Bunun acikca konusulmasinda problem yok ki canimcim tabu haline getirilmesin olay normallestirilsin diye acikca konusmustur. Her isin uzmani var, uzmana guvenmek durumundayiz. Okb zamanla ilerleyen ve cesitleyen hastalik olmasa ok ama erken teshis o kadar onemli ki. Yine de sen daha iyi bilirsin annesi olarakteşekkür ederim açıklama için :)
çocuk psikiyatrisinden korkuyorum açıkçası
buna karar verebilmem için biraz daha zamana ihtiyacım var...
bir kere gitmiştik, zeka sebebiyle dikkat olayına bakılacaktı
kadın ikimizi de aynı odaya aldı ve neden burada olduğunu biliyor musun deyip senin dikkat eksikliğin olup olmadığını merak ediyor ailen falan anlattı
ben şok
herşeyi açık açık söylemelisiniz falan demişti, her şeyi de onun yanında konuşmuştu
yine böyle birşey olursa, çocuk bir kez daha ondan şüphe ettiğimizi düşünürse diye korkuyorum...
Bunun acikca konusulmasinda problem yok ki canimcim tabu haline getirilmesin olay normallestirilsin diye acikca konusmustur. Her isin uzmani var, uzmana guvenmek durumundayiz. Okb zamanla ilerleyen ve cesitleyen hastalik olmasa ok ama erken teshis o kadar onemli ki. Yine de sen daha iyi bilirsin annesi olarak
Cok ilgili bir annesiniz oyle olmasaniz zaten gunlerdir bunu arastirip kizinizi gozlemlemezdiniz benim ailemde ilgililerdi ama ben bunu hissettigim an gizleme duygusuna kapildim ve kizinizin yari yasindaydim yani soyle siz bana rahatsizlik veren bir olay yaptiniz asla tepki vermem yanlislikla ve istemeden oldugu hassasiyetimi bilmediginiz icin ama arkanizi dondunuzmu onun yerine baska bir rituel yapabilirim yada sadece hareketlerde degil dusuncedede takintilar vardir onlari yapabilirim cok degisik bir hastalik oldugu icin anlamlardirmaniz zor olabilir anlamli degil zaten :) Son alintiladigim mesajinizi gordugumde inanin gozlerim doldu lutfen uzaktan deneme yapmadan yanlisliklada olsa carpmadan bir yerlere dikkatlice gozlemleyin onun takintilari varsa degistirip yeni takintilar elde etmesine sebebiyet vermeyin cunku farkederseniz o kisa surede takintisini baska yone cekebilir sizin gozlemlemeniz guc olabilir.
Silgi olayindada hayatinda bir daha olmasada olur ben nesneye baglanan daha once hic okumadim genelde hareket ve dusunsel olarak belli eder kendini hastalik o silgi olmaz kalem olur oraya dizilecek.
Surekli aman sormayin diyorum farkindayim sizde bilmeden yapmissiniz zaten ama inanin minigin iyiligi icin.Bu arada psikiyatriye kendiniz gidip hastalikla ilgili bilgi alip nasil gozlem yapmaniz gerektigini danisin bence.
Askim ben sahsen psikologlarin kapisindan gecmiyorum 4 yillik basit bi sosyal egitimle zihnin karmasik yapisinin cozulecegine zaten inanmiyorum. Ben bu durumlarda alaninda uzman psikiyatristlere gidiyorum. Psikologla psikiyatr arasinda dev bir fark var. Yani psikiyatrist zaten kafasi calisan biriymis kazanmis tip okumus ustune uzmanlik yapmis yetmemis devam etmis spesifik bi alanda bunu derinlestirmis mesela bu adama guvenirim. Adam hayatini bilimin bi dalina vakf etmis sen ben onunla asik atamayiz bi kac makale okumakla. Benim cocugum olmadigi icin isin cocuk boyutundaki hassasiyeti belki idrak edemeden yazdim. Bu durumda cocuk psikiyatristine kendin gidip konuyla ilgili danisabilirsin oncesinde, onun yorum ve yonlendirmelerine gore degerlendirme yapabilirsin.asude öyle bir konuya girdin ki beni topa tutacaklar :)
ben, maalesef, günümüzde işini layığıyla yapan insanların, layığıyla yapmayan insanlardan fazla olduğunu düşünüyorum
bana göre her doktora, her avukata ve her psikologa (ki doktor kategorisine giriyor) - bu 3 alan insan hayatında önemli değişikliklere sebep olabilecek alanlar olduğundan- gözümüzü kapatıp güvenemeyiz, o öyle söylüyorsa diyemeyiz
hele ki psikolog veya psikiyatrların önce karşısındaki insanı bir tartıp, adım adım gitmeleri gerekir bence
eğer o psikolog, bana deseydi ki bizim bunları çocuğun yanında konuşmamız gerekiyor, şöyle şöyle yapacağım, o zaman anlardım, iznimi alsaydı demiyorum, haberdar etseydi veya doğru yolu söyleseydi diyorum
nereden biliyor ki bizim bu olayı tabu haline getireceğimizi, olayı normalleştirmeyeceğimizi?
evet ben uzman değilim fakat hem insan psikolojisi üzerine hem de ikili ilişkiler üzerine bir takım eğitimler aldım iş hayatımda
ve açıkçası eğer bir psikolog sana kendini "umursanmıyor" hissettiriyorsa, başarılı değildir bence
ayrıca, ben zamanında çok araştırdım, çocuk psikolojisi bambaşka bir alan. hiç bir tanıdığım doktor, doktor önermiyor, her tanıdığım doktor son çare olarak düşün diyor.
ha ama demiyorum ki yardım almayacağım, sadece henüz yeterince ikna değilim, yoksa bir sn durmam
Ne guzel ogretmenmis o oyle cok sansli kiziniz.evet, takıntı-ritüel değişimi durumunu biliyorum, tiklerde de aynen böyleymiş
bugün kızımın öğretmeni ile görüştüm, farklı bir öğretmendir o, bana "gözlemlemeyin bile" dedi, yani hissettirmeyin anlamında, sizin dediğiniz gibi. fakat farklı şeyler de anlattı bana, yeni bir bakış açısı getirdi. doktora gitmeyip biraz daha beklemek, gözlemlemek konusunda iyice emin oldum.
silgi olayını da gayet net anladım.
2 yerle görüştüm, "danışma"ya izin vermiyorlar. çocuk da çocuk diyorlar illa. görmeden birşey söyleyemezlermiş.
ilginize gerçekten teşekkür ederim.
Askim ben sahsen psikologlarin kapisindan gecmiyorum 4 yillik basit bi sosyal egitimle zihnin karmasik yapisinin cozulecegine zaten inanmiyorum. Ben bu durumlarda alaninda uzman psikiyatristlere gidiyorum. Psikologla psikiyatr arasinda dev bir fark var. Yani psikiyatrist zaten kafasi calisan biriymis kazanmis tip okumus ustune uzmanlik yapmis yetmemis devam etmis spesifik bi alanda bunu derinlestirmis mesela bu adama guvenirim. Adam hayatini bilimin bi dalina vakf etmis sen ben onunla asik atamayiz bi kac makale okumakla. Benim cocugum olmadigi icin isin cocuk boyutundaki hassasiyeti belki idrak edemeden yazdim. Bu durumda cocuk psikiyatristine kendin gidip konuyla ilgili danisabilirsin oncesinde, onun yorum ve yonlendirmelerine gore degerlendirme yapabilirsin.
Ben bendeki okb belirtilerini ne zaman fark ettim tam hatirlamiyorum. Ergenlik oncesi 9-11 yas diyelim. Genetik de oluyo ki benim genlerimde var. Farkindaligi cok yuksek bi cocuktum. Evdeki kimse benimle ilgilenmiyodu ama ben onlardan daha idraki genistim o yasta. Baktim genelin yapmadigi benim yaptigim bir suru hareket var, yere terliksiz basamiyodum, banyo havlusu gibi ortak kullanima acik seyleri asla kullanmiyodum, her seyimi dolabimda odamda kendime has muhafaza ediyodum, salonda bi koltugum vardi baska yere oturmazdim oraya biri oturdu mu silmeden bi daha oturamazdim, biri asla yatagima oturamaz, yastigima dokunamaz, baskalari suratimi opse kosar suratimi yikarim, masada benim yerim vardir oraya kimseyi oturtmam, kendi bardaklarim kendi catalim kasigim baskadir vs vs aklima gelmiyo hepsi ama benimki genel olarak temizlik temali obsesyondu. Kimse benimle ilgilenmiyodu ama ben kendimle cok ilgiliydim. Simdiki gibi bilgisayar internet yok, akranlarim olaya vakif degil, buyuklere utancimdan soramiyorum, onlar da demiyo ki kizim sen napiyosun boyle. Dusunce gucuyle yolumu kendim belirledim. Baktim herkes benden rahat yasiyor, ben hayati kendime zorlastiriyorum. Uzerine gitmeye basladim. Atiyorum once terligi cikardim corapla bastim bi sure oyle devam sonra corapsiz haliya basma sonra zemin derken artik banyonun yerine ciplak ayak basacak hale gelmistim ki bunu yaptigimda sevincten aglamistim :d kiyamam ya 10 yasimda bile cok akilliymisim :d hatirladigima gore 1-2 sene ugrastim bunlari asmak icin. Tamamen bitmedi hala normal insana gore daha duzenli ve temizim vs ama iste absurt olanlari torpuledim makuller duruyorcanım ben baştan yanlış yazmışım
çocuk psikiyatristine gittim zaten, psikolog değil
o da sadece çocukla kabul etmişti
bana göre son derece suratsız, duyarsız bir kadındı, çok antipatik geldi bana
işte kendin danışmana izin vermiyorlar, aradım görüştüm randevu almak için, baştan da söyledim, çocuk olmadan olmaz diyorlar, önce 1 seans siz geleceksiniz, sonra 1 seans çocukla geleceksiniz, ancak ondan sonra bilgi verebiliriz diyorlar.
Arkadaşlar şimdiden okuyup yardımcı olmaya çalışan herkese teşekkür ederim. Biraz uzun olmuş olabilir, kusura bakmayın lütfen.
Özellikle OKB veya benzeri bir durum yaşamış, yaşayan, bu konuda gerçekten bilgisi veya uzmanlığı olan arkadaşlardan cevap alabilirsem çok sevinirim.
10 yaşında bir kızım var, daha önceki yorumlarımdan belki bilenler vardır, üstün zekalı tanısı var.
Kızımın kendi masası ile ilgili takındığı tavır beni rahatsız ediyor, kafamda soru işaretleri oluşmasına sebep oluyor.
Normalde çok titiz, düzenli bir çocuk değil, hatta hiç düzenli değil :)))
Fakat ne zaman masasında ders çalışacak olsa, kitaplarını üst üste koyuyor silgi, kalemtraş gibi nesneleri yanyana diziyor ve kesinlikle onların düzeninin bozulmasını istemiyor.
Biraz evvel bir problemde yardım istedi yanına gidince altta duran kitabı almak istedim, anne sakın bozulmasınlar dedi ama derken biraz abartılı bulduğum bir tepki verdi. Daha önce de ders çalışırken buna benzer tepkiler vermişti. Kitapların üst üste duruşunun ve dizdiği nesnelerin şeklinin değişmesini istemiyor.
Peki dedim, yerde duran oyuncakları gösterdim, bunlar da dağınık, rahatsız olmuyor musun? hayır dedi
Arkadaşlarıyla ilişkileri iyi, sürekli espriler yapan neşeli bir çocuk, bildiğim bir takıntısı yok. Küçükken 1-2 tiki olmuştu onlar da geçeli çok oldu. Fakat ders çalışırken ki bu durumu beni endişelendiriyor.
Diyeceksiniz ki psikoloğa gidin. Bir kere, acaba dikkat eksiliği mi var diye gittik. O zaman psikolog dikkat eksikliği olmadığını, zeka seviyesi ile ilişkili olduğunu, bazı konularda ilgisinin eksik olabileceğini oysa sevdiği konularda full konsantre olabildiğini, bunun dikkat dağınıklığı olmadığını söyledi. Ve bana, ciddi problemler ve şüpheler olmadığı sürece kızımı psikoloğa götürmemin doğru olmayacağını anlattı. Çünkü çocuklar etkileniyorlarmış.
Bir de ailemizdeki doktor akrabalar, çocuk psikolojisi alanının çok dikkat edilmesi gereken bir alan olduğu, doktor seçiminin çok dikkatli yapılması gerektiği vs vs konularında uyarmışlardı beni daha yukarıda yazdığım psikoloğa gitmeden önce. O yüzden pireyi deve yapıp çocuğu olumsuz etkilemekten de korkuyorum açıkçası. Şu anda istediğim şey, kızımı biraz gözlemleyebilmek. Fakat neyi gözlemlemem gerektiğini bilmiyorum. Nelere dikkat etmeliyim? İpucu olabilecek birşey var mı? (OKB gibi durumların çocuklarda ortaya çıkma yaş ortalaması 9-12 yaşmış.) Yoksa hiç umursamamalı mıyım? Bu yazdığım çok basit bir şey mi?
Not: Sizlere hemen cevap yazamayabilirim, fakat her yorumu okuyacağımdan ve fırsat buldukça cevaplayacağımdan emin olabilirsiniz.
Ben bendeki okb belirtilerini ne zaman fark ettim tam hatirlamiyorum. Ergenlik oncesi 9-11 yas diyelim. Genetik de oluyo ki benim genlerimde var. Farkindaligi cok yuksek bi cocuktum. Evdeki kimse benimle ilgilenmiyodu ama ben onlardan daha idraki genistim o yasta. Baktim genelin yapmadigi benim yaptigim bir suru hareket var, yere terliksiz basamiyodum, banyo havlusu gibi ortak kullanima acik seyleri asla kullanmiyodum, her seyimi dolabimda odamda kendime has muhafaza ediyodum, salonda bi koltugum vardi baska yere oturmazdim oraya biri oturdu mu silmeden bi daha oturamazdim, biri asla yatagima oturamaz, yastigima dokunamaz, baskalari suratimi opse kosar suratimi yikarim, masada benim yerim vardir oraya kimseyi oturtmam, kendi bardaklarim kendi catalim kasigim baskadir vs vs aklima gelmiyo hepsi ama benimki genel olarak temizlik temali obsesyondu. Kimse benimle ilgilenmiyodu ama ben kendimle cok ilgiliydim. Simdiki gibi bilgisayar internet yok, akranlarim olaya vakif degil, buyuklere utancimdan soramiyorum, onlar da demiyo ki kizim sen napiyosun boyle. Dusunce gucuyle yolumu kendim belirledim. Baktim herkes benden rahat yasiyor, ben hayati kendime zorlastiriyorum. Uzerine gitmeye basladim. Atiyorum once terligi cikardim corapla bastim bi sure oyle devam sonra corapsiz haliya basma sonra zemin derken artik banyonun yerine ciplak ayak basacak hale gelmistim ki bunu yaptigimda sevincten aglamistim :d kiyamam ya 10 yasimda bile cok akilliymisim :d hatirladigima gore 1-2 sene ugrastim bunlari asmak icin. Tamamen bitmedi hala normal insana gore daha duzenli ve temizim vs ama iste absurt olanlari torpuledim makuller duruyor
Sonra yillar gecti baska kardeslerimde ileriki yaslarda cikti okb ama onlar hala asamadilar. Biri doktor destegiyle asamadi hala, biri onu da reddediyo hic ilgilenmiyo takintilariyla mutluymus. Ilerki yasta daha mi zor benim kadar iradeli mi degiller bilmiyorum. Ama onlara "sizin okbnin o'sundan haberiniz yokken ben googlesiz doktorsuz kucucuk yasimda hallettim bunu" diye hava atiyorum :d
Ama genlerimde oldugu icin surekli tetikteyim. Mesela ornek veriim bugunlerde sivi bir sey dokerken icimden saydigimi fark ettim. Ketildan su dokuyorum ya bardaga, 1-2-3-4 sayiyorum. Her bardagin boyutuna gore rakam var esliyorum kupa 5 fincan 3 vs anladin mi? Fark eder etmez uzerine gitmeye basladim. Simdi sayayim lan nolacak desem ilerde nerelere gider bu biliyorum.
Kendimle ilgili anlatabilecegim cok ornek var da cok uzadi yazim :d Farkindalik guzel seydir, okb icin belki en gereklisidir. Cunku zihindeki kimyasal bozuk ilacla gideriliyor (gerekliyse) ama davranissal bozuklugun en onemli yontemi uzerine gitmek uzerine gitmek. Cok onemli. Doktorlar cocukla konusmak istiyosa vardir bildikleri. Alaninda uzman doktora guvenmeliyiz bence
Sagol minnosum belli ki sen de farkindalik duzeyi yuksek birisin. Uzerine gitmeye devam ilerlemeden..Hikayeniz süper, geçmiş olsun ve tebrik ederim
Söylediğiniz gibi psikiyatrik sorunlarda içgörü düzeyi düşükse iyileşme gerçekleşmiyor ne yazık ki. Sadece iyileşme isteği yetmiyor, içgörü de gerekiyor gerçekten.
%50 hasta, kalan yüzde %50 doktor+ilaç+terapi. bazen kötü bir doktorla bile iyi ilaç ve hasta içgörüsüyle tedavi sağlanırken en iyi doktorlar ve en uygun ilaçlar hastanın tedaviye katılımı olmadan olmuyor..
Bende hep ufak tefek şeyler çıktı üniversitede. Aynen o zaman kendim üzerine eğildim. yöntemler geliştirdim vs. Bende kaygıyla bir gider, ütüyü çektim mi, kapıyı kilitledim mi. Bunu tam aşamadım daha, bazen artıyor bir tetikleyici olursaKardeşimde de ufak tefek şeyler var.. Genetik de neden olmuyor bazen, çevre etkileşimli de olabiliyor, ya da genetik+çevre beraber etkiliyor.
tekrar geçmiş olsun
Sagol minnosum belli ki sen de farkindalik duzeyi yuksek birisin. Uzerine gitmeye devam ilerlemeden..
Zaten arastirmalar karakterin yuzde 50 genetik yuzde 50 cevresel faktorlerden olustugunu soyluyor. Ikisi de etken. Ben genetik mirasimda oldugunu biliyorum ama seninki cevresel etkenlerden de olabilir dedigin gibi. Mensei ne olursa olsun, bizim gibi dogasinda okb egilimi olan insanlarin bu konuda kontrollu ilerlemesi en guzeli.
Aynen katılıyorum canım
Benimki de aslında genetik + çevre muhtemelen... Çünkü evde her birimizde bir nane vardır
3-4 yaşında çocukken de yaparmışım bazı şeyler, ben hatırlamıyorum, bizimkiler anlatır... Sonra geçmiş kendiliğinden, taa üniversiteye kadar da çıkmadı. Tam plaka ezberleme çizgilere basamama falan başlamıştı ki, ne oluyor dedim, benimsemeyeceğim bunları diyerek kendime söz verip, üzerine eğildim her birinin sırayla.
Okb değilim de sadece zor dönemlerde eşlikçi belirtiler çıkıyor sanırım.
Daha sonraları depresyon atlattım, bir de anksiyete tanısı alıp tedavi de oldum, o zaman doktora çok bahsetmedim bu eski meselelerden, çok daha önemli konular olduğundan, o da çok irdelemedi ama OKBye yatkınlığın var dedi o kadar.
Yine de özellikle yorgun ya da stresli dönemlerimde evden çıkamam bir türlüCamlar, fişler, fırın, ocak falan aklımda kalır evde kedicik var, onun etkisi var biliyorum. Ama her kedili evden böyle de çıkılmıyor, onu da biliyorum. Bir ara ta apartman kapısından geri dönüp çıkmaya başlamıştım, üçüncü defa olur olmaz - bariz bir şey unuttuğumu hatırlamıyorsam - bunu yapmayacağıma söz verdim kendime, yapmıyorum artık eh bu iyi halim diyip kalanını da çok takmıyorum. Çok şükür mutluyum da huzurluyum da epey uzun zamandır...
Söylediğin gibi farkındalık olunca çığ gibi büyümeden hallediliyor bir çoğu aslındaBilmem ki müdahale etmesek ağırlaşır mıydı durumlar, yoksa zaten hafifti de biz mi baş edebildik Yine de bunları yaşarken ve aşacağım diye karar vermeden önce, gerçekten bir mecburiyet gibi görünüyordu gözüme hepsi.
Umarım bu konuda sıkıntısı olanlar da, senin küçücük bir çocukken nasıl aştığını okuyup da umut ve güç bulurlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?