Dost canlısı sayılmam ama en çok kendime acımasız davranmışımdır. 52 kiloydum olmuşum 56, çıldırdım yani. Dün akşam tıka basa yemiştim, bir de üzerine çikolata yedim. Sonra yatağımda uzanırken göbeğime baktım. Allah senin belanı vermesin, bir çikolataya, iki tatlıya değer mi, zıkkımın dibini ye dedim kendime. Pikeyi tekmeleyip kalktım, aldım elime günlüğümü, zayıflarkenki yaşadığım zorlukları anlattığım satırları okudum, daha bir lanet ettim. Sen onca acıyı çek, şimdi sanki ezelden beri zayıfmış gibi, çikolata ye, pilav ye. O yüzden çok acıtacak da olsa o tartıya çıkmakla başladım işe, öyle zayıflayınca 2 haftadan çıkarım tartıya demedim, dedim ya kendime çok yaparım ben, acımam. Acımadım, sonucu gördüm, 4 kilo almışım. Bitti artık zevk için yemek dedim, söz verdim. Minimum, öldürmeyecek kadar yiyeceğim, yok öyle ağa paşa sofraları, atıştırmak yasak, 2 öğün o da bir tabak. Ben ellili rakamlara inene kadar neler çektim, tekrar a....burger lakabını istemiyorum. 1 aya eski kiloma inip, ve sonra mümkünse 34-36 bedene inmeliyim.
Demem o ki ne yediğiniz değil nasıl göründüğünüz daha önemli. Göbeğinizle daha mı mutlusunuz?