum deyip psikoloğu aradı ve gidiyorum işte ve benim için atlatmak hiç kolay olmayacak.
çünkü ilk gebeliğimdi ilk heyecanımdı.hayatımın kara bir lekesi olarak kalıcak.
kesinlikle evinizde olun aileniz ve kayınvalideniz gelsin yanınızda ve mümkünse bebeğinize kendiniz bakın.ben ikizlere bakabiliyorsam siz bi bebeğe bi hayli bakarsınız.
sizi üzecek kimse olmasın yanınızda.
bi gece panik atak geçirdim eşim hast. götürdü hast. 1 saatlik uzaklıkta.dua ede ede hastaneye varmışız ben uyumuşum.doktorumu aradı acildeki doktor.
bi şurup tavsiye etmiş.ama ben direndim içmedim.her panik atak geçirdiğimde kendimi birşeylere verdim.ama neler çektim bir ben bir rabbim bilir.
sonra ben düzeldim.eşimin ailesinin yanına gittim doğum için orada da pek bi sorun olmadı ama bazı sorunlar oldu ben ufak ufak geçiriyordum hemen odadan çıkıyordum çaktırmadan kafamı dağıtmak için diğer odaları dolaşıyordum amao kadar soğuk ki anlatamam.
yoksa başlicam nefes alamıyorum ölüyorum diye çırpınmaya bu sefer kayınvalide , kayınpeder korkacaklar .hoş ben grip oldum "burada bi sürü akraba komşu var birinden biri götürür doğursan diyen kaynana ben gripken mutfağa girdi bulaşık topluyor sözde aricak.napıyon anne hani bi sürü akraba komşu vardı biri gelmezse biri gelirdi dedim.sonra aklına biri geldi arasam mı ki dedi.benim şarteller iyice attı.
o an pişman oldum annemin yanına gitmediğime.birde komşuları dahil herkes annene gitseydin koşamamazdı götüremezdi demezler mi ben çıldırırdım.sülalem var en başta kardeşim var hastaneler yakın.dibimde aile sağlığı merkezi var.
neyse.eşim bi kolye siparişi etti ben onu taktım orada hiç geçirmedim panik atak ve ilginç yanı da kansızlığım bile geçti.
doğum günü gldi çattı.o hafta da doğum kararı verilecekti ama benim bebişler babalarının geldiği günün gecesi sürpriiiz dediler. gece 2-15 gibi suyum geldi bi uyandım durduramadığım birşeyler geliyor altıma etmiyorum ama belli.
hemen eşimi kaldırdım kalk suyum geldi diye kayınvalidemlerin odasının kapısını çaldım kaldırdım.annemde o sabah yola çıkacak kayınvalidemlere gelecek benim doğumum için.gitmez olaydım annemi de sürükledim peşimden.ömür boyu unutamicağım acı bi doğum hikayem oldu .
neyse doktorumu aradım hastaneye gel panik yapma dedi.kalktık hastaneye gittik.
ama bende tık panik atak yok sadece gerginim ,tedirginim.olacakları bekliyorum.birde içimde ne zaman panik atak geçiricem diye de bi bekleyiş var ( bilirsiniz panik atak hastaları bi daha atak geçirmekten korkarlar )
ve ben 7 saat bekledim.sabahta sezeryana alındım.hoş normal olsa da olamazdım açılmam yoktu dirhem sancım yoktu ama son bi buçuk saat sancım oldu aşşağı ya bi baskı göğsümden aşşağıya doğru ama nefes te aldırıyor duruyor bi daha nefes aldırmıyor .
ben panik atak geçirmedim.sabah sezeryana hazırladılar ben hala suni sancı verceksiniz dimi diye panik halindeyim ama hala atak geçirmiyorum.
neyse ameliyathaneye gittik sedye de hazırladıar belden uyuşturacaklardı ben panik atağım var dedim. o zaman yapamayız dediler ve bayılttılar.
uyandım bir karın acısı ama ne acı karnııımmmmmmmmm diye feryat ettiğimi hatırlıyorum birde bayıltılmadan önce gulhuvallah okuyodum bayılmışım.uyandıpımda kaldığım yerden devam ediyordum.
zaten uyanana kadar herşey muhteşemdi çok güzel bir rüya görüyordum.
odaya gittik ben hala yıkıyormuşum ortalığı.yavaş yavaş ayılmaya başladım bende hala panik atak yoktu çünkü o koşuşturmaca ,o acılar yeni bi hayat herşey unutturuyor.
bende panik atak olmasaydı kesinlikle bayıltılmak istemezdim.bebeklerime tanık olmak olmak isterdim doğarlarken.
buradan bir üye bayıltılmamış ilk defa doğumda panik atak geçirmiş nefes alamamış.herşeyi normal olunca doktor doğumunu yaptırırken panik atak geçirdiğini anlamışlar.
neyse gelelim doğum sonrası sendromu ve panik atak ilişikisine.
ben asrın hatasını yaptım arkadaşlar.
ilk doğumumu , ilk heyecanımı , ilk güzel anlarımı kalktım aptal gibi kayınpederimin evinde yaşadım.zehir gibi günlerdi.rezaletti.
en güzel günlerimi heder ettim.laf sokmalar , kıyaslamalar , benzetmeler vs vs birde demediğin lafı dedi gibi demesi de cabası.sanki kendi doğurmuş gibi üstünde bazı haklar görmeleri vs vs
siz siz olun sakın ha sakın kayınvalidenizin evine gitmeyin.mümkünse kendi evinizde olun onlar gelsinler ,
elbette en doğal hakları torunlarını sevmek ama sanki onlar hiç doğurmamış gibi hiç sorun yaşamamışlar gibi empati yapmadan size manevi saldırı da bulunurlar yalan bile söylerler.beni kıyaslarken kıyasladığı kişilerle görüştüğümde hepsinin yalan olduğu ortaya çıktı ve kendi de biliyordu.en basiti de kayınpederim bizim yanımızda bi yalanını çıkarttı herkese rezil oldu.
daha çok çok şeyler var yazacak ama gıybet etmek istemiyorum .hoş gerçi olanları anlatıyorum kötülemek değil niyetim.zaten iyi olsa nispet olsun diye ben gelmeyi düşünüyorum ya size ,ya anneme yada bi hastane için başka bi memlekete diye "gel gel gelgel "diye bağırıyordu tlf da.bende eşimde sevinince gittim.
sonuç ne biliyor musunz arkadaşlar panik atakla beraber doğumsonrası depresyonu birleşti benim panik atak evre değiştirdi.psikolojim çöktü.bedenim çöktü .strese bağlı reflü oldum tedavi görüyorum.ayrıca da psikolog eşliğinde psikiyatri tedavisi görüyorum.zaten psikiyatriye gittim şikayetlerimi dedim meğer şikayetlerimin bi kısmı reflüdenmiş diğer sıkıntılarım ise psikiyatlikmiş.psikoloğa da görünmenizi tavsiye ediyorum deyip psikoloğu aradı ve gidiyorum işte ve benim için atlatmak hiç kolay olmayacak.
çünkü ilk gebeliğimdi ilk heyecanımdı.hayatımın kara bir lekesi olarak kalıcak.
kesinlikle evinizde olun aileniz ve kayınvalideniz gelsin yanınızda ve mümkünse bebeğinize kendiniz bakın.ben ikizlere bakabiliyorsam siz bi bebeğe bi hayli bakarsınız.
sizi üzecek kimse olmasın yanınızda.
Son düzenleme: