Herkese merhabalar... Öncelikle yazımı okuyup en azından derdime ortak olacağınız için, hepinize şimdiden teşekkür ediyorum. Artık kendimi çıkmazlar içinde hissediyorum.Lütfen bana bir çıkış yolu bulun buna gerçekten çok ihtiyacım var... Şöyle ki;
Ben 19 yaşında bir genç kızım. Bu sene üniversite 1.sınıfa başladım. Geçen sene de hazırlık okumuştum. Lise 2'nin ortalarından beri (yani yaklaşık 4 yıl oluyor) platonik olarak birini seviyorum. Lise sona kadar sadece sınıf arkadaşıydık yani öyle aman aman bi muhabbetimiz yoktu. Lise sona geldiğimde ortak müzikleri dinlediğimizi fark edip, gittikçe samimi olmaya başladık. Sonra birçok konuda sohbet etmeye başladık. Üniversiteye hazırlandığımız için, birlikte bazen sorular çözüyor bazen de ders falan çalışıyorduk. Yani lise bittiğinde gerçekten yakın arkadaş konumuna gelmiştik. Daha sonra kadere bakın ki, aynı üniversiteyi kazandık. Aynı fakülte ama, farklı bölümlerdeydik. Hazırlık senesinde ben sabahçıydım o öğleciydi. Denk geldikçe konuşuyorduk. Arada bir lise grubu olarak toplanıyorduk. Ama geçen senenin sonlarına doğru artık gerçekten çok çok yakındık. Mesela şöyle durumlar oluyordu; sadece ikimiz buluşuyorduk ama, hep bir bahanemiz vardı. Mesela okulla ilgili bir şey veya bilet bakalım gibisinden şeyler... Yaz ayında 3 arkadaş olarak istanbul'a konsere bile gittik. Yani çok sıkı fıkı olmuştuk artık. Ben hep özel şeyler hissediyordum ama, o bunu hiç bilmiyordu. Arada bir omzuma yattığında kalbim küt küt çarpardı ama hiç belli etmedim ona bunları. O beni o kadar yakın görüyordu ki, en özel ailevi meselelerini bile anlatıyordu kimseye anlatmadığı.. Benim de hep bu düşünce vardı aklımda; Evet, o benim için farklı şeyler hissetmiyor ama en azından bana arkadaş olarak çok değer veriyor diye düşünürdüm. Fakat artık öyle bir hale geldim ki, sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim. Spor saatlerimi onun okul çıkışlarına denk getirirdim ve beraber giderdik. Arada bi olabileceğini tahmin ettiğim yerlere giderdim ve karşılaşmış gibi yapardım. İleride hep bir plan yapacak olduğumda ilk onu katmaya çalışırdım. Bana en yakın arkadaşımsın dedi bir keresinde ama, biliyorum ki aramızda kız-erkek olmanın getirdiği bir mesafe de var. Yani öyle "naber kanka?" şeklinde takılmadık asla :)
Çok uzattım hakkınızı helal edin.. Sonuç olarak şunu diyeceğim. Ben artık ondan kurtulup, hayatıma farklı birini katmak istiyorum. Şu ana kadar kimseyle sevgili olmadım ve çıkmadım. Üniversitede bile hep liseden arkadaşlarımla takıldım ve kendimi çoğu kişiye kapattım. Ama artık mutlu olamıyorum. Hayatımda farklı ve özel birinin olmasını istiyorum. Ama şimdi aynı fakültedeyiz ve ortak arkadaşlarımız var yani mutlaka arada bir yüzünü göreceğim. Fakat, artık gerçekten hayatımdan onu çıkarmak istiyorum. Sizce onu tamamen yasaklamalı ve sürekli kaçmalı mıyım? Yoksa, görsemde bunu zararsız bir şekilde nasıl atlatabilirim? Yardımlarınızı,desteğinizi ve fikirlerinizi merakla bekliyorum. Derdimi dinlediğiniz için hepinizden Allah razı olsun... Teşekkürler...
Ben 19 yaşında bir genç kızım. Bu sene üniversite 1.sınıfa başladım. Geçen sene de hazırlık okumuştum. Lise 2'nin ortalarından beri (yani yaklaşık 4 yıl oluyor) platonik olarak birini seviyorum. Lise sona kadar sadece sınıf arkadaşıydık yani öyle aman aman bi muhabbetimiz yoktu. Lise sona geldiğimde ortak müzikleri dinlediğimizi fark edip, gittikçe samimi olmaya başladık. Sonra birçok konuda sohbet etmeye başladık. Üniversiteye hazırlandığımız için, birlikte bazen sorular çözüyor bazen de ders falan çalışıyorduk. Yani lise bittiğinde gerçekten yakın arkadaş konumuna gelmiştik. Daha sonra kadere bakın ki, aynı üniversiteyi kazandık. Aynı fakülte ama, farklı bölümlerdeydik. Hazırlık senesinde ben sabahçıydım o öğleciydi. Denk geldikçe konuşuyorduk. Arada bir lise grubu olarak toplanıyorduk. Ama geçen senenin sonlarına doğru artık gerçekten çok çok yakındık. Mesela şöyle durumlar oluyordu; sadece ikimiz buluşuyorduk ama, hep bir bahanemiz vardı. Mesela okulla ilgili bir şey veya bilet bakalım gibisinden şeyler... Yaz ayında 3 arkadaş olarak istanbul'a konsere bile gittik. Yani çok sıkı fıkı olmuştuk artık. Ben hep özel şeyler hissediyordum ama, o bunu hiç bilmiyordu. Arada bir omzuma yattığında kalbim küt küt çarpardı ama hiç belli etmedim ona bunları. O beni o kadar yakın görüyordu ki, en özel ailevi meselelerini bile anlatıyordu kimseye anlatmadığı.. Benim de hep bu düşünce vardı aklımda; Evet, o benim için farklı şeyler hissetmiyor ama en azından bana arkadaş olarak çok değer veriyor diye düşünürdüm. Fakat artık öyle bir hale geldim ki, sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim. Spor saatlerimi onun okul çıkışlarına denk getirirdim ve beraber giderdik. Arada bi olabileceğini tahmin ettiğim yerlere giderdim ve karşılaşmış gibi yapardım. İleride hep bir plan yapacak olduğumda ilk onu katmaya çalışırdım. Bana en yakın arkadaşımsın dedi bir keresinde ama, biliyorum ki aramızda kız-erkek olmanın getirdiği bir mesafe de var. Yani öyle "naber kanka?" şeklinde takılmadık asla :)
Çok uzattım hakkınızı helal edin.. Sonuç olarak şunu diyeceğim. Ben artık ondan kurtulup, hayatıma farklı birini katmak istiyorum. Şu ana kadar kimseyle sevgili olmadım ve çıkmadım. Üniversitede bile hep liseden arkadaşlarımla takıldım ve kendimi çoğu kişiye kapattım. Ama artık mutlu olamıyorum. Hayatımda farklı ve özel birinin olmasını istiyorum. Ama şimdi aynı fakültedeyiz ve ortak arkadaşlarımız var yani mutlaka arada bir yüzünü göreceğim. Fakat, artık gerçekten hayatımdan onu çıkarmak istiyorum. Sizce onu tamamen yasaklamalı ve sürekli kaçmalı mıyım? Yoksa, görsemde bunu zararsız bir şekilde nasıl atlatabilirim? Yardımlarınızı,desteğinizi ve fikirlerinizi merakla bekliyorum. Derdimi dinlediğiniz için hepinizden Allah razı olsun... Teşekkürler...