Ölen kedimin acısını nasıl atlatabilirim

svgslr .!.:

2 yaşındaki kedimi 2 gün önce kaybettim dün de topraga verdim. Kısırlastırma icin veterinere götürdüm bütün testlerini yaptırdım cok saglıklıydı hicbir problemi yoktu. Bıraktıktan 2 saat sonra doktor arayıp heranın ameliyatı bitti uyandı cok iyi korkmayın saat 6 da teslim alabilirsiniz dedikten 1 saat sonra arayıp acil gelmeniz gerekiyor dedi meger cocugum ölmüs. Yogun bakımdayken atak gecirmis sesine kosmuslar yarım saate müdehale etmisler ama kurtaramamıslar. Kalp krizi gibi birsey. Hic beklenmedik bir anda saglıklı yavrum öldü. Kendisi zaten cok ürkekti herseyden korkardı kesin korktu yavrum orda. Yavruyken daha 1 bucuk aylıktı bana geldiginde. Ben calıstıgım icin hep annem ilgilenirdi onunla o da annemi sahibi olarak bilirdi kendimi toparlamayı gectim annemin seker ve tansiyonu var onu nasıl toparlarım bilmiyorum. Canımız cok yanıyor asla tarifi yok. Evde onu görüyoruz sesini duyuyoruz sanki atlatamıyoruz. Onu unutabilmek icin ne yapabilirim lütfen yardımcı olun bişey söyleyin canım cok yanıyor. Onun o güzel melek suratı gözümün önünden gitmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Başınız sağolsun, ben de bir sene önce kedimi kaybettim. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Ama zamanla geçiyor inanın. İnsanın alışmadığı ve alışmayacağı bir şey yok hayatta. Kendinize zaman verin, sokak canlarını besleyin, kedinizi yad edin.. Allah sabrınızı verir..
Ben kedimi kaybettikten bir süre sonra başka bir kedi sahiplenmiştim, o da şifa oldu yasımıza. Size de belki bir öneri olabilir.

Başınız sağolsun Allah içinize ferahlık versin. Ben de 2022de 4 yaşındaki oğlumu kaybettim. O kadar kötü bi dönemdi ki. Annemin tansiyonu günlerce düşmedi. Benim birden ateşim çıktı. 2 gün 39 derece ateşle yandım. Ağladıkça yandım. Etrafımızda bi kedi için bu kadar yıpratmayın kendinizi diyenlerle tartıştık. Biz çözümü evden biri ölünce neler yapılıyorsa aynılarını yaparak bulduk. Oğluşumuz için sokak kedileri besledik. Dualar okuduk. O’nun duaya ihtiyacı yoktu ama biz kendimiz için okuduk. Öldükten sonra onunla kavuşmak için dualar ettik. Sokak canları için okuduk. Oğlumuzun eşyalarını bağışladık. Aylar sonra da karşımıza cadı bir kız çıktı. Kızımız da annemin evinde kalıyordu. İnanın sanki yeni doğmuş bebeği görmeye gider gibi her akşam onu görmeye gittim annemlere. Başlarda oğlumuza ihanet eder gibi sevmeye bile çekiniyorduk. Ama o kadar iyi geldi ki. Acı geçiyor mu derseniz tabii ki geçmiyor ama o acıyla yaşamayı öğreniyorsunuz. Hala ikimizin de telefon ekranında fotoğrafı duruyor. Doğum günü geldiğinde onun için başka canlar besliyoruz. Mezarına gidiyoruz. Toprağını seviyoruz. O bizim ailemizin bebeğiydi. Şimdi annemde 2 yeni bebek var bende de 1 bebek var. Hepsinin yeri ayrı. Hepsinin karakteri farklı. Onları izledikçe daha iyi anlıyorum hepsinin yerinin gerçekten de farklı olduğunu. Mesela ölen oğlumuz asla ev yemeği yemezdi. Biz yemek yerken merak bile etmezdi. Şimdiki oğlanı gözden kaçırsam tencereye dalar öyle yemek yer. Annemin cadı kızı balık dışında ev yemeği yemez. Evde balık varsa kıyameti koparır. Ev yemeği onlar için zararlı. O yüzden vermemeye gayret ediyoruz. Yani diyeceğim o ki mecburen alışıyoruz, yaşamaya devam ediyoruz. Yasınızı kabullenin. Doya doya yaşayın.

acısı geçmez. benim kedim 19 yaşında melek oldu. onu 19 yaşımda sokakta bulup almıştım. 19 koca sene beraber yaşadık. o kadar bağlı ve sevgi doluyum ki hala. oğlumun hiçbir fotoğrafına bakmıyorum. içim kanıyor. unutulmuyor. ne desem boş. 3 sene oldu kaybedeli. hala aynıyım. sıcacık kokusu burnumda. rabbim yardımcınız olsun.