Sayı say,niye sinirlendiğini düşün,karşındakine sorular sor,hakaret etme,sesini yükseltme,derin nefes al,gezmeye çık.
Allah aşkına eli boş olanlardan mısınız yoksa dalga mı geçiyorsunuz?
Küçük bir bebeğiniz var 45dkdır ağlıyor ve kopma noktasını çoktaaan aşmışsınız.Onu evde tek başına bırakıp hava almaya mı çıkacağım(!)?
Çalışıyorum,telefonlar susmuyor,istekler bitmiyor.Fişleri çekip 10a kadar mı sayacağım?
Manyağın biri sırf kadın sürücü diye sıkıştırıyor,camı açıp "Güzel kardeşim neden yapıyorsun aaa çok ayıp" mı diyeceğim kısık bir sesle.
Bunları yazan arkadaşlardan cevap bekliyorum şiddetle.Bu yazdıklarınızı okurken bile sinir katsayım yükseliyor.
Bu konuda zaman zaman kendime zarar verebilecek raddeye geliyorum ben.Netten araştırıyorum,kitaplar okuyorum,bitki çayları içiyorum,kendim okuyup üfleyip okunmuş sular içiyorum,hocalara gidiyorum nazarmıdır büyümüdür diye,hobiler ediniyorum,hava almaya çıkıyorum sık sık,kendime zaman ayırmaya çalışıyorum,derin nefes egzersizleri öğrendim,bebeğim ağlarken onun bana yardım etmem için yalvardığını,başka dil konuştuğunu falan düşünüyorum.uykusuzluktan-ağlamaktan-stresten sabahlamışken bile gezip tozmaya çalışıyorum.Sevdiğim insanlarla sohbet ederek rahatlamaya çalışıyorum.Beni strese sokanlardan uzaklaşıyorum,içimden gelen herşeyi yazıp rahatlamaya çalışıyorum,uyuyorum,suya giriyorum vs vs vs vs vs...... Bu liste o kadar uzunki...
4 yıl önce ağır depresyon geçirip tedavi gördüm 8 ay.Verdikleri ilaçların yan etkisi unutkanlık oldu.İlaç verecek değil benim gözümü açacak,teselli etmeyecek,polyanacılık oynamamı sağlamayacak gerçek bir dra ihtiyacım var.Her gidişte özel muayene parası ödeyecek gücüm olmadığından devlet hastanesi psikiyatrlarının ilaçlarına düşmek istemiyorum.
Her gerilimin sonu saatler hatta günler (migren) süren başağrıları,kırdığım insanların bana acıyan ve beni daha çok geren bakışları,o anları yaşadığım için kendimden duyduğum utanç,ve beni o raddeye getirenlere duyduğum kinin devselleşmesi....
Şimdi bana gerçekten yardım edecek dr tavsiyeniz varmı?????