buda benim hikayem..

İnş. Bir bebeğiniz olur ama bu kadar hayatı zindan etmeye gerek yok ilki olmadı diye, olmayacak diye birşey yok az sakin olun iyi düşünün

Bir de kusura bakmayın ama hamile olunca prenses edasıyla neden insan takılır bi bunu heralde hiç anlamayacağım

Uzaktan konuşmak kolay bizim için tabi tamam herkes yaşadığı zorluğu bilir ama biraz akışına bırakın ya

Bibibella .!.:

Bir de kusura bakmayın ama hamile olunca prenses edasıyla neden insan takılır bi bunu heralde hiç anlamayacağım

Genişletmek için tıkla...

Kralımın kraliçesiyim prensesimi bekliyorum kalp kalp kalp bunun bi üst kademesi

Umarim kucaginiza bi bebis alırsınız allah gonlunuze göre versin bende bi arkadasa katılıyorum olumsuzluklari düşünmeden normal bişey gibi devam edin sakınan göze çöp batıyor benim İlkim düşmüştü 3.haftada kurtajda oldum o an dünyanın en zor ani gibi gelmişti bagira bağıra aglamistim ikincide yine bi cenaze için memleketime gitmiştik oraya gidince cenaze sirasinda düşük yaptım hastaneye gittik yine kurtaj ama ilk kadar kötü olmadım 3. Gebeliğim 30 haftada suyum açıldı birden ve ben evde tektim telefonumda kontör yoktu kimseyide arayamadim sabaha kadar bekledim suyum bardaktan dokulun gibi aktı sabaha kadar ondanda umudumu kesmistim sabah doktora gittim cigerler gelismemis dedi ama zaten umudumu kesmistim kı doğum yaptım el kadar ama nasıl güçlüydü hiç beklemiyorken oldu diğerlerini çok sakinmistim ama olmadı bunu umursamadim suan 5 yaşında okula gidicek ins sizde çok sakinmadan çok takmadan devam edin ins olur olmazsada dünyanın sonu değil annesi olmasını bekleyen bir çok bebis var annelik yapabilirseniz

Bir Tuhaf oldum.bizim de hala çocuğumuz yok ama bu süreçlerden dolayı tedavilerden de kaçıyorum.olmazsa etkiler beni biliyorum.kimyasal yasamıştim bir kaç gün de olsa,en başından hissettim bildim hamile olduğumu.arada aklıma geliyor şimdi tutunmus olsaydı 1.5 yaşında olacaktı.kız miydi erkek mi kime benzeyecekti...amaaann elden bişey gelmiyor malesef.Allah isteyen herkese nasip etsin hayırlısı ile.siz de madem başladınız bir kere kendinizi toparlayin ve mutlu karşılayın Çocuklarınızı:) kesinlesmeden kimseye söylemeyin,alış veriş yapmayın
Bu arada bende Yıldırım Beyazıt çok severim ve oğlum olursa Beyazıd ismini koymayı çok isterdim.bu etkiledi beni sanırım şimdi

Bide böyle düşün hic tutmasaydı.. Yada hic embriyo oluşmasaydi..
Bende zor bir süreçten geçtim. Yiende beterin beteri var.

Benim hikayem de böyle yalnız değilsin..


https://www.google.com/amp/s/www.ka...reads/her-nasip-vaktine-esirdir.972969/?amp=1

Duygusuz_ .!.:

Kralımın kraliçesiyim prensesimi bekliyorum kalp kalp kalp bunun bi üst kademesi

Genişletmek için tıkla...

ne alakası var?

karamelizeee .!.:

ne alakası var?

Genişletmek için tıkla...

Yo size yazılmış bişey değil

karamelizeee .!.:

sonuna kadar okuyana saygım çok büyük.. hatıram olsun istedim..

Bu umuda giden yol hepimizin yolculuğu olsun..

Umutlarımız tükenmeden umuda varmaya çalışmanın hikayesi bu..


Eşimle 4 yıl birliktelik sonunda nihayet benim olduğum şehire gelmiş, apar topar nişan düğün hazırlıklarına başladık.. Tam bir yıl sonunda evliydik.. Mutlu bir yuva, tam hayallerimde ki gibi!

İlk bir yıl çocuk düşünmedik, sonra bir yıl daha geçti ve iki yıllık evliydik artık ve çocuk yapmanın zamanı gelmişti.. ben 24 eşim 31 yasındaydı.. Mutlu bir yuvayı çocukla taçlandırma zamanımız gelmişti hayallerimde ki gibi.. ama bir şeyler ters gidiyordu..

İlk evledigim yıl doktora gittim ve pco var cocugun olmaz hemen başlayalım dedi, bense henüz erken yeni evliyim biraz zaman geçmesi gerektiğini söyledim.. 2 ay bile zaman kaydı dedi! Klomen tedavisi yaptık negatifle sonuçlandı.


Neyse 2 yıl böyle geçti.. 2,5 yıllık evliyken başka bir doktora gittik, ben aşılama istiyorum dedim, eşimin sperm tahlili vermesi gerekiyormuş.. tahlil verdik ikimiz de işimize geri döndük, eşime sen gelme nasıl olsa bir problem yoktur ben alırım dedim..

Doktora gidiyorum tahlil sonucunu alıp ama araştırdığım kadarıyla birşeyler tuhaftı..

Kapıyı çaldım, içeriye sağ ayağımı atmamla bir ‘ normal yolla gebelik olmaz, sperm çok düşük hemen tüp bebeğe başlamalıyız!’ ben yaşadığım şokla elimde tahlil kağıdıyla annemin yolunu tuttum..

2 hafta sonra adetin ikinci günü doktoruma gittim, ama yaşadığımız şehirde tüp bebek merkezi olmadığı için bursaya gitmemiz gerekliydi, kısa bi araştırma sonunda içime en sinen doktoru buldum ve başladık..

Elimize bir reçete tutuşturdu hemen git eczaneden al gel dedi..

İğneleri alıp geri döndük, iğneyi kendime nasıl yapacağımı öğretiyor, hart diye soktu göbeğime birden.. ne oluyor dedim içimden..

Ertesi gün iş başa düştü kendim yapmalıydım ellerim titriyor sinir bastı yapamıyorum.. hemen tanıdığımız hemşireye gittim, ona yaptırdım.. ilk 3 gün başkaları yaptı ama bu böyle gitmezdi.. kendim yapmayı öğrendim..

1,5 hafta sonunda yumurtalarım oluşmuş opu için hazırdım..(yumurta toplama işlemi)

Bursanın yoluna koyulduk, nasıl bir heyecan var anlatamam.. tüp bebek nedir? Nasıl yapılır? Bu süreçte öğrendim.. çevremde hiç tüp bebek yaptıran yoktu..

12 adet yumurta toplantı, ben her gün arayıp embriyoloğa sorular soruyordum, gülerek cevap veriyordu, bugün Pazar merkezde değilim sistemden kontrol edip geri dönücem dedi.. ertesi gün 5 adet kaliteli embriyomuz olmuştu, bana kavuşmak için hazırlardı..

2 adet transfer edilip 3 tanesi de dondurulacaktı..

Ama o gün bende bir sinir var.. aldığım hormonlar etkisiyle eşime katlanamıyordum, çevremdekilere sarıyorum sinirden..

Transfer başladı, idrara sıkışık olmak gerekiyordu, bense saat 7de tuvaletimi yapmışım saat 1 de transfer oldu, tutamıyorum kendime gülüyorum içimden.. bebeklerimi içime koymasını gördüm, sonra dinlenme odasına geçip 15 20 dk dinlendim..

Evimize dönme yoluna koyulduk, içimde bir huzur var..

İlk 3 gün evdeydim, 2 gün yattım 3. Gün bacaklarım uyuşmaya başlayınca dolaştım biraz..

Sonra yazlığımıza gittik birkaç gün orada kaldım, döndüğümde ise kasıklarımda bir yanma vardı.. hemen koşup gebelik testi aldım.

Veeeeee hamileydim, sonunda o çift çizgiyi görebilmiştim!!!

Hemen doktoru aradım, ‘gözün aydın çabuk gel kanına baktır dedi..

Trasnferin 8. Günü kan verdim 4,5du.. ama hamile olabilmek için 5in üzerinde olması gerekiyordu..

Zaten ben dayanamayıp erken yapmıştım 12. Günü bekleyemezdim J

2 günde bir kan verdim, artış normaldi 2 katına çıkıyordu herşey yolundaydı..

Ta ki bayram günü artık doktorum bırak yaptırma gayet iyi kan değerlerin demişti, bense dayanamayıp hastanenin önünden geçerken eşime hadi gel yaptıralım içimizde kalmasın dedim..

Kan verip köye gittik, herkese hamile olduğum haberini veriyorduk prenses gibi dolanıyordum ortalıkta..

Dönüşte sonucu almaya gittik ama 660dan 820ye çıkmıştı sonucum.. en az 1200 olması gerekmiyor muydu?

Eşimle hemen burada ki doktorumu aradık, pazartesii günü gel gebeliği sonlandırabiliriz dedi.. sessizce konuşmadan evimize geldik. Bursada ki doktoru aradı eşim, sakin olmam gerektiğini her gebelikte artışın aynı olmadığını söyledi.. tabi pazartesiye cok var!

Pazartesi geldi çattı, kese var kalp atışı var ama kalp atışı çok düşük dedi.. cumayı bekleyelim olmadı sonlandırırız… Haydaaaa!

Eşim bursaya gidelim istedi, gittik herşey normaldi oysa, kalbi normal atıyordu, duyabiiyorduk ve o ses dünyanın en güzel şarkısıydı aslında benim için..

Artık içimiz rahattı tam anlamıyda hamileydim ben!! Aklımı soru işaretleri ele geçirmiş.. acaba iyi bir anne olabilecekmiydim? Sütüm gelecekmiydi? Hemen alışveriş yapmalıydım..

Daha 7. 8. Haftadan göbeğim çıkmış gibi geliyordu, bir prenses edasıyla yürüyordum ağır ağır.. saati saatine besleniyordum, yumurtalar sütler cevizler..

Bursaya 3 kez gittik bi süre içinde ve 3 kez kalbini duyduk.

Eşim burda ki doktoruma gitmemizi istedi, acil durumda burada bi doktor olsun dedi..ama o doktor yanılmıştı ve bebeğimi benden alacaktı.. kendimi ikna edip randevu aldık.

Cuma günü bursaya gitmiştik, 4 gün sonrası için Salı gününe burada ki doktordan randevu aldık..

Mutlu mutlu gidip yattım ultrason yatağına.. 5 dakika boyunca doktor ekrana bakıyor, bense onun gözlerinin içine..


Noldu? Dedim

-kalp atışını duydunuz mu hiç?

Evet hemde 3 kez dedim..

-ama ben kalp atışı alamıyorum, kan pompalıyor kalbi atmıyor dedi..

vajinal ultrasonla bak ondandır dedim.. oysa 9. Haftadaydım ve karından bakıldığından gümbür gümbür sesin gelmesi gerekirdi..

Sonuç hüsran.. radyolojiye yönlendirmem gerekiyor dedi ve 2 saat vardı.. o 2 saat hayatımın en uzun dakikalarıydı.. 2 saat doldu, ve kese gerilemeye başlamış, zehirleyebileceği söylendi, hemen aldırmalıymışım..

Eşimle biz doktora inanmadık bir kere almak istedi yine öyledir diye bir umut bursaya gittik..

Bursa da ki doktorum ve hemşireler beni bekliyordu, muayene odasına aldılar ve teşhis doğruymuş… 1 gün öncesine kadar yaşıyormuş..

Hemen ameliyathaneye alındım.. 3 dozda narkoz verilmişti..

1. Doz ‘ şimdi hafif vücudun uyuşacak!’

2. Doz ‘ başın hafif ağrıyacak’!

3. Doz 10a kadar saymaya başla.. bir, iki, üç, dört, beş, altı, ye.. sonrasını hatırlamıyorum..

Bebeğim benden alınmıştı ve dinlenme odasında yatıyordum hafif bir ağrım vardı.. hemşirem gelmiş, aşkım diye ağlamışım.. ve o cümle ‘ şuan normal doğum yapmış gibi lohusasın, ayaklarını üşütmemeye dikkat et, kanaman kesilince kontrole gel..’

Ama bu acımasızlık değilmiydi? Ben doğum yapmamıştım, neden lohusaydım..

Annemin evine geldim ve bir kalabalık.. herkes gözümün içine bakıyor ve ben tepkisizdim, kimseye belli edemezdim.. içinden içinden ağlıyordu annem.. eşim ise bana üzüntüsünü belli etmemeye çalışıyordu..

Bebeği atmayalım genetiğe yollayalım dedi doktor.. yani çöpe mi gidecekti yavrum?

Hamileyken kendimi oğlum olacabileceğine alıştırıyordum, hep kız olsun istemiştim.. kendimi erkek kıyafetlerine bakarken buluyordum ve oğlum olacaktı hissediyordum.. genetik sonuç geldi, temizdi ve bir oğlumuz olacakmış doğsaydı.. ismini Bayezid verecektik eşimin yıldırım bayezidi çok sevmesinden ötürü, onun gibi biri olacaktı..

Asıl içimde fırtınalar erkek olacağını öğrendikten sonra koptu..

Evde eşim maç izlerken kucağında bi erkek bebek görüyordum, hemen salonu terkedip mutfakta ağlıyordum.. evin içinde bir erkek bebek dolaşıyordu!

Psikolojim iyice bozulmuştu..

Kendimi toparlayıp alışverişe verdim.. sürekli eve yada kendime birşeyler alıyordum..

Ama yetmiyordu, arkadaş çevremizde evli ve çocukluydu herkes.. görüşmek istemiyordum çünkü konu hep çocuktu..

Kürtajdan 1 2 hafta sonra arkadaşımız moral olsun diye kahveye davet etti, 1 yasında oğlu var.. ve dedi ki ben anne olmayı çok sevdim hamilelik çok güzel ikinci çocuğu düşünüyorum..

Hiç bu kadar yara alacağımı düşünmezdim.. ne kadar düşüncesiz bir arkadaşım vardı! Benim acımı deşiyordu.. hemen arama mesafe koydum..

Kendimi biraz toparladıktan sonra 3. Ayda dondurulmuş transfer olmak istedim, ama o da ne? Rahmimde kist vardı.. hemen doğum kontrol hapı kullandım 1 ay daha ertelenmişti.. kist geçmişti ama 1 ay sonra rahim kalınlığım çok fazlaydı doktorum beklememi söyledi..

Bu süreçte bir arkadaşımızın hamile olduğunu öğrendim.. mutluluğunu benimle paylaşmak için mesaj atmıştı, hem çok mutluydum hemde içimde bir bağıra bağıra ağlama hissi..

Allahım neden benim olmuyor, neden bunlar benim başıma geliyor??

Benimde sınavım buydu belki de..

Bu ay kontrole gittiğimde herşey normaldi, ilaçlara başladık 2 hafta sonra transfer olucak..

Ama içimde bir korku yine aynı şey olursa.. ya tutmazsa?

Asıl zor olanı ne biliyor musunuz? Bebeğimin benden alındığı aynı ameliyat masasında kardeşlerinin içime koyulacak olması.. hazır mıyım? Bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

ALLAH yardımcınız olsun bizlere de evlat sevgisini yaşatsın inşallah bizde 1 buçuk yıldır istiyoruz ama olmuyor, eşimin sperm sayısı azmış ilaç kullanıyor, bizede sayı yükselmezse tüp bebek denildi Rabbim kucağımızı boş bırakmasın inşallah bu sefer güzel sonuçlar alırsınız.

Duygusuz_ .!.:

Yo size yazılmış bişey değil

Genişletmek için tıkla...

duygusuz insanlar yazmasın lütfen. nickinizden de belli

Daha cok gencsiniz yahu ne bu karamsarlık
Hem emin olun aklınızdan cıktıgında sizi buluyor
Cocuk elbetteki güzel bişey ama cocuksuzda cok güzel mutlu bir hayatınız varmıs
Bırakın vakti gelince sizi bulsun ona bu kadar kanalize olmayın

captain price .!.:

kkırmak istemiyorum ama bu kadar abartmanın manası yok bence. her şey kesinleşmeden herkese anlatmak, daha ilk haftalarda prenses edasına bürünmek... e sakınan göze çöp batar derler. biraz normal seyrinde yaşayın hayatı. yaşınız da küçük yani, bebek odaklı yaşamanın manası yok. hele hele ameliyat masası, kardeş vs muhabbeti yapmanız çok sağlıklı gelmedi bana.

Genişletmek için tıkla...

Katiliyorum. Cok fazla dramatize etmis konu sahibi.
Bu yolda cok zorluklar yasaniyor., kac kere negatif sonuc aliyor insanlar.
Siz daha yolun basindasiniz.
Daha ilk haftalarda herkese anlatmak, prenses gibi yurumek, esiniz mac izlerken erkek bebek hayal edip aglamalar, ayni masada kardeslerinin icinize konmasina hazir olmamak falan. Garip.
Cok fazla abartiyorsunuz bebek odakli dusunme ve yasamayi.
Biraz akisina birakin, hatta biraz ara verip farkli aktivitelere yonelin bence.

karamelizeee .!.:

duygusuz insanlar yazmasın lütfen. nickinizden de belli

Genişletmek için tıkla...

Ben fikrimi diğer mesajımda belirttim zaten ,ne yani bu durumda sizde karamel falanmısınız ayrıca,neyse yanlış anlamaya müsaitsiniz ,hassasınız , inşallah istediğiniz duyguları yaşarsınız

karamelizeee .!.:

kendi düşünceniz, dramatize ettiğimi düşünmüyorum kendi içimden gelenleri yazdım. yine aynı şey olmayabilir belki ama o her doktor kontrolünden insanın kalbi çarpıyor aksi bu durum var mı diye

Genişletmek için tıkla...

Allah ım hayırlı zamanda hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin size ve tüm isteyenlere

daha çok gençsiniz sabredin dua edin birde isyan etmeyin

Neyi çok fazla takarsak o strese yol açar . Bence siz çok stres yüklenmişsiniz .Rahat bırakın kendinizi. Hayırlısı için dua edin lütfen.
inşallah güzel haberi alırsınız .

Bende hep 1 bebeğimiz olsun istedim evlendiğimizden beri
bizdede eşimde problem vardı

7 senede
2 aşilama
3 tüp bebek tedavisi denedik
Çok defa üzüldüm ama hiç bukadar karamsar olup karalara bağlamadım

Demekki hakkımda hayırlısı böyleymiş
Benimde çocuğum hiç bi zaman olmassa allahın bi bildiği vardır dedim isyan etmedim

Ama siz takıntı yapmışsınız bence
kendinizi bukadar üzmeyin etkinlikler yaratın kendinize


En sonki tüp bebek tedavimi devlet hastanesinde yaptirdim orda tedaViye başlamadan tüm hastaları pskiyatriye gönderiyolardi o doktor onaylarsa

Tüp bebek tedavisine başliyabiliyordun


Ozaman buna ne gerek var çok saçma diye düşünmüştüm ama şimdi niye gönderdiklerini anladım

Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun inşallah.

Bende seni asla kırmak istemem, ama sen kendini cidden prenses moduna sokmuşsun ve çıkamıyorsun.
Anlatım tarzın bile baydı beni.
Öncelikle haline şükretmekle başla.
Şu yaptığın işlemler çok ciddi paralar gerektiren işler. Arkadaşlarının çocukları var diye onlarla arana mesafe fln koymaların çok saçma.
Yıllarca çocuğu olmayan çok isteyen maddi durumu el vermediği için evlat hasreti çeken insanlara yaptığın haksızlık var öncelikle. İmkanın varken hayata küsmüşsün. Ya olmasaydı? Şu içinde bulunduğun buhramdan bi çık Allah aşkına.

Allah İnşallah en kısa zamanda da hayırlı evlatlar nasip eder.

Asla kırıcı olmak istemem yaşadığınız elbet zor ama anlatış tarzınız biraz farklı.Sanki bebek değilde önemli olan hamile olup prenses gibi dolanmak yada eşinize bir erkek evlat vermek gibi odak noktanız.Tabiki sizin gibi ya da sizden daha kötü şeyler yaşamış bir sürü insan var.Herkesin acısı kendine zor kendisine özel.Ama anlatış tarzınız acınızdan çok hayal kırıklığınızı özetliyor gibi.

Olayi okadar dramatize etmissiniz ki evladini dogurup buyutup kaybeden anneler ne yapsin. Aşırı abarti amelyat masasina anlam yuklemeniz yok kardesi vs kendi kendinizi mahfediyosunuz ayrica cok erken insanlara haber vermissiniz prenses edasi falan garip...