Oğlumun kardeş isteği…

Herdaimgunes .!.:

Belki bu konuda çok açılmış konu vardır ama ben ikinci çocuk yapmalı mıyım diye sormayacağım size. Benim derdim oğlumun kardeş isteği. Henüz 4 yaşında ona bu kardeş isteği nereden geldi bilmiyorum. Kuzeni veya çok yakın zaman geçirebileceği kimse yok ama kreşe gidiyor. 3 yaşına kadar çok yalnjz kalmıştı belki henüz küçük olduğu için mi bilmiyorum ama böyle bir isteği yoktu.

Ben çok yakın zamanda ablamı kaybettim kardeş sevgisini dibine kadar yaşadım rabbim mekanını cennet eylesin herşeyi sonuna kadar yaşadık ablamla. Çok güzel bir çocukluğumuz anılarımız oldu. Dostumdu benim. Hiç yalnızlık, arkadaşsızlık hissetmedim. Dolayısıyla o gidince çok büyük bir boşluğ düştüm. Sanki herşeyim geçmişim silinmiş gibi hissediyorum. Size belki çok saçma gelecek ama ya oğlumda ileride böyle büyük bir acıyla başetmek zorunda kalırsa diye korkuyorum ona haksızlık edermişim gibi geliyor öte yandan hiç kardeşi olmasa bana kızar mı hep eksik hisseder mi kendini hayatta?
Duygularım çok karışık kendimi ifade edebiliyor muyum emin değilim. Her iki türlü seçenekte beni korkutuyor. Kendime soruyorum bir evladım daha olsun ister miydim? Evet isterdim diyorum. Ama bakabilir miyim tekrar hamilelik, bebek bakımı vs kaldırabilir miyim? Ve anlattığım onca sebepler… çevremdekilerin (aile, iş, arkadaş) sürekli kardeşsiz olmaz baskıları da var. Onlar nereden hortladı çözemedim ama bu aralar böyle bir kaosun içindeyim. Umarım duygularımı anlatabilmişimdir…

Genişletmek için tıkla...

Herdaimgunes .!.:

Kendime soruyorum bir evladım daha olsun ister miydim? Evet isterdim diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Herdaimgunes .!.:

Belki bu konuda çok açılmış konu vardır ama ben ikinci çocuk yapmalı mıyım diye sormayacağım size. Benim derdim oğlumun kardeş isteği. Henüz 4 yaşında ona bu kardeş isteği nereden geldi bilmiyorum. Kuzeni veya çok yakın zaman geçirebileceği kimse yok ama kreşe gidiyor. 3 yaşına kadar çok yalnjz kalmıştı belki henüz küçük olduğu için mi bilmiyorum ama böyle bir isteği yoktu.

Ben çok yakın zamanda ablamı kaybettim kardeş sevgisini dibine kadar yaşadım rabbim mekanını cennet eylesin herşeyi sonuna kadar yaşadık ablamla. Çok güzel bir çocukluğumuz anılarımız oldu. Dostumdu benim. Hiç yalnızlık, arkadaşsızlık hissetmedim. Dolayısıyla o gidince çok büyük bir boşluğ düştüm. Sanki herşeyim geçmişim silinmiş gibi hissediyorum. Size belki çok saçma gelecek ama ya oğlumda ileride böyle büyük bir acıyla başetmek zorunda kalırsa diye korkuyorum ona haksızlık edermişim gibi geliyor öte yandan hiç kardeşi olmasa bana kızar mı hep eksik hisseder mi kendini hayatta?
Duygularım çok karışık kendimi ifade edebiliyor muyum emin değilim. Her iki türlü seçenekte beni korkutuyor. Bir çocuğum daha olsa hem babam hem ablam göremeyecek bunu düşünüp üzülüyorum. Ablam hiç evlenmedi çocuğu olmadı. Sen nasıl hayatına devam edebiliyorsun diye kendime kızıyorum. Sürekli rüyamda ablamı görüyorum yanında küçük bir kız çocuğu ile. O senin kızın diyor bana. O kadar saçma bir duygu geçişi yaşıyorum ki.. Kendime soruyorum bir evladım daha olsun ister miydim? Evet isterdim diyorum. Ama bakabilir miyim tekrar hamilelik, bebek bakımı vs kaldırabilir miyim? Ve anlattığım onca sebepler… çevremdekilerin (aile, iş, arkadaş) sürekli kardeşsiz olmaz baskıları da var. Onlar nereden hortladı çözemedim ama bu aralar böyle bir kaosun içindeyim. Umarım duygularımı anlatabilmişimdir…

Genişletmek için tıkla...

Herdaimgunes .!.:

hiç kardeşi olmasa bana kızar mı hep eksik hisseder mi kendini hayatta?

Genişletmek için tıkla...

Herdaimgunes .!.:

Belki bu konuda çok açılmış konu vardır ama ben ikinci çocuk yapmalı mıyım diye sormayacağım size. Benim derdim oğlumun kardeş isteği. Henüz 4 yaşında ona bu kardeş isteği nereden geldi bilmiyorum. Kuzeni veya çok yakın zaman geçirebileceği kimse yok ama kreşe gidiyor. 3 yaşına kadar çok yalnjz kalmıştı belki henüz küçük olduğu için mi bilmiyorum ama böyle bir isteği yoktu.

Ben çok yakın zamanda ablamı kaybettim kardeş sevgisini dibine kadar yaşadım rabbim mekanını cennet eylesin herşeyi sonuna kadar yaşadık ablamla. Çok güzel bir çocukluğumuz anılarımız oldu. Dostumdu benim. Hiç yalnızlık, arkadaşsızlık hissetmedim. Dolayısıyla o gidince çok büyük bir boşluğ düştüm. Sanki herşeyim geçmişim silinmiş gibi hissediyorum. Size belki çok saçma gelecek ama ya oğlumda ileride böyle büyük bir acıyla başetmek zorunda kalırsa diye korkuyorum ona haksızlık edermişim gibi geliyor öte yandan hiç kardeşi olmasa bana kızar mı hep eksik hisseder mi kendini hayatta?
Duygularım çok karışık kendimi ifade edebiliyor muyum emin değilim. Her iki türlü seçenekte beni korkutuyor. Bir çocuğum daha olsa hem babam hem ablam göremeyecek bunu düşünüp üzülüyorum. Ablam hiç evlenmedi çocuğu olmadı. Sen nasıl hayatına devam edebiliyorsun diye kendime kızıyorum. Sürekli rüyamda ablamı görüyorum yanında küçük bir kız çocuğu ile. O senin kızın diyor bana. O kadar saçma bir duygu geçişi yaşıyorum ki.. Kendime soruyorum bir evladım daha olsun ister miydim? Evet isterdim diyorum. Ama bakabilir miyim tekrar hamilelik, bebek bakımı vs kaldırabilir miyim? Ve anlattığım onca sebepler… çevremdekilerin (aile, iş, arkadaş) sürekli kardeşsiz olmaz baskıları da var. Onlar nereden hortladı çözemedim ama bu aralar böyle bir kaosun içindeyim. Umarım duygularımı anlatabilmişimdir…

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Kardeşi olmayıp da üzgün kimseyi görmedim,

darkmore .!.:

, kardeşi olduğu için mutlu olan kimseyi de görmedim.

Genişletmek için tıkla...

Genişletmek için tıkla...