Ölümle yaşam arasında bir çizgi

R

retrodaevlenen

Üye
Kayıtlı Üye
27 Temmuz 2023
46
12
8
32
Konuya nereden nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum.15 ay önce evlendik eşimle.Ne aşk ne mantık evliliği oldu bizimki.Peki ne evliliği derseniz kısmet evliliği derim ben buna.Nasipmiş,çok dönmeye çalıştık ama olmadı.Benim aileden gelen bir psikolojik rahatsızlığım var.Amcam ve anneannemin akıl hastanesi geçmişi var.Sanırım bana da gen yoluyla aktarılan bir şeyler olmuş.Bana teşhis olarak anksiyete ve obsesif dendi ama ben kesinlikle bipolar olduğumu düşünüyorum.Bunu atlatmak için çok ağır tedavi gördüm.3 yılın sonunda tamamen iyileştim sandım.Bundan 5 yıl sonra da evlendim.Eşime de söyledim en başta kabul etti bunu,dert etmedi ama ikimizde evlilik sonrası atakların çok yoğun geleceğini bilmiyorduk.İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.Bu süreçte daha da berbat oldum ama yine de tekrar ilaca başlamayı gözüm almıyor.Eşimi dövüyorum kriz gelince eşim sarılıp geçmesini bekliyor ama son zamanlarda artık o da çok bunaldığını dile getirmeye başladı.Bazen onu aşırı eziyorum,hakaret ediyorum ama bazen de canım cicim diye yere göğe sığdıramıyorum.Aslında benim sözümde kalsa hep iyiyim ama bir kere arkadaşları ile dışarı çıkmaya kalksın ev yerinden oynuyor.Sonra eşim yine hep alttan alıp özür diliyorEşimin de hataları oluyor tabii ama benim verdiğim tepkiler de çok üst düzey tepki oluyor.Şimdi ben acaba bunları hastayım diye mi yapıyorum yoksa eşim katlanıyor diye mi ?Tekrar ilaca başlamadan tavsiyeleriniz ne olur?Eşim bırakır giderse hiç toparlanamam ama bir yandan da beni bıraksın kurtulsun benden istiyorum.
 

Anksiyete ve obsesyona ek olarak bipolar iseniz, ilaclariniza ve doktor randevulariniza devam etmeniz disinda hicbir tavsiye verilemez.
 
Kafana göre ilacı bırakamassın ki. Ne tavsiye verelim şimdi üç beş çeker bu davranışlarını sonra çeker gider. Kimsenin sabrı sonsuz değil. Eşini dövecek kadar kendini kontrol edemiyorsan acil tedavi olman lazım. Kimse senin emir erin değil ne demek arkadaşlarıyla çıkınca yer yerinden oynuyor. Normal olmadığının farkındasın dimi. Yanlışlıkla hamile kalma lütfen önce iyileş.
 
İkinizin de birbirinizden başka çaresi yok anladığım kadarıyla, seven insana bile bu seyler zor gelir ki aşk olmadan yapılan bir evlilikte bu hallerinize katlaniyorsa eger o adam da başkaları tarafından pek tercih edilmeyen, edilmeyecek biri demek ki.
Yani siz bile sevmiyorsunuz evliyken, ama yapmayın yani sizin de bu halinizi başkası çekmez. Geçinin gidin
 
tekrar ilaca başlamayacağınız bir tavsiye nedir bilmiyorum fakat duygudurum bozukluğu yaşıyorsanız, nasıl fiziksel rahatsızlıklarda ilaç kullanıyorsak bunda da beyninizdeki kimyasalları düzenleyen bir tedavi programı uygulamanız tartışmaya kapalı bir durum. Üzerine bir de evli olduğunuz için eşinize karşı sorumluluğunuz da var. Yani anlattığınız kadarıyla sadece kendi içinde yaşadığınız bir durumdan bahsetmiyoruz. Eşim benden kurtulsun istiyorum demişsiniz, bence farkındalığınız yüksek, ona da değer veriyorsunuz. Aynı değeri kendinize de verin, sorumluluk alıp ilaçlarınıza yeniden başlayın, çocuk fikrini erteleyin.
 

Eşim de ben de üniversitesi mezunu hatrı sayılır mesleklere sahip kişileriz.Evlenmeden önce de benim yine sorunlarım vardı ama o hep sevdiğini söylüyordu.Evlendikten sonra ben de çok sevmeye başladım ama krizlere engel olamıyorum.Bu arada benden ayrılsa cidden çok daha iyi birisini bulur.Oldukca düzgün bir tipi,evi,arabası ,iyi bir işi ve 3 yabancı dili var.

 
Çok güzel açıklamışsınız.Ruhumu iyileştirmek için her yolu denedim ama yine en etkilisi ilaç olacak sanırım
 
maalesef farkındayım normal olmadığımın
 
çocuk istediğiniz için ilaç kullanamazsınız tabi peki konuşarak terapi psikolog yardımı fayda eder belki hiç denediniz mi? Okuduğum kitapta ilaçlardan daha çok etkisi olduğunu söylüyordu
 

Üniversiteyle ne alakası var. Ben Turkiyenin en iyi okulunda okuyan sevgilimi de gayette terk etmiştim, evi atabasi olani da... nebileyim. Saydiklariniz gayet guzel artilar ama evlilik, iliski dedigimiz sey sadece gidilen okulla, meslekle ve ev arabayla yürüyen bir şey değil.
Kendisini döven, mutsuz eden eşiyle birlikte olan bir insanın psikolojisini normal olduğuna beni kimse ikna edemez. Başka türlü yanınızda duramazdı, ben böyle şeylerin çok aşktan olduğunu düşünmüyorum.
 
englishmaster .!.:
çocuk istediğiniz için ilaç kullanamazsınız tabi peki konuşarak terapi psikolog yardımı fayda eder belki hiç denediniz mi? Okuduğum kitapta ilaçlardan daha çok etkisi olduğunu söylüyordu
Genişletmek için tıkla...
Onu da uzunca yıllar ve evlilik süresince denedim.Tek ilaçla sağlıklı gitmiyordu çünkü.Ancak rahatsızlık öyle de çözülmedi.
 
englishmaster .!.:
çocuk istediğiniz için ilaç kullanamazsınız tabi peki konuşarak terapi psikolog yardımı fayda eder belki hiç denediniz mi? Okuduğum kitapta ilaçlardan daha çok etkisi olduğunu söylüyordu
Genişletmek için tıkla...
Konu sahibinin ilaçsız düzelmeyeceği aşikar sadece psikolog yetmez anlattıklarına göre.
Doktorunuz doz azalttı ama siz kafanıza göre çocuk yaparım diyerekten ilacı mı kestiniz? Üniversite mezunu bi insan bunu yapar mı ya? Onu da doktorunuzla konuşarak halletseydiniz.
 


retrodaevlenen .!.:
İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.
Genişletmek için tıkla...


Eğitimli ve hatrı sayılır meslek sahibi bir kadınsanız, genetik geçişli olduğunu düşündüğünüz psikolojik hastalıklarınızı bir başkasına aktarmayı düşünmeniz çok acımasızca değil mi ?

Umarım bu kadar hassas bir konunun amacı sosyal deney / ödev / tez yazmak vb değildir.
 
Özür dilerim sizi üzecek bir yorum yapmak istemiyorum ama bu ailenizde genetik olan bir şeyse çocuk düşünmeyin derim. çocuğunuza da yazık olur. Hem bu hastalığınızı çocuğunuza da genetik yatkınlık olarak geçirme ihtimalinizin yanı sıra çocuğunuz da sizin bu durumunuzdan kaynaklanan rahatsızlıklarla büyüyecek, ve etkilenecek. Çocuğunuza da ileride istemeden şiddet uygulamayacağınız ne malum?
Bunları kısmen rahatsızlığınızdan yapıyorsunuz ama kısmen de eşiniz katlandığı için diye düşünüyorum. Yani ikinizin de bu olaydan ikincil kazançlarınız var gibi. Doktor kontrollerinize ve ilaçlarınıza devam edin ama aynı zamanda bir çift terapisi de düşünün.
Benim eşimin kuzeni bi polardı. üç kere evlendi üçünde de boşandı sonra ilaçlarını kesti ve annesiyle kavga edip evden çıkmış 8de 8 suçlu trafik kazası yapıp hayatını kaybetti. Artık kaza mıydı intihar mıydı bilmiyorum ancak geride acılı bir anne ve 13 yaşında kızı yetim kaldı...
Lütfen tedavinizi kesmeyin.
 
Makul ve anlayışlı yorumunuz adına çok teşekkür ederim, yarından itibaren bir hâl çaresine bakıp kendim için bir adım atacağım.Çocuk konusunda da sonuna kadar haklı olduğunuzu bilmeme rağmen anne olma isteğimi engelleyemiyorum
 
Bize değil doktorunuza sorun. Artık gebelikte de kullanılan ilaçlar var veya doz ayarlaması yapar. İlacı bırakmakla çok büyük hata etmişsiniz. Farz edin ki çocuğunuz oldu, atak geldiğinde bu sefer ona da vuracaksınız. Siz de durumunuzun farkındasınız, neyi yanlış yaptığınızı biliyorsunuz. Çok emin değilim, şüpheli gebeliklerde gen taraması yapılıyor diye biliyorum. Bu iş uzmansız olmaz. Gebelik düşünün ya da vazgeçin ama asla doktorun uyguladığı tedaviyi kafanıza göre bırakmayın.
 
Uzman değilim ama bipolar bozukluk böyle bir şey değil sanırım. Bazen depresyon bazen de mani hali diye biliyorum. Manik dönem illaki eşinize şiddet değil ki, aşırı alışveriş, aşırı mutlu olma vs. Depresyondan hiç bahsetmemişsiniz, uzun süren depresif bir ruh haliniz var mı? Bence sizde anksiyeteye bağlı öfke kontrolsüzlüğü var. Ben de anksiyete hastasıyım, sinirlendiğimde ağzıma geleni sayarım kendime inanamam. Kaygılardan bunalıp, taşma hali bu bence. Ben anne oldum, sakın anne olma diyenler Allah aşkına uzman kesilip de bir de anneliğe mi mani oluyorsunuz. Tabi ki bir çocuğun öfke kontrolünü sağlayan bir ailede büyümesi gerekir ama çocuğuna da şiddet uygularsın tanısını da koymayın bir zahmet. Bebeğimin gözünün içine bakıyorum, çoğu insandan daha sabırlıyım ona karşı. Korkmayın, terapi alın, öfkenizi kontrol etmeyi, kaygılarınızla başa çıkmayı öğrenin ve bebeği kavgasız bir ortamda dünyaya getirin
 
Kafanıza göre ilaç bırakmamalısınız. Evlilikten sonra ataklar çok sık geldi diyorsunuz, çocuk istiyorsunuz, çocuk gibi büyük bir değişimden sonra daha da kötüye gitmeyeceğinizin garantisi nedir? Doktorunuza danışmadan ilaç bırakmayın. Terapiye devam edin. Gerisi hakkında yorum yapmak istemem ama bu üzülüyorum ya denilip kapanacak bir konu değil, eşinizle aranızdaki ilişki çok zedelenir. Yazık olmasın.
 


Bu şekilde düzgün olduğunu düşündüğünüz kocanızı dövmeseniz mi acaba?
İlaca başlamadan tavsiye demişsiniz de insanlar ne diyecek o zaman terapi alın diyecekler. Terapist de aynı zamanda psikiyatristten destek al diyecek muhtemelen. İyileşmeden ilaç bırakmak da nesi?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…