- 30 Kasım 2010
- 9.574
- 19.203
- 448
- Konu Sahibi cikolatalipankek
-
- #81
Zararın neresinden dönsen kâr senin için
Annen baban her zaman senin mutlu olmanı ister.Içine sinmeyen durumları annene babana anlattığında bence onlar da seninle aynı fikirde olacaktır.Bu saydığın sebeplerin hepsi tek tek bosanma sebebi ve sen nisanlisin.Çok sanslisin ki evlenmeden önce gorebilmissin.Bu kadar olumsuz özelliğin bir kişide toplanıp da seni mutlu edeceğini veya değişeceğini düşünüyorsan yaniliyorsun.Kimsenin ne dediğini bosver önemli olan senin mutluluğun.Bu kararı verdikten sonra destek alırsan kolayca atlatirsinÇok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
Ayrılmalısın.Boşanmak daha kotu .Ayrıca sanane akrabalarından bırak konulsunlar gunahın azalır .Ayrıca nısan atmak eskısı gıbı deıl artıkÇok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
Tel taraflı dinledik tabii ama eger hersey anlattiklarin gibiyse bitirmen en doğrusu diye inanıyorum. Bırak etrafi akrabayi.. gayet akli başında bir kiza benziyorsun akraba tanıdık diye takilmak çok cahilce sana yakismiyor yazdiklarinda çok akli başında biri olduğun belli, lutfen etrafı takma, yapma bunu. Evlenince bosanirsanda konusurlar o zaman ne yapacaksin. Ömür boyu cekecekmisin. Vebal almak istemem. Kararini iyi dusun et dua et istisare yapip ver bence. Rabbim hakkında hayırlısini eylesin.Çok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
Ayrıl hiç düşünme bile bu şimdi böyleyse evlenince daha beter nişanı atmış demeleri evlenip boşandı demelerinden iyidir ayrıca bu hayatı sen yaşıyorsun milletin 2 çift lafına göre yaşama kendi istedigin neyse ona göre yaşa yanlış bile olsa ben istedim der geçersin için rahat olur ama başkalarına göre yaşarsanok pişman olursunÇok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
yazdıklarından anladigim kadarıyla olgun, iletişim becerisi iyi ve olayları yorumlayabilen birisin. bunları evlenmeden once görebilmen çok guzel. ben evlenmeden once senin anlattigin seylerin onemli oldugunu farketmiyordum, evlenip tecrübe edince insan anlıyor, ama sen daha once bile farketmişsin, ne guzel. mesela benimle hiç konuşmuyor vs demissin, bence buna takılmakta haklisin. bence bir erkeğin esini düşünmesi ve gönlünü hos etmesi onemli. özel günlerde supriz yapma, ya da hediye alma vs den bahsetmiyorum. karşıdaki insana empati yapabilme, merhamet etme ve sorumluluk sahibi olmaktan bahsediyorum. gercekten düzgün bi aday nisanlisi ile ilgilenebilmeli. insan bazen meşgul olabilir, bazen cani istemeyebilir, ama insanin ailesine özenmesin gerek, gelisi guzel davranmamalı. mesela esinin duygu durumunu anlayabilmeli, yeri gelince gönlünü hos tutmalı. bence once kafanda artilarini ve eksilerini bir kağıda yaz, ondan sonra ailenle konus. daha sonra da karar verirsiniz.Çok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
Evlenmeniz için sebepleri de sıralayın artılar eksikler birbirini götürsün sonuca bakın.Çok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
+ Anneanne hasta iken, hastanelerde koşturduğunuzu bilirken bi tek kez "ne yaptınız" diye sormamasi bile tek basina yeterli bi sebep ayrilik icin.. Elin insanına bile soruyoruz boyle durumlarda; insanlik namina ve nezaketen.. Deger vermemek ayri, deger vermediğini bir de rahatça göze sokmak apayri.. Karşınızdakiler çirkin insanlar, siz bunlarla baş edemezsiniz..Nişanlınızın sizin için iyi olan her şeye engel olması, sizin sevdiğiniz en değerli iki insanı (yani anne babanızı önemsememesi), sizin özel günlerinizi umursamaması, konuşmaması vs.
Seven insanlar böyle davranmıyor.
İnsanlar bir konuşur iki konuşur. Ama siz böyle bir adamla bir ömür geçirmeye gerçekten var mısınız ? Aramayan sormayan merak etmeyen ilgilenmeyen ve üstelik nişanlıyken böyle olan evliyken nasıl olur hiç hayal ettiniz mi ? Bırakın akrabalar gülersen gülsün. Güldükleri ne varsa başlarına gelsin. Sizin rahatınız mutluluğunuz huzurunuz bence hepsinden daha önemli. Bence evlenmeden hemen ayrılın.Çok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
İnsanlar konuşurda konuşur, bende nişanı bitirtirirken beni destekleyen birsürü insan olmasına rağmen bu ihtimali düşünmüştüm, sonra dedim ki ilerde katil olmaktan iyidir. Sonra etrafında bizi çok isteyen insanların bile sizin ki anormaldi zaten dediğini duydum öyle ya da böyle tecrübe ediyoruz yaşamadan bilemiyoruz.Nişanlıyken bende sevgililik dönemindeki ilginin azaldığını gördüm.çokta tartışıyordu ama gönül almıyordu küsüp saatlerce arayıp sormuyordu.yolda bile bırakmışlığı vardı.siz gibi düşünüp devam ettim evlendim 2 yıl evliliğimin ilk 3 ayı iyiydi sonra kavgalar çoğaldı ve asla gönül almıyordu ailesine herşeyi yetiştiriyordu
Benle her kavga ettiğinde ailesi bi kere daha kıymetleniyordu. Sonuç noldu dersen boşandık şimdi daha ağır oldu daha çok konuşuyolar emin ol
Bende boşandımBen bosandım.Gormezden gelmısım .Keske atsaydım nişanı .O kadar pişmanımkı
Fazla beklenti içindesin bence . Sürekli bişeyleri yapıp karşılık bekliyor olmak insanı yorar ki sen daha nişan donemindesin. Bunun evliliği var daha . Haklısin herkes ister karsisindaki de aynı şekilde davransın. Ama malesef herkes bir değil . Bazı şeyleri için zaman gerekiyor bence . Acele karar vermeyip bakış açını degistirmeyi dene .Çok kararsızım kendimş çıkmazda hissediyorum ve bu içimdekilerini hiç kimseye paylaşamıyorum..
bu düşüncenin aklıma gelmesinin bir sürü nedenleri var aslında, ilk temel sorun : nişanlım hiç olgun değil, olgunluğa daha henüz erişememiş gibi çok çocukça, annesinin her olaydan haberi oluyor mesela, nişanlım asla kendini sorgulamaz, bir tartışma olduğu zaman alttan alayım veya bir çözüm bulayım düşüncesinde olmaz, üzerimde yetkisi olduğunu sanıyor, bana şunu bunu yapma diyor, tabi ben hiç aldırış etmiyorum sonra bana tavırlanıyor benim sözümü dinlemiyorsun diye ( en basit örnek mesela sürücü kursuna gitmemi istemiyordu, ama ben dediğini tınlamadım kaydımı oluşturdum) bu gibi bir sürü saçma sapan tavırları var yani beni yönetmek istiyor, bu evlendiğimizde daha kötü olur diye korkuyorum çünkü şimdi bile gidip geldiğim her yere karışıyor.
Sonra, nişanlım bana karşı aşırı ilgisiz, ilk başlar her şey çok güzeldi çok iyiydi ama zaman geçtikçe ilgisi azaldı, önceki gibi güzelce konuşmuyor etmiyor, sanki arkadaşmışız gibi hissediyorum, normalde nişanlılık dönemi en güzel en tatlı anlar olması gerekirken bizlerde o yok. Nişanlım benden farklı şehirde, genellikle hep telefonda konuşuruz, ama telefon görüşmelerinde bile sohbet etmez, ben konuşmasam konu açmıyor etmiyor ( çalıştığı için çok yorgun olduğunu ve o yüzden konuşmaya hal'i olmadığını söylüyor). Kendisi iddia oynuyor arada sırada. Geçenlerde doğum günümde, bana hiç hediye bile göndermedi, geldiğinde verecekmiş bana hediyesini, ama insan en azından çiçek gönderebilirdi.. annesi bile bana hiç bir şey yapmadı etmedi, ben uzakta olmamıza rağmen annesine anneler günü için hediye falan kargoladım. Bu sonuçta benim annesi ile geçirdiğim doğum günü, bana o da hediye göndermesi münasip olabilirdi bence... ben ona hediyeyi bana o da göndersin diye göndermedim tabiki, ama ben ona değer verdim kendi annemden ayırt etmedim, ve ona verdiğim değerin karşılığını görmek isterdim. Anneannem zor dönemlerden geçiyor, sürekli hastaneye gidiyor ve onunla birlikte hep ben gidiyorum, onunla ben ilgileniyorum. 3 gün üst üste hastaneye gel git yaptık, nişanlım bana bir kere olsun sormadı ne yaptınız anneannen nasıl oldu, doktorlar ne diyor vs, yani kötü günümdede bana destek olmuyor. Kayınvalidem dahi beni arayıp sormadı.
bir kaç ay önce yine anneannem hastaneye yatmıştı, nişanlımın ailesi normalde hiç ailemi aramaz (nişandan sonra tek 1 kere aradı, annesi annemden hoşlaşmıyor hissediyorum) insan insanı tabiki sevmek zorunda değil ama saygı duymaları şart. geçenlerde hastanede yattığında annenanem yine aramadılar, Bayram'da da aramadılar, ben bu sefer patladım nişanlıma durumu anlattım böyle böyle yapmanız doğru değil dedim. Bayramdan 3 gün sonra annesi annemi aradı.
Bir yandan bitirmek istiyorum, ama annemi babamı hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum, tüm çevre eminim hakkımızda konuşucak edicek işte ayrıldı da etti de falan filan dillere ne kendimi ne de ailemi düşürmek istemiyorum. Üstelik kendi akrabalarım mutlu olucak bu durumdan bundan adım gibi eminim, insanlar mutlu olucak..
Ya bilemiyorum ama kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olsa ne yazar ki?
Artı olgun değil, ben bazen kendimi çocuk yetiştirir gibi hissediyorum.
bilemiyorum ben mi çok gözümde büyütüyorum yoksa gerçekten ciddi bir sorun mu var, lütfen bana akıl verin ablalarımBen hatam kusurum yok demiyorum elbette benimde yanlış düşüncelerimin olduğu yerler olabilir, farkındada olmaya bilirim. O yüzden yargılamadan yardımcı olursanız çok sevinirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?