Hepimizin anne ve babalarımızdan gelen genlerle genetik yapımız oluşuyor ve genlerimizde hastalıkları taşıyan çekinik genler mevcut bazen anne ve babadaki çekinik gen kombinasyonu ortaya sağlıksız bir çocuk dünyaya gelmesine sebep oluyor bazen çekinik gen sağlıklı geni baskılayabiliyor o yüzden genetik olma ihtimali olan hastalıklarda doktor aile öyküsünü bilmek istiyor ama otizm tam anlamıyla genetik mi bilmiyoruz ki bir çok araştırma var özellikle ikizler üzerinde yapılan ama benim tek plesantadan beslenen tek yumurta ikizlerimin biri riskli diğerinde hiç bir sorun yok
Merhabalar, biz de şu anda ekolali ile uğraşma durumundayız. Biz de sorduğumuz soruyu tekrar etmek yok, yani kızım su içerimisin diye sorduğumuzda içmem veya içerim diye cevap veriyor. 2 ay öncesine kadar çok ciddi kitaplarını paragraf paragraf okuma ekolalisi vardı. Hiç olmadık bir yerde kitabından paragraflar söylemeye başlardı. Doktoru hiç takılmayın, kendini rahatlatmak için yapıyor dedi. Bu ay itibari ile kitap ekolalisi bitti, ben de rahatladım. Fakat şimdi de başka kişilerin söylediği şeyleri tekrar ediyor. Örneğin ben babası ile konuşurken, eşim bana ekmek 1,5 lira olmuş dedi. Kızım hemen “ekmek 1,5 lira olmuş, “anne ekmek 1,5 lira olmuş, “anne ekmek 1,5 lira olmuş dedi baba” diye uzatıp gidiyor. Mutlaka benim cevap verip, onu onaylamam lazım. Bu durum ekolali midir? Doktoruna sorduğumda bu durumu otizm ile bağdaştırmadı, öğrenmek için yapıyor diyor. Ama ben emin değilim, 1 aydır tam zamanlı yuvaya gidiyor, orada da öğretmenin söylediklerini tekrar ediyormuş, onlar da öğrenmek için yaptığını iddia ediyorlar. Kızım 36 aylık. Farklı bir psikiyatrist peşindeyim, 2 aya kadar randevu vereceklerini söylediler. Bu konuda siz deneyimli annelerden görüş alabilirsem çok sevinirim. Bu arada ben - sen çalışmalarına hızla devam, (hem ben , hem de yuvadaki hocası özel ilgileniyor) yavaş yavaş oturacak inşallah.[/QUbenim oglumda 28 aylik ken bizi tekrarlardi her kelimemizi 2 ay gormezden geldim annemle konusurken sanki tercumanlar aninda cevirirler ya oglumda aninda her kelimemizi tekrarliyordu kelimeyi ust uste degilde mesela annem cay koydunmu oda aninda soylerdi 1 defa ardindan diger agzimdan cikan kelimeyi sonra ben birden oglum tekrarlama ama dedim kizmadan bu boyle 6 ay surdu sonra yemek yermusin yerim gelecenmi yanima gelcem seklinde evet hihi hayira yok diyordu simdi evet hayir diyor konusmayi arttirdi sorularimiza cevap veriyor
Evet okuyunca yazdığım yorumda yanlış ifade kullandığımı farkettim tam olarak hangi genin yazmak doğru olanı sağol düzeltme için D duruveannesiOtizmin genetik kökeni olduğunu kesin olarak biliyoruz o konuda şüphe yok. Net olmayan genetik yanında başka faktörler de var mı ve genetik ise hangi gende hangi sorun var. Bilinmeyen bu. Yoksa otizmli bir annenin sonraki doğumda otizm riski normalden daha fazladır..
Merhaba arkadaşlar,
Bir süredir bu başlığı sürekli okuyorum ancak hiç yazmamıştım.
Benim oğlum şuanda 26. ayın içerisinde. Bir arkadaşım yaz aylarında oğlumun her ismini seslendiğimizde bakmaması üzerine beni uyarması ile durumumuzu fark ettik. Ancak baştan bu kadar ciddi bir şey olduğunu düşünmediğimizden çok uzun üzerinde durmamıştık. Sonra ben araştırmaya başlayınca malesef oğlumun yaşıtlarına göre pek çok konuda geride kaldığını fark etmemle birlikte bir şeyler yapmaya başladık.
Öncelikle oğlumla şöyle bir geçmişimiz var. Oğlum ben çalıştığım için doğduğu günden bu yana gündüzleri annemin bakımında kaldı. Ve bu eylül ayına kadar sabahtan akşam uyuyana kadar sallanan bir ana kucağının içinde TV karşısında kaldı. Tabi ki surekli tv nin karşısında durmuyordu, geziniyordu evin içinde ama reklam çıktığında koştura koştura reklam izlemeye gelirdi. Bu arada ne annem ne de eşim ve ben oğluma herhangi bir şey öğretmedik, çok ilgisiz kaldı, doğru düzgün onunla konuşulmadı bile, sadece ihtiyaçları karşılandı, annemin dizinde sakatlık olduğu ve oğlumun peşinden çok koşamadığı için son iki ay öncesine kadar doğru düzgün parka dışarı vs de çıkmamıştı. Genelde sadece hafta sonraları biz bir yere gidersek çıkıyordu. ( Tabi ben önceleri bilgisizlik ve cahillikten çocuğun her şeyi kendi kendine öğreneceğini sanıyordum, şuanda bu konuda kendimi öyle çok suçluyorum ki anlatamam size )
Eylül ayında bu durumun iyice farkına varınca TV'yi tamamen kapattık, telefonları kaldırdık. Oğlumla ilgilenmeye, onu parka, dışarı vs ye çıkarmaya başladık. Önceden dışarıda iken elimi tutmak istemeyen elimi bırakıp kaçıp istediği yere giden çocuk elimi bırakmadan yürümeye ve benim orada olup olmadığımı kontrol etmeye başladı. İşaret parmağı ile göstermiyordu, 3-4 günde istediklerini vermeyerek bumu bumu diye parmağı ile dokundurarak işaret parmağını kullanması öğrettik. Bay bay yapmıyordu. Bizde öğretmedik. Şimdi dışarı çıkacağını anladığı zaman eliyle dönüp bay bay işareti yapıyor. İsmine bakma ve göz teması arttı. Güleç bir çocuktu zaten halen öyle. İnsanlar bize gelsin çok sevinir, oda bir yerlere gitmeyi çok sever. Özellikle büyüklere ilgisi, gülmesi, iletişimi iyi, çocuklarla ise çok bakmaz ama yanında bir süre geçirirlerse onlarla da ilgilenmeye başladı. Ancak hayvanları hiç istemiyor. Konuşma deseniz hadi kelimesini net söylüyor. 1,2 deyip sen söyle diyoruz 3 diyor. son iki aydır bir şeyleri sürekli sayarak yaptık, bu aralar bakıyorum oda sayarak bir şeyler yapıyor. ( 3,7,8,6 vs net olmasa da ağzından duymaya başladık), bir şey yapıp bittiğinde elini açıp bitti demeye başladı.( özel eğitimde öğrenmiş sanırım), al ver i hareket ile birlikte yapınca anlıyor.
Tabi bu arada beni de en çok korkutan şey bu eylül ayı ortalarında tv kapandıktan sonra arabasını alıp göz hizasına koyup sürerken gözünü yana kaydırıp bakmaya başladı. ( açılı bakış, preferik bakış dedikleri şey sanırım.) Bizde arabaları kaldırdık, ondan sonra yolda gördüğü büyük arabalara yapmaya başladı, daha sonrasında da aklınıza gelebilecek her nesneye şuanda göz hizasına getirip kafasını kaydırıp yan bakış atıyor.
Bu arada 3 tane psikiyatra götürdüm. İlki özel bir doktordu, uyaran eksikliği de olabilir, atipik otizm hafif belirtileri var dedi. Diğeri çocuk izleme değerlendirme merkezin de görevli bir doktor, bu çocuk insanın yüzüne bakıp gülümsüyor, otizm vs falan değil, bu iş iyice sektör olmuş para tuzağına dönüşmüş iyi ki bana getirdiniz dedi. Ama anlattıklarınıza göre gelişiminde sıkıntı var ben böyle dedim diye rahatlayıp kendinizi salmayın ilgilenin çocuğunuzla dedi. Bu doktora bu açılı-yan bakışı defalarca sordum olabilir ne olmuş her çocuk garip hareketler yapar siz internete çok dalmışsınız, her şeye otizm belirtisi diyorlar dedi. Diğeri ise bir üniversite hastanesinde profesör ( kendisine gitmeden önce önce en ağır tanıyı verdiğini sonrasında çocuk gelişim gösterdikçe tanı kaldırdığını söyledikleri için kesin bize atipik otizm diyecek diye kendimi hazırlayarak gittim kendisine) odaya girdiğimizde oğlumu öncesinde parktan aldığımız için içeriye girmek istemediğinden ağlayarak girdi odaya. Doktor hep böylemi sakinleşir mi neyse biz en kötü halini görelimde gibi garip cümleler kurdu.Halbuki hangi çocuğa istemediği birşeyi yaptırsan ağlar yani kısa bir süre sonrada sakinleşti zaten. Doktora bu arada sıkıntılarımızı anlattık otizm spektrum bozukluğu dedi. Yeni tanı buymuş alt tanılar kalkmışmış. Peki alt tanı olsaydı atipik mi derdiniz dedim göz kaydırması atipik'in dışına çıkarıyor otizm işte dedi. İnanın bu beni mahvetti. Bakıyorum oğluma durmuş bir çocuk değil, güleç insanlarla iletişim kurabilen bir çocuk nasıl atipik dışına itiyor anlamış değilim.
Neyse biz 2. doktordan sonra ( her ne kadar o doktor otizm değil dese de ) içim rahat etmediğinden atipik tanısını alıp raporlarını attırmış bir uzman psikolağa gittik ve orada eğitime başladık. Eğitimi veren 5 çalışanın 5ide uzman psikolog. Eğitime diğer daha başlangıçtan itibaren ağlamadan giriyor, oturma süresinin ve dikkate süresinin her geçen gün arttığını söylüyorlar. Eğitime de başlayalı daha 1 ay oldu hafta da iki gün. Bize de geçen cuma günü dersler verdiler. Tabi biz bu derslerin çoğunu yaptıramıyoruz henüz elimizle destek alarak yapabiliyor anca ( mandal tutturma, şeker maşası ile kaptan kapa aktarma, ver demeyi öğretme gibi bir sürü ödev ). tabi bunları bir ikisi hariç tek başına yapamayınca beni de yeniden bir telaş sardı. Sonra psikologla konuştuğumda ilk zamanlar için bu durumun normal olduğunu öğrendim. Ancak son iki gündür bu açılı bakışı arttırdığı gibi, eline geçirdiği şişe gibi şeyleri bir ileri bir geri araba gibi kullanmaya başladı. Bu da beni çok yıprattı. Tabi bunu gördüğümüz anda hemen müdahale ediyoruz. Elinden alınca çok ağlıyor, oyuna çevirmeye başladık bizde, baktım sıkılınca bırakıyor ama sürekli tetik halindeyiz. Birde çocuğu çok inceliyorum. Her yaptığını otizme yormaya başladım. Belki normal çocukların yaptığı şeyleri bile oğlumda görünce acaba mı diye sorguluyorum.
Bilemiyorum psikolog oğlumun düzeleceğini söylüyor. Dışarıdan bakınca da bir şeyi varmış gibi durmuyor. Ama yaşıtları ile yan yana geldiğinde ben anlıyorum direk farkı.
Ama en çok şu nesneleri göz hizasına getirip yan bakma ( açılı bakış ) durumu beni yıpratıyor. Arkadaşlar bu açılı bakışı yapıp ta geçen var mı aranızda, ne kadar sürdü vs cevaplarsanız çok sevinirim. Oğlumla ilgili görüşlerinizi de almak isterim.
Allah hepimizin yardımcısı olsun, bütün çocuklarımız iyileşsin inş(
Merhaba arkadaşlar,
Bir süredir bu başlığı sürekli okuyorum ancak hiç yazmamıştım.
Benim oğlum şuanda 26. ayın içerisinde. Bir arkadaşım yaz aylarında oğlumun her ismini seslendiğimizde bakmaması üzerine beni uyarması ile durumumuzu fark ettik. Ancak baştan bu kadar ciddi bir şey olduğunu düşünmediğimizden çok uzun üzerinde durmamıştık. Sonra ben araştırmaya başlayınca malesef oğlumun yaşıtlarına göre pek çok konuda geride kaldığını fark etmemle birlikte bir şeyler yapmaya başladık.
Öncelikle oğlumla şöyle bir geçmişimiz var. Oğlum ben çalıştığım için doğduğu günden bu yana gündüzleri annemin bakımında kaldı. Ve bu eylül ayına kadar sabahtan akşam uyuyana kadar sallanan bir ana kucağının içinde TV karşısında kaldı. Tabi ki surekli tv nin karşısında durmuyordu, geziniyordu evin içinde ama reklam çıktığında koştura koştura reklam izlemeye gelirdi. Bu arada ne annem ne de eşim ve ben oğluma herhangi bir şey öğretmedik, çok ilgisiz kaldı, doğru düzgün onunla konuşulmadı bile, sadece ihtiyaçları karşılandı, annemin dizinde sakatlık olduğu ve oğlumun peşinden çok koşamadığı için son iki ay öncesine kadar doğru düzgün parka dışarı vs de çıkmamıştı. Genelde sadece hafta sonraları biz bir yere gidersek çıkıyordu. ( Tabi ben önceleri bilgisizlik ve cahillikten çocuğun her şeyi kendi kendine öğreneceğini sanıyordum, şuanda bu konuda kendimi öyle çok suçluyorum ki anlatamam size )
Eylül ayında bu durumun iyice farkına varınca TV'yi tamamen kapattık, telefonları kaldırdık. Oğlumla ilgilenmeye, onu parka, dışarı vs ye çıkarmaya başladık. Önceden dışarıda iken elimi tutmak istemeyen elimi bırakıp kaçıp istediği yere giden çocuk elimi bırakmadan yürümeye ve benim orada olup olmadığımı kontrol etmeye başladı. İşaret parmağı ile göstermiyordu, 3-4 günde istediklerini vermeyerek bumu bumu diye parmağı ile dokundurarak işaret parmağını kullanması öğrettik. Bay bay yapmıyordu. Bizde öğretmedik. Şimdi dışarı çıkacağını anladığı zaman eliyle dönüp bay bay işareti yapıyor. İsmine bakma ve göz teması arttı. Güleç bir çocuktu zaten halen öyle. İnsanlar bize gelsin çok sevinir, oda bir yerlere gitmeyi çok sever. Özellikle büyüklere ilgisi, gülmesi, iletişimi iyi, çocuklarla ise çok bakmaz ama yanında bir süre geçirirlerse onlarla da ilgilenmeye başladı. Ancak hayvanları hiç istemiyor. Konuşma deseniz hadi kelimesini net söylüyor. 1,2 deyip sen söyle diyoruz 3 diyor. son iki aydır bir şeyleri sürekli sayarak yaptık, bu aralar bakıyorum oda sayarak bir şeyler yapıyor. ( 3,7,8,6 vs net olmasa da ağzından duymaya başladık), bir şey yapıp bittiğinde elini açıp bitti demeye başladı.( özel eğitimde öğrenmiş sanırım), al ver i hareket ile birlikte yapınca anlıyor.
Tabi bu arada beni de en çok korkutan şey bu eylül ayı ortalarında tv kapandıktan sonra arabasını alıp göz hizasına koyup sürerken gözünü yana kaydırıp bakmaya başladı. ( açılı bakış, preferik bakış dedikleri şey sanırım.) Bizde arabaları kaldırdık, ondan sonra yolda gördüğü büyük arabalara yapmaya başladı, daha sonrasında da aklınıza gelebilecek her nesneye şuanda göz hizasına getirip kafasını kaydırıp yan bakış atıyor.
Bu arada 3 tane psikiyatra götürdüm. İlki özel bir doktordu, uyaran eksikliği de olabilir, atipik otizm hafif belirtileri var dedi. Diğeri çocuk izleme değerlendirme merkezin de görevli bir doktor, bu çocuk insanın yüzüne bakıp gülümsüyor, otizm vs falan değil, bu iş iyice sektör olmuş para tuzağına dönüşmüş iyi ki bana getirdiniz dedi. Ama anlattıklarınıza göre gelişiminde sıkıntı var ben böyle dedim diye rahatlayıp kendinizi salmayın ilgilenin çocuğunuzla dedi. Bu doktora bu açılı-yan bakışı defalarca sordum olabilir ne olmuş her çocuk garip hareketler yapar siz internete çok dalmışsınız, her şeye otizm belirtisi diyorlar dedi. Diğeri ise bir üniversite hastanesinde profesör ( kendisine gitmeden önce önce en ağır tanıyı verdiğini sonrasında çocuk gelişim gösterdikçe tanı kaldırdığını söyledikleri için kesin bize atipik otizm diyecek diye kendimi hazırlayarak gittim kendisine) odaya girdiğimizde oğlumu öncesinde parktan aldığımız için içeriye girmek istemediğinden ağlayarak girdi odaya. Doktor hep böylemi sakinleşir mi neyse biz en kötü halini görelimde gibi garip cümleler kurdu.Halbuki hangi çocuğa istemediği birşeyi yaptırsan ağlar yani kısa bir süre sonrada sakinleşti zaten. Doktora bu arada sıkıntılarımızı anlattık otizm spektrum bozukluğu dedi. Yeni tanı buymuş alt tanılar kalkmışmış. Peki alt tanı olsaydı atipik mi derdiniz dedim göz kaydırması atipik'in dışına çıkarıyor otizm işte dedi. İnanın bu beni mahvetti. Bakıyorum oğluma durmuş bir çocuk değil, güleç insanlarla iletişim kurabilen bir çocuk nasıl atipik dışına itiyor anlamış değilim.
Neyse biz 2. doktordan sonra ( her ne kadar o doktor otizm değil dese de ) içim rahat etmediğinden atipik tanısını alıp raporlarını attırmış bir uzman psikolağa gittik ve orada eğitime başladık. Eğitimi veren 5 çalışanın 5ide uzman psikolog. Eğitime diğer daha başlangıçtan itibaren ağlamadan giriyor, oturma süresinin ve dikkate süresinin her geçen gün arttığını söylüyorlar. Eğitime de başlayalı daha 1 ay oldu hafta da iki gün. Bize de geçen cuma günü dersler verdiler. Tabi biz bu derslerin çoğunu yaptıramıyoruz henüz elimizle destek alarak yapabiliyor anca ( mandal tutturma, şeker maşası ile kaptan kapa aktarma, ver demeyi öğretme gibi bir sürü ödev ). tabi bunları bir ikisi hariç tek başına yapamayınca beni de yeniden bir telaş sardı. Sonra psikologla konuştuğumda ilk zamanlar için bu durumun normal olduğunu öğrendim. Ancak son iki gündür bu açılı bakışı arttırdığı gibi, eline geçirdiği şişe gibi şeyleri bir ileri bir geri araba gibi kullanmaya başladı. Bu da beni çok yıprattı. Tabi bunu gördüğümüz anda hemen müdahale ediyoruz. Elinden alınca çok ağlıyor, oyuna çevirmeye başladık bizde, baktım sıkılınca bırakıyor ama sürekli tetik halindeyiz. Birde çocuğu çok inceliyorum. Her yaptığını otizme yormaya başladım. Belki normal çocukların yaptığı şeyleri bile oğlumda görünce acaba mı diye sorguluyorum.
Bilemiyorum psikolog oğlumun düzeleceğini söylüyor. Dışarıdan bakınca da bir şeyi varmış gibi durmuyor. Ama yaşıtları ile yan yana geldiğinde ben anlıyorum direk farkı.
Ama en çok şu nesneleri göz hizasına getirip yan bakma ( açılı bakış ) durumu beni yıpratıyor. Arkadaşlar bu açılı bakışı yapıp ta geçen var mı aranızda, ne kadar sürdü vs cevaplarsanız çok sevinirim. Oğlumla ilgili görüşlerinizi de almak isterim.
Allah hepimizin yardımcısı olsun, bütün çocuklarımız iyileşsin inş(
Canim ocakta roporumuz bitiyor bu ayin sonunda doktora tamam mi devam mi diye roporumu soracam bize roparu veren profosor cok siklikla tekrarlama derken gulerek incitmeden ben oyle yaptim bir an dusunup durdu yavas yavas arttirdim kendi cumleleri olustukca yapma oglum diyip guluyordum sonra tamam tekrarlamiyorum konusuyorum dedi evet hayir konusma baslayinca oldu ama ke diliginden demedi ogrettim canim 1 yil onceye cok zor donemler gecirdik simdi daha iyi bu aralar kendi kendine konusuyor kresdeki rehberlik monolog yapiyor dedi su an 38 aylik olduk allah herkesin yardimcisi olsunE Eceemrem Merhabalar, şimdi eski mesajlarınızı da okudum. Evet - hayır’ı kullanan bir çocuğa nasıl %40 tipik demişler pek anlamadım. İnanın bence sizin çocuğunuzun durumu iyi. Biz de ben - sen kavramını oturtmaya odaklandık şu an, bu sabah “bu kitap benim, bu kalem de benim diye anlatıyordu elindekileri” çok mutlu oldum. çok nadir evet - hayır diyebiliyor, ben- sen’den sonra evet - hayır’a odaklanacağım. Fakat sorularımıza cevap verir, ikili konuşmayı artık kısmen yapabiliyoruz. Arada yine kendi kafasındakileri anlatsa da, sorulara cevap veriyor. Fakat dediğim gibi anında söylediklerimizi tekrar eder, ama eğer babanın bir cümlesini tekrar ediyorsa "dedi baba” diye bir ekleme yapar. Henüz kızım tekrar etme demiyorum, ters tepmesinden korkuyorum. Siz dediğinizde ters bişey olmamış galiba değil mi?
Benim oglumdada vardi 1.5 yaslarindaydi hatta ben ona kucuk emrah gibi derdim benim annem 1.5 yasina kadar bakti dizinde sorun vardi ayaga kalkamazdi kucagina alip tv karsisinda otururdu sen elleme ben bakarim buyunce sen bakarsin ayni evin icinde bebegime bakamadim annem bilmeden bana en buyuk kotuligu yapmis 2.5 yasindaken ekolali yapmaya baslayinca teshis altik algilar acilinca zamanla bazi ozellikler geciyorMerhaba arkadaşlar,
Bir süredir bu başlığı sürekli okuyorum ancak hiç yazmamıştım.
Benim oğlum şuanda 26. ayın içerisinde. Bir arkadaşım yaz aylarında oğlumun her ismini seslendiğimizde bakmaması üzerine beni uyarması ile durumumuzu fark ettik. Ancak baştan bu kadar ciddi bir şey olduğunu düşünmediğimizden çok uzun üzerinde durmamıştık. Sonra ben araştırmaya başlayınca malesef oğlumun yaşıtlarına göre pek çok konuda geride kaldığını fark etmemle birlikte bir şeyler yapmaya başladık.
Öncelikle oğlumla şöyle bir geçmişimiz var. Oğlum ben çalıştığım için doğduğu günden bu yana gündüzleri annemin bakımında kaldı. Ve bu eylül ayına kadar sabahtan akşam uyuyana kadar sallanan bir ana kucağının içinde TV karşısında kaldı. Tabi ki surekli tv nin karşısında durmuyordu, geziniyordu evin içinde ama reklam çıktığında koştura koştura reklam izlemeye gelirdi. Bu arada ne annem ne de eşim ve ben oğluma herhangi bir şey öğretmedik, çok ilgisiz kaldı, doğru düzgün onunla konuşulmadı bile, sadece ihtiyaçları karşılandı, annemin dizinde sakatlık olduğu ve oğlumun peşinden çok koşamadığı için son iki ay öncesine kadar doğru düzgün parka dışarı vs de çıkmamıştı. Genelde sadece hafta sonraları biz bir yere gidersek çıkıyordu. ( Tabi ben önceleri bilgisizlik ve cahillikten çocuğun her şeyi kendi kendine öğreneceğini sanıyordum, şuanda bu konuda kendimi öyle çok suçluyorum ki anlatamam size )
Eylül ayında bu durumun iyice farkına varınca TV'yi tamamen kapattık, telefonları kaldırdık. Oğlumla ilgilenmeye, onu parka, dışarı vs ye çıkarmaya başladık. Önceden dışarıda iken elimi tutmak istemeyen elimi bırakıp kaçıp istediği yere giden çocuk elimi bırakmadan yürümeye ve benim orada olup olmadığımı kontrol etmeye başladı. İşaret parmağı ile göstermiyordu, 3-4 günde istediklerini vermeyerek bumu bumu diye parmağı ile dokundurarak işaret parmağını kullanması öğrettik. Bay bay yapmıyordu. Bizde öğretmedik. Şimdi dışarı çıkacağını anladığı zaman eliyle dönüp bay bay işareti yapıyor. İsmine bakma ve göz teması arttı. Güleç bir çocuktu zaten halen öyle. İnsanlar bize gelsin çok sevinir, oda bir yerlere gitmeyi çok sever. Özellikle büyüklere ilgisi, gülmesi, iletişimi iyi, çocuklarla ise çok bakmaz ama yanında bir süre geçirirlerse onlarla da ilgilenmeye başladı. Ancak hayvanları hiç istemiyor. Konuşma deseniz hadi kelimesini net söylüyor. 1,2 deyip sen söyle diyoruz 3 diyor. son iki aydır bir şeyleri sürekli sayarak yaptık, bu aralar bakıyorum oda sayarak bir şeyler yapıyor. ( 3,7,8,6 vs net olmasa da ağzından duymaya başladık), bir şey yapıp bittiğinde elini açıp bitti demeye başladı.( özel eğitimde öğrenmiş sanırım), al ver i hareket ile birlikte yapınca anlıyor.
Tabi bu arada beni de en çok korkutan şey bu eylül ayı ortalarında tv kapandıktan sonra arabasını alıp göz hizasına koyup sürerken gözünü yana kaydırıp bakmaya başladı. ( açılı bakış, preferik bakış dedikleri şey sanırım.) Bizde arabaları kaldırdık, ondan sonra yolda gördüğü büyük arabalara yapmaya başladı, daha sonrasında da aklınıza gelebilecek her nesneye şuanda göz hizasına getirip kafasını kaydırıp yan bakış atıyor.
Bu arada 3 tane psikiyatra götürdüm. İlki özel bir doktordu, uyaran eksikliği de olabilir, atipik otizm hafif belirtileri var dedi. Diğeri çocuk izleme değerlendirme merkezin de görevli bir doktor, bu çocuk insanın yüzüne bakıp gülümsüyor, otizm vs falan değil, bu iş iyice sektör olmuş para tuzağına dönüşmüş iyi ki bana getirdiniz dedi. Ama anlattıklarınıza göre gelişiminde sıkıntı var ben böyle dedim diye rahatlayıp kendinizi salmayın ilgilenin çocuğunuzla dedi. Bu doktora bu açılı-yan bakışı defalarca sordum olabilir ne olmuş her çocuk garip hareketler yapar siz internete çok dalmışsınız, her şeye otizm belirtisi diyorlar dedi. Diğeri ise bir üniversite hastanesinde profesör ( kendisine gitmeden önce önce en ağır tanıyı verdiğini sonrasında çocuk gelişim gösterdikçe tanı kaldırdığını söyledikleri için kesin bize atipik otizm diyecek diye kendimi hazırlayarak gittim kendisine) odaya girdiğimizde oğlumu öncesinde parktan aldığımız için içeriye girmek istemediğinden ağlayarak girdi odaya. Doktor hep böylemi sakinleşir mi neyse biz en kötü halini görelimde gibi garip cümleler kurdu.Halbuki hangi çocuğa istemediği birşeyi yaptırsan ağlar yani kısa bir süre sonrada sakinleşti zaten. Doktora bu arada sıkıntılarımızı anlattık otizm spektrum bozukluğu dedi. Yeni tanı buymuş alt tanılar kalkmışmış. Peki alt tanı olsaydı atipik mi derdiniz dedim göz kaydırması atipik'in dışına çıkarıyor otizm işte dedi. İnanın bu beni mahvetti. Bakıyorum oğluma durmuş bir çocuk değil, güleç insanlarla iletişim kurabilen bir çocuk nasıl atipik dışına itiyor anlamış değilim.
Neyse biz 2. doktordan sonra ( her ne kadar o doktor otizm değil dese de ) içim rahat etmediğinden atipik tanısını alıp raporlarını attırmış bir uzman psikolağa gittik ve orada eğitime başladık. Eğitimi veren 5 çalışanın 5ide uzman psikolog. Eğitime diğer daha başlangıçtan itibaren ağlamadan giriyor, oturma süresinin ve dikkate süresinin her geçen gün arttığını söylüyorlar. Eğitime de başlayalı daha 1 ay oldu hafta da iki gün. Bize de geçen cuma günü dersler verdiler. Tabi biz bu derslerin çoğunu yaptıramıyoruz henüz elimizle destek alarak yapabiliyor anca ( mandal tutturma, şeker maşası ile kaptan kapa aktarma, ver demeyi öğretme gibi bir sürü ödev ). tabi bunları bir ikisi hariç tek başına yapamayınca beni de yeniden bir telaş sardı. Sonra psikologla konuştuğumda ilk zamanlar için bu durumun normal olduğunu öğrendim. Ancak son iki gündür bu açılı bakışı arttırdığı gibi, eline geçirdiği şişe gibi şeyleri bir ileri bir geri araba gibi kullanmaya başladı. Bu da beni çok yıprattı. Tabi bunu gördüğümüz anda hemen müdahale ediyoruz. Elinden alınca çok ağlıyor, oyuna çevirmeye başladık bizde, baktım sıkılınca bırakıyor ama sürekli tetik halindeyiz. Birde çocuğu çok inceliyorum. Her yaptığını otizme yormaya başladım. Belki normal çocukların yaptığı şeyleri bile oğlumda görünce acaba mı diye sorguluyorum.
Bilemiyorum psikolog oğlumun düzeleceğini söylüyor. Dışarıdan bakınca da bir şeyi varmış gibi durmuyor. Ama yaşıtları ile yan yana geldiğinde ben anlıyorum direk farkı.
Ama en çok şu nesneleri göz hizasına getirip yan bakma ( açılı bakış ) durumu beni yıpratıyor. Arkadaşlar bu açılı bakışı yapıp ta geçen var mı aranızda, ne kadar sürdü vs cevaplarsanız çok sevinirim. Oğlumla ilgili görüşlerinizi de almak isterim.
Allah hepimizin yardımcısı olsun, bütün çocuklarımız iyileşsin inş(
Bizde de gecikmiş ekolali var fakat anlamlı şeyler bugün babasi da bende çok kızdım heryeri kalemle cizdik babası bundan sonra sana gezmeye yok çikolata yok dedi. Girmiş odasında iclenerek aynı cümleyi tekrar ediyor. Eskiden dahada alakasız yapardı. Halada okulda öğretmeninin söylediklerini eve gelince bize yada oyuncaklarını sıraya dizip oyuncoyuncaklarına yapıyordu. Tek sıkıntı bunu yaparken çok takılması başka bir konuya geçememesi ve ilgisini çekmemek. Yani eğer herhangi birşey anlatacaksa ki biz genelde anlayamıyoruz daha önce yaşadığı olayları canlandırma şeklinde yapıyor çünkü. Illa onu yapıyor. Yapma deyince strese giriyor. Burda arkadaşların yok falan deyince miziklayip lafını kestiğimiz için bağırıyor. Bu konuda biraz çaresiz kalıyor insan . Ama büyüdükçe geçiyor sanırım kızım dört yaşıni 3 ay sonra dolduracak. Geçen yıl daha belirgindi ekolalisi.Merhabalar, biz de şu anda ekolali ile uğraşma durumundayız. Biz de sorduğumuz soruyu tekrar etmek yok, yani kızım su içerimisin diye sorduğumuzda içmem veya içerim diye cevap veriyor. 2 ay öncesine kadar çok ciddi kitaplarını paragraf paragraf okuma ekolalisi vardı. Hiç olmadık bir yerde kitabından paragraflar söylemeye başlardı. Doktoru hiç takılmayın, kendini rahatlatmak için yapıyor dedi. Bu ay itibari ile kitap ekolalisi bitti, ben de rahatladım. Fakat şimdi de başka kişilerin söylediği şeyleri tekrar ediyor. Örneğin ben babası ile konuşurken, eşim bana ekmek 1,5 lira olmuş dedi. Kızım hemen “ekmek 1,5 lira olmuş, “anne ekmek 1,5 lira olmuş, “anne ekmek 1,5 lira olmuş dedi baba” diye uzatıp gidiyor. Mutlaka benim cevap verip, onu onaylamam lazım. Bu durum ekolali midir? Doktoruna sorduğumda bu durumu otizm ile bağdaştırmadı, öğrenmek için yapıyor diyor. Ama ben emin değilim, 1 aydır tam zamanlı yuvaya gidiyor, orada da öğretmenin söylediklerini tekrar ediyormuş, onlar da öğrenmek için yaptığını iddia ediyorlar. Kızım 36 aylık. Farklı bir psikiyatrist peşindeyim, 2 aya kadar randevu vereceklerini söylediler. Bu konuda siz deneyimli annelerden görüş alabilirsem çok sevinirim. Bu arada ben - sen çalışmalarına hızla devam, (hem ben , hem de yuvadaki hocası özel ilgileniyor) yavaş yavaş oturacak inşallah.
Degerli anneler oglum 38 aylik 3 gundur bisi fark ettim sebzelik sebeti 4 katli olanlardan onun icine bir kac oyuncagini koyuyor bir kac parcada örtü gereksiz esyalari biriktiriyor beni korkuttu hangi odaya gitsek onlari da getiriyor yanindan ayirmiyor birde surekli kagit peceteyle dislerini temizliyor peceteleri domuruyor bu durumu yasayan varmi tecrubelerinizi paylasirmisiniz lutfennn(
Canim tesekkur ederim sim di uyuyor hemen sakladim biliyorum uyaninca isticek dikkatini dagitacam sagol canimKısıtlı ilgi oluşur ve bazı şeyler takıntı haline gelirse, özelikle amacı dışında oyuncak kullanımı olursa müdahale edin . Gerekirse saklayın. Dikkatini dağıtın. Seveceği bir Aktivite yapın. Bu yaptığı illa bir sorun demek değil ama yılanın başını ufakken ezmek lazım.
Merhaba arkadaşlar,
Bir süredir bu başlığı sürekli okuyorum ancak hiç yazmamıştım.
Benim oğlum şuanda 26. ayın içerisinde. Bir arkadaşım yaz aylarında oğlumun her ismini seslendiğimizde bakmaması üzerine beni uyarması ile durumumuzu fark ettik. Ancak baştan bu kadar ciddi bir şey olduğunu düşünmediğimizden çok uzun üzerinde durmamıştık. Sonra ben araştırmaya başlayınca malesef oğlumun yaşıtlarına göre pek çok konuda geride kaldığını fark etmemle birlikte bir şeyler yapmaya başladık.
Öncelikle oğlumla şöyle bir geçmişimiz var. Oğlum ben çalıştığım için doğduğu günden bu yana gündüzleri annemin bakımında kaldı. Ve bu eylül ayına kadar sabahtan akşam uyuyana kadar sallanan bir ana kucağının içinde TV karşısında kaldı. Tabi ki surekli tv nin karşısında durmuyordu, geziniyordu evin içinde ama reklam çıktığında koştura koştura reklam izlemeye gelirdi. Bu arada ne annem ne de eşim ve ben oğluma herhangi bir şey öğretmedik, çok ilgisiz kaldı, doğru düzgün onunla konuşulmadı bile, sadece ihtiyaçları karşılandı, annemin dizinde sakatlık olduğu ve oğlumun peşinden çok koşamadığı için son iki ay öncesine kadar doğru düzgün parka dışarı vs de çıkmamıştı. Genelde sadece hafta sonraları biz bir yere gidersek çıkıyordu. ( Tabi ben önceleri bilgisizlik ve cahillikten çocuğun her şeyi kendi kendine öğreneceğini sanıyordum, şuanda bu konuda kendimi öyle çok suçluyorum ki anlatamam size )
Eylül ayında bu durumun iyice farkına varınca TV'yi tamamen kapattık, telefonları kaldırdık. Oğlumla ilgilenmeye, onu parka, dışarı vs ye çıkarmaya başladık. Önceden dışarıda iken elimi tutmak istemeyen elimi bırakıp kaçıp istediği yere giden çocuk elimi bırakmadan yürümeye ve benim orada olup olmadığımı kontrol etmeye başladı. İşaret parmağı ile göstermiyordu, 3-4 günde istediklerini vermeyerek bumu bumu diye parmağı ile dokundurarak işaret parmağını kullanması öğrettik. Bay bay yapmıyordu. Bizde öğretmedik. Şimdi dışarı çıkacağını anladığı zaman eliyle dönüp bay bay işareti yapıyor. İsmine bakma ve göz teması arttı. Güleç bir çocuktu zaten halen öyle. İnsanlar bize gelsin çok sevinir, oda bir yerlere gitmeyi çok sever. Özellikle büyüklere ilgisi, gülmesi, iletişimi iyi, çocuklarla ise çok bakmaz ama yanında bir süre geçirirlerse onlarla da ilgilenmeye başladı. Ancak hayvanları hiç istemiyor. Konuşma deseniz hadi kelimesini net söylüyor. 1,2 deyip sen söyle diyoruz 3 diyor. son iki aydır bir şeyleri sürekli sayarak yaptık, bu aralar bakıyorum oda sayarak bir şeyler yapıyor. ( 3,7,8,6 vs net olmasa da ağzından duymaya başladık), bir şey yapıp bittiğinde elini açıp bitti demeye başladı.( özel eğitimde öğrenmiş sanırım), al ver i hareket ile birlikte yapınca anlıyor.
Tabi bu arada beni de en çok korkutan şey bu eylül ayı ortalarında tv kapandıktan sonra arabasını alıp göz hizasına koyup sürerken gözünü yana kaydırıp bakmaya başladı. ( açılı bakış, preferik bakış dedikleri şey sanırım.) Bizde arabaları kaldırdık, ondan sonra yolda gördüğü büyük arabalara yapmaya başladı, daha sonrasında da aklınıza gelebilecek her nesneye şuanda göz hizasına getirip kafasını kaydırıp yan bakış atıyor.
Bu arada 3 tane psikiyatra götürdüm. İlki özel bir doktordu, uyaran eksikliği de olabilir, atipik otizm hafif belirtileri var dedi. Diğeri çocuk izleme değerlendirme merkezin de görevli bir doktor, bu çocuk insanın yüzüne bakıp gülümsüyor, otizm vs falan değil, bu iş iyice sektör olmuş para tuzağına dönüşmüş iyi ki bana getirdiniz dedi. Ama anlattıklarınıza göre gelişiminde sıkıntı var ben böyle dedim diye rahatlayıp kendinizi salmayın ilgilenin çocuğunuzla dedi. Bu doktora bu açılı-yan bakışı defalarca sordum olabilir ne olmuş her çocuk garip hareketler yapar siz internete çok dalmışsınız, her şeye otizm belirtisi diyorlar dedi. Diğeri ise bir üniversite hastanesinde profesör ( kendisine gitmeden önce önce en ağır tanıyı verdiğini sonrasında çocuk gelişim gösterdikçe tanı kaldırdığını söyledikleri için kesin bize atipik otizm diyecek diye kendimi hazırlayarak gittim kendisine) odaya girdiğimizde oğlumu öncesinde parktan aldığımız için içeriye girmek istemediğinden ağlayarak girdi odaya. Doktor hep böylemi sakinleşir mi neyse biz en kötü halini görelimde gibi garip cümleler kurdu.Halbuki hangi çocuğa istemediği birşeyi yaptırsan ağlar yani kısa bir süre sonrada sakinleşti zaten. Doktora bu arada sıkıntılarımızı anlattık otizm spektrum bozukluğu dedi. Yeni tanı buymuş alt tanılar kalkmışmış. Peki alt tanı olsaydı atipik mi derdiniz dedim göz kaydırması atipik'in dışına çıkarıyor otizm işte dedi. İnanın bu beni mahvetti. Bakıyorum oğluma durmuş bir çocuk değil, güleç insanlarla iletişim kurabilen bir çocuk nasıl atipik dışına itiyor anlamış değilim.
Neyse biz 2. doktordan sonra ( her ne kadar o doktor otizm değil dese de ) içim rahat etmediğinden atipik tanısını alıp raporlarını attırmış bir uzman psikolağa gittik ve orada eğitime başladık. Eğitimi veren 5 çalışanın 5ide uzman psikolog. Eğitime diğer daha başlangıçtan itibaren ağlamadan giriyor, oturma süresinin ve dikkate süresinin her geçen gün arttığını söylüyorlar. Eğitime de başlayalı daha 1 ay oldu hafta da iki gün. Bize de geçen cuma günü dersler verdiler. Tabi biz bu derslerin çoğunu yaptıramıyoruz henüz elimizle destek alarak yapabiliyor anca ( mandal tutturma, şeker maşası ile kaptan kapa aktarma, ver demeyi öğretme gibi bir sürü ödev ). tabi bunları bir ikisi hariç tek başına yapamayınca beni de yeniden bir telaş sardı. Sonra psikologla konuştuğumda ilk zamanlar için bu durumun normal olduğunu öğrendim. Ancak son iki gündür bu açılı bakışı arttırdığı gibi, eline geçirdiği şişe gibi şeyleri bir ileri bir geri araba gibi kullanmaya başladı. Bu da beni çok yıprattı. Tabi bunu gördüğümüz anda hemen müdahale ediyoruz. Elinden alınca çok ağlıyor, oyuna çevirmeye başladık bizde, baktım sıkılınca bırakıyor ama sürekli tetik halindeyiz. Birde çocuğu çok inceliyorum. Her yaptığını otizme yormaya başladım. Belki normal çocukların yaptığı şeyleri bile oğlumda görünce acaba mı diye sorguluyorum.
Bilemiyorum psikolog oğlumun düzeleceğini söylüyor. Dışarıdan bakınca da bir şeyi varmış gibi durmuyor. Ama yaşıtları ile yan yana geldiğinde ben anlıyorum direk farkı.
Ama en çok şu nesneleri göz hizasına getirip yan bakma ( açılı bakış ) durumu beni yıpratıyor. Arkadaşlar bu açılı bakışı yapıp ta geçen var mı aranızda, ne kadar sürdü vs cevaplarsanız çok sevinirim. Oğlumla ilgili görüşlerinizi de almak isterim.
Allah hepimizin yardımcısı olsun, bütün çocuklarımız iyileşsin inş(
Sizlerinde kuzulari uyurken sık sık uykuda sıcrıyormu sanki korkar gibi inleme yapiyormu gözleri yari acik uyuma dudak kurulugu varmi
bizim 1.5 -3 yaslarindayke vardiSizlerinde kuzulari uyurken sık sık uykuda sıcrıyormu sanki korkar gibi inleme yapiyormu gözleri yari acik uyuma dudak kurulugu varmi
D duruveannesi Sizin kiziniz kac yasinda ve artik sohbet edecek kadar konusuyomu