- 13 Kasım 2019
- 6.280
- 13.193
- 198
- Konu Sahibi retrodaevlenen
-
- #21
Siz de hemen anksiyeteye bağlı öfke kontrolsüzlüğü teşhisi koydunuz. Buradan ne olduğunu bilmeden teşhis koyamayız ki hem hiçbirimiz uzman değilken. Sizde anksiyete sorunu varmış ve iyi bir anneyim diyorsunuz. Öylesinizdir de ama siz de tüm kadınlar gibi iyi bir anne olma çabası içerisinde olduğunuz için, kendi anksiyetinize rağmen, bu yorumunuzda biraz fazla duygusal yaklaştınız diye düşünüyorum. Bi polar rahatsızlığı genetiktir ve sizin anlattığınız gibi belirtiler olur ama nasıl anksiyete teşhisi koyamayacağımız gibi bu belirtiler de pat diye bi polar teşhisi koymaya yetmez, kan tahlilleri ile falan belirleniyor bu teşhis.Uzman değilim ama bipolar bozukluk böyle bir şey değil sanırım. Bazen depresyon bazen de mani hali diye biliyorum. Manik dönem illaki eşinize şiddet değil ki, aşırı alışveriş, aşırı mutlu olma vs. Depresyondan hiç bahsetmemişsiniz, uzun süren depresif bir ruh haliniz var mı? Bence sizde anksiyeteye bağlı öfke kontrolsüzlüğü var. Ben de anksiyete hastasıyım, sinirlendiğimde ağzıma geleni sayarım kendime inanamam. Kaygılardan bunalıp, taşma hali bu bence. Ben anne oldum, sakın anne olma diyenler Allah aşkına uzman kesilip de bir de anneliğe mi mani oluyorsunuz. Tabi ki bir çocuğun öfke kontrolünü sağlayan bir ailede büyümesi gerekir ama çocuğuna da şiddet uygularsın tanısını da koymayın bir zahmet. Bebeğimin gözünün içine bakıyorum, çoğu insandan daha sabırlıyım ona karşı. Korkmayın, terapi alın, öfkenizi kontrol etmeyi, kaygılarınızla başa çıkmayı öğrenin ve bebeği kavgasız bir ortamda dünyaya getirin
Siz de hemen anksiyeteye bağlı öfke kontrolsüzlüğü teşhisi koydunuz. Buradan ne olduğunu bilmeden teşhis koyamayız ki hem hiçbirimiz uzman değilken. Sizde anksiyete sorunu varmış ve iyi bir anneyim diyorsunuz. Öylesinizdir de ama siz de tüm kadınlar gibi iyi bir anne olma çabası içerisinde olduğunuz için, kendi anksiyetinize rağmen, bu yorumunuzda biraz fazla duygusal yaklaştınız diye düşünüyorum. Bi polar rahatsızlığı genetiktir ve sizin anlattığınız gibi belirtiler olur ama nasıl anksiyete teşhisi koyamayacağımız gibi bu belirtiler de pat diye bi polar teşhisi koymaya yetmez, kan tahlilleri ile falan belirleniyor bu teşhis.
Benim kimseye çocuk yapma demek haddime düşmez ama bir anne hiç mi çocuğuna öfkelenmez? Öfke kontrolsüzlüğü olan birey bunu düşünmek zorunda. Şimdi bir kadın çıksa burada "kocam beni dövüyor" dese herkes "aman bu adamdan çocuk yapma" der.
Hastalığınız bı yana dursun eşimi dovuyorum diyip çocuk istiyorum diyorsunuz bu bencillik ve saf kötülüktür kusura bakmayınKonuya nereden nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum.15 ay önce evlendik eşimle.Ne aşk ne mantık evliliği oldu bizimki.Peki ne evliliği derseniz kısmet evliliği derim ben buna.Nasipmiş,çok dönmeye çalıştık ama olmadı.Benim aileden gelen bir psikolojik rahatsızlığım var.Amcam ve anneannemin akıl hastanesi geçmişi var.Sanırım bana da gen yoluyla aktarılan bir şeyler olmuş.Bana teşhis olarak anksiyete ve obsesif dendi ama ben kesinlikle bipolar olduğumu düşünüyorum.Bunu atlatmak için çok ağır tedavi gördüm.3 yılın sonunda tamamen iyileştim sandım.Bundan 5 yıl sonra da evlendim.Eşime de söyledim en başta kabul etti bunu,dert etmedi ama ikimizde evlilik sonrası atakların çok yoğun geleceğini bilmiyorduk.İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.Bu süreçte daha da berbat oldum ama yine de tekrar ilaca başlamayı gözüm almıyor.Eşimi dövüyorum kriz gelince eşim sarılıp geçmesini bekliyor ama son zamanlarda artık o da çok bunaldığını dile getirmeye başladı.Bazen onu aşırı eziyorum,hakaret ediyorum ama bazen de canım cicim diye yere göğe sığdıramıyorum.Aslında benim sözümde kalsa hep iyiyim ama bir kere arkadaşları ile dışarı çıkmaya kalksın ev yerinden oynuyor.Sonra eşim yine hep alttan alıp özür diliyorEşimin de hataları oluyor tabii ama benim verdiğim tepkiler de çok üst düzey tepki oluyor.Şimdi ben acaba bunları hastayım diye mi yapıyorum yoksa eşim katlanıyor diye mi ?Tekrar ilaca başlamadan tavsiyeleriniz ne olur?Eşim bırakır giderse hiç toparlanamam ama bir yandan da beni bıraksın kurtulsun benden istiyorum.
Doktorun ilaca devam et diyorsa et.Konuya nereden nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum.15 ay önce evlendik eşimle.Ne aşk ne mantık evliliği oldu bizimki.Peki ne evliliği derseniz kısmet evliliği derim ben buna.Nasipmiş,çok dönmeye çalıştık ama olmadı.Benim aileden gelen bir psikolojik rahatsızlığım var.Amcam ve anneannemin akıl hastanesi geçmişi var.Sanırım bana da gen yoluyla aktarılan bir şeyler olmuş.Bana teşhis olarak anksiyete ve obsesif dendi ama ben kesinlikle bipolar olduğumu düşünüyorum.Bunu atlatmak için çok ağır tedavi gördüm.3 yılın sonunda tamamen iyileştim sandım.Bundan 5 yıl sonra da evlendim.Eşime de söyledim en başta kabul etti bunu,dert etmedi ama ikimizde evlilik sonrası atakların çok yoğun geleceğini bilmiyorduk.İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.Bu süreçte daha da berbat oldum ama yine de tekrar ilaca başlamayı gözüm almıyor.Eşimi dövüyorum kriz gelince eşim sarılıp geçmesini bekliyor ama son zamanlarda artık o da çok bunaldığını dile getirmeye başladı.Bazen onu aşırı eziyorum,hakaret ediyorum ama bazen de canım cicim diye yere göğe sığdıramıyorum.Aslında benim sözümde kalsa hep iyiyim ama bir kere arkadaşları ile dışarı çıkmaya kalksın ev yerinden oynuyor.Sonra eşim yine hep alttan alıp özür diliyorEşimin de hataları oluyor tabii ama benim verdiğim tepkiler de çok üst düzey tepki oluyor.Şimdi ben acaba bunları hastayım diye mi yapıyorum yoksa eşim katlanıyor diye mi ?Tekrar ilaca başlamadan tavsiyeleriniz ne olur?Eşim bırakır giderse hiç toparlanamam ama bir yandan da beni bıraksın kurtulsun benden istiyorum.
Lütfen çocuk yapmayınKonuya nereden nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum.15 ay önce evlendik eşimle.Ne aşk ne mantık evliliği oldu bizimki.Peki ne evliliği derseniz kısmet evliliği derim ben buna.Nasipmiş,çok dönmeye çalıştık ama olmadı.Benim aileden gelen bir psikolojik rahatsızlığım var.Amcam ve anneannemin akıl hastanesi geçmişi var.Sanırım bana da gen yoluyla aktarılan bir şeyler olmuş.Bana teşhis olarak anksiyete ve obsesif dendi ama ben kesinlikle bipolar olduğumu düşünüyorum.Bunu atlatmak için çok ağır tedavi gördüm.3 yılın sonunda tamamen iyileştim sandım.Bundan 5 yıl sonra da evlendim.Eşime de söyledim en başta kabul etti bunu,dert etmedi ama ikimizde evlilik sonrası atakların çok yoğun geleceğini bilmiyorduk.İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.Bu süreçte daha da berbat oldum ama yine de tekrar ilaca başlamayı gözüm almıyor.Eşimi dövüyorum kriz gelince eşim sarılıp geçmesini bekliyor ama son zamanlarda artık o da çok bunaldığını dile getirmeye başladı.Bazen onu aşırı eziyorum,hakaret ediyorum ama bazen de canım cicim diye yere göğe sığdıramıyorum.Aslında benim sözümde kalsa hep iyiyim ama bir kere arkadaşları ile dışarı çıkmaya kalksın ev yerinden oynuyor.Sonra eşim yine hep alttan alıp özür diliyorEşimin de hataları oluyor tabii ama benim verdiğim tepkiler de çok üst düzey tepki oluyor.Şimdi ben acaba bunları hastayım diye mi yapıyorum yoksa eşim katlanıyor diye mi ?Tekrar ilaca başlamadan tavsiyeleriniz ne olur?Eşim bırakır giderse hiç toparlanamam ama bir yandan da beni bıraksın kurtulsun benden istiyorum.
Tüm psikolojik rahatsızlıkların evlilik ve artı doğum ile tetiklenip, neredeyse güç birimini ikiye katladığını terapistimle annemi konuşurken öğrenmiştim. Keşke doktorunuz da uyarsaydı sizi ya da siz özellikle sorsaydınız bilmiyorum.. gerçi başa gelmeyen şeyler için aşırı iyimser oluyor insan. Ne denir ki..Konuya nereden nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum.15 ay önce evlendik eşimle.Ne aşk ne mantık evliliği oldu bizimki.Peki ne evliliği derseniz kısmet evliliği derim ben buna.Nasipmiş,çok dönmeye çalıştık ama olmadı.Benim aileden gelen bir psikolojik rahatsızlığım var.Amcam ve anneannemin akıl hastanesi geçmişi var.Sanırım bana da gen yoluyla aktarılan bir şeyler olmuş.Bana teşhis olarak anksiyete ve obsesif dendi ama ben kesinlikle bipolar olduğumu düşünüyorum.Bunu atlatmak için çok ağır tedavi gördüm.3 yılın sonunda tamamen iyileştim sandım.Bundan 5 yıl sonra da evlendim.Eşime de söyledim en başta kabul etti bunu,dert etmedi ama ikimizde evlilik sonrası atakların çok yoğun geleceğini bilmiyorduk.İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.Bu süreçte daha da berbat oldum ama yine de tekrar ilaca başlamayı gözüm almıyor.Eşimi dövüyorum kriz gelince eşim sarılıp geçmesini bekliyor ama son zamanlarda artık o da çok bunaldığını dile getirmeye başladı.Bazen onu aşırı eziyorum,hakaret ediyorum ama bazen de canım cicim diye yere göğe sığdıramıyorum.Aslında benim sözümde kalsa hep iyiyim ama bir kere arkadaşları ile dışarı çıkmaya kalksın ev yerinden oynuyor.Sonra eşim yine hep alttan alıp özür diliyorEşimin de hataları oluyor tabii ama benim verdiğim tepkiler de çok üst düzey tepki oluyor.Şimdi ben acaba bunları hastayım diye mi yapıyorum yoksa eşim katlanıyor diye mi ?Tekrar ilaca başlamadan tavsiyeleriniz ne olur?Eşim bırakır giderse hiç toparlanamam ama bir yandan da beni bıraksın kurtulsun benden istiyorum.
Ay bide kocamı dovuyorum ama çocuk istiyorum diyoHatırı sayılır ünv mezunu olduğunuza inanamadım nedense, kafaya göre ilaç bırakmak cehaletten başka bir şey degil. Neden doktora danışmadınız?
Dünyaya çocuk getirip hastalığınızı ona da vericeksiniz, başka bir insan evladı da şu yaşadıklarınızı yaşayacak ona yazık değil mi? Bu şek8lde hastalıklara sahip insanların çocuk sahibi olması dümdüz bencillik
Ben koymadım ki teşhisi kendisi yazmış anksiyete hastasıyım diye.Siz de hemen anksiyeteye bağlı öfke kontrolsüzlüğü teşhisi koydunuz. Buradan ne olduğunu bilmeden teşhis koyamayız ki hem hiçbirimiz uzman değilken. Sizde anksiyete sorunu varmış ve iyi bir anneyim diyorsunuz. Öylesinizdir de ama siz de tüm kadınlar gibi iyi bir anne olma çabası içerisinde olduğunuz için, kendi anksiyetinize rağmen, bu yorumunuzda biraz fazla duygusal yaklaştınız diye düşünüyorum. Bi polar rahatsızlığı genetiktir ve sizin anlattığınız gibi belirtiler olur ama nasıl anksiyete teşhisi koyamayacağımız gibi bu belirtiler de pat diye bi polar teşhisi koymaya yetmez, kan tahlilleri ile falan belirleniyor bu teşhis.
Benim kimseye çocuk yapma demek haddime düşmez ama bir anne hiç mi çocuğuna öfkelenmez? Öfke kontrolsüzlüğü olan birey bunu düşünmek zorunda. Şimdi bir kadın çıksa burada "kocam beni dövüyor" dese herkes "aman bu adamdan çocuk yapma" der.
evet çok karışık, kendi mi diyor doktoru mu demiş orası mualak. Umarım doğru teşhis ile sağlıklı bir tedavi sürecine başlar.Ben koymadım ki teşhisi kendisi yazmış anksiyete hastasıyım diye.
Aynen niye anne olmasın gayet hakkı var anne olmaya çocuğuna neler yapanlar var onlar anne oluyorda bu kadın niye olmasın hem iyileşmeye çalışıyor Ümit kırıcı yorumlar yapıyorlar hemen çok bilmişlerUzman değilim ama bipolar bozukluk böyle bir şey değil sanırım. Bazen depresyon bazen de mani hali diye biliyorum. Manik dönem illaki eşinize şiddet değil ki, aşırı alışveriş, aşırı mutlu olma vs. Depresyondan hiç bahsetmemişsiniz, uzun süren depresif bir ruh haliniz var mı? Bence sizde anksiyeteye bağlı öfke kontrolsüzlüğü var. Ben de anksiyete hastasıyım, sinirlendiğimde ağzıma geleni sayarım kendime inanamam. Kaygılardan bunalıp, taşma hali bu bence. Ben anne oldum, sakın anne olma diyenler Allah aşkına uzman kesilip de bir de anneliğe mi mani oluyorsunuz. Tabi ki bir çocuğun öfke kontrolünü sağlayan bir ailede büyümesi gerekir ama çocuğuna da şiddet uygularsın tanısını da koymayın bir zahmet. Bebeğimin gözünün içine bakıyorum, çoğu insandan daha sabırlıyım ona karşı. Korkmayın, terapi alın, öfkenizi kontrol etmeyi, kaygılarınızla başa çıkmayı öğrenin ve bebeği kavgasız bir ortamda dünyaya getirin
Konuya nereden nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum.15 ay önce evlendik eşimle.Ne aşk ne mantık evliliği oldu bizimki.Peki ne evliliği derseniz kısmet evliliği derim ben buna.Nasipmiş,çok dönmeye çalıştık ama olmadı.Benim aileden gelen bir psikolojik rahatsızlığım var.Amcam ve anneannemin akıl hastanesi geçmişi var.Sanırım bana da gen yoluyla aktarılan bir şeyler olmuş.Bana teşhis olarak anksiyete ve obsesif dendi ama ben kesinlikle bipolar olduğumu düşünüyorum.Bunu atlatmak için çok ağır tedavi gördüm.3 yılın sonunda tamamen iyileştim sandım.Bundan 5 yıl sonra da evlendim.Eşime de söyledim en başta kabul etti bunu,dert etmedi ama ikimizde evlilik sonrası atakların çok yoğun geleceğini bilmiyorduk.İlaçlarım 150 mg doktor zamanla azalttı ,ben kendimce çocuk düşünüyorum diye ilaçları kestim.Bu süreçte daha da berbat oldum ama yine de tekrar ilaca başlamayı gözüm almıyor.Eşimi dövüyorum kriz gelince eşim sarılıp geçmesini bekliyor ama son zamanlarda artık o da çok bunaldığını dile getirmeye başladı.Bazen onu aşırı eziyorum,hakaret ediyorum ama bazen de canım cicim diye yere göğe sığdıramıyorum.Aslında benim sözümde kalsa hep iyiyim ama bir kere arkadaşları ile dışarı çıkmaya kalksın ev yerinden oynuyor.Sonra eşim yine hep alttan alıp özür diliyorEşimin de hataları oluyor tabii ama benim verdiğim tepkiler de çok üst düzey tepki oluyor.Şimdi ben acaba bunları hastayım diye mi yapıyorum yoksa eşim katlanıyor diye mi ?Tekrar ilaca başlamadan tavsiyeleriniz ne olur?Eşim bırakır giderse hiç toparlanamam ama bir yandan da beni bıraksın kurtulsun benden istiyorum.
Aynen niye anne olmasın gayet hakkı var anne olmaya çocuğuna neler yapanlar var onlar anne oluyorda bu kadın niye olmasın hem iyileşmeye çalışıyor Ümit kırıcı yorumlar yapıyorlar hemen çok bilmişler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?