Odaklanmakta zorlamıyorum DEHB şüphesi.

Öğrenme güçlüğüne daha çok benziyor anlattıklarınız. Bir de dikkat eksikliğinin birçok farklı nedeni olabilir. Dehbyi herhangi bir odaklanma sorunundan ayırt etmek için bakabileceğiniz belirtiler şunlar olabilir; hiperfokus, duyusal farklılıklar, duyguları regüle edememek, kısa süreli hafızanın kötü olması ve bunun planlama becerilerini etkilemesi. Bir de dehb ilaçlarını kullanınca işe yaramadığını söylemişsiniz, dehb olsaydı ilaçların faydasını görürdünüz diye düşünüyorum. Ben otistiğim ve dehbli de olduğumu öğrendim, şimdiye kadar etkisini gördüğüm tek ilaç dehb ilaçları oldu. Diğer bütün ilaçların sadece yan etkileri çalışıyordu bende 😂
Bence öğrenme güçlüklerini de detaylıca araştırın. Mümkünse ingilizce kaynaklara bakın hatta
 
Öğrenme güçlüğüne daha çok benziyor anlattıklarınız. Bir de dikkat eksikliğinin birçok farklı nedeni olabilir. Dehbyi herhangi bir odaklanma sorunundan ayırt etmek için bakabileceğiniz belirtiler şunlar olabilir; hiperfokus, duyusal farklılıklar, duyguları regüle edememek, kısa süreli hafızanın kötü olması ve bunun planlama becerilerini etkilemesi. Bir de dehb ilaçlarını kullanınca işe yaramadığını söylemişsiniz, dehb olsaydı ilaçların faydasını görürdünüz diye düşünüyorum. Ben otistiğim ve dehbli de olduğumu öğrendim, şimdiye kadar etkisini gördüğüm tek ilaç dehb ilaçları oldu. Diğer bütün ilaçların sadece yan etkileri çalışıyordu bende 😂
Bence öğrenme güçlüklerini de detaylıca araştırın. Mümkünse ingilizce kaynaklara bakın hatta
 
Teşekkür ederim yanıtınız için. Aslında kullandığım ilaçlar doktor tarafından inatla yazılan antidepresanlardı ben dikkat dağıtıldığından sürekli bir şeyler bahsetmeme rağmen farklı doktorlar tarafından Citoles bu ilk ilaç vurdumduymaz bir insan yaptı ve sürekli esnetti Wellbutrin ikinci ilacın ne faydasını ne de yan etkisini gördüm en son yazılan Ritalini ise artık bu ilaç sürecinden çok sıkıldığım için çok az kullanıp bıraktım aslında o iyi geliyordu sadece yarım saat içinde etki edip etkisinin sadece iki üç saat kadar sürmesi can sıkıcıydı yan etkisi vs olur diye de bıraktım sanırım tekrardan doktor kontrolünde başlayacağım. Kısa süreli hafızam kötü ve iş gerçekten ilgimi çeken sevdiğim bir iş ise o zaman sadece o zaman dikkatimi vermede bir problem yaşamıyorum gerçekten odaklanabiliyorum.
 
İşe girişlerde, ehliyet alırken vs doktorlar engelli muamelesi yapıyorlar, sanki her önüne gelene ilaç yazan kendileri değilmiş gibi. Bunu bilip öyle gidin. Ömür boyu akıl hastası olarak damgalıyorlar
 
Geçmiş olsun bence herkes kendi kendinin doktorudur. Birine kendinizi istediğiniz kadar anlatın sizi sizin gibi anlamaz. Bu ikilemlere ne zaman ne sebeple düştüğünüzü bulmaya çalışın ama önce kendinizi kimseye ispatlamak,beğendirmek kabullendirmek zorunda değilsiniz bunu anlatın kendinize ne yapmak istiyorsanız siz istediğiniz için yapın olmazsada gülün geçin takla atmak dahil.
 
Yukarida birisi yanlis bilgi vermis dayanamadim yazayim dedim. DEHB teshisi kondu bana 5 yil önce ama hic bir yerde karsima cikmadi. Ise girislerde nasil bu bilgiyi alabilirler cok merak ettim acikcasi. Akil hastasi olarak gören kimse olmadigi gibi doktorlar ilac bile yazmak istemiyorlar ve bir doktor böyle bir hastalik olduguna inanmadigini söyleyerek bana ilac yazmayi reddetmisti hatta.

Bir yerde karsiniza cikarsa da (ki cikmaz) sinavlara hazirlaniyordum, basarimi artirmak icin bu ilaci duydum bir arkadasimdan, bir sekilde teshis koydurtup aldim dersiniz. Teshis icin beyninizi incelemiyorlar bir kac soru soruyorlar sadece, psikolojik test gibi. Yani yanilma paylari var teshiste. Zaten doktorlarin cogu dikkat eksikligi ilaci yazarken bu amacla yazdirdigimizdan süpheleniyorlar. Böyle derseniz herkes inanir. Insanlarin inanmakta güclük cektigi sey böyle bir hastaligin gercekte var oldugu.
 
Merhaba oglum 9 yasinda bu teshisle gunde bir tane yanlis hatirlamiyosam medikinet diye bir ilaca baslamisti. İlk basta cok karsi cikti esim falan ama ben kullandirmak istedim. Aslinda hiperaktif degildi tam tersi cok sakin bi cocuktu. Derslerinde cok sknti yasiyorduk o donem ogretmeni yonlendirmisti bizi ve sadece okul oldugu günler kullandik sabah okula giderken kahvaltidan sonra veriyorduk. Okul basarisi %100 artti bir sure sonra. Odaklanma sorunu ortadan kalkti 2 sene kullandik ve son 1 senedir kullanmiyoruz yavas yavas biraktik. ders basarisi biraz daha düştü ama ilk kullandigimiz donem kadar düşük degil, suan da cok daha iyi.

Sizin durumunuz hakkinda bi fikrim yok. Bize teshis bu sekilde konulmustu. Oglumda sizde oldugu gibi fiziksel etkileyen bisey yoktu. Sadece dikkatsizlik, derse vs odaklanamama, actigi kapilari, dolaplari geri kapatmama, birsey istedigimizde gozunun onunde dahi olsa bulamama gibi sorunlardi. Senelerdir mesela cok guzel gitar calabilen ve gitar calmasini kendi ogrendi notalarida kendi cikaran bi cocuk.


Yani bizdeki teshisi dersle ilgili konulmustu belki size fikir olur.
 
Bununla ilgili kitaplari okuyunca ben de dahil olmak uzere cevremde DEHB'li olmayan kisi hele cocuk hic yok:) Sanirim toplumun cogunda belirli oranlarda bu var bu orani da doktorla belirlemek lazim. Kim super dikkatini vererek hevesle yapmasi gerekenleri yapabiliyor sahsen yapamiyorum, hep bir yapilacaklar listesi var ertelenen?. Psikiyatrlar Ilac veriyorlar gerekli gorurlerse. Onun disinda da duzenli ve ciddi spor oneriyorlar. Konu anladigim kadariyla Dophamin hormonu. Vucutta dophamini salgilatacak seylerden biri de spor. Gecmis olsun.
 
Ya bir de siz cok gencsiniz. Aklinizda bir suru sey olmasi cok normal. Hele sosyal medya kullaniyorsaniz:) kim likeladi, kim stroymi gordu fln. Oncelikleriniz bunlar belki su an yasinizdan dolayi. Bir de ogrenci olarak basariliydim diyorsunuz demek ki zihinsel olarak dikkat sorununuz varsa bile etkileyecek duzeyde degil.
Dans hareketi yapamamak enstruman calamamak kistas mi bilmiyorum. Herkes her konuda basarili olacak fikri kime ait? Ben cok iyi yemek yaparim ama utu yapamam sevmem. Cok iyi kosarim ama asla dans edemem sevmem. Matematigim hep cok iyiydi ama biyoloji dersini asla beceremedim. Ezber yetenegim sifir. Sizin de eminim cok iyi oldugunuz suruyle Alan vardir. Bu alanlara yonelin. Kendinizi basarisizlik duygusuyla yipratmayin derim
 
Bunun testleri var psikiyatristler yapıyor. Bende 30 yaşından sonra öğrendim. Ama bu şekilde yaşamanın yolunu bulduğum için ilaç kullanmadım:)
 
Testin adi moxo uygulayan bir doktora gidebilirsin

Ama belli bir yaşa geldiysen hayatını idame ettirme yolunu bulmuşsunuzdur. Çünkü bu ilaçlar renkli recete doktorum ehliyet yenilemede bile sıkıntı çıkacağından bahsetti o yüzden almadim
 
Merhabalar 23 Yaşındayım mühendislik öğrencisiyim.



En ufak bir işi planlayıp gerçekleştirmekte dahi zorlanıyor, kararsız kalıyorum örnek olarak dışarı çıkıp yürüyüş yapmak (istiyorum ama düşünüyorum), duşa girmek gibi.

Bir işi yaparken aklıma alakasız bir sürü şey geliyor o işi yaparken zihnimde, hayatıma dahil olan insanlarla diyaloglar kuruyor, onlarla konuşuyor ve cevap veriyorum. Burada önemli olabilecek nokta zihnimde kurduğum bu konuşmalarda konuştuğum insanın bana hak vermesini ve takdir etmesini gerektirecek diyaloglar kuruyor tasarlıyorum.

Beynim bir düşünce üzerinde duramıyor düşünceden düşünceye atlıyor.

Bir işi öğrenebileceğime olan inancımı kaybetmiş durumdayım mesela bir dans kursuna gidip dans öğrenebileceğime inanmıyorum yapamam gibi geliyor,bir müzik aleti çalamam gibi geliyor burada bahsettiğim şey bu işlerde mükemmel olmak değil sadece temel seviyede öğrenmek. Çünkü daha önce girdiğim işte patronumun bana gösterdiği işleri öğrenmede zorluk yaşıyordum, öğreniyordum ama çok geç öğreniyordum o bana işi anlatırken tüm dikkatimi ona o anda veremiyordum hatta yine böyle olan bir gün bu sorunu fark etti “ işe başladığın zamandan beri sana bir şeyler anlatıyorum ama sanki beni dinlemiyor kendini işe vermiyor gibisin” dedi bende ona o gün konuyu izah ettim “kendimi işe ve sizin anlattıklarınıza tam olarak veremiyorum odaklanamıyorum” dedim bu konunun üzerine gitmem gerektiğini söyledi ve konu bir süre kapandı. 6 aylık bir deneme işiydi bu şekilde düşe kalka sorunlar yaşaya yaşaya bu dönemi bitirdim. Daha sonra bir kaç iş ve staj dönemim oldu onlarda benzer şekilde sonuçlandı.

Çocukluğum da da ip atlamakta, flüt çalmakta, beden eğitimi dersinde öğretmenin gösterdiği ve aynı anda yapmamızı istediği hareketleri yapmakta zorlanırdım özellikle kolumuzu başımızın arkasına koyup elimizle destek verdiğimiz bir hareketti o gördüğüm hareketi tam yapamazdım 2-3 saniyelik bir hareketti umarım benim yanlış yaptığımı fark etmez diye düşünürdüm. Uygun adım yürüyüşte de zorlandığımı fark etmiştim aynı şekilde hoca da fark etmişti ama çok üstüne gitmemişti.

Zorlandığım uygulamaya benzer bir uygulama.





Onun dışında diğer derslerinde başarılı sınıfında başarılı öğrenciler öğrenciler arasındaydım.

Şimdi de spor salonuna gitmeye çekiniyorum. Sanırım lise zamanıydı spor aletinin doğru kullanış şekli konusunda spor hocası bir şey söylemişti ne kadar tekrar etsemde kendimi düzeltememiştim bırakıp gitmişti sanırım elin kolun duruş pozisyonu yanlıştı. Yüzme dersine gittiğim süreçte ise bacak ve ayak açısı konusunda hocadan düzeltirsen daha rahat hızlı yüzersin diye bir geri dönüş almış istediği şekilde ayağımı bacağımı o pozisyona getirememiştim. Gerçekten idrak etmede bir sorunum mu var yoksa çocukluktan bu yana getirdiğim bir kuruntu mu merak ediyorum.

Hayatında buna benzer bir problem ile karşılaşan var mı ? Dikkat attırma özelliği olan bir kaç antidepresan ilaç yazıldı umursamaz yapmadı dışında faydasını pek gördüğüm söylenemez. Yaptığım araştırmalarım sonucu DEHB’den şüphelendim son olarak ise çok kısa bir süre Ritalin kullandım ilaç serüveninden sıkıldığım ve yan etkilerden korktuğun için ilaç kullanmayı bıraktım.



Bu tarz şeyler yaşayan ve bir sonuca varan bir arkadaş varsa yardımcı olabilirse minnettar olurum herkese sağlıklı güzel günler diliyorum.

Merhaba ;Ben de sizin söylediginiz sorunlardan muzdaribim.Ve bu konuda baya araştirma yaptım.Tek tek Güzel ifade etmişsiniz.Ben de 38 yaşindayım .Bizdeki sorun dikkat eksikligı bir parça da takintı.Bu konudanki ilaçlari araştırdım hepsi de uzun vadede bağımlilık yapıyor iyi degil yani.Belli yaşa kadar davranıssal terapi belki ise yarar .Ben de mesela ehliyetim var ama dikkatsizlik ve odaklanma sorunu yüzünden bir türlu ögrenemdim korkuyorum , dalıyorum .Cok zor bir durum gercekten.İnsanin kendine olan özgüvenini göturüyor.Benimle ayni seyleri yasayan birilerini insani rahatlatiyor.Keşke size yardimci olabilseydim.
 
Merhabalar 23 Yaşındayım mühendislik öğrencisiyim.



En ufak bir işi planlayıp gerçekleştirmekte dahi zorlanıyor, kararsız kalıyorum örnek olarak dışarı çıkıp yürüyüş yapmak (istiyorum ama düşünüyorum), duşa girmek gibi.

Bir işi yaparken aklıma alakasız bir sürü şey geliyor o işi yaparken zihnimde, hayatıma dahil olan insanlarla diyaloglar kuruyor, onlarla konuşuyor ve cevap veriyorum. Burada önemli olabilecek nokta zihnimde kurduğum bu konuşmalarda konuştuğum insanın bana hak vermesini ve takdir etmesini gerektirecek diyaloglar kuruyor tasarlıyorum.

Beynim bir düşünce üzerinde duramıyor düşünceden düşünceye atlıyor.

Bir işi öğrenebileceğime olan inancımı kaybetmiş durumdayım mesela bir dans kursuna gidip dans öğrenebileceğime inanmıyorum yapamam gibi geliyor,bir müzik aleti çalamam gibi geliyor burada bahsettiğim şey bu işlerde mükemmel olmak değil sadece temel seviyede öğrenmek. Çünkü daha önce girdiğim işte patronumun bana gösterdiği işleri öğrenmede zorluk yaşıyordum, öğreniyordum ama çok geç öğreniyordum o bana işi anlatırken tüm dikkatimi ona o anda veremiyordum hatta yine böyle olan bir gün bu sorunu fark etti “ işe başladığın zamandan beri sana bir şeyler anlatıyorum ama sanki beni dinlemiyor kendini işe vermiyor gibisin” dedi bende ona o gün konuyu izah ettim “kendimi işe ve sizin anlattıklarınıza tam olarak veremiyorum odaklanamıyorum” dedim bu konunun üzerine gitmem gerektiğini söyledi ve konu bir süre kapandı. 6 aylık bir deneme işiydi bu şekilde düşe kalka sorunlar yaşaya yaşaya bu dönemi bitirdim. Daha sonra bir kaç iş ve staj dönemim oldu onlarda benzer şekilde sonuçlandı.

Çocukluğum da da ip atlamakta, flüt çalmakta, beden eğitimi dersinde öğretmenin gösterdiği ve aynı anda yapmamızı istediği hareketleri yapmakta zorlanırdım özellikle kolumuzu başımızın arkasına koyup elimizle destek verdiğimiz bir hareketti o gördüğüm hareketi tam yapamazdım 2-3 saniyelik bir hareketti umarım benim yanlış yaptığımı fark etmez diye düşünürdüm. Uygun adım yürüyüşte de zorlandığımı fark etmiştim aynı şekilde hoca da fark etmişti ama çok üstüne gitmemişti.

Zorlandığım uygulamaya benzer bir uygulama.





Onun dışında diğer derslerinde başarılı sınıfında başarılı öğrenciler öğrenciler arasındaydım.

Şimdi de spor salonuna gitmeye çekiniyorum. Sanırım lise zamanıydı spor aletinin doğru kullanış şekli konusunda spor hocası bir şey söylemişti ne kadar tekrar etsemde kendimi düzeltememiştim bırakıp gitmişti sanırım elin kolun duruş pozisyonu yanlıştı. Yüzme dersine gittiğim süreçte ise bacak ve ayak açısı konusunda hocadan düzeltirsen daha rahat hızlı yüzersin diye bir geri dönüş almış istediği şekilde ayağımı bacağımı o pozisyona getirememiştim. Gerçekten idrak etmede bir sorunum mu var yoksa çocukluktan bu yana getirdiğim bir kuruntu mu merak ediyorum.

Hayatında buna benzer bir problem ile karşılaşan var mı ? Dikkat attırma özelliği olan bir kaç antidepresan ilaç yazıldı umursamaz yapmadı dışında faydasını pek gördüğüm söylenemez. Yaptığım araştırmalarım sonucu DEHB’den şüphelendim son olarak ise çok kısa bir süre Ritalin kullandım ilaç serüveninden sıkıldığım ve yan etkilerden korktuğun için ilaç kullanmayı bıraktım.



Bu tarz şeyler yaşayan ve bir sonuca varan bir arkadaş varsa yardımcı olabilirse minnettar olurum herkese sağlıklı güzel günler diliyorum.

Acıkcası bende de dikkat problemi vardı, çok ileri seviye değildi fakat bende odaklanmakta , yaptığım işi devam ettirmekte , yada bir iş yaparken başka bir işe gecmemekte zorlaniyordum. Sürekli yarim kalan işlerim, ani kararlarım yüzünden bocalamalarım bazen koca gün kararsız kaldığım icin bütün planlarimi ertelemem beni cok yoruyordu. Hatta o kadar kararsız kaldıgım zamanlar oluyordu ki oturup ağlıyordum o gun . Ve yine boş geçiyordu günüm. Ertesi gün ise pişmanlığını yaşıyordum. Sonra bir işe girdim ve bu daha da ilerledi. Her şeyi mükemmelliyetci bir şekilde yapma cabasina girdim. Bu sefer gün içinde 2 işim yarim kalmiyordu 5-6 isim ayni anda yarim kalıyordu. Bende kendime bir plan yaptim. Kararsiz kalmamak için. Odaklanabilmek icin. Her gunumu her saatimi yazdim bir gun onceden. Ne yapacagim. Ne giyecegim. Kiminle gorusecegim. Kac saat uyuyacagim. İnan bana uykuda odaklanmak konusunda inanilmaz büyük bir etken. Kendime bir saat belirledim ve o saatte uyandigimda ne fazla uyuyordum ne erken uyaniyordum. Belirledigim saatte kalktığımda her sey sanki daha rayina oturmaya başlamıştı. Sonra baktim az bir şey ise yarıyor. Giyecegim kiyafetleri planladim. Yapacagim isleri yemekleri gidecegim yerleri planladim. Okuyacagim kitaplari planladim. Ama her gun kendime , kendimi dinlemek icin 2 saat zaman verdim. Ben mesela kulaklikla muzik dinlemeye bayiliyorum. Kapadım gözlerimi. Açtım müziğimi ilk once zorlandim ama sonra 1 saat muzik dinledim kendimi muzige kaptırarak sonraki 1 saat ise hem muzik dinledim hem kendimi olumladim. Kimse icin mukkemmelliyetci olmak zorunda degilim. Yaptigim iş bitmiyorsa bu sorun degil. Öğrenmeye calistigim şeyi öğrenemiyorsam , ogrenebilecegim ve bundan keyif alabilecegim seyleri bulana kadar arastirir yeni seylere atılırım herkes herşeyi yapmak zorun da degil mesela herkes dans etmek , sarki soylemek zorunda degil gibi gibi gibi. Yani aslında oturdum kendimi kendime ikna etmeye başladım. Ve başardım. Kendi hobimi ve becerimi buldum. Mesela aslında ben yemek yapmayi cok seviyormusum ve siir yazabiliyormusum. Bu cok güzel bir duygu. Fazla uzattim ama anliycan ilk önce kendine kendini ikna etmek zorundasın. Plan program yap sonra yavas yavas bundan uzaklaş inan bana işe yaracak. Çok geçmiş olsun bir hastalik degil bu ama yorucu gecirilen bir dönem diyelim. Kendi kendine iyi geleceğine inanıyorum ♥️
 
Merhabalar 23 Yaşındayım mühendislik öğrencisiyim.



En ufak bir işi planlayıp gerçekleştirmekte dahi zorlanıyor, kararsız kalıyorum örnek olarak dışarı çıkıp yürüyüş yapmak (istiyorum ama düşünüyorum), duşa girmek gibi.

Bir işi yaparken aklıma alakasız bir sürü şey geliyor o işi yaparken zihnimde, hayatıma dahil olan insanlarla diyaloglar kuruyor, onlarla konuşuyor ve cevap veriyorum. Burada önemli olabilecek nokta zihnimde kurduğum bu konuşmalarda konuştuğum insanın bana hak vermesini ve takdir etmesini gerektirecek diyaloglar kuruyor tasarlıyorum.

Beynim bir düşünce üzerinde duramıyor düşünceden düşünceye atlıyor.

Bir işi öğrenebileceğime olan inancımı kaybetmiş durumdayım mesela bir dans kursuna gidip dans öğrenebileceğime inanmıyorum yapamam gibi geliyor,bir müzik aleti çalamam gibi geliyor burada bahsettiğim şey bu işlerde mükemmel olmak değil sadece temel seviyede öğrenmek. Çünkü daha önce girdiğim işte patronumun bana gösterdiği işleri öğrenmede zorluk yaşıyordum, öğreniyordum ama çok geç öğreniyordum o bana işi anlatırken tüm dikkatimi ona o anda veremiyordum hatta yine böyle olan bir gün bu sorunu fark etti “ işe başladığın zamandan beri sana bir şeyler anlatıyorum ama sanki beni dinlemiyor kendini işe vermiyor gibisin” dedi bende ona o gün konuyu izah ettim “kendimi işe ve sizin anlattıklarınıza tam olarak veremiyorum odaklanamıyorum” dedim bu konunun üzerine gitmem gerektiğini söyledi ve konu bir süre kapandı. 6 aylık bir deneme işiydi bu şekilde düşe kalka sorunlar yaşaya yaşaya bu dönemi bitirdim. Daha sonra bir kaç iş ve staj dönemim oldu onlarda benzer şekilde sonuçlandı.

Çocukluğum da da ip atlamakta, flüt çalmakta, beden eğitimi dersinde öğretmenin gösterdiği ve aynı anda yapmamızı istediği hareketleri yapmakta zorlanırdım özellikle kolumuzu başımızın arkasına koyup elimizle destek verdiğimiz bir hareketti o gördüğüm hareketi tam yapamazdım 2-3 saniyelik bir hareketti umarım benim yanlış yaptığımı fark etmez diye düşünürdüm. Uygun adım yürüyüşte de zorlandığımı fark etmiştim aynı şekilde hoca da fark etmişti ama çok üstüne gitmemişti.

Zorlandığım uygulamaya benzer bir uygulama.





Onun dışında diğer derslerinde başarılı sınıfında başarılı öğrenciler öğrenciler arasındaydım.

Şimdi de spor salonuna gitmeye çekiniyorum. Sanırım lise zamanıydı spor aletinin doğru kullanış şekli konusunda spor hocası bir şey söylemişti ne kadar tekrar etsemde kendimi düzeltememiştim bırakıp gitmişti sanırım elin kolun duruş pozisyonu yanlıştı. Yüzme dersine gittiğim süreçte ise bacak ve ayak açısı konusunda hocadan düzeltirsen daha rahat hızlı yüzersin diye bir geri dönüş almış istediği şekilde ayağımı bacağımı o pozisyona getirememiştim. Gerçekten idrak etmede bir sorunum mu var yoksa çocukluktan bu yana getirdiğim bir kuruntu mu merak ediyorum.

Hayatında buna benzer bir problem ile karşılaşan var mı ? Dikkat attırma özelliği olan bir kaç antidepresan ilaç yazıldı umursamaz yapmadı dışında faydasını pek gördüğüm söylenemez. Yaptığım araştırmalarım sonucu DEHB’den şüphelendim son olarak ise çok kısa bir süre Ritalin kullandım ilaç serüveninden sıkıldığım ve yan etkilerden korktuğun için ilaç kullanmayı bıraktım.



Bu tarz şeyler yaşayan ve bir sonuca varan bir arkadaş varsa yardımcı olabilirse minnettar olurum herkese sağlıklı güzel günler diliyorum.

Bende bu tarz seyler yasiyordum, ilk psikologa gittim hiperaktivite bozuklugu cikti (bunun yuzunden ofaklanamiyormusum) sonra psikiyatriste yonlendirdi ona gore ilac verdi ve cidden baya ise yariyor psikiyatriste gorunmeni tavsiye ederim
 
33 yaşında Dehb teşhisi konulan niri olarak anlatıyorum. Gerçekten kendimi hayatım boyunca ertelemekten zevk alan ,o heyecanı seven garip biri olarak kabullenmiştim. Ama tüm kariyerimi ve başıma gelen tüm güzel fırsatları veya olayları kendikendime sabote ettiğimi farkedince (32 yaşımda ilk aydınlanmamı yaşadım) bol bol okumaya başladım tüm makaleleri. İlk tavsiyem bol bol okuyun ve aydınlanın ,ama güvenilir kaynakları... yetişkin dehb diye bi olay var arkadaşlar. Bizim gibi geç farkedilen ama aslında çocukluktan beri olan ve ailenin dikkate almadığı çocuklarda oluyor.. annemden çocukluk hikayelerimi bol bol araştırıp dinledikten sonra doktara gitmeye emin oldum. Zaten çocukken uyumazmışım ve aşırı enerjikmişim. ilk 2 doktor beni ciddiye almadı tabi, 'bu yaşta dehb olmaz dediler' motivasyonum kırıldı ama devam ettim doktor değiştirip.ilaçlar çok yan etki yaptı bende ,kullanamadım ve bıraktım. Meditasyon ve bol bol okumaya verdim kendimi. Geçte olsa artık sorunlarım düzeliyor. Ertelemeyin. En önemli şey aydınlanma yaşayıp bol bol okumak ve bişeyleri düzeltme isteği. Not olarak eklemek istiyorum, hayatım boyunca ikili samimi romantik ilişkilere karşı bi anlam yükleyemedim. Aile kavramı veya partner olmak bana hep uzak düşüncelerdi ,hala öyle. Buda dehb li insanların en belirgin özelliklerindenmiş
 
böyle bir tanıdığım vardı. Herşeyi yapmakta çok kararsızdı. Zaten o süreçte tanıdık kendisini. Ona yol göstermeye çalışarak telkin etmeye çalışarak sosyal hayatımıza dahil ettik. En basitinden evde kutladığımız doğum günlerimize çağırdık ve düşünmeden gelmesini istedik. Size tavsiyem bir arkadaşınız varsa ondan yardım isteyin. Kendisiyle görüşün buluşup aktivite yapın ve sosyal hayata yavaş yavaş adapte olmaya çalışın. Çünkü benim tanıdığım kişi defalarca tedavi görmesine rağmen halen çok kararsızdı, terapiler anlık olarak işe yarıyor. Ancak arkadaş ortamı ve sosyallik iyi geliyor ve ayak uydurmaya başlıyorsunuz. Şuan arkadaşım evli ve kararsızlık konusunda eşiyle uyum içinde, eşi onu anlıyor ve konuşmalar yapıyor, yardımcı olarak kararsızlığını atlatmasını sağlıyor. Kendinize bir yol arkadaşı bulun ve akışına bırakın. O kadar dert etmeye kararsız kalmaya değecek birşey yok inanın buna. Sizin attığınız bir adım dünyanın değişmesine neden olmuyor,o yüzden atın o adımı gitsin.
 
Dehb olabilir ama özellikle dehb konusunda uzman bir doktor bulmanız gerek. Her zaman ilk gittiğimiz doktordan verim alamayabiliriz.

Benim kardeşim ve babam dehbli ve bu durum genetik olduğu için bende de olma ihtimali var. Benim genel sorunum odaklanamama değil. Canım isteyince çok odaklanıp çok iyi işler çıkarıyorum ama bazen dikkatim bölünüyor. Aklıma çok yaratıcı fikirler geliyor ama o an yaptığım işle asla ilgisi yok. Excel’de karmaşık sayısal bi tablo oluştururken bir anda aklıma gelen konuyla ilgili kitap yazmaya karar verip arkadan Word açıyorum ya da “aslında şu konudan çok iyi bilgisayar oyunu çıkar” diyip bi anda deftere not almaya başlıyorum. Oyunda şunlar da olmalı falan diye. Ama asla hiçbir şey sonuca ulaşmıyor. Ne tablo tamamlanıyor vaktinde ne hayatımda tek kitap yazdım ne de tek bir oyun, app falan çıkarttım. Kafamın içinde konu konuyu açıyor. Böyle olmayı seviyorum çünkü yaratıcı hissediyorum ama hiçbir şey sonuca ulaşmıyor aslında yaratıcılığım bir işe de yaramıyor. O yüzden mesela bir tablo yapacaksam “çok hızlı yapıcaz annwyl oyalanma oyalanma” diye panikle yapıyorum çünkü biliyorum ki birazdan aklıma saçma bir şey gelecek ve onu yapmaya başlayacağım :KK53:

Bu konuda uzman bi doktor bulursanız başka bir ilaca yönlendirecek sizi. Ritalin tek çözüm değil emin olun.

Aslında ben de doktora gitsem iyi olacak. Kelin ilacı olsa durumu oldu tam şu an :KK53:
 
merhaba bir şey sorucagım,cevaplarsanız çok sevinirim kilolu olup olmadiginizi merak ediyorum.
benımde dikkat eksikliğim vardı,ancak ilaclari kullanmayı reddetmiştim,bu sene sınava hazırlandıgım ıcın kendi istegimle basladım ve birden istahım kesildi tek ogunle doymaya basladim.
acaba kilo probleminiz var miydi ?
 
Merhaba. Dehb'li bir birey olarak bildirim geldiğini gördüğümde şaşırmadım desem yalan olur. Daha önce benzer bir anlatım ile konu gördüğümü hatırlamıyorum çünkü.
Öncelikle anlattıklarınızdan yola çıkarak Dehb olma ihtimaliniz bence yüksek ancak haricinde farklı bir şekilde öğrenme güçlüğü de çekiyor olabilirsiniz. Çünkü Dehb bireyler genellikle ( istisnalar elbette vardır) ancak temel hareketleri yaparken, ip atlarken vb. zorlanmazlar genellikle.
Ülkede pek çok terapist vb. olsa da gerçekten Dehb ile ilgili bilgili olan çok az kişi olduğunu düşünüyorum.
Zira yıllarca verdiğim o kadar belirtiye rağmen daha önce defalarca gittiğim doktorlardan hiçbirisi tanı koyma yetkinliğinde değildi.
Kendimde problem arayıp durdum yıllarca. Ta ki tamamen bir terapiye girdiğim zamana kadar. Daha ilk seansta terapistim belirtilerimi fark etti ve daha sonra Moxo testi ile de kesin tanıyı aldım.
Tanıyı geç yaşımda almama rağmen o zamana kadar elbette kendimce dehb'li hallerime çözümler buldum. Pek çok davranışım birbiri ile örtüşmüştü ve dürüstçe ben söylemesem kimse anlayamazdı bile artık. Ama o aşamaya gelene kadar ciddi anlamda efor sarf ettiğimi ve zorlandığımı söyleyebilirim.

Okuduklarınıza odaklanmanız, sık sık dalıp gitmeniz, bir iş yaparken aynı anda başka işlere ilgi duymanız veya dikkatinizin dağılması, bazen bir müziği günlerce veya haftalarca defalarca dinlemek, yavaş konuşmalara odaklanmamak, videoları vb. x2 hızla izlemek bir DEHB'Li için çok normal bir durum.

Öncelikle Dehb alanında tecrübesi bulunan bir uzmana gitmenizi, eğer Dehb tanısına uygunsanız uzmanında yönlendirmesi ile Moxo ile çözdükten sonra kesin tanıyı da almanız ile birlikte yine terapist ile ilerleyebilirsiniz.
Burada tek bir çözüm yok çünkü.
Önemli olan ne durumda olduğunuzu bilmek. Bu dehb de olabilir, öğrenme güçlüğü de olabilir. Temelde ne olduğunuzu bulduğunuz zaman üzerinizden ciddi yük kalkacak.
Ve hayatınızı ona göre yönlendirmek çok daha kolay olacak.
Bu iş hayatınıza da olumlu etki edecek.
Her dehb ilaç kullanmak zorunda değil. Ben kullanmıyorum örneğin çünkü hayatımı yönetebiliyorum.
Ayrıyeten yorumlarda gördüm. Engelli gibi davranılıyor vb. yorumları kesinlikle doğru değil.
Ehliyetimde var. Aktif trafikteyim. Hiçbir alanda engelli gibi davranışlara maruz kalmıyorum ki engelli bir bireyde olabilirdim. Bu bir problem değil.
İş hayatında da herhangi bir alanda problem çıkarmıyor. Çok uzun yıllardır çalışıyorum.
Zamanla, bol çaba ve kendimi gözlemleme, tanıma ile bir rutin oluşturuyorsunuz ve hayatınızı çok rahat idame ettirebiliyorsunuz.
Umarım kendinize uygun bir yaşam alanı oluşturabilirsiniz. Umudunuzu kaybetmeyin. Hayatınızı alt üst edecek değil..
 
X