O kadar iyi anlıyorum ki aynı kardeşim, gerçi ben kardeş demiyorum artık sinirime dokunuyor malum şahıs. Öyle iç çamaşırını annesinden istemesi, yemekte aç gözlülüğü, yayılıp oturması alışverişte aç gözlülüğü, her şeyin iyisini alması, hatta belli şeyleri sanki kasıtlı unutması, saygısızlığı, zor işten kaçması bile. Aynı şeyleri kardeşimde yapıyor, inanmayacaksın ama tıpatıp aynılarını, özel bir cins bunlar, tahammül edilmesi zor insanlar. Kendimi bildim bileli kavga ederiz onunla.
Senin yine eşin var, durumunuz düzelince yeniden ayrı eve geçersiniz ama benim öyle bir imkanımda yok. Hayattan bunlar yüzünden bıktım. 
Kusura bakma, yaşadıklarımı yaşayan birini görünce çenem düştü, biraz yazayım da rahatlayayım dedim. Allah hepimize sabır versin.
