ben mutsuzsam diğer insanların mutlu olması umrumda olmaz....yani bu özellikle senin hayır diyememen bende de vardı..yengem araadı zırt pırt sana geliyoz diye 2 çocukla sabahtan akşama başımdaydı,çalışıyorum gündüz olmazsa gece soluğu bende alırdı..işin kötü yanı paylaşı konuşacak ortak noktamız bile yoktu,hanımefendi gelir ya bilgisayara takılır yada yatar uyurdu benim evimde banada çocukları zaptetmek kalırdı..sonra aparatman komşularımdan 2 si hemen hergün gelir akşamsaatlerinde 5dk bile olsa mutlaka otutrurlardı..bende kalabalıktan hoşlanmam.kırmayım bişey demeyim dedikçe abarttılar..en sonunda yavaş yavaş hayır demeyi öğrendim.yengem arıyo sana geliyoz ben bir bahane buldum mesela arkadaşıma gidecem dedim,yada habersiz geldiklerinde kapıyı açmadım yokum numarası yaptım..komşularım bir de yüzsüzlerdi aynı anlattığın kadın gibi ben hiç gitmedim onlar geldiğindede ben buyur etmeden damlayan tilerdi bende geldiklerinde kusara bakma içeri davet edemycem müsait değiliz dedim.zamanla alıştılar..şimdi evinme ben istemedikten sonra kimse giremez..
ananeye bakılacak demişsin senin ananenmi yoksa eşininmi...bir kış değilmi boşver olan olmuş madem bundan sonrasında herkışı sende geçirecek değil ya..ama bence tehlikeli olan o kadın yani eşinin iş yapacağı adamın karısı..o sana gelmeye kalktığında sen bir bahane bulacaksın ..evine geldiğinde mesafeni iyi koyacaksın.ne münasebet sehbayı almalar falan..
şunu yaalım dediğinde hayır diyeceksin,kırılır diye düşünmeyeceksin,illa geldiği günde gerekirse 1 bardak çay yamayacaksın...başka çare yok valla öyle insanlar varki mübarek japon yapıştırıcısı gibi...doğumdan sonra valla kimseye ihtiyacın olmayacak bebek zaten tüm gününü alacak bir de böyle saçma insanlar gelirse sinirlerin mahvolur.onlarlamı uğraşacan bebeklemi...
Sizin bakış açınıza göre de çevrenizde 1 tek insan kalmaz.Akrabalarınız d ayalnızca akrabanız olduğu için görüşmek zorunda kalırlar.İnsanlar birbirlerine ihtiyaç duyarlar.Bence insnaları kırmak yerine kendinize ayar vermelisniz.