- 23 Temmuz 2015
- 270
- 428
- 37
-
- Konu Sahibi feruzecerci
- #121
Benzer şeyler benim de başıma geldi ve ben asla bu şekilde yumuşayamadım. Yani bu yüzden size çok şaşırdım. Benim eşim de çok çabaladı. Romantik ortam oluştu falan demişsiniz aklım almadı. Yani kusura bakmayın ama bu şekilde hiçbir şey kazanamazsınız. Benim en az 6 ay sürmüştü yumuşamam. Evlilik terapistine falan gittik birkaç seans. Onun bile çok yararı olmadı. O da mutlaka kolay affedilmemesi taraftarıydı. Bu arada mükemmelden öte davranan bir eşim var 1 yılı aşkın zaman oldu. Ama hiçbir şeyi unutamadım. Siz çabuk unutacaksınız gibi. Hayırlısı olsun.Bir yere gidemeyince aynı evin içinde öyle oluyor ne kadar aynı evin içinde konuşmadan sürdürebilirsiniz ki üstelik karşınızdaki sürekli konuşmaya uğraşırken... hemen affetmek değildi sadece konuşmaya başladık Sonra bir şeyleri telafi etmeye çalıştı. Bu süreçte işlerim de devam etti bir arkadaşıma şehir dışına filan kaçamadım.. geçenlerde seyahate çıktık bana iyi gelmesini istedi çok sinirliydim de.. yatışmam için gezdik dertlestik.. eşimin ailesine ben çok küçükken gitmişiz beni hatırlıyor onu filan anlattı hoş romantik zamanlarimiz da oldu ne yalan söyleyeyim... tek istediğimkafamda bu yaşadıklarımızı atlatabilmek ve onu kendi kafamda haklı çıkarabilmek ama malesef haklı hiç bir yani olmadığı için ben bu gerçekle yaşayacağım..
Ekonomik ozgurlugun olmayinci bi nevi mecbursun ailende kabul etmiyosa ve cocuk varsa napacaksin oturuyosunBir kere yapip bir daha yapmamasi birinci yaptigini silmez. Aldatan adami kadinlarin midesi nasil aliyor anlamiyorum. Rest cekip ayrilmak bu kadar zor degil dünyanin sonuda degil.
Benzer şeyler benim de başıma geldi ve ben asla bu şekilde yumuşayamadım. Yani bu yüzden size çok şaşırdım. Benim eşim de çok çabaladı. Romantik ortam oluştu falan demişsiniz aklım almadı. Yani kusura bakmayın ama bu şekilde hiçbir şey kazanamazsınız. Benim en az 6 ay sürmüştü yumuşamam. Evlilik terapistine falan gittik birkaç seans. Onun bile çok yararı olmadı. O da mutlaka kolay affedilmemesi taraftarıydı. Bu arada mükemmelden öte davranan bir eşim var 1 yılı aşkın zaman oldu. Ama hiçbir şeyi unutamadım. Siz çabuk unutacaksınız gibi. Hayırlısı olsun.
Size denilen şey burda aslında açık. Ayrılamıyorsunuz. Ve ayrılmadığınız gibi bize burda hemen affedip unutan bir kadın imajı çiziyorsunuz biraz da. Aslında garipsenen ve aslında garip olan da bu. Çok affediciyim diyorsunuz ama arkadaşlık ilişkisiyle, onunla olan biten problemlerle eş ihaneti aynı mı sizce?Kolay affedilmemesi gerektiğini söyleyen eşiniz miydi terapist miydi? Yumuşamak derken mizaç olarak neşeli biriyimdir, bu süreçte neşemi kaybettim, yüzümün gülmesi için çabalıyor ama benim aklıma bu konu geldikçe ki bazen laf dönüp dolaşıp oraya geliyor, o kadına da bunu bunu dedin mi, derken buluyorum kendimi. Kin tutmayan biriyimdir, aslında inanın başıma gelen bir çok olumsuzluğu unuturum, arkadaşlık ilişkilerimde de böyledir. Çocukluktan beri, benim affettiğim her ilişkimde mutlaka bir dostum hatta ailem uyarmıştır, o sana böyle böyle yaptı ne çabuk unutuyorsun diye, kişilik olarak affedici ve hataları örtücü bir yanım var. Bu yapıda biri için tek şey vardır o da uzatmadan terk edip gitmek ama terkedemiyorsam mutlaka bir süre sonra mutlu anlarıma dönüyorum. Düşündükçe aklıma gelip huzurumu kaçırıyorum huzurum kaçınca da asla susamam papağan gibi tekrarlarım üzüldüğüm şeyleri. Sonra yine gün içinde düzeliyorum. Sinirlenince avazı çıktığı kadar bağıran sonra da hiç bir şey olmamış gibi oyun oynamaya devam eden bir çocuk gibi.
Biraz KK forumda dolaştım bugün, kayınvalide görümce elti vs problemleri yaşayanlar, eşin ilgisizliğinden yakınanlar çok fazla. Bu bir teselli mi bilmiyorum ilgi noktasında hiç bir eksiklik yaşamadım. Eşin ailesiyle ilk zamanlar birtakım soğukluklar yaşadım hep yanımda durdu hatta ailesiyle direkt mesafe koydu, görüşmeyi seyrekleştirdi. Bunları benim dememe gerek olmadan yaptı. Bir kağıda artıları eksileri yazdığımda artılarımız çok fazla, en başta birlikte gülebildiğim, ağlayabildiğim bir dostum, benimle sadece flört eden, romantiklikler yapan biri değil aynı zamanda gün içinde yaşadığımız ve hissettiğimiz her şeyi konuşabildiğim biri. Ya hâlâ aklım almıyor, zaten benimle her konuyu konuşabilen biri boş boş muhabbetler etmek için evliliğini tehlikeye atabiliyor... Şimdi burada her yazana ayrı ayrı hak veriyorum. Katlanılması çok zor bir durum benimki. Her ne kadar fiziksel olarak aldatmamış olsa da duygusal açıdan beni hayal kırıklığına uğrattı. Bu durumu kabullenmiyorum. Ve kabul etmediğim bu durumla yaşamaya çalışıyorum. Nasıl bir yol izlemeli neler yapmalı bilmiyorum.
Benimkisi aslında sizin yaşadığınızın bile yarısıydı. Terapist bana kolay affedilmemesi gerektiğini söyledi. ''Ama neler neler var ve ben eşinizin benzer bir şey yapmayacağına inandım,ikna oldum'' dedi. Bu tarz olayların etkisi şöyle azalıyormuş:Siz bu konuyu gündeme getirdiğinizde eşiniz hep size sarılacakmış.Fiziksel olarakta sözel olarakta. Böyle böyle derken yavaş yavaş sen daha az dillendirmeye başlayacaksın vs dedi. Yani kural buymuş. Bu şerden bana hayır çıktı. Ailesiyle ilgili sıkıntılarım vardı. (Benim yaptığım bir şey yoktu bu arada.Deli gibi çalışan biriyim.Onlarla uğraşmaya vaktim bile yok ama onların boldu.) Artık tamamen beni tutuyor.Ailesi değil ben öncelikliyim. Ama yine de hiçbir şeyi unutamıyorum.Yaptığı hata ve aile meselelerinden dolayı eşim asla önceliğim olamıyor. O dönem bizde tatillere gittik ama asla etkisi azalmıyordu. Ben böyle biriyim. Bu yüzden sizin tepkisizliklerinize anlam veremedim ama herkeste aynı değil tabiki. Ama inanın hiçbir şey olmamış gibi davranırsanız kazanacağınız hiçbir şey olamaz. O günlere gittim ve karmakarışık yazdımKolay affedilmemesi gerektiğini söyleyen eşiniz miydi terapist miydi? Yumuşamak derken mizaç olarak neşeli biriyimdir, bu süreçte neşemi kaybettim, yüzümün gülmesi için çabalıyor ama benim aklıma bu konu geldikçe ki bazen laf dönüp dolaşıp oraya geliyor, o kadına da bunu bunu dedin mi, derken buluyorum kendimi. Kin tutmayan biriyimdir, aslında inanın başıma gelen bir çok olumsuzluğu unuturum, arkadaşlık ilişkilerimde de böyledir. Çocukluktan beri, benim affettiğim her ilişkimde mutlaka bir dostum hatta ailem uyarmıştır, o sana böyle böyle yaptı ne çabuk unutuyorsun diye, kişilik olarak affedici ve hataları örtücü bir yanım var. Bu yapıda biri için tek şey vardır o da uzatmadan terk edip gitmek ama terkedemiyorsam mutlaka bir süre sonra mutlu anlarıma dönüyorum. Düşündükçe aklıma gelip huzurumu kaçırıyorum huzurum kaçınca da asla susamam papağan gibi tekrarlarım üzüldüğüm şeyleri. Sonra yine gün içinde düzeliyorum. Sinirlenince avazı çıktığı kadar bağıran sonra da hiç bir şey olmamış gibi oyun oynamaya devam eden bir çocuk gibi.
Biraz KK forumda dolaştım bugün, kayınvalide görümce elti vs problemleri yaşayanlar, eşin ilgisizliğinden yakınanlar çok fazla. Bu bir teselli mi bilmiyorum ilgi noktasında hiç bir eksiklik yaşamadım. Eşin ailesiyle ilk zamanlar birtakım soğukluklar yaşadım hep yanımda durdu hatta ailesiyle direkt mesafe koydu, görüşmeyi seyrekleştirdi. Bunları benim dememe gerek olmadan yaptı. Bir kağıda artıları eksileri yazdığımda artılarımız çok fazla, en başta birlikte gülebildiğim, ağlayabildiğim bir dostum, benimle sadece flört eden, romantiklikler yapan biri değil aynı zamanda gün içinde yaşadığımız ve hissettiğimiz her şeyi konuşabildiğim biri. Ya hâlâ aklım almıyor, zaten benimle her konuyu konuşabilen biri boş boş muhabbetler etmek için evliliğini tehlikeye atabiliyor... Şimdi burada her yazana ayrı ayrı hak veriyorum. Katlanılması çok zor bir durum benimki. Her ne kadar fiziksel olarak aldatmamış olsa da duygusal açıdan beni hayal kırıklığına uğrattı. Bu durumu kabullenmiyorum. Ve kabul etmediğim bu durumla yaşamaya çalışıyorum. Nasıl bir yol izlemeli neler yapmalı bilmiyorum.
Benimkisi aslında sizin yaşadığınızın bile yarısıydı. Terapist bana kolay affedilmemesi gerektiğini söyledi. ''Ama neler neler var ve ben eşinizin benzer bir şey yapmayacağına inandım,ikna oldum'' dedi. Bu tarz olayların etkisi şöyle azalıyormuş:Siz bu konuyu gündeme getirdiğinizde eşiniz hep size sarılacakmış.Fiziksel olarakta sözel olarakta. Böyle böyle derken yavaş yavaş sen daha az dillendirmeye başlayacaksın vs dedi. Yani kural buymuş. Bu şerden bana hayır çıktı. Ailesiyle ilgili sıkıntılarım vardı. (Benim yaptığım bir şey yoktu bu arada.Deli gibi çalışan biriyim.Onlarla uğraşmaya vaktim bile yok ama onların boldu.) Artık tamamen beni tutuyor.Ailesi değil ben öncelikliyim. Ama yine de hiçbir şeyi unutamıyorum.Yaptığı hata ve aile meselelerinden dolayı eşim asla önceliğim olamıyor. O dönem bizde tatillere gittik ama asla etkisi azalmıyordu. Ben böyle biriyim. Bu yüzden sizin tepkisizliklerinize anlam veremedim ama herkeste aynı değil tabiki. Ama inanın hiçbir şey olmamış gibi davranırsanız kazanacağınız hiçbir şey olamaz. O günlere gittim ve karmakarışık yazdım
İşte ben hiçbir şekilde neşeli olamıyordum. O olayla yatıp o olayla kalkıyordum.Yıkıyordum,kırıyordum,döküyordum.Terapist size iyi gelir ama bana gelmedi. Çünkü benim terapiste değil olan bi olayın olmamış haline ihtiyacım vardı ve bunun da imkanı var mı? Olmuşu kim tekrar olmamış gibi yapabilir? Terapistte dedi zaten ''Çok dirençlisin sana işleyemiyorum'' diye.Belki biz de evlilik terapistine gitmeliyiz... Biliyorum ki ben kendi üzüntülerine karşı gamsız biriyim, sokakta tanımadığım birinin ayağına taş değer iki gün üzülürüm, kendi başıma gelen olayları çabuk unuturum. Ama yeniden aynı mağduriyeti yaşamak istemiyorum. Bende gün içinde unutuyorum etkisi azalıyor çünkü başka şeyleri düşünmek zorundayım. Ya da yüzyüzeyken de bir şeyler yapıyoruz film izlemek birlikte temizlik yapmak ya da bir yerlere gitmek gibi, her gün bir şeyler yapıyoruz birlikte bu zamanlarda da unutuyorum ama sonra birden aklıma geliyor modum düşüyor... Mesela şuan aldatmakla ilgili psikiyatrist analizleri izliyorum, ya da geliyorum burada yorumları okuyorum. Muhtemelen bu akşam da yüzüm asık olacak, sonra yine bir şey olacak neşeli davranacağım... Aslında neşeli davranmak bana da iyi geliyor ama onun cezalandırılması için neşeli de davranmamalıyım.
Çok şaşırdım bu yazdıklarınıza.Kolay affedilmemesi gerektiğini söyleyen eşiniz miydi terapist miydi? Yumuşamak derken mizaç olarak neşeli biriyimdir, bu süreçte neşemi kaybettim, yüzümün gülmesi için çabalıyor ama benim aklıma bu konu geldikçe ki bazen laf dönüp dolaşıp oraya geliyor, o kadına da bunu bunu dedin mi, derken buluyorum kendimi. Kin tutmayan biriyimdir, aslında inanın başıma gelen bir çok olumsuzluğu unuturum, arkadaşlık ilişkilerimde de böyledir. Çocukluktan beri, benim affettiğim her ilişkimde mutlaka bir dostum hatta ailem uyarmıştır, o sana böyle böyle yaptı ne çabuk unutuyorsun diye, kişilik olarak affedici ve hataları örtücü bir yanım var. Bu yapıda biri için tek şey vardır o da uzatmadan terk edip gitmek ama terkedemiyorsam mutlaka bir süre sonra mutlu anlarıma dönüyorum. Düşündükçe aklıma gelip huzurumu kaçırıyorum huzurum kaçınca da asla susamam papağan gibi tekrarlarım üzüldüğüm şeyleri. Sonra yine gün içinde düzeliyorum. Sinirlenince avazı çıktığı kadar bağıran sonra da hiç bir şey olmamış gibi oyun oynamaya devam eden bir çocuk gibi.
Biraz KK forumda dolaştım bugün, kayınvalide görümce elti vs problemleri yaşayanlar, eşin ilgisizliğinden yakınanlar çok fazla. Bu bir teselli mi bilmiyorum ilgi noktasında hiç bir eksiklik yaşamadım. Eşin ailesiyle ilk zamanlar birtakım soğukluklar yaşadım hep yanımda durdu hatta ailesiyle direkt mesafe koydu, görüşmeyi seyrekleştirdi. Bunları benim dememe gerek olmadan yaptı. Bir kağıda artıları eksileri yazdığımda artılarımız çok fazla, en başta birlikte gülebildiğim, ağlayabildiğim bir dostum, benimle sadece flört eden, romantiklikler yapan biri değil aynı zamanda gün içinde yaşadığımız ve hissettiğimiz her şeyi konuşabildiğim biri. Ya hâlâ aklım almıyor, zaten benimle her konuyu konuşabilen biri boş boş muhabbetler etmek için evliliğini tehlikeye atabiliyor... Şimdi burada her yazana ayrı ayrı hak veriyorum. Katlanılması çok zor bir durum benimki. Her ne kadar fiziksel olarak aldatmamış olsa da duygusal açıdan beni hayal kırıklığına uğrattı. Bu durumu kabullenmiyorum. Ve kabul etmediğim bu durumla yaşamaya çalışıyorum. Nasıl bir yol izlemeli neler yapmalı bilmiyorum.
Affınıza sığınarak bir soru soracağım.Madem unutamadınız neden ayrılmadınız ?İşte ben hiçbir şekilde neşeli olamıyordum. O olayla yatıp o olayla kalkıyordum.Yıkıyordum,kırıyordum,döküyordum.Terapist size iyi gelir ama bana gelmedi. Çünkü benim terapiste değil olan bi olayın olmamış haline ihtiyacım vardı ve bunun da imkanı var mı? Olmuşu kim tekrar olmamış gibi yapabilir? Terapistte dedi zaten ''Çok dirençlisin sana işleyemiyorum'' diye.
Ben de bdv'deki her 10 konudan 8inde bunu düşünüyorum.Affınıza sığınarak bir soru soracağım.Madem unutamadınız neden ayrılmadınız ?
Kusura bakmayın ama artık sizin hikayelerinize inanamıyorum.Birkaç konuda Tutarsızlıklarınızı gördükÇok atarlısınız genel kişilik olarak o ayrı bir konu her neyse asıl konu benimle ilgilenen evli biri vardı bana yalvarırdı ama işin garip tarafı kendi karısına ilgisi, aldığı hediyeler, götürdüğü mekanlar, söylediği sözlerdi... :)
Yazmayın o zaman bana. Ben konu sahibine yazdım inanmak onun elinde bay bay :)Kusura bakmayın ama artık sizin hikayelerinize inanamıyorum.Birkaç konuda Tutarsızlıklarınızı gördük
Benimkisi biraz farklı bir şey oldu. İş yerinden bir kızla kızın işten ayrıldığı ve başka bir şehre gideceği son gün başbaşa veda yemeği yemeleri konuydu.Bundan benim haberim yoktu çünkü o ara onu aile meselelerinden terketmiştim. Ama iletişim halindeydik ve maça gideceğini söylemişti.Sakladı çünkü kendisi çok kıskanç bana da böyle haklar doğsun istemedi ki yapmazdım zaten. 1 yılı geçti en ufak bir kusurunu görmedim. Ev işlerinde elim kolum gibidir.O süpürür ben silerim. İkimiz sofrayı kurar kaldırırız.İkimiz çamaşır asar katlarız. O aile kavgaları da artık yok. Resme büyük çerçeveden bakabiliyorum artık diyor Ama yine de olmanası gereken şeylerdi olanlar. Sonuçta bir yalan var ortada. Ha diyince ayrılamıyorsunuz. Evlilik hakikaten değişik bir şeymiş.Affınıza sığınarak bir soru soracağım.Madem unutamadınız neden ayrılmadınız ?
Umarım pişman olmazsınızBenimkisi biraz farklı bir şey oldu. İş yerinden bir kızla kızın işten ayrıldığı ve başka bir şehre gideceği son gün başbaşa veda yemeği yemeleri konuydu.Bundan benim haberim yoktu çünkü o ara onu aile meselelerinden terketmiştim. Ama iletişim halindeydik ve maça gideceğini söylemişti.Sakladı çünkü kendisi çok kıskanç bana da böyle haklar doğsun istemedi ki yapmazdım zaten. 1 yılı geçti en ufak bir kusurunu görmedim. Ev işlerinde elim kolum gibidir.O süpürür ben silerim. İkimiz sofrayı kurar kaldırırız.İkimiz çamaşır asar katlarız. O aile kavgaları da artık yok. Resme büyük çerçeveden bakabiliyorum artık diyor Ama yine de olmanası gereken şeylerdi olanlar. Sonuçta bir yalan var ortada. Ha diyince ayrılamıyorsunuz. Evlilik hakikaten değişik bir şeymiş.
Umarım olmam. Terapistte ayrılmaya değecek bir şey olmadığını söyledi bunun. Eşimin karakterini yardımlarını anlattım. Aile meselelerini sürekli onları tutmasını anlattım. Hepsinde eşimin yanında beni haklı buldu ve zaten ogünden beri A dan Z ye her şey mükemmel. İnstagramdan eski kız arkadaşı yazmış gece. Selam arkadaşım vs diye. Ertesi gün uyandık ve hemen bana bunu anlattı.Şeffaf olmaya çalışıyor işte. BilemiyorumUmarım pişman olmazsınız
Ya yanlış anlamayın eski meseleleri açmış gibi olmak istemiyorum ama Nasıl emin olabildiniz ki sadece yemek yediklerine,sonuçta siz ailenizin yanındaymışsınız o sıradaUmarım olmam. Terapistte ayrılmaya değecek bir şey olmadığını söyledi bunun. Eşimin karakterini yardımlarını anlattım. Aile meselelerini sürekli onları tutmasını anlattım. Hepsinde eşimin yanında beni haklı buldu ve zaten ogünden beri A dan Z ye her şey mükemmel. İnstagramdan eski kız arkadaşı yazmış gece. Selam arkadaşım vs diye. Ertesi gün uyandık ve hemen bana bunu anlattı.Şeffaf olmaya çalışıyor işte. Bilemiyorum