Evet daha evvelki konularim sogumadi fazla uzatmayacagim, gecen konudaki kuslugumuz devam ediyor evde buz gibi hava biten iletisim, soguyan bir ben , tum erkeklerden ilk kez tiksinen ve korkan bir ben var artik, kah canim yaniyor, kah kendime uzuluyorum kendi hayatimin icine ettigim icin, univ kazan didin ugras emek ver ama evlen hos yine de okudum ama tum heveslerim hayallerim yasamadigim heyecanlarim hepsini esim ivin ittim kenara evlendim yine olmadi mutlu olamadik bir turlu, anlamak istemesse nasil anlatirsiniz ki bir insana yok...
Bosanaamam da ailem cevre oglum hepsi bir baski, yorulmus bir ziin, beden, bikmis bir bunye cesaret sifir, enerjim bitik dusunuyorum da su ev sartlarinda kimse karismasa karnim boyle sukur normal doysa calismis olsam duzenim.ayni boyle olsa ama aslinda ben mutlu olurdum ya..
Kizlar artik sabri tukenmis onubda sevmiyor belli besbelli kavgaya yer ariyor cocuklik etme abartma deyip gecistiriyorum artik ona gurur yapmiyorum. Koynuna girmiyorum isteyuen de yok zaten istese de ilk kez hissim yok, tuhaf ilk kez hissettim bu duyguyu, ev arkadadi gibi yasayip gidecegiz belli , o kendi hayatinda ben kendi hayatimda iste ... yorum bekliyorum bana yardimci hepinizi gonlunuzden opuyorm arkadaslar...
