Niye tek birakiyorsun bu çocuğu

Humpty dumpty .!.:

Ilk seneler soyledim, bu sefer de o konu da yorumlar, ust uste sorular, falan kimse soyle yapmis da cocugu olmus, bu otu yemis o hocaya okutmus da dogurmus gibi soylemlerle geldiler karşıma. Ondan dolayı derdimi anlamayacak, empati yapip destek olmayacak insanlara acmamaya karar verdim.

Genişletmek için tıkla...

morportakal .!.:

Etrafimda gordugum tek cocuklar ve cok kardes olup annesi babasi olunce miras kavgasina tutusup birbirini yiyenleri degerlendiriyorum, kesinlikle tek cocuk abartildigi gibi kotu bir sey degil. Paylasmayi bilmez falan hikaye, miras paylasilirken goruyoruz kardesi olanlarin nasil paylasmayi bildigini (!)

Esim tek. Eltim yok gorumcem yok, dirdir yok. Esleri sebebiyle birbirine dusen kardes sayisi da hic az degil gozlemledigim kadariyla.

Oglum da tek, bu gidisle de tek kalacak.

Biz 4 kardesiz bi abim var mesela olmasa daha iyi olurmus mesela gittigim tatile bile karismayi kendine hak goruyor. Cok para harciyormusum. (2010da evlendim, ortak bir butce falan yok) yenge hanim ozeniyormus

Genişletmek için tıkla...

Ayse19821982 .!.:

İnsanlar niye karışır ki .benim de ilk evlendiğimde bir süre çocuk istemedim.öğretmenim. Bir velim kafayı taktı hocam şöyle birşey için ,şunu yapın,ben henüz çocuk düşünmüyorum diyorum kibarca,ısrarla inanmıyor .bana birşeyler falan getiriyor .artık hayatta veliye söylemeyeceğim birşey söyledim ,ben doğum kontrol hapı kullanıyorum yani çocuk olmasın diye anlatabiliyor muyum istemiyorum dedim.sonra 2 sene sonra hamile kaldım .sırf bunun için gelmiş hocam nasıl sevindim bak gördünüz mü en sonunda oldu diyor .ne insanlar var.insanları boşverin hayırlısıysa olsun yine çocuğunuz

Genişletmek için tıkla...

Humpty dumpty .!.:

Selamlar herkese.. 7 yasina yaklaşan bir çocuğum var. 5 senedir ikinci bir evladımız olsun diye uğraşıyoruz. Üst üste düşükler yaptim nasip olmadi ikinci evlat. Kendi ailem ve bir kac yakin arkadaşım dışında bu durumu insanlarla paylasmadim. Insanlar ikinci cocuk istedigimiz halde olmadigini bilmiyorlar.
Bana dert olan kısım taniyan tanimayan herkesin akil verme çabası. Kardeşin ne kadar onemli olduğu konusunda uzun uzun anlatılan hikayeler. Tek cocuklarin problemli oluslari hakkinda konusmalar... bir ortamda çocuğum biraz huysuzlansa, bir sorun cikarsa, herhangi bir seyi paylasmak istemese bunu tek cocuk olmasina baglanmasi cok canımı sıkıyor. Sanki tek cocuk olmak bir psikolojik rahatsizlikmis gibi tavirlar, bencil olduğum cocuguma haksizlik yaptigim imalari artik iyice moralimi bozuyor. Bende ister istemez bu durumdan etkileniyorum, cocugumum en ufak hareketini bile kardesi olmamasina bagliyorum ve bu durum beni artik iyice rahatsiz etmeye basladi. Elimden gelen bir sey yok nasip olmayinca olmuyor. Kaldi ki tek cocuk sahibi olmayi da tercih edebilirdim. Bu da beni bencil yapmazdi..
bu arada benim de kardesim yok. Kardes eksikligini de hep yasadim, kardesi olanlara ozenerek gecti hayatim. Tek cocuk olmaktan kendim de memnun degilim yani. Bu durumdan dolayi da insanlarin hadsizce yaptığı yorumlara ne kadar kizsam da soylediklerinin buyuk bir kisminda hakli olduklarini düşünüyorum.

Sorum tek cocuklara ve tek cocuklu kalmayi tercih eden annelere, bu durumda olup memnun olan var mi. Benim icin tek cocuk olmak da tek cocuk sahibi olmak da -insanlarin gereksiz soylemleriyle iyice buyuyen- bir problem. Bu konuya olan bakış açımi pozitif yönde nasil degistirebilirim?

Genişletmek için tıkla...

Humpty dumpty .!.:

Ilk seneler soyledim, bu sefer de o konu da yorumlar, ust uste sorular, falan kimse soyle yapmis da cocugu olmus, bu otu yemis o hocaya okutmus da dogurmus gibi soylemlerle geldiler karşıma. Ondan dolayı derdimi anlamayacak, empati yapip destek olmayacak insanlara acmamaya karar verdim.

Genişletmek için tıkla...

socialscientist .!.:

Elalem çok hadsiz haklısınız nasıl önünü kesersiniz bilemiyorum.
Tek çocuk konusuna gelince ben de tek çocuğum siz de tek çocukmuşsunuz zaten bilirsiniz nasıl bir şey olduğunu. Ben de büyüdükçe hissettim kardeşsiz olmanın dezavantajlarını. Babam vefat etti yakın zamanda. Annem tek başına her işi becerebilen bir kadın değil. Ben de yurtdışı tayinine gitmek üzereyim zaten başka şehirde yaşıyorum ve evliyim. Ne yapacağımı şaşırdım. Sorumlulukları paylaşabileceğim, manevi yüklerimi paylaşabileceğim bir kardeş iyi olurdu.
Yakın arkadaşların bu eksikliği kapatabildiğini söylemiş hanımlar ama ben katılmıyorum. Yakın arkadaşa derdini anlatırsın ama yalnız kalan ebeveynin sorumluluğunu paylaşamazsın mesela. Eşler belki olabilir. Eşim sağolsun ben yetişemediğim de anneme göz kulak olur.

Sağlık durumunuzu bilmiyorum fakat imkanlar dahilinde ise 2. için ısrar edin. Benim kendime sözümdür ya 0 ya 2. Allah hayırlısını versin.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

11 yaşında bir oğlum var, tek çocuk. Mizaç olarak paylaşmayı da, sosyalleşmeyi de bilen, sevgi dolu bir çocuk. İleride bir gün abi olabilirse, çok güzel bir abi olacağını biliyorum. Çünkü bebek yeğenlerimle sevgiyle ilgileniyor, oynuyor. Oğlum ortamda oldu mu, anneleri çok mutlu oluyor.

tek çocuk olarak, kardeşi olan kuzenlerinden daha doğrucu davut, daha dürüst bir çocuk. Onlar ben yapmadım, o yaptı diye klasik çocuk oyunlarını yapabiliyorken, benimkisi yaptıysa, yaptım diyor, diğerleri yapmadıysa suçlamıyor ama daha hassas. Adaletsiz bir durum olduğunda, kuzenleri öyle böyle gülüp geçiyorken, benimki daha ciddiye alıyor.

Tek çocuk olmanın karakterinde bir sorun yarattığına asla inanmıyorum ama kardeş eksikliğini de çok hissediyoruz tabi ki.

ben de 5 senedir istiyorum, düşüğüm, tedavilerim var. Yine devam edeceğim. Sizin karşılaştığınız gereksiz sohbetlerle hep karşılalıyorum ama hiç takmama yolunu seçtim ben de artık.

Önceleri bir şaşalıyordum ama, üzülüyordum filan. Şimdi hiç takmıyorum. Nasip.. diyorum. Hiç açıklama filan yapmıyorum, istemiyorum ya istiyoruz ama olmuyor diye. Söylenen bir şey olursa, bir kulağımdan girip, diğerinden çıkıyor.

tek çocuk annesi olmak biraz ikircikli bir durum. Arada bir yerdesin. Çocuğu olmayanlar haline şükret diyor, çok çocuğu olanlar niye devamı yok diyor :)

yani mesela, beni çocuğum olmuyor diye beni bebek mevlidine çağırmayan da oldu, ya da kendi bebeğinden, torunundan bahsederken, nazar değdirmeyeyim diye garip garip davranıp, konuşanlar da. Çok sallamıyorum bunları.

bir de tam tersi Garp davrananlar da var mesela. Tek çocuk olunca her şey daha kolaymış gibi. Oğlum güzel bir okul kazandı sınavla. Arkadaşlarımın çocukları da girdi sınava ama kazanamadı. Tabi seninki tek çocuk, daha çok ilgilenebiliyorsun sen diyor. Halbuki daha kolay olmadığını ben biliyorum ve görüyorum.

Ama yani konuşacaklar ya, öyle de, böyle de konuşuyorlar. demek ki hiç takmamak lazım. Çünkü insan ne yapsa, laf söyleyecek birileri var.

kimseye bir açıklama yapma gereği duymayın. Çocuğunuzla olmanın tadını çıkarın. İsterseniz tedavi olun. Ama kimseye açıklama yapmayın. Hatta mümkünse anlatmayın hiç tedavileri, düşükleri filan. Çocuğunuzla olan bağınızı güçlü olsun, başkalarının ne düşündüğü hiç önemli değil gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

gebito .!.:

Sizinle aynı durumdayız. Şu an tekrar düşük yapmak üzere bekliyorum. Bir daha korunmaya ve hamile kalmamaya karar verdik. Bizim çocugumuz da tek çocuk kalacak. Ben laf eden eşe dosta açık açık ikinci çocugumuz olmuyor bizim, peşpeşe düşükler yaşadık, çok üzüldük, kısmet değilmiş, artık istemiyoruz demeyi düşünüyorum. Çünkü bunu söylemeye cesaret eden insan bence gerçeklerle yüzleşmeyi ve kırdığı potu da görmeyi hak ediyor!

Genişletmek için tıkla...

Humpty dumpty .!.:

Selamlar herkese.. 7 yasina yaklaşan bir çocuğum var. 5 senedir ikinci bir evladımız olsun diye uğraşıyoruz. Üst üste düşükler yaptim nasip olmadi ikinci evlat. Kendi ailem ve bir kac yakin arkadaşım dışında bu durumu insanlarla paylasmadim. Insanlar ikinci cocuk istedigimiz halde olmadigini bilmiyorlar.
Bana dert olan kısım taniyan tanimayan herkesin akil verme çabası. Kardeşin ne kadar onemli olduğu konusunda uzun uzun anlatılan hikayeler. Tek cocuklarin problemli oluslari hakkinda konusmalar... bir ortamda çocuğum biraz huysuzlansa, bir sorun cikarsa, herhangi bir seyi paylasmak istemese bunu tek cocuk olmasina baglanmasi cok canımı sıkıyor. Sanki tek cocuk olmak bir psikolojik rahatsizlikmis gibi tavirlar, bencil olduğum cocuguma haksizlik yaptigim imalari artik iyice moralimi bozuyor. Bende ister istemez bu durumdan etkileniyorum, cocugumum en ufak hareketini bile kardesi olmamasina bagliyorum ve bu durum beni artik iyice rahatsiz etmeye basladi. Elimden gelen bir sey yok nasip olmayinca olmuyor. Kaldi ki tek cocuk sahibi olmayi da tercih edebilirdim. Bu da beni bencil yapmazdi..
bu arada benim de kardesim yok. Kardes eksikligini de hep yasadim, kardesi olanlara ozenerek gecti hayatim. Tek cocuk olmaktan kendim de memnun degilim yani. Bu durumdan dolayi da insanlarin hadsizce yaptığı yorumlara ne kadar kizsam da soylediklerinin buyuk bir kisminda hakli olduklarini düşünüyorum.

Sorum tek cocuklara ve tek cocuklu kalmayi tercih eden annelere, bu durumda olup memnun olan var mi. Benim icin tek cocuk olmak da tek cocuk sahibi olmak da -insanlarin gereksiz soylemleriyle iyice buyuyen- bir problem. Bu konuya olan bakış açımi pozitif yönde nasil degistirebilirim?

Genişletmek için tıkla...