- 24 Eylül 2010
- 6.241
- 11
-
- Konu Sahibi DIPTISDIPTIS
- #11.401
Evet canım aynen ben de insanların canını yakacağım diye asla sormam bu tip şeyler. Şirkette bir arkadaşım vardı 5 senelik evliler. Bir kez bile sormadım neden yok bebeğiniz düşünmüyor musunuz diye? Ben sorunca değişecek mi? Kendi hayatlarıyla ilgili böylesine önemli bir kararı elbette benim kadar (!) düşünebiliyorlardır değil mi.
Beni bu konuda bu kadar hassas, kırılgan ve hatta belki de takıntılı yapan, psikolojimi bozan şirketten başka bir arkadaşım oldu. Sürekli üzerime oynadı. Ben evlendikten 2-3 ay sonra doğum yaptı o. ben her zor zamanında yanında oldum, ne dertlerine ortaklık, sırdaşlık ettim, ne zor zamanlarında yanındaydım. Bunlar söylenmez ama...
Oysa o hırslarının kurbanı oldu.Sürekli kendiyle kıyasladı beni.Sahip olduğumuz maddi manevi ne varsa kıyasladı ve sürekli bana "Benden fazla şeye sahip olabilirsin ama dünyadaki hiçbir maddi-somut güçle sahip olamayacağın şey, çocuk, bende var." mesajını verdi. Her konuşmayı bu konuya bağladı. Oysa ben bebek sahibi olmayı bile düşünmüyordum, daha korunuyordum o zamanlar. Ama bu konuyu öyle çok işledi ve canımı yakmak için kullandı ve uğraştı ki, içimde yaralaştı, nasırlaştı sonunda. Benim şu an bu konuyla alakalı psikolojimin bozuk olmasının asıl sebebi, kök nedeni bu işte.
Şimdi o bayanla konuşacağım diye, öğle yemeklerine bile inmiyorum şirkette. Çünkü başka türlü susmasını sağlayamadım.