Benim 2.5 yillik iliskim var gecen ayda nisanlandik ikimizde 23 yasindayiz.. Benim ilk sevdigim ilk ciktigim kisi oldu nisanlim, ilk gunden beri ona hep cok duskundum. Zaten tanistigimizda yurtdisinda calisiyordu 2,5 yildir 5 ayda falan gorusebildik, zamanlarim hep onu cok ozlemekle ve beklemekle gecti. 3 aydir temelli dondu artik burada is ariyor ama ben ona hala doyamadim hep yanindan ayrildigim anda ozlemeye basliyorum.
Nisanlima kizdigim nokta ise onun beni, benim onu gormek istedigim kadar istememesi-yani bana hissettirdigi bu. Ona sorsak kesinlikle oyle birsey yokmus ama ben boyle hissediyorum.
Az once olan bir durumu missal gostereyim, nisanlim amcasini havaalanina goturecek, bizim evin yakinindan geciyor bende donuste bize ugrasana bir kahvemi icersin dedim (zaten bu hafta bir gun size kahve icmeye gelirim demisti), kuzenimde yanimda baska zaman dedi... kuzeni bir durakta inse otobuse binse 20dkda evinde olur bunu dusunemiyor mu sanki.. demek istedigim ben onunla zaman gecirmek icin yanip tutusurken onun umrunda degil, firsat olsada bu firsatlari degerlendirmiyor bile.. cok kizdigim kavga ettigimde oldu ama degismiyor ve hep haksiz benim ona gore
Asil konu ise kendimi degistiremiyorum arkadaslar, birak sende onunla gorusmek isteme diyorum geberdin mi sanki ondan diyorum kendime neler diyorum ama yok duygularimi degistiremiyorum, buyuye inanmayan beni bana buyu mu yapildi acaba diye bile dusunmeye basladim. Okadar cok seviyorum ki kizsam bile duygularima engel olamiyorum.
Ne yapacam ben?