Yapma yapma çok fena duygulanıyorum.
Kimseyle paylaşamıyorum ben de bu yüzden, yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği en yakınım dediğim insan ilk hamileliğimi duyduktan sonra aramayı da yazmayı da tamamen kesmişti, yan yana geldiğimizde buz gibi davranıyordu bana, yazıklar olsun düşündükçe üzülüyorum. En sevdiklerin bile kıskanıp uzaklaşacaksa ne diye paylaşasın ki?
En kötüsü neydi biliyor musun? Bebeğimi kaybettikten sonra benimle bir ilgilendi bir ilgilendi inanamazsın. Sevindiğini bu kadar belli edemez insan.
Annem dışında kimseyle paylaşmayacağım, hiç güvenim kalmadı insanlara, iyi ki siz varsınız bebekleriim beniiim.
Onlar düşünmesin seni biz düşünürüz. Zaten çok içerliyorum bu günleri yalnız geçirmeni, eşim sürekli yanımda olmasına rağmen bunalıma giriyorum sürekli, burda kimsem yok tanımadığım memleket, kimseye güvenip arkadaşlık da edemiyorum diye. Allah sana sabır ve iç huzuru versin Diloşum, her şey gönlünce olsun.