Merhabalar, bu foruma yeni katıldığım için geçmiş postunuza cevap yazıyorum, belki de bu sorunu çözmüşsünüzdür. bu konu şu anda benim üzerinde en çok çalıştığım konu. Fakat şunu anladım ki çocuğun da üzerine gitmek ters tepki yaratıyor. Öncelikle kızım ilginç bir şekilde kısmen 35. ayda başladığı hayali oyunlarda ben - sen zamirini doğru kullanıyor, fakat günlük yaşamda özellikle benimle olan konuşmaları tamamen ters. “Benim” zamirini kendi elini göğsüne götürerek anlatmaya çalışıyorum. Bu omlet kimin diye soruyorum. Kızım “senin” diyor. Aslında kendinden bahsediyor. Ben anlamadım kimin diye tekrar soruyorum. O zaman kendi ismini söylüyor. Zeynep’in diyor, yani diyorum elini kendi göğsüne götürerek “benim” diyorum. Henüz çok yolun başındayız ama, bazen bu sürecin 3. aşamasında kendisi de göğsünü eline götürerek benim demeye başladı. En zoru “benim” “ senin” ve “bana” “sana” olayı. Yoksa bazen “ayy ayaklarım kaydı”, “çok hızlı yürüyorum” gibi cümlelerde 1. tekil şahısı doğru kullanabiliyor.