panik atak, anksiyete !

9 yıldır panik atak hastasıyım.yaklaşık 6 yıldır kullandığım antidepresanı bırakamıyorum.bırakmaya çalıştım ölüyodum o kadar ağır bir depresyon geçirdimki intaharın eşiğine geldim.eşimi,annemi bile gözüm görmedi bitsin bu eziyet dedim ama yapmadım ilaca devam ediyorum.benimle aynı durumda olan kimse yok mu?nasıl kurtulucam ben bu ilaçtan.agarofobinin ikinci tekrarını da yaşadım.bıktım artık...baş dönmesi gelince artık ağlıyorum dayanamıyorum önceden bu kadar değildi geçecek diyordum çünkü ama ne geçmesi aklımı oynatma noktasına geldim.ne çalışabiliyorum ne de çocuk sahibi olabiliyorum.kadınlarla günleri oldum olası sevmedim hep hastalık o ölmüş bu hasta muhabbetleri beni daha kötü yapıyor.eve kapattım kendimi ilacıma devam ediyorum biraz toparlandım hiç bir şeye ilgim alakam kalmamıştı temmuzdan beri ota dönmüştüm.siteye yeni üye oldum konu açmaya çalışıyorum bakalım başarabildim mi bilmiyorumbenim durumumda olan,olup iyileşen arkadaşlar varsa allah rızası için yardım

ilaçlari doktor tavsiyesiyle mi birakmaya çalistin? antidepresan dozunu dusure dusure mi biraktin yoksa birden mi? bir uzmandan yardim alman lazim

Merhaba, geçmiş olsun öncelikle. İlaçlarınızı yeniden düzenlemesi için bir uzmana başvurmanızı öneririm. Belki dozu az geliyordur ya da tolerans geliştirmiş olabilirsiniz, 6 yıldır kullandığınızı söylüyorsunuz sonuçta. İlaçla birlikte psikoterapi almanız da faydalı olacaktır. Psikoterapi ile atağınızı yönetmeyi öğrenebilirsiniz. O aşamadan sonra etkilerini daha az hissedersiniz ve kurtulabilirsiniz. İlaç bırakma kararını doktorunuza bırakın. O gerekli göedüğünde sizi bu anlamda yönlendirecektir zaten. "Ölüyordum" şeklinde tanımladığınız durum ilacınızı bırakış şeklinizle alakalı olmalı. Doktorunuzun dediği şekilde bırakırsanız bir daha bu kadar zorlanacağınızı sanmıyorum. Bunu düşünmek için zaten erken daha. Önce bi sağlıklı şekilde tedavinizi olun, gerisi zaten gelir.

artık zaten psikoloji uzmanı oldum.araştırmaktan yıllardır ilaçlar hastalıklar vs.teşhisimi de en başta ben koydum doktor depresyon demişti sadece.psikiyatriste gidiyorum sürekli zaten.psikoterapi almak bişeyi değiştirmez çünkü bana çık gez falan diyecek çıkambilsem zaten çıkarım.hayatı ailemi gözüm görmedi.ilacım 30 mg zaten.önce 20 mg kullandım aylarca sonra 15 mg a düşürdüm sonra 10 aylar zarfında bırakıyorum içim fenalık basıyor bayılacak gibi oluyorum elim ayağım boşalıyor sürekli ağlıyorum 3.gün tekrar almak zorunda kalıyorum gece gündüz içime fenalık geliyor 15 gün sürdü bu ölüyodum sonra mideme vurdu allahım bir gaz parfüm kokusundan bile en ufak bir kokudan mide bulantısı öğürtü.en son artık doktora dedim bu böyle olmayacak ben çok kötüyüm ağlıyorum ama kasılmalar oluyo hareketlerimi kontrol edemiyorum yürüyemiyorum resmen yürüme kabiliyetimi kaybediyorum herkes anlıyor robot gibi bakıyorum etrafa.biri bişey söylese en ufak bişey sen bunu neden buraya koydun mesela içime bir fenalık geliyo çıldıracak gibi oluyorum güm diye birşey vuruyor.gece gündüz hastayım deyip yatıyorum herkes bıktı anlamıyor kimse.
geçen kış işe girdim 3 gün çalıştım sırf kız olan biryerdi.3.gün uyumsuzsun deyip çıkardı personel müdürü olan kız.hiçbirşey yapmadım herkese iyi niyetle yaklaştım ama sevmediği kızlar vardı başka yerden giren onlarla çok iyidi aramız gözüne battı heralde onlar kendi şubesine gidince beni çıkardı ben ordan ağlayarak çıktım öteki kızlarda arkadaşlarım üzüldüler çok.sokakta ağlayarak dolaştım eşim geldi gitti iş yerine patronun masasını dağıtmış bu nasıl işten çıkarmak diye.özür diledi benden sahibi.personel müdürü olarak koyduğu kız çok çirkef değişik bi tipti.ondan sonra başka işe girdim 2 hafta çalışabildim.ev işleriyle anksiyetem çok arttı yorgunluğa bile gelemiyorum.ordada patron olan kadın arızaydı.kompleksli tuhaf bi tip aynı odadaydık kıskançtı benim yapabileceğim işleri başkasına veriyodu.2 arkadaşımı soktum biri bir hafta biri bir günde kaçtı sen nasıl dayanıyosun buna dediler böyle değildim kendime güvenim hiç kalmadı bu hastalıklardan.haziranda başka işe girdim büyük bir fabrikaya sekreter olarak.ordaykende 20 mg içiyodum ilacı.akşamaları 3 günde kursa yazılmıştım.heyecandan ilk gün bir dk uyumadan işe gittim.2.gün 3 saatle.normalde 12 saat uyurum rahat.o kadar mutlu oldumki iyi bir iş buldum diye.2 telsiz telefon elimde hiç susmuyo.müdürler sürekli çağırıyo.başka işler veriliyo benim başladımı baş dönmelerim ama nasıl sallanıyorum elim ayağım boşalıyo belli etmemeye çalışıyorumtelefonların sesinden irkilmeler başladı işten çıkınca bile devam etti.doktor değiştirdim doktorum izindeymiş zangır zangır titreyerek.iki başka hafif ilaç biri benimkinin başka firmasıymış zaten.diğeri beni şam şeytanı gibi yaptı.sabah beşte kalkıyorum bir enerji.işten çıktım bu arada çıkmamı istemedi kimse yerime biri gelene kadar duracaktım ama bir kalktım başım nasıl dönüyor gidemedim.15 gün o diğer doktorun verdiği ilaçları kullandım dedim iyi gelmedi.ilk hastalık başladığında seralin içmiştim beyin cerrrahı vermişti bir ay içmiştim bilmiyodum o zaman en az 6 ay.o ilaç iyi gelmişti onu istedim.içtiğim gün bir baş dönmesi acildeyiz yine.sonra kendi doktoruma gittim.kendi ilacıma devam bu arada majör depresyona girdim.beynimdeki sesleri durduramıyorum.aklımı oynatıyorum artık dedim.daha önce bir yıl agarofobi yaşamıtım ilaçta kullanamadım hep dokundular acillik olmuştum.eşim o zaman askerdeydi.bu ilacıda içtim baktım 3 günü geçti bişey yapmadı bir sarıldım yıllardır korkudan yine aynı olucam diye.bırakınca eskisinden beter oluyorum.ne yapıcam bilmiyorum artık.çok çaresizim.çalışamıyorum.çocuk sahibi olamıyorum.evet kızlar benim gibi olan varsa iyileşen umarım yardımcı olur.eft ye bile gittim yaşam koçuna iki seans 800.kafama vurdu vurdu olaylara sokup.1 hafta beynim zonkladı.duygular boşalıyomuş eski olaylar enerji kanallarını tıkıyomuş.hiç bi işe yaramadı.evdede hep devam edip yaptım iyi hissettikçe biraz kendimi.artık ekt yaptırmayı düşünüyorum.versinler beynime elektirik belki düzeltir beyin dalgalarımı.var mı ekt yaptıran.oooooffffffffffffffffffffffffffffffff.

Psikolog size çık dolaş demez, yani dememesi gerekir. Bu duruma gelene kadar neler oldu ve bundan sonrası için yani kendinizi daha iyi hissetmeniz için neler yapılabilir bunlarla ilgilenir. Sorunlarınız belirlenir, ilk müdehale edilmesi gerekenin hangisi olduğuna birlikte karar verirsiniz ve bunlarla çalışılmaya başlanır. Ama siz fayda göreceğinize inanmazsanız çok da işe yaramaz. Önemli olan sizin istekli olmanız ve gittiğiniz uzmana güvenmeniz. Çok zorlandığınız yazdıklarınızdan belli oluyor, bir çözüm arayışında olduğunuz da. Öncelikle iyice araştırıp güvenebileceğinize inandığınız bir psikiyatrist bulmanızı öneririm. Bütün sıkıntılarınızı a önce yaptığınız gibi anlatıp onun doğrultusunda bir tedaviye başlamanız en doğrusu olacaktır. Maddi durumunuz buna uygunsa bir özel doktora gitmeniz size daha fazla zaman ayırılması açısından iyi olabilir. Eğer şu anki doktorunuzla zaten güven ilişkisi kurulduysa o zaman ona devam edin. Ama aklınızdakileri tıpkı burada yaptığnız gibi anlatın. Belki daha farklı bir yol izlemeyi tercih edebilir. İlacınızdan fayda görmediğinize inansanız bile tek başınıza değişiklik yapmayın. O söylemeden de kesmeyin. Tedavi süreciniz uzun sürebilir, ama fayda görmeniz mümkün. Dediğim gibi ayrıca bir psikologla çalışırsanız daha rahat edersiniz. Sizi bu noktaya getiren sorunlar üzerine çalışabilirsiniz, sorunlarla başa çıkma kaynaklarınızı geliştirebilirsiniz. Bunlar hep terapi ile kazanabileceğiniz yetilerdir.

benimde panik atak rahatsızım var belki 10 senedir ,gel velakin bi doktora gitme gereksinimi duymadım ilaçlara baglı yaşamak daha kötü diye bu benim kendi görüşüm ilk başlarda ataklarım her üzülmemde her içime atmamda hemen belli ediyordu hatta doktor dilinde taşikardı deniliyor(gitmesemde rahatsızlıgımı araştırdım) sonraları azalmaya başladı gittikçe şimdilerde ise hiç olmuyo diyebilirimm nadir olsada 2 dk sürmüyor ,, Allah yardımcınız olsun

Merhabalar geçmiş olsun,
Bende ilk panik atagımı 17 yaşımda ders sırasında geçirdim. hocadan izin alıp dışarı çıktım. sonra bu korku hali git gide büyüdü, derste yerimde duramaz oldum,rapor aldım psikologa gittik 10 dakka dinledi bi sürü ilaç yazdı yolladı. panik dönemleri seyrekleşti ama devam etti. ilaçlar bu seferde uykumu artırdı başımı yataktan kaldıramadım. 6 ay falan kullandım bıraktım. bedenimde fizyolojik olmayan bi çok sıkıntı hissettim. kalp krizi geçiriyo hissi, nefes alamama gece ölüm korkusu yaşama vs. daha bi sürü şeyle mücadele ettim.
Kısaca beyinde biten bişey bu hastalıgın son bulmasını istiyorsan kendine bu durumun aslında var olmayan bi şeyi senin uydurduguna inanman. evet şuan panik atak geçiriyorum, 'gel ne yapacaksan yap ve git... korkmuyorum senden de!! bunu bi kitaptan okumuştum ve gerçekten işe yaramıştı bende. birde inanç çok önemli. çoğu zaman felak, nas, selavat okuyarak sakinleştirdim kendimi..
inşşallah tamamen atlatırsın acil şifalar diliyorum...

çok teşekkürler.işte sorunda ilaca bağlı kalmam bırakmaya çalıştığımda daha beter oluyorum dediğim gibi en ufak bir lafta bile içimden birşeyler akıyor sanki.benimki normal bir atak krizini çoktan geçti.hayatımı esir aldı kahretsinki bu da bir hastalık bir dert ve yazılmış.nerden bilebilirdimki hayatım bir noktadan sonra insanlara bağımlı olarak yaşamak zorunda bırakacak hale getirecek beni.berden bilirdim ki bir sürü talihsizlikler beni bekliyor tedavi süresinde.kabus gibi yıllar geçirdim.artık beynime işlenmiş sanki heran aklımdan çıkmıyo artık.tabi hayattta ayrı bir sorun ona üzül buna üzül elimden birşey gelmeyince yatağa at kendini ölüyorum.bi de dert üstüne dert katan kendini bilmezler var tabi.senin halinden anlamaz daha beter ol diye uğraşırlar.leş kargaları gibi üstüne üstüne gelirler hepten bezersin canından.hayatı kaldırmak çok zor.eskiden ne kadar çok çocuk sahibi olmak isterdim.ama şimdi ya bakamazsam yeri geliyor ayağa kalkacak takatım olmuyo diyorum daha çok üzülücem.eski beni çok özledim.her ortama neşe saçan yeri gelir depresyonlara girip bi ton makyajla giyinip süslenip kendine gelen.asıl onlar bişey değilmiş depresyonun dibini gördüm en dibini.intahar edenleri çok iyi anlıyorum hemde çok o nasıl bir buhran nasıl bir bitiş.tekrar yaşamaktan korkuyorum yine ilaca sarıldım.allaha dualar ediyorum tamamen kurtar beni diye.ekt yaptırıcam olmadı.doktorum çok iyi.ama şöyle bir sorun var iyiyim bırakalım diyorum tamam diyo.kötüyüm bırakamam diyorum tamam devam diyo başka ilaçlar ekliyo ama ben her ilacı içemiyorum bünyem çok zayıf acillik yapıyo başkaları gibi 100 200 mg içsem belki tam toparlanıcam ama o da başka bir talihsizlik...ben bir kere psikoloğa gittim anlattım anlattım agarofobi yaşyorum o dönem ilaçta içemiyorum 40 kiloya düştüm hasatanede yattım 10 gün serum verildi.neyse bana dinledi dinledi hergün yarım saat yürüyüş dediaslında terapiyi psikiyatrinin yapması lazım psikolog bunun işletme gibi 4 yılı okumuş kişiler onlardan daha çok bilgiliyim piskoloji konusunda artık.ilaçları anlatıcam anlamıycak.devlet hastanesinde doktorum dediğiniz gibi özel masraflı doktorumdan çok memnunum keşke özelde terapi verse giderdim.zaten ben herkese yüküm.masrafım çok hep doktor ilaç.endoskopi yapıacaktı midemden korkudan gidemedim ordan atlardım o hortumuda soksalar boğazımdan öyle böyle bir buhran değil.allah kimsenin başına vermesin çok zordu çok zorr.

Tekrar merhaba, aslında psikologlar da alanda gerekli yeterliliğe sahiplerdir. Terapist olabilmek için 4 senelik eğitimin üzerine 2 sene de yüksek lisans yaptıktan sonra terapi yapma yetkinliğine ulaşılır. İlaçlarla ilgili genel bir fikirleri olmakla beraber ilaç konusu tamamen psikiyatristlere ait olduğu için bu anlamda aktif olmak; yönlendirmede bulunmak gibi yetkilerini aşan davranışlarda bulunmazlar. Anladığım kadarıyla,- belki biraz da gittiğiniz psikologtan memnun kalmadığınız için- psikologlara pek güvenmiyor ve çalışmak istemiyoruz. Kimi psikiyatristler psikoterapi eğitimi alıp terapistlik de yapıyorlar. Belki bunu araştırmanız güvendiğiniz bir uzmandan yardım alma fikrine yakınlaşmanızı sağlayabilir.

lacrimas hiç panik atak geçirdin mi?

Evet, geçirdim. Neden sordunuz?

Merhaba ben iki yildir anksiyete ile cebellesiyorum universite sinavlarina hazirlanirken fazla baski ve stres sonucu bir gece ansizin cikti ilk atagim diger ataklarima gore daha iyiydi git gide ben atak gelicek diye korktukca kapandikca ataklar artip daha kotu olmaya basladi daha agir gecirmeye basladim ve atak oncesi ve sonrasi aglama krizleride cabasi psikiyatıra gittim anksiyete ve depresyon dedi bana hep oldugu gibi antidepresan verdi ilk gun gece ictim ve butun gece uykusuzluk aglama gulme krizleri ard arda olecegim hissi hayatim mahvolacak ve berbat bir hayat olacak bu hastalik beni birakmayacak diye diye en son baktim ki aklimi kaybetme noktasindayim o gun hayatimin en kotu gecesini yasadim ve sabah olunca ilaci bir daha agzima surmedim kendi kendime kurtulmaya karar verdim ve alti yedi aydir hic atak gecirmedim hayatim normal gidiyor biliyorum zayif dustugum bir anda beni yakalayacak ama elimden geldigince ona izin vermiyorum biliyorum benden daha agir yada benim gibi yasamis olanlar var doktor degilim ama ataklari ve o anki duyguyu antidepresanin verdigi hissiz yasami duygu cokusunu be eski benligini ozleyisini bir doktordan cok daha iyi bilirim cunku hepsini yasadim bu yuzden beni biraz dinlerseniz kurtula bilirsiniz hayatimizda herkesin bir cokus ani var ama onemli olan o anlardan nasil battiysan oyle cikmasini bilmek umitsizlige kapilmamak ilk basta kendinizi asla kapatmayin ve ataklarinizi ve o an yasadigimiz hissi nasil kotu oldugunuzu ve nasil kurtulmak istediginizi herkese anlatin surekli bu konu hakkinda konusun inanilmaz rahatlatiyor gercekten ilk ataktan baslayin cunku kacarsaniz kurttulamazsiniz ustune gidin ikinci olarak baska bir atak geciren biriyle surekli fikir alisverisinde bulunun mesela benim arkadasimin nisanlisida oyleydi ve sagolsun bana hep destek cikti o da kurtuldu ama bana atak sirasinda neler gecirdigini anlatarak on hazirlik yaptirdi :))) ucuncu olarak beyninize hukmedin emir verin cunku butun bu olaylarin sebebi o ben atak gecirecegimi hissettigimde butun bunlar senin beyninde oluyor aslinda gercek degil ve beyninin seni ele gecirmesine oynamasina izin verme dedigimde atagi gecirmeden atlatiyordum ama bunlari soylemek icin degil hissederek ona dediginizden emin olarak soyleyin dorduncu olarak atak agir geliyor geldi gelecek hissettiniz mi o zmn acin komik bir dizi film fikra okuyun inanin bana kendinizi oysliyinca unutup aa atak gelmedi diyorsunuzarik atak larinizi kontrol edebiliyorsaniz ki dediklerim uygulanmis seyler ve gercekten bizm elimizde diyelimki ani bir atak geldi ve kontrol edemiyorsunuz iste o an tek yapabilecegimiz sakin olup bunun beginden gelen sacma bir olay oldugunu hatirlayip durdurmak en zor olay bu olsa gerek ama kendinizi dinleyin o an oluyorum yerine baska seyler demeye calisin mesela ben bunlari ilacsiz basardim umarim sizde yapabilirsiniz tabi son olarak sorununuz her ne ise onun hakkinda en kotusunu dusunun emmin olun hic birsey bizden ailemizden ve saglligimizdan onemli degil hersey bizim icin var olmadi bu olayi dusunmek daha kotu ediyorsa bir daha o olayi hic hayatiniza karistirmayimnn umarim yararli olmusumdur umarim siizde benim gibi kurtuluuursunuz kendinize ii bakin ve hic bir seyi kafaniza takmayin biliyorum zor olacakk ama :))) sorulariniz olursa seve seve cevaplarim ii gunler :))

Merhaba ben iki yildir anksiyete ile cebellesiyorum universite sinavlarina hazirlanirken fazla baski ve stres sonucu bir gece ansizin cikti ilk atagim diger ataklarima gore daha iyiydi git gide ben atak gelicek diye korktukca kapandikca ataklar artip daha kotu olmaya basladi daha agir gecirmeye basladim ve atak oncesi ve sonrasi aglama krizleride cabasi psikiyatıra gittim anksiyete ve depresyon dedi bana hep oldugu gibi antidepresan verdi ilk gun gece ictim ve butun gece uykusuzluk aglama gulme krizleri ard arda olecegim hissi hayatim mahvolacak ve berbat bir hayat olacak bu hastalik beni birakmayacak diye diye en son baktim ki aklimi kaybetme noktasindayim o gun hayatimin en kotu gecesini yasadim ve sabah olunca ilaci bir daha agzima surmedim kendi kendime kurtulmaya karar verdim ve alti yedi aydir hic atak gecirmedim hayatim normal gidiyor biliyorum zayif dustugum bir anda beni yakalayacak ama elimden geldigince ona izin vermiyorum biliyorum benden daha agir yada benim gibi yasamis olanlar var doktor degilim ama ataklari ve o anki duyguyu antidepresanin verdigi hissiz yasami duygu cokusunu be eski benligini ozleyisini bir doktordan cok daha iyi bilirim cunku hepsini yasadim bu yuzden beni biraz dinlerseniz kurtula bilirsiniz hayatimizda herkesin bir cokus ani var ama onemli olan o anlardan nasil battiysan oyle cikmasini bilmek umitsizlige kapilmamak ilk basta kendinizi asla kapatmayin ve ataklarinizi ve o an yasadigimiz hissi nasil kotu oldugunuzu ve nasil kurtulmak istediginizi herkese anlatin surekli bu konu hakkinda konusun inanilmaz rahatlatiyor gercekten ilk ataktan baslayin cunku kacarsaniz kurttulamazsiniz ustune gidin ikinci olarak baska bir atak geciren biriyle surekli fikir alisverisinde bulunun mesela benim arkadasimin nisanlisida oyleydi ve sagolsun bana hep destek cikti o da kurtuldu ama bana atak sirasinda neler gecirdigini anlatarak on hazirlik yaptirdi :))) ucuncu olarak beyninize hukmedin emir verin cunku butun bu olaylarin sebebi o ben atak gecirecegimi hissettigimde butun bunlar senin beyninde oluyor aslinda gercek degil ve beyninin seni ele gecirmesine oynamasina izin verme dedigimde atagi gecirmeden atlatiyordum ama bunlari soylemek icin degil hissederek ona dediginizden emin olarak soyleyin dorduncu olarak atak agir geliyor geldi gelecek hissettiniz mi o zmn acin komik bir dizi film fikra okuyun inanin bana kendinizi oysliyinca unutup aa atak gelmedi diyorsunuzarik atak larinizi kontrol edebiliyorsaniz ki dediklerim uygulanmis seyler ve gercekten bizm elimizde diyelimki ani bir atak geldi ve kontrol edemiyorsunuz iste o an tek yapabilecegimiz sakin olup bunun beginden gelen sacma bir olay oldugunu hatirlayip durdurmak en zor olay bu olsa gerek ama kendinizi dinleyin o an oluyorum yerine baska seyler demeye calisin mesela ben bunlari ilacsiz basardim umarim sizde yapabilirsiniz tabi son olarak sorununuz her ne ise onun hakkinda en kotusunu dusunun emmin olun hic birsey bizden ailemizden ve saglligimizdan onemli degil hersey bizim icin var olmadi bu olayi dusunmek daha kotu ediyorsa bir daha o olayi hic hayatiniza karistirmayimnn umarim yararli olmusumdur umarim siizde benim gibi kurtuluuursunuz kendinize ii bakin ve hic bir seyi kafaniza takmayin biliyorum zor olacakk ama :))) sorulariniz olursa seve seve cevaplarim ii gunler :))

engel olamadığım kötü düşünceler duygular hissediyorum ilacı bırakmaya kalktığımda ataklardan beter oluyorum.ilaçtan nasıl kurtulabilirim.geçen gece merdivenlerden çıkarken yine görüntü gitti baş dönmesi bayılıcam resmen.dediğini yaptım küfür ediyorum defol git üstümden diyorum iyi geldi ama sallaması bedenimi altüst etti.bunca yıldır geçmemesi beni mahvetti.kurtulduğuna çok şanslısın.

lamitas sen nasıl kurtuldun ataklardan peki.ilaç kullandın mı?

canım bebnim öncelikle geçmiş olsun bende kronik panik hastasıyım 2004 beri evaldımı kaybettim sigara çok tükettim babacım felç geçirdi hepsi peş peşe geldi 1 gece yogn bakımda geçirdim kalp spazmı geçirdim bende ölüyorum zannettim evde tek kalamdım aman gene olucam mikinaları üstüme baglıcaklar allahım ben naparım vs eşim işe gdierdi bende en yakın arkadaşıma ne yedim ne içtim çarpındı nefes darlıgı sıkıntıı hiç saymıyorm doktora gittim ilaç verdi 2 gün kllandım bıraktım psikolguma gidince paşa kafanda bitiriceksin dedi yoksa ben sana ne kadar ilaç versem dedi geçmez dedi sonra kendi kendimi telkinde blndm düşün eşimi istemedim ailemi istemedim okadar yanıma kimseyi yanaştırmıyordm okadar fenaydım ne suya nede ateşe gelebiliyordm 24 yaşındaydım annem yıkıyord beni hastalıgım yüzünden aglaya aglaya anne ölücem ben der drudum sonra bir akıl geldi ne kadar inanırsın bilemem tabi millet diyorm inanmıyor ondanmı geçer diyor hocaya gittim mska yaptı hoca 13 gün da okundu kranı kerimden camınin müezzinine giti 2 ay o okdu sya üfledi içtim nanamazlarıma dahada sarıldım tespih verdi hoca bana paşa çek diye anlıcagın günler böle geldi geçti annem derdiki bakışından korkuyorum okadar kötüydüm geceleri içim sıkılır uykudan uyanır zombi gibi gezerdim aglama krizleri vs işte herşey üst üste geldi kardeşim anlıcagın ben ne yaptım sana kısaca anlatıyım namazlarımı kıldım dahada sıklaştırdım tespihlerimi çektim panik atak nöbetimi geldi giderdim banyoya abdesttimi alır seccademi serer üstünde otrdm allahım yerimde duramazdım düşün seccadede kıvranırdım hep derdim rabbim ben seni seviyorum ne olur sende beni sev sen istersen ban dokunamazlar vesvese vermeler der hep aglardım rabbime şükür iyileşmedim ama nöbet gelince yavaşlatabiliyorum
pastaneye git kese kagıdı varya pogaca koydukları aladınmı atak gelince agzını burnunu sok nefes al ver nefes egzersiiz iyi geliyor kalp atışın yavaşlar ben öle rahatlıyorum hep atak gelince selavat çok şekiyorm evdede olursa sesliyavaşlıyor ozaman 260 gördü kalbim 2 kere yogun bakımlık oldm en agır ilaçları içtim ama dedimya atak gelince hep dedim senmi güçlüsün benmi bu benim beynimin bir oyunu sen gerçek degilsin dedim durdum şimdide geliyor ataklar ama allah şükür bazen kısa bazen zun geçiyor en önemlisi eşim çok destek oluyor
ben ayakta nasıl kaldıgıma şaşıyorm 3 kayıp yaşadım ababmı kaybettim annanemi babanemi teyzemi dedemi sevdikelrim peş peş öldüler sonrası paş panik atak allahıma şükür iyiyim bir kitap var bende onu okudum iyi geldi sagolsun arkadaş çevrem panik atak oldugm için ban bol bol kitaplar getiriyorlarallahım şifa versin canım benim özel bri sor sormak istersen ben burdayım bende çok çekiyorm bu hastalıktan ama fernleme senin elinde inan osana kafa ttcagına sen ona kafa tut hadi gel de senmisin inat benmi de en gzüel şifa namaz abdest tespih bibrebir eger namazlarım tespihlerim olmsaydı ben brda degildim canıma bil ekıyıyordum zor tuttyu eşim beni okadar kötü oldum dene ne kaybedersin ilaç çözüm degil en güzel çözüm kendine inanmak

sana da çok geçmiş olsun.çok zor bir hastalık allah hepimize şifa versin.ben ayakta duramıyorum .etrafı görmüyorum.ilacı da bırakamıyorum artık.çok zorrrr.duada ediyorum sürekli.allah sabır versin kayıplar çok zor........

lacrimas merhaba

dediklerini uygulamaya çalışıyorum ben yürüme kabiliyetimi kaybediyorum artık taş kesiliyorum adım atamıyorum atarkende sallanıyorum sarhoş gibi.yazdan bu yana çok ağır geçti.9 sene kolay değil.iş hayatım hepsi bitti.ünversiteye giderken başladı bende.depresyonda bunlar beni mahvetti aklımdan çıkmadı çalışamamam yaşadıklarım hepsi beynimi kemirdi.ben artık şuna inanıyorum bazı şeyler insanın kendi elinden çabasından çıkıyor bunu yaşadım.allah isterse alır isterse verir.malesefki benim kaderimde de bunları yaşamak varmış.bazı insanlar aaa bende de vardı geçti diyor nasıl geçiyo sadece kendi çabalarıyla mı hayır.allah dur diyo.ilacı bırakan onca insan var bende bişey olmadı diyolar mesela.bende neden oldu yazılmış çekiyorum.anksiyetem ilaca devm ettiğim halde tavanda gerginlik halim yüksek sese bile dayanamıyorum avazım çıktığınca bağırmak geliyor.beni bu duruma getiren çoğu olayı artık çözmem mümkün değil geçmişte kaldılar ölen öldü giden gitti söylenenler eskidi vs.ama şimdiden sonrası için allah yardımcım olsun.birde bana şunu derler ballısın.ben olayları kavgaları tuhaf şeylerin ortasında bulurum kendimi.beni bulur sakin biriyim aslında ve çok hassas bu da beni çok yıpratıyor.şu an yaşadığım bazı sıkıntılarda var ama varsın olsun ne yapatım dünyayı ben mi kurtarıcam.hayatımdan özellikle beni üzen insanları uzak tutuyorum mecbur olduğum kişilerle bile görüşmüyorum çünkü hasta oluyorum daha çok.doktoruma gelince doktorum gerçekten çok iyi biri her durumumu hlimi dinliyor zaten ama hep sonu ilaca çıkıyor ek ilaçlar vs.benim tek istediğim sağlığıma kavuşmak bana artık imkansız gelse de allah yinede beterinden korusun neler var.ama işte beni en çok üzen bedensel bir rahatsızlık çıkmıyor ama ölüyorum diriliyorum.ya bide çıkarsa ne yaparım bu halde.offfffffffff.içini şişirdim seninde.çok sağol paylaşımların için.çevremdeki insanlarda bıktı benden.gerçekten iyi geldi.grşrz.

Merhaba pavane34,
Rica ederim, biraz da olsa iyi geldiyse sevindim. Sizin süreciniz çok çok uzun ve de yoğun sürdüğü için umudunuzu çok kaybetmişsiniz. Ama çözümü yok olarak bakmamaya çalışın. Kabullenmeyin bu durumu, mücadele etmeye devam edin. Sizi gerçekten anlıyorum, hayatınızı nasıl kısıtladığını, hatta kısıtlamaktan çok daha fazlasını yaptığını görebiliyorum. Ama bakın bir sürü arkadaş bu durumu çözümlemeyi başarmış, siz de yapabilirsiniz bunu lütfen bunu biraz daha düşünün. Mesajınızda bunun bedensel bir rahatsızlık olmadığını söylemişsiniz. Bunun farkında olmanız güzel bir şey. Bu düşünceye daha sağlam tutunmanızı tavsiye ederim. Sorun yaşadığınız kişiler ölmüş de olsa, artık görüşmediğiniz kişiler de olsa onlarla olan çatışmanızı sürdüyor olmanız da iyileşmenize ket vurmaya yetebilir. Onları affetmeyi deneyin, bunu kendiniz için yapmayı deneyin. Doktorunuza güveniyor olmanız da çok güzel olan başka bir şey. Dediklerine harfiyen uyun. Ek ilaç veriyorsa onu da kullanın. Kimse bir anda ataksız bi güne uyanmıyor. Her şeyin bir anda geçmesini beklmeyin 9 senedir devam ediyor olsa da. Bir de küçük küçük farklılıklar denemenizi öneririm. Bu da kolay olmayacaktır, sonuçta rahatsızlık şu an tüm hayatınızı ele geçirmiş durumda. İlk başta ev içinde yapmadığınız bir şeyi yapın. Bu ataklar yüzünden ihmal ettiğiniz, aslında ufacık gibi görünen bir şey olsa bile yapın onu. Ne işe yarayacak diye bakmadan. Ve bunu alışkanlık haline getirin, gün gelir evden çıkmaya kadar gider belki. Sizin hayatın kontrolünü tekrar ele almaya ihtiyacınız. Şu an bu rahatsızlık yönetiyor çünkü sizi. O küçük gibi görünen şeyler ileride bir gün daha büyük şeyler yapmanız için size güç verebilir. Ataklarınız sırasında, kendinizi huzursuz hissettiğinizde bunun beyninizin size oynadığı bir oyun olduğunu hatırlatmaya devam edin kendinize. Aynı zamanda kendinizi daha iyi hissettiğinizde ( harika hissetmenizi kastetmiyorum, ama mesela o gün başınız daha az dönüyordur mesela) bunun da farkında olduğunuuz anlatın kendinize. İstediğiniz zaman yazın. Geçmiş olsun tekrar.

umarım.şu an ilacıma devam ediyorum kardeşim evlenecek nişanı ve düğünü var ona katılmam lazım çünkü aynı şekilde toparlanmam imkansız.ancak eylülde tekrar bırakmaya çalışıcam.tekrar görüşürüz teşekkürler.

benim arkadaşımda var bu illet ve bir türlü kurtulamıyo aklını olumsuz düşünceler kaplamış durumda.Allah herkezin yardımcısı olsun.