Aslinda niye böyle bir konu aciyorum bilmiyorum. Bu mu derdin diyeceksiniz belki, ama hissetiklerimi paylasmak, rahatlamak istiyorum...
7 ay gecti üzerinden. Kendi kararimla ve istegimle nisani attim. Bununla ilgili bir konu acip paylasmistim sizinle yasadigim hayal kirikligini...
Cok sükür iyi ki de yapmisim, o karari almisim diyorum. Asla pisman degilim. Mutsuz bir ömür gecirmektense, mutsuz bir kac ayim gecsin diyordum. Zamanla kendimi daha iyi hissettim, toparladim ve huzuru buldum diyordum ki, onu gördüm...
Evet onu gördüm... Ayrildiktan sonra ilk kez...
Cok dualar ettim onunla karsilasmamak icin. Cok kötü bir ayrilik yasadik cünkü. Düsman olduk. Birbirimize kötü seyler diledik...
Ayni sehirde yasiyoruz. Mutlaka olacakti bu karsilasma, ama kendimi bukadar kötü hissedecegimi düsünmemistim...
Bir zamanlar gördügümde kosup sarildigim insan bir yabanciydi artik... Cok tuaf bir duyguymus...
Görmeyince anlamiyor insan, ama karsilasipta görmemis gibi yapmak zormus...
Hakkimda cok konustular, cok dedikodu yaptilar. Nisanin bozulmasinin sebeplerini farkli anlatip insanlara beni kötülediler. Zaten yaptiklari en iyi sey baskalarini kötülemekti...
Cok yakin bir arkadasimin sorunlari vardi, daha bizim yeni nisanli oldugumuz zamanlar. Ve arkadasim bir hata edip birine kacmisti. Zar zor konusa konusa ikna ettim ve evine geri döndü. Cok sükür hatasini anladi arkadasim. Ne olursa olsun hic vazgecmedim hersekilde yaninda oldum. Hem kendisine hem ailesine. Bir sekilde aralarini yapmaya calistim. Bu olaylar oluncada "bir daha o kizla görüsmeyeksin, nebicim kiz bu onun bunun altina yatiyor" demisti. Tabi bunun üzerine o zamanlar cok kavga etmistik.
Neyse ki ben arkadasimdan vazgecmedim karistirtmadim. Ve ona en son söyle söylemistim:
"Kendini cok yükseklerde görüyorsun, yanlis yapan insanlari kiniyorsun. Hepimiz insaniz sasariz, hatalar yapariz. Seninde kizkardeslerin var. Ilerde belki kizlarinda olacak. Onlarin ne yapacaklarinin garantisi varmi? O kinadiklarini yapmayacaginin garantisini verebilirmisin? Dikkat et kinadigini yasarsin.."
Aynen böyle söylemistim ona. O hala bana kiziyordu. Alakami kesmemi istiyordu. Arkadasim kactiginda annesi hastanelik olmustu. Bende tabi yanliz birakmadim annesini. Bir anneye destek olmama bile kizip söyleniyordu, sanane sen karisma diye...
Ve öyle birsey duydum ki. Kinadiklari hepsi basina gelmis...
Benim arkadasimi kinayan o insanin kendi kardesi kacmis. Nerde, nasil oldugunu bilmiyorlar. Bu 4. kacisiymis evden. Her defasinda gidip biyerlerden toplamis. Ama simdi haftalardir yok. Haber yok. Polise bile gitmemisler. Ve ben arkadasimin annesine destek oluyorum diye bana kizan insanin annesi de yataklara düsmüs. Ayakta duramiyormus...
Bugün onu ilk kez gördüm bir dügünde ve bu olanlari ögrendim. Cok üzüldüm. Her nekadar insanlar kinadigini yasiyorsa da, cok üzüldüm... Bana ailecek yaptiklarina ragmen üzüldüm..
Bana ne oluyor ben niye böyle kötü hissediyorum anlamadim... Duygularim öyle bir karisik ki anlatamiyorum... Böyle hissetmem onu ilk kez gördügüm ve yasanilanlari hatirladigim icin mi yoksa onun yasadiklarina üzüldügüm icin mi cözemedim... Ama onu görmek bana hic iyi gelmedi...
Anladigim birsey varsa oda gercekten insan kinadigini yasiyormus. Bosuna demiyorlarmis kinadigini yasamadan ölmezsin diye...
7 ay gecti üzerinden. Kendi kararimla ve istegimle nisani attim. Bununla ilgili bir konu acip paylasmistim sizinle yasadigim hayal kirikligini...
Cok sükür iyi ki de yapmisim, o karari almisim diyorum. Asla pisman degilim. Mutsuz bir ömür gecirmektense, mutsuz bir kac ayim gecsin diyordum. Zamanla kendimi daha iyi hissettim, toparladim ve huzuru buldum diyordum ki, onu gördüm...
Evet onu gördüm... Ayrildiktan sonra ilk kez...
Cok dualar ettim onunla karsilasmamak icin. Cok kötü bir ayrilik yasadik cünkü. Düsman olduk. Birbirimize kötü seyler diledik...
Ayni sehirde yasiyoruz. Mutlaka olacakti bu karsilasma, ama kendimi bukadar kötü hissedecegimi düsünmemistim...
Bir zamanlar gördügümde kosup sarildigim insan bir yabanciydi artik... Cok tuaf bir duyguymus...
Görmeyince anlamiyor insan, ama karsilasipta görmemis gibi yapmak zormus...
Hakkimda cok konustular, cok dedikodu yaptilar. Nisanin bozulmasinin sebeplerini farkli anlatip insanlara beni kötülediler. Zaten yaptiklari en iyi sey baskalarini kötülemekti...
Cok yakin bir arkadasimin sorunlari vardi, daha bizim yeni nisanli oldugumuz zamanlar. Ve arkadasim bir hata edip birine kacmisti. Zar zor konusa konusa ikna ettim ve evine geri döndü. Cok sükür hatasini anladi arkadasim. Ne olursa olsun hic vazgecmedim hersekilde yaninda oldum. Hem kendisine hem ailesine. Bir sekilde aralarini yapmaya calistim. Bu olaylar oluncada "bir daha o kizla görüsmeyeksin, nebicim kiz bu onun bunun altina yatiyor" demisti. Tabi bunun üzerine o zamanlar cok kavga etmistik.
Neyse ki ben arkadasimdan vazgecmedim karistirtmadim. Ve ona en son söyle söylemistim:
"Kendini cok yükseklerde görüyorsun, yanlis yapan insanlari kiniyorsun. Hepimiz insaniz sasariz, hatalar yapariz. Seninde kizkardeslerin var. Ilerde belki kizlarinda olacak. Onlarin ne yapacaklarinin garantisi varmi? O kinadiklarini yapmayacaginin garantisini verebilirmisin? Dikkat et kinadigini yasarsin.."
Aynen böyle söylemistim ona. O hala bana kiziyordu. Alakami kesmemi istiyordu. Arkadasim kactiginda annesi hastanelik olmustu. Bende tabi yanliz birakmadim annesini. Bir anneye destek olmama bile kizip söyleniyordu, sanane sen karisma diye...
Ve öyle birsey duydum ki. Kinadiklari hepsi basina gelmis...
Benim arkadasimi kinayan o insanin kendi kardesi kacmis. Nerde, nasil oldugunu bilmiyorlar. Bu 4. kacisiymis evden. Her defasinda gidip biyerlerden toplamis. Ama simdi haftalardir yok. Haber yok. Polise bile gitmemisler. Ve ben arkadasimin annesine destek oluyorum diye bana kizan insanin annesi de yataklara düsmüs. Ayakta duramiyormus...
Bugün onu ilk kez gördüm bir dügünde ve bu olanlari ögrendim. Cok üzüldüm. Her nekadar insanlar kinadigini yasiyorsa da, cok üzüldüm... Bana ailecek yaptiklarina ragmen üzüldüm..
Bana ne oluyor ben niye böyle kötü hissediyorum anlamadim... Duygularim öyle bir karisik ki anlatamiyorum... Böyle hissetmem onu ilk kez gördügüm ve yasanilanlari hatirladigim icin mi yoksa onun yasadiklarina üzüldügüm icin mi cözemedim... Ama onu görmek bana hic iyi gelmedi...
Anladigim birsey varsa oda gercekten insan kinadigini yasiyormus. Bosuna demiyorlarmis kinadigini yasamadan ölmezsin diye...
