Obsessive Compulsive Bozukluk

SouvveniR

❤+❤ = ❤❤
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
5 Mart 2012
11.481
8.058
Merhabalar KK hatunlari,

Yaklasik 3 ay once psikiatrik destek almaya karar verdim.
Beni buna iten sebepler ise sunlar oldu:
- deliler gibi temizlik takintim, evim genelde temizdir ama en ufak bir kir de neredeyse oturup aglayacak duruma gelebiliyordum
- buna bagli olarak cocuklara karsi tahammulsuzlugum, her yaptiklari batar olmustu, nerdeyse atistirmalik istediklerinde "Allahim yine mahvedicekler ortaligi" diye dusunmekten kendimi alamaz hale gelmistim
- esim ile gereksiz yere yasadigimiz benden kaynakli stres ve gerginlikler - durduk yere bir seye takilip huzursuzluk cikartiyordum, en ufak bir espirisine, herhangi bir sakasina tahammulsuzluk gosterip, alinganlik yapip huzurunu kacirir hale gelmistim
- kafayi olmadik seylere takip, kendi kendimi yipratmam - aman o ne dedi, bu simdi niye boyle soyledi, neden bu boyle oldu diye cok gereksiz seyleri buyutuyordum kafamda

Annem bipolar, az cok psikiatrik sorunlara asinayim cunku yillardir Bakirkoy Ruh ve Sinir Hastaliklari Hastanesi ile gayet samimiyiz.
Annemin durumuna artik alistim (2000 senesinden beri rahatsiz) donemsel olarak ataklar geciriyor ve donemsel olarak ben de onun ihtiyaclarina kosturuyorum.
Onun haricinde melek gibi, kendinden baska kimse ile derdi olmayan bir annem var, tek varligi benim ile yatiyor benim ile kalkiyor desem yeridir.
Tek derdi hayatinda benim.

Ben de kendimde bu farkliliklari hissedince, doktor destegi almak istedigimi esime soyledim ve esim de bu konuda bana cok destek.
Nitekim artik doktor kontrolunde cok daha saglikli bir hayatim var, cok daha saglikli dusunerek, cocuklara daha tahammullu, daha huzurlu bir hayatim olustu.

Benim merak ettigim, bu tarz bir rahatsizligi gecirip, sonrasinda atlatan oldu mu?
Atlatma sureci ne kadar surebiliyor?
Doktoruma sordugumda, ilaclara bagimlilik degil ama hastaliga bagimliligin olabilir seklinde bir tabir kullandi.
Bu da kafama takildi, yani bu rahatsizlik ile omur boyu mu yasayacagim?
Fikir ve destekleriniz icin simdiden tesekkur ederim.
 
Merhabalar KK hatunlari,

Yaklasik 3 ay once psikiatrik destek almaya karar verdim.
Beni buna iten sebepler ise sunlar oldu:
- deliler gibi temizlik takintim, evim genelde temizdir ama en ufak bir kir de neredeyse oturup aglayacak duruma gelebiliyordum
- buna bagli olarak cocuklara karsi tahammulsuzlugum, her yaptiklari batar olmustu, nerdeyse atistirmalik istediklerinde "Allahim yine mahvedicekler ortaligi" diye dusunmekten kendimi alamaz hale gelmistim
- esim ile gereksiz yere yasadigimiz benden kaynakli stres ve gerginlikler - durduk yere bir seye takilip huzursuzluk cikartiyordum, en ufak bir espirisine, herhangi bir sakasina tahammulsuzluk gosterip, alinganlik yapip huzurunu kacirir hale gelmistim
- kafayi olmadik seylere takip, kendi kendimi yipratmam - aman o ne dedi, bu simdi niye boyle soyledi, neden bu boyle oldu diye cok gereksiz seyleri buyutuyordum kafamda

Annem bipolar, az cok psikiatrik sorunlara asinayim cunku yillardir Bakirkoy Ruh ve Sinir Hastaliklari Hastanesi ile gayet samimiyiz.
Annemin durumuna artik alistim (2000 senesinden beri rahatsiz) donemsel olarak ataklar geciriyor ve donemsel olarak ben de onun ihtiyaclarina kosturuyorum.
Onun haricinde melek gibi, kendinden baska kimse ile derdi olmayan bir annem var, tek varligi benim ile yatiyor benim ile kalkiyor desem yeridir.
Tek derdi hayatinda benim.

Ben de kendimde bu farkliliklari hissedince, doktor destegi almak istedigimi esime soyledim ve esim de bu konuda bana cok destek.
Nitekim artik doktor kontrolunde cok daha saglikli bir hayatim var, cok daha saglikli dusunerek, cocuklara daha tahammullu, daha huzurlu bir hayatim olustu.

Benim merak ettigim, bu tarz bir rahatsizligi gecirip, sonrasinda atlatan oldu mu?
Atlatma sureci ne kadar surebiliyor?
Doktoruma sordugumda, ilaclara bagimlilik degil ama hastaliga bagimliligin olabilir seklinde bir tabir kullandi.
Bu da kafama takildi, yani bu rahatsizlik ile omur boyu mu yasayacagim?
Fikir ve destekleriniz icin simdiden tesekkur ederim.
Okb hiçbir zaman geçmiyor. Ama okb ile başa çıkmayı öğrendikten sonra normal bir yaşantı sürülebiliyor. Ara ara yoklamalar yapan bir rahatsızlık ama dediğim gibi üstesinden gelmeyi öğrenince o dönemsel yoklamalarda atlatılabiliyor.
 
Bende aynı sizin gibiyim, tedavi oldum biraz rahatladım ama tam olarak geçti diyemem. Stres ve üzüntü yaşadığımda artarak yeniden nüksediyor maalesef.
 
Okb hiçbir zaman geçmiyor. Ama okb ile başa çıkmayı öğrendikten sonra normal bir yaşantı sürülebiliyor. Ara ara yoklamalar yapan bir rahatsızlık ama dediğim gibi üstesinden gelmeyi öğrenince o dönemsel yoklamalarda atlatılabiliyor.

Umarim basacikmayi becerebilirim.
O gunlere geri donmek istemiyorum, gercekten hem kendimi hem de cevremi yipratiyordum resmen.
Cok tesekkur ederim yorumunuz icin.
 
Bu tip hastalıklar, tamamen tedavi edilmiyor ancak kontrol altına alınıp, gündelik hayattaki işlev bozuklukları minimuma çekilip, rahatlatılıyor. Siz de yeterince farkında, istekli ve konu hakkında bilgili iseniz, bu problemi aşarsınız diye düşünüyorum. Sevdiklerinizin de desteğiyle, üstesinden gelirsiniz.

Bipolarım, ki annenizden biliyorsunuzdur zaman zaman ne kadar zorlu ve yıpratıcı olabileceğini, buna karşın erken teşhis, aile desteği, zamanla kazanılan içgörü/tecrübe ve düzenli tedaviyle kendimi hayattan soyutlamamayı, tekrar insan içine karışmayı başardım. Siz, hayli hayli yaparsınız, gerektiği yerde psikoterapi destek, günlük ödevler derken ideal halinize gelirsiniz. Ataklarınızı/artış halini de tecrübelendikçe daha erken tanır, fazla hırpalanmadan atlatırsınız, mümkün olduğunca olumlu, ümitvar bakmaya çalışın.
 
Son düzenleme:
Arttigi zamanlarda nasil basediyorsunuz?
Tekrar doktora gidiyor musunuz?

Hayır tekrar doktora gitmiyorum çünkü tedavi sürecinde kullandığım ilaçlar evet iyi geldi ama bildiğiniz etkisiz tepkisiz öyle boş boş bakan bir insana dönmüştüm, aslında anladım ki iş beyinde bitiyor, şimdi corona'dan dolayı dışarıya çıkamıyoruz kimseyi de görmüyorum o yüzden çok sinirlenmiyorum :) öncesinde kendimi dışarıya atıyordum, temizlik yapmak yerine çıkıp dolaşıp sonrasında da kendime bir kahve ısmarlıyordum. Çünkü evde çekilmez bir hal alıyordum eşim ve iki çocuğum bu durumdan oldukça mutsuzlardı ve ben kendi kendime onları mutsuz etmeye hakkım yok hele bunu çocuklarıma yaşatmaya hiç hakkım yok diye telkinlerdi bulunuyordum.
 
Bu tip hastalıklar, tamamen tedavi edilmiyor ancak kontrol altına alınıp, gündelik hayattaki işlev bozuklukları minimuma çekilip, rahatlatılıyor. Siz de yeterince farkında, istekli ve konu hakkında bilgili iseniz, bu problemi aşarsınız diye düşünüyorum. Sevdiklerinizin de desteğiyle, üstesinden gelirsiniz.

Bipolarım, ki annenizden biliyorsunuzdur zaman zaman ne kadar zorlu ve yıpratıcı olabileceğini, buna karşın erken teşhis, aile desteği, zamanla kazanılan içgörü/tecrübe ve düzenli tedaviyle kendimi hayattan soyutlamamayı, tekrar insan içine karışmayı başardım. Siz, hayli hayli yaparsınız, gerektiği yerde psikoterapi destek, günlük ödevler derken ideal halinize gelirsiniz. Ataklarınızı/artış halini de tecrübelendikçe daha erken tanır, fazla hırpalanmadan atlatırsınız, mümkün olduğunca olumlu, ümitvar bakmaya çalışın.

Umarim, atlatabilirim.
Umutluyum tabii, 2 cocugumun varligi da buyuk etken bu durumda tabii ki.
Esim ve sevdiklerim gercekten buyuk destekler bu konuda, o anlamda sansliyim.
 
Hayır tekrar doktora gitmiyorum çünkü tedavi sürecinde kullandığım ilaçlar evet iyi geldi ama bildiğiniz etkisiz tepkisiz öyle boş boş bakan bir insana dönmüştüm, aslında anladım ki iş beyinde bitiyor, şimdi corona'dan dolayı dışarıya çıkamıyoruz kimseyi de görmüyorum o yüzden çok sinirlenmiyorum :) öncesinde kendimi dışarıya atıyordum, temizlik yapmak yerine çıkıp dolaşıp sonrasında da kendime bir kahve ısmarlıyordum. Çünkü evde çekilmez bir hal alıyordum eşim ve iki çocuğum bu durumdan oldukça mutsuzlardı ve ben kendi kendime onları mutsuz etmeye hakkım yok hele bunu çocuklarıma yaşatmaya hiç hakkım yok diye telkinlerdi bulunuyordum.

Benim ilaclarim gayet iyi, tam tersine daha odaklanmami sagliyor.
Belki baska doktora gitmenizde fayda olabilir, bence tedavinizi gerektiginde birakmayin derim.
Umarim ben de kendi kendime atlatabilirim bu sureci ama doktor destegini asla birakmam sanirim.
 
Ben de okb tedavisi gördüm, atlattım. Tabii %100 geçti diyemem. Zaten bildiğim kadarıyla böyle bir şey mümkün değil. Ama büyük ölçüde kendimi kontrol etmeyi öğrendim. Daha doğrusu kontrolümü kaybetmemeyi öğrendim. 8 sene oldu ilaçları bırakalı, tekrar bir ilaç tedavisine ihtiyaç duymadım.
Ben artık kendimden bıktığım için tedavi olmak istemiştim. Hayat kalitem ciddi anlamda düşmüştü.
Siz de isteklisiniz belli ki. Bu çok önemli bir şey. Hem tedavi süreci için hem sonrası için... İlaçlarınızı düzenli kullanıp doktorunuza kulak verdikten sonra her şey çok daha kolay olacak.
 
Ben de okb tedavisi gördüm, atlattım. Tabii %100 geçti diyemem. Zaten bildiğim kadarıyla böyle bir şey mümkün değil. Ama büyük ölçüde kendimi kontrol etmeyi öğrendim. Daha doğrusu kontrolümü kaybetmemeyi öğrendim. 8 sene oldu ilaçları bırakalı, tekrar bir ilaç tedavisine ihtiyaç duymadım.
Ben artık kendimden bıktığım için tedavi olmak istemiştim. Hayat kalitem ciddi anlamda düşmüştü.
Siz de isteklisiniz belli ki. Bu çok önemli bir şey. Hem tedavi süreci için hem sonrası için... İlaçlarınızı düzenli kullanıp doktorunuza kulak verdikten sonra her şey çok daha kolay olacak.

Sizin obsessive liginiz neydi?
Belirtiler ayni mi oluyor acaba? Kisiye gore farklilik gosteriyordur herhalde?
 
obsesif değil fakat anksiyete denileni mevcut bende. üstüne üstlük bir de aşırı uyku problemi vardı. aslında asıl problemim aşırı plancılıktı. gece yatarken ertesi gün ne yapacağımı en ince ayrıntısına kadar düşünür ve ertesi günde onu uygulardım gerçekten. bir plan yapıldıysa iki elim kanda olsa ona uyar ve çevremde uymayan biri varsa huzursuzluk çıkarır ve mutsuz olurdum. saati saatine yapardım çünkü. artık hayatımı baya baya etkilemişti, uyku için bir ilaç verdi doktor başta cok iyi geldi, hiçbir şey düşünmek istemiyordum, gece olunca içip uyuyordum. daha sonra bu ilaca bağımlılık kazandım ve ilaç olmadan asla uyuyamamaya başladım. bırakmak için doktora gittim çok uğraştım çok çabaladım. ilacı bıraktım uykuya zorda dalsam uyuyorum, hala plancılığım devam fakat eskisi kadar hayatı zehir etmiyorum kendime. bunun en büyük sebebi eşimdir. rahat bir insan, evlendikten sonra rahatta yaşanabildiğini gördüğüm için biraz törpüleyebildim sanırım kendimi :halay:velhasıl kelam az da olsa sizi anlıyorum kendinizi biraz rahatlatmaya çalışın, hiçbir pislik çocukların sağlıklı büyümesi, çocukların çocukluklarını yaşaması kadar önemli değil. salın biraz yahu kendinizi, robot değilsiniz ki bir gün temizlik yapmadan durun çocuklara rahat verin, onların mutluluğunu görün bakın. umarım en kısa zamanda tamamen olmasa da çok çok gelişme kaydedersiniz.
 
Bende de okb oldugunu dusunuyorum,hic tedavi almadim.Acikcasi cok biyutmemistim gozumde ama nerdeyse sekiz sene olacak.Hala gecmedi.Benimki tamamen deli gibi el yikamaktan geciyor.Yika babam yika.O kadar sinir bozucu bir durumki..
 
obsesif değil fakat anksiyete denileni mevcut bende. üstüne üstlük bir de aşırı uyku problemi vardı. aslında asıl problemim aşırı plancılıktı. gece yatarken ertesi gün ne yapacağımı en ince ayrıntısına kadar düşünür ve ertesi günde onu uygulardım gerçekten. bir plan yapıldıysa iki elim kanda olsa ona uyar ve çevremde uymayan biri varsa huzursuzluk çıkarır ve mutsuz olurdum. saati saatine yapardım çünkü. artık hayatımı baya baya etkilemişti, uyku için bir ilaç verdi doktor başta cok iyi geldi, hiçbir şey düşünmek istemiyordum, gece olunca içip uyuyordum. daha sonra bu ilaca bağımlılık kazandım ve ilaç olmadan asla uyuyamamaya başladım. bırakmak için doktora gittim çok uğraştım çok çabaladım. ilacı bıraktım uykuya zorda dalsam uyuyorum, hala plancılığım devam fakat eskisi kadar hayatı zehir etmiyorum kendime. bunun en büyük sebebi eşimdir. rahat bir insan, evlendikten sonra rahatta yaşanabildiğini gördüğüm için biraz törpüleyebildim sanırım kendimi :halay:velhasıl kelam az da olsa sizi anlıyorum kendinizi biraz rahatlatmaya çalışın, hiçbir pislik çocukların sağlıklı büyümesi, çocukların çocukluklarını yaşaması kadar önemli değil. salın biraz yahu kendinizi, robot değilsiniz ki bir gün temizlik yapmadan durun çocuklara rahat verin, onların mutluluğunu görün bakın. umarım en kısa zamanda tamamen olmasa da çok çok gelişme kaydedersiniz.

Cok tesekkur ederim desteginiz icin, umarim ben de bunu diliyorum cani gonulden.

Bende son zamanlarda farkli bir boyut almisti, uyuyamiyordum ve ensemde inanilmaz bir agri oluyordu sanki kesiyorlar boynumu ve omuzlarimi.
Durduk yere aklimda senaryolar kuruyordum, yatana kadar birsey yok, ne zaman basimi yastiga koysam basliyordum kurmaya.
Mesela bazayi aciyorum yatak odasinda ve cocugum icine giriyor ben is yaparken, baza da kendiliginden kapaniyor, ben ciglik kiyamet.
Gozumun onunde canlaniyordu bunlar, bir saga donuyorum bir sola, yok uyku girmiyordu gozume bu yuzden.
Hayir yani durduk yere neden baza aciyorum da o cocugum oraya giriyor....

Ben 2. katta oturuyorum ama binanin kot farkindan dolayi arka taraf 4. kat gibi yuksek, aksam yine yataga yatinca basliyordum kurmaya.
Ben cam siliyorum, asagiya dusuyorum, iki cocugum evde yalniz kaliyor, ciglik kiyamet agliyorlar, beni asagida goruyorlar, sonra biri dusuyor ardindan digeri...
Yahu neden dusuyorlar, ama yok silemiyordum bu goruntuleri gozumden.
Cam silmiyorum bu yuzden, ben dusucem ardimdan cocuklar dusecek diye.
Ancak esim evdeyken cam silebiliyordum ve camlar da kucuk, yukseklik korkum yok, ama o dusecegim korkusu kafamda kurduklarimdan o kadar islemis ki ustume, artik temizligime de yansiyordu ve gercekten bu da beni huzursuz ediyordu.

Ilaclarimi kullanmaya basladim baslayali bu goruntuler gitti aklimdan.
Bir aksam ilacimi almayi annemde gec durdugumuz icin atlamistim, evde kalmisti ilacim, yine ayni kurgulari yasayinca, bildigim butun dualari okuyarak uykuya daldim, sukur o geceyi sorunsuz atlattim o gunden beri 1 kere bile ilacimi atlamiyorum.
Ayni seyleri yasamak hic guzel bir duygu degil.

Bana doktorum uyku ilaci da verdi bu konulari ona anlattigimda, ancak ihtiyac duyarsam alabilecegimi soyledi.
Ihtiyac duymazsan alma demisti, 1 kere bile kullanmadim verdigi ilaclar o kadar iyi geldi ki.
Uyku problemim de gitti artik.

Bende soyle bir problem de vardi, cocuklar uyuyana kadar nasil uykum oluyordu anlatamam, o an yastiga basimi koysam uyuyacagim yorgunluktan. Cocuklar uyuyordu o uykudan eser yok, sanki bir litre kahve icmisim de, tum uykum kayip gitmis.
Cin gibi oluyordum resmen, simdi o da kalmadi ilaclar sayesinde.
Normal yatma saatimde yatiyorum sabahta erken kalkiyorum, rahatlatti beni o anlamda.

Temizlik konusundaki takintilarimi da biraz biraz atmaya basladim.
Onceden her gun evi supurur, gazimi alamaz silerdim.
Simdi o kalmadi, ama cok mutsuzum, tasinma arifesindeyim evin icinde kutular, daginiklik, toplamaya dair bir istekte yok icimde.
Tek sevincim evimiz hazirlaniyor, tadilatta su an, o camlari nasil ovacagimi hunharca, nasil evi temizleyecegimi istahla dusunuyorum...
Tuhaf gelebilir size ama gercekten boyle hissediyorum, oh mis gibi olacak piril piril yapicam evimi diye seviniyorum.

Allah tum bu rahatsizligi yasayanlarin yardimcisi olsun, eminim herkes farkli evrelerde ve farkli sekilde yasiyordur.
Ama zor bir rahatsizlik, insanin kendini de ve maalesef ki cevresini de yipratmaya sebebiyet veriyor.

Ben de bundan 1 sene oncesine kadar sizin dediginiz gibi asiri planciydim. Herseyi planlar ona uyardim ve uymayanlara bende huzursuzluk cikartirdim, neden dedigim gibi olmuyor, en mantiklisi bu diye arizaya bagliyordum resmen.
Demekki hep bundanmis bunlar, insan kendinin farkinda olmuyor, taa ki birileri gosterene kadar.
 
Bende de okb oldugunu dusunuyorum,hic tedavi almadim.Acikcasi cok biyutmemistim gozumde ama nerdeyse sekiz sene olacak.Hala gecmedi.Benimki tamamen deli gibi el yikamaktan geciyor.Yika babam yika.O kadar sinir bozucu bir durumki..

Sizin icin zor bir durum.
Benim temizlikten dolayi ellerimde sulu egzama tarzi birsey cikmaya basladi.
Simdi kendimi tutmaya calisiyorum temizlik malzemelerine bogulmaktan.
Gerektigi kadar yapmaya calisiyorum herseyi. maalesef ki fazlasi insani hasta ediyor.
Bir destek alin derim, faydasi cok olur, sahsen ben faydasini cok goruyorum.
 
Cok tesekkur ederim desteginiz icin, umarim ben de bunu diliyorum cani gonulden.

Bende son zamanlarda farkli bir boyut almisti, uyuyamiyordum ve ensemde inanilmaz bir agri oluyordu sanki kesiyorlar boynumu ve omuzlarimi.
Durduk yere aklimda senaryolar kuruyordum, yatana kadar birsey yok, ne zaman basimi yastiga koysam basliyordum kurmaya.
Mesela bazayi aciyorum yatak odasinda ve cocugum icine giriyor ben is yaparken, baza da kendiliginden kapaniyor, ben ciglik kiyamet.
Gozumun onunde canlaniyordu bunlar, bir saga donuyorum bir sola, yok uyku girmiyordu gozume bu yuzden.
Hayir yani durduk yere neden baza aciyorum da o cocugum oraya giriyor....

Ben 2. katta oturuyorum ama binanin kot farkindan dolayi arka taraf 4. kat gibi yuksek, aksam yine yataga yatinca basliyordum kurmaya.
Ben cam siliyorum, asagiya dusuyorum, iki cocugum evde yalniz kaliyor, ciglik kiyamet agliyorlar, beni asagida goruyorlar, sonra biri dusuyor ardindan digeri...
Yahu neden dusuyorlar, ama yok silemiyordum bu goruntuleri gozumden.
Cam silmiyorum bu yuzden, ben dusucem ardimdan cocuklar dusecek diye.
Ancak esim evdeyken cam silebiliyordum ve camlar da kucuk, yukseklik korkum yok, ama o dusecegim korkusu kafamda kurduklarimdan o kadar islemis ki ustume, artik temizligime de yansiyordu ve gercekten bu da beni huzursuz ediyordu.

Ilaclarimi kullanmaya basladim baslayali bu goruntuler gitti aklimdan.
Bir aksam ilacimi almayi annemde gec durdugumuz icin atlamistim, evde kalmisti ilacim, yine ayni kurgulari yasayinca, bildigim butun dualari okuyarak uykuya daldim, sukur o geceyi sorunsuz atlattim o gunden beri 1 kere bile ilacimi atlamiyorum.
Ayni seyleri yasamak hic guzel bir duygu degil.

Bana doktorum uyku ilaci da verdi bu konulari ona anlattigimda, ancak ihtiyac duyarsam alabilecegimi soyledi.
Ihtiyac duymazsan alma demisti, 1 kere bile kullanmadim verdigi ilaclar o kadar iyi geldi ki.
Uyku problemim de gitti artik.

Bende soyle bir problem de vardi, cocuklar uyuyana kadar nasil uykum oluyordu anlatamam, o an yastiga basimi koysam uyuyacagim yorgunluktan. Cocuklar uyuyordu o uykudan eser yok, sanki bir litre kahve icmisim de, tum uykum kayip gitmis.
Cin gibi oluyordum resmen, simdi o da kalmadi ilaclar sayesinde.
Normal yatma saatimde yatiyorum sabahta erken kalkiyorum, rahatlatti beni o anlamda.

Temizlik konusundaki takintilarimi da biraz biraz atmaya basladim.
Onceden her gun evi supurur, gazimi alamaz silerdim.
Simdi o kalmadi, ama cok mutsuzum, tasinma arifesindeyim evin icinde kutular, daginiklik, toplamaya dair bir istekte yok icimde.
Tek sevincim evimiz hazirlaniyor, tadilatta su an, o camlari nasil ovacagimi hunharca, nasil evi temizleyecegimi istahla dusunuyorum...
Tuhaf gelebilir size ama gercekten boyle hissediyorum, oh mis gibi olacak piril piril yapicam evimi diye seviniyorum.

Allah tum bu rahatsizligi yasayanlarin yardimcisi olsun, eminim herkes farkli evrelerde ve farkli sekilde yasiyordur.
Ama zor bir rahatsizlik, insanin kendini de ve maalesef ki cevresini de yipratmaya sebebiyet veriyor.

Ben de bundan 1 sene oncesine kadar sizin dediginiz gibi asiri planciydim. Herseyi planlar ona uyardim ve uymayanlara bende huzursuzluk cikartirdim, neden dedigim gibi olmuyor, en mantiklisi bu diye arizaya bagliyordum resmen.
Demekki hep bundanmis bunlar, insan kendinin farkinda olmuyor, taa ki birileri gosterene kadar.
sizi gayet iyi anlıyorum zaten bunu yaşamayan bilemez.. hatta yaşamayanlar genelde cok saçma bulur.
evet hem kendini hem çevreyi bezdirmelik bir hastalık.
ama böyle gelişme kaydetmene çok sevindim. yalnız olmadığını bil.
 
sizi gayet iyi anlıyorum zaten bunu yaşamayan bilemez.. hatta yaşamayanlar genelde cok saçma bulur.
evet hem kendini hem çevreyi bezdirmelik bir hastalık.
ama böyle gelişme kaydetmene çok sevindim. yalnız olmadığını bil.

Yorumlariniz icin cok tesekkur ederim.
Umarim bu hastaligi kontrol altina alabilirim, anladigim kadariyla kesinlikle bizi terk eden bir rahatsizlik degil.
Zor zamanlar ve zayif anlarda tekrar bas gosteriyor.
Bakalim zaman benim icin neler gosterecek.
 
Yorumlariniz icin cok tesekkur ederim.
Umarim bu hastaligi kontrol altina alabilirim, anladigim kadariyla kesinlikle bizi terk eden bir rahatsizlik degil.
Zor zamanlar ve zayif anlarda tekrar bas gosteriyor.
Bakalim zaman benim icin neler gosterecek.
Aynen öyle canim. Ama bir kere başarırsan, tekrar baş gösterdiğinde daha dayanıklı olursun
 
X