- 19 Haziran 2015
- 1.594
- 2.858
- 133
- 31
Beyninde tüm düşünceler birbirine girmiş.
Sen biraz bir dur. Bir kaç gün düşünme. Sonra al eline kağıt kalem aklına gelen her artı eksiyi yaz.
Doğru kararı verirsin eninde sonunda.
Krediyi zaten her halükarda hemen ödemek zorunda değilim, 2016'da mezun olacağım, 2018'de başlıyor onun ödemeleri.
Yüksek lisans düşünmüyorum açıkçası çünkü öğrenciliğimin artık bitmesini düşünüyorum.
İleriyi düşünüyorum ama evlenip çocuk olmasına kadar falan o kadar da ilerisini düşünmüyorum tabi.Yani şimdi hepsinin artıları ve eksileri var. Mesela ticaret işi batabilirse özel sektördeki adam da istediği zaman kapının önüne koyabilir. Devlet için çabalasan o kadar emek bir mülakatta torpil yüzünden boşa gidebilir falan filan. Her açıdan düşünmeye çalışıyorum. İşte bu kafa karışıklıkları falan hep işsiz kalma endişesi yüzünden. İktisat çok fazla mezun veren bir bölüm, biz kaygılanmayalım da kim kaygılansın...
Az önce iki tane arkadaşıma söyledim. Bir tanesi "sen manyak mısın? ben senin yerinde olsam okulla olan bütün bağımı koparır, o yurda bir sene daha katlanmaz ve derhal bu işe başlardım. Biz mezun olunca ne b.k yiyelim diye düşünürken sen hazır işe konacaksın" dedi. Diğeri de "üstesinden gelip gelemeyeceğini anlaman için denemen lazım. Aynı anda hem bu işe girip hem de sağda solda iş arayabilirsin. Zaten onlar dükkanı sadece senin üstüne yıkıp gitmeyecekler yani senin o dükkanı batırma potansiyelin de yok. Yanında annen var ayrıca hayati önem taşımayan herhangi bir konuda teyzen ve kocasıyla anlaşmazlık yaşasan bile sen kendi kazandığın paraya bakarsın. Özel sektörde patrondan ya da amirden laf yiyince ne yaparsın, hemen işi bırakır mısın mesela" dedi. Şimdi de sen ben olsam aile işini götürüdüm diyorsun. Yüksek yapmak da bir alternatif. Bakalım... :)O zaman şuna ne dersim : Yüksek lisansa başla, mesleğini yapmış olursun. Aynı zamanda işe de başla . Ben senin yerinde olsam aile işini götürürdüm. İyice kar ettikten sonra başka bir alana daha el atardım, parayla da yatırım yapardım.
Bence aile işine gir. Ama iktisatla olan bağını da kopartmamak için yüksek lisansa başla. Buna ne dersin:))
Aynen oyle canim annenin yaninda ise basla okulun biter bitmez bir yandanda basvurularini yaparsin bu aradada kredini odersin.istedgin gibi bi is cikincada secimini o anki duruma gore yaparsin.belkide aile sirketi cok iyi olacak senn icin olmasa ayrilsan bile denemis olacaksin kesken olmaz calisip deneseydm dieBu gayet güzel bir fikir, bu benim de aklıma geldi. Çünkü annem iş bulamasan bile sıkıntı yapma dedi.
Az önce iki tane arkadaşıma söyledim. Bir tanesi "sen manyak mısın? ben senin yerinde olsam okulla olan bütün bağımı koparır, o yurda bir sene daha katlanmaz ve derhal bu işe başlardım. Biz mezun olunca ne b.k yiyelim diye düşünürken sen hazır işe konacaksın" dedi. Diğeri de "üstesinden gelip gelemeyeceğini anlaman için denemen lazım. Aynı anda hem bu işe girip hem de sağda solda iş arayabilirsin. Zaten onlar dükkanı sadece senin üstüne yıkıp gitmeyecekler yani senin o dükkanı batırma potansiyelin de yok. Yanında annen var ayrıca hayati önem taşımayan herhangi bir konuda teyzen ve kocasıyla anlaşmazlık yaşasan bile sen kendi kazandığın paraya bakarsın. Özel sektörde patrondan ya da amirden laf yiyince ne yaparsın, hemen işi bırakır mısın mesela" dedi. Şimdi de sen ben olsam aile işini götürüdüm diyorsun. Yüksek yapmak da bir alternatif. Bakalım... :)
Bence kesinlikle ailenin işine dahil olmali ve asilmalisin.Merhabalar. Kafama takılan bir konuda fikirlerinizi merak ediyorum. Ben üniversite öğrencisiyim, 2016'da mezun olacağım. Şimdi ben okuduğum bölümü çok seviyorum ama mezun olunca öyle hemen ve kolayca iş bulunacak bir bölüm değil. Benim annem, teyzem ve eniştemin birlikte işlettiği bir dükkan var 3 yıldır falan. 3 yıl içinde güzel yol aldılar, 2 tane ticari araçları var, bu araçlarla toptan satış ve dükkanda da perakende satış yapıyorlar. Dükkanda benim annem duruyor, o ilgileniyor, 2 arabayla da teyzem ve eşi İzmir'in birkaç ilçesinde satış yapıyorlar, müşteri durumu hem arabaların hem de dükkanın çok iyi. Neyse fazla uzatmayayım müşterisi, satışı, kazancı falan her şeyi oturmuş bir dükkan işletiyorlar. Çok uzatmayayım, bugün annem bana okul bitince iş durumunu ne yapacağımı falan sordu. Biz hepsine yetişemiyoruz artık üçümüz, yaş ilerledikçe de yorgunluk oluyor ama işi de büyütmek istiyoruz, teyzenler bir şube daha açmak istiyorlar, okulun bitince bizim işi sen de yapmak ister misin ama kendi işin olarak görmen ve istekli olman lazım yani yapacaksan senin isteyerek yapman çok önemli falan dedi. Düşün taşın falan dedi. Sonra da iş ararsan ve bulamazsan da canını sıkmana gerek yok kendi işimiz varken falan dedi. Bu fikir anneannemin çok hoşuna gitti, iki çocuğum ve torunum, ailece işi büyütürsünüz falan dedi. Ailede bu işe yakın zamanda dahil edebilecekleri tek çocuk benim, benim yaşım da 22, okul bitince 23 olacak. Şimdi sormak istediğim şey şu; tabi okul bitmeden bişey yapamam, düşünecek zamanım da çok ama sizce ne yapmalıyım yani siz olsanız ne yapardınız? Mezun olur olmaz bu işe mi başlardınız yoksa özel sektörde iyi kötü bir iş bulmaya çalışıp kendi kendinize bir kariyer mi yapardınız? Hangisi daha mantıklı? Aranızda böyle ailece bu tarz bir iş yapan var mı? Şöyle de bir ayrıntı var, bana burs çıkmadı, öğrenim kredisi çıktı, yani mezun olunca ödemem gereken bir borcum da olacak. Öte yandan sanki bu işe başlayacaksam 4 sene boyunca okuduğum okulu boş yere okumuşum gibi hissediyorum. Yani şu an bana geçen his bu. Bu mesajı daha da uzatmak istemiyorum okurken sıkılmayın, sorularınız olursa cevaplarım.
Teyzem ve eniştem dükkanda bile durmuyorlar, onlar arabalarla toptan satış yaptıkları müşterileriyle uğraşıyorlar. Eğer her ikisi de dükkanda duruyor olsaydı her şeye karışırlar diye düşünürdüm. Belki de onların fikri, teyzem ve eniştem dışarıdaki işlere koştururken annem ve benim dükkandaki işlerle ilgilenmem şeklindedir çünkü dükkan çok büyük, çok fazla çeşitte mal var, o malların takibi, satışı vs derken annem tek başına yetişemiyor, teyzemler de dışarıdaki işlerle uğraştıkları için üstüne bir de annemin yetişemediği kısma yetişmeye çalışınca gerçekten çok fazla yoruluyorlar. Üçünün de omzunda çok yük var yani. Bir tane eleman var dükkanda ama eleman daha çok güç gerektiren işlerle ilgileniyor. Tırlarla mal geliyor çünkü dükkana, onların taşınmasına yardımcı olması için var. Eleman satışla falan da ilgileniyor ama bizimkiler dükkandaki maddi mevzularda elemandan ziyade anneme daha çok güvendikleri için maddi bütün takipler annemin üzerinde diyebilirim. Binlerce çeşitte mal var, o malların satışı, karı, stoklardaki durumu, siparişleri, müşterilerin istekleri falan derken öyle işte. Yani belki önce beni dükkana alıp daha daha sonra bir şube açıp annemi ya da beni yeni şubeye transfer edebilirler o kısım henüz net değil.Ben olsam çalışırım keşke senin kadar şanslı olabilseydim.
Zaten bir şube daha açılınca teyzen ve enişten o tarafa kayar
Sizde annenizle şuan ki şubede durursunuz.
Bir sorun çıktığında da en azından iş deneyiminiz olur.
Bence bunlar sizin için avantaj
Haklısınız.Aynen oyle canim annenin yaninda ise basla okulun biter bitmez bir yandanda basvurularini yaparsin bu aradada kredini odersin.istedgin gibi bi is cikincada secimini o anki duruma gore yaparsin.belkide aile sirketi cok iyi olacak senn icin olmasa ayrilsan bile denemis olacaksin kesken olmaz calisip deneseydm die
Teşekkür ediyorum. Ben yüksek lisans fikrine sıcak bakmıyordum aslında çünkü artık öğrenciliğim bitsin istiyorum ama bu açıdan düşününce yüksek yapmanın faydası olabilir. İşte kafamı karıştıran şey tam da bu aslında, hem 4 sene okuduğum bölümün diplomasının işe yararlılığının bitmemesini istiyorum hem de hazır bir işe sahip olmak. :) İnsanoğlu aslında ne kadar doyumsuz. İyi dilekleriniz için çok sağolun.Bence kesinlikle ailenin işine dahil olmali ve asilmalisin.
Ama iktisatta da y.lisans yapmalisin. Kendi alanını da birakmamalisin ki ilerde bir sıkıntı yaşadığın da elinde bir B plani olsun.
Hangisi olursa olsun senin için en güzel gelecek olsun inşallah.
Teyzem özel sektörde yıllarca çalıştı. Gençliğinin en dinamik yıllarında özel sektördeydi. Şirketlerde. Pazarlama müdürü, bölge müdürü, şef vs. Birkaç firma değiştirdi ama hep bu sıfatlardaydı. Şirket arabaları, toplantılar, iş seyahatleri... Sonra bir gün tam olarak bilemiyorum ama sanırım çalıştığı sektör bir durgunluğa girdi. Hatırlamıyorum ekonomik kriz yaşanmış falan da olabilir. İşten çıkarıldı. Çok fazla olmayan bir miktar tazminat aldı. İş aradı aradı, tecrübesi olmasına rağmen bulamadı, belki de işverenler daha genç insanlara ihtiyaç duyuyordu. Sonra külüstür bir araba aldı, bakkallara, marketlere ufak tefek, ucuz şeyler satmaya başladı. Çok küçük çaplı toptancı diyelim. Sonra baktı olmuyor, pazarcılık yapmaya başladı. Pazarlarda gidip çamaşır satmaya falan başladı. Güzel kar ediyordu aslında ama sonra onu da bıraktı, neden bilmiyorum. Sonra evlendi falan. Eşiyle beraber biraz krediyle falan şu anki dükkanın temelini attılar ama başka bir semtte. Annemi de dahil ettiler ama dükkanın yeri kötüydü, işler istedikleri gibi gitmedi. Daha sonra bugünkü dükkanı kiraladılar sonra aldı başını gitti olay. Eşi de yıllarca bir fabrikada çalışmış sonra bişey olmuş, bir sürü insanla beraber onu da işten çıkarmışlar. Hayatta ne olacağımız, nerde nasıl dikiş tutturacağımız pek belli olmuyor aslında. Haklısın. Sakin kafayla her şeyin artı ve eksisini yazmak lazım.Beyninde tüm düşünceler birbirine girmiş.
Sen biraz bir dur. Bir kaç gün düşünme. Sonra al eline kağıt kalem aklına gelen her artı eksiyi yaz.
Doğru kararı verirsin eninde sonunda.
Teyzem özel sektörde yıllarca çalıştı. Gençliğinin en dinamik yıllarında özel sektördeydi. Şirketlerde. Pazarlama müdürü, bölge müdürü, şef vs. Birkaç firma değiştirdi ama hep bu sıfatlardaydı. Şirket arabaları, toplantılar, iş seyahatleri... Sonra bir gün tam olarak bilemiyorum ama sanırım çalıştığı sektör bir durgunluğa girdi. Hatırlamıyorum ekonomik kriz yaşanmış falan da olabilir. İşten çıkarıldı. Çok fazla olmayan bir miktar tazminat aldı. İş aradı aradı, tecrübesi olmasına rağmen bulamadı, belki de işverenler daha genç insanlara ihtiyaç duyuyordu. Sonra külüstür bir araba aldı, bakkallara, marketlere ufak tefek, ucuz şeyler satmaya başladı. Çok küçük çaplı toptancı diyelim. Sonra baktı olmuyor, pazarcılık yapmaya başladı. Pazarlarda gidip çamaşır satmaya falan başladı. Güzel kar ediyordu aslında ama sonra onu da bıraktı, neden bilmiyorum. Sonra evlendi falan. Eşiyle beraber biraz krediyle falan şu anki dükkanın temelini attılar ama başka bir semtte. Annemi de dahil ettiler ama dükkanın yeri kötüydü, işler istedikleri gibi gitmedi. Daha sonra bugünkü dükkanı kiraladılar sonra aldı başını gitti olay. Eşi de yıllarca bir fabrikada çalışmış sonra bişey olmuş, bir sürü insanla beraber onu da işten çıkarmışlar. Hayatta ne olacağımız, nerde nasıl dikiş tutturacağımız pek belli olmuyor aslında. Haklısın. Sakin kafayla her şeyin artı ve eksisini yazmak lazım.
Evet. :) Ve daha kaç bin insan... Zaten bu olay için şimdi kafamı patlatana kadar düşünsem de okul bitmeden hiçbir şey yapamayacağım. Dilekolay bir sene kadar zaman var o vakte kadar kim öle kim kala. Belki de vazgeçecekler, belki de başka plan yapacaklar. İnsan bu sonuçta. Herkes için hayırlısı. :)Biz ne kadar uğraşırsak uğraşalım, nasibimiz neredeyse oraya doğru gidiyoruz. Düşünmek, tasarlamak, her şeyi tartmak iyidir ama çok da kasılmamak lazım. Eninde sonunda olmamız gereken yerde olacağız.
Hakkında hayırlısı.
Senle aynı zamanlarda aynı kariyer ve gelecek dertlerine düşüyoruz. İlginç. :)
Eğer para meselesinde sıkıntı yaşarsam bir dk bile durmam, bir daha da kesinlikle arkama bakmam zaten. Bana "acaba bu işi yapmak ister mi?" diye soranlar bedavaya yapmayacağımı da biliyorlardır diye düşünüyorum. Ama tabi aile içinde para paylaşımı konusunda sıkıntı yaşanması çok çirkin bir durum, bizim bir aile dostumuz erkek kardeşiyle ticaret işine girdi. Bakkal tarzı bişey ama mevkisi falan çok güzel, devraldı orayı. Kardeşiyle başladı ama anlaşmazlıklar yaşıyorlar ve adam şu an binlerce lira değerindeki çok iyi gelecek vaadeden dükkanını devredip başka bir iş yapmak istiyor. Ben hep işe üzülürüm böyle durumlarda, insanlara değil. İşe yazık yani, güzelce işletmek varken neden kavga? Bakalım, daha bir sene var kim öle kim kala. Anne de olsa insandır, cayabilir, düşünceleri değişebilir, vazgeçebilir, istemeyebilir. Burada yapılan öneriler çok mantıklı, mezun olunca dükkanda çalışıp en azından az da olsa kendi el harçlığımı çıkarıp bir yandan iş arayabilirim. O yüzden ben kendime katabildiğim kadar çok şey katacağım özel sektör için, mevcut İngilizcemi geliştirebildiğim kadar geliştireceğim, ders notlarımı falan yüksek tutacağım. Bu kadar çok torpil falan olmasa KPSS'yi de ciddi anlamda düşünürdüm ama ondan hiç umudum yok. Dediklerinizde çok haklısınız.Aile işini yapmak, kurulu düzeni devam ettirmek uzun vadede riski olan bir durum, para çoğaldıkça paramın nasıl paylaşılacağı hırslar devreye girince sıkıntı çıkarabiliyor. Ama hırstan uzak insanlarsa ailenizdekiler bence aile işine atılmak çok daha Güvenli. Eğitimim boşa gidecek diye düşünmeyin, üniversite eğitimi size çok yönlü bakış açısı kazandırmıştır siz farkında olmadan, daha esnek daha Analitik yaklaşarak bazen sorunları kolayca çözersiniz, bu da özel sektörde hele satış alanında çok işe yarayacaktır diye tahmin ediyorum.
Hakkınızda Hayırlısı olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?