Uzun süredir kk üyesiyim, şafak panosundan tanıyan vardır belki, 2 senelik bir ilişkim var ve 2 ay önce nişanlandık.. kavgalarımız hiç bitmedi bizim, rahat erkeklerden biraz farklıdır benm nişanlım, gergindir rahat olamaz öyle, başkasının yanında öpemez bile rahatça,ya da öyle saçın başın şuyun güzle olmuş demez kolay kolay; kırıcı konuşmaz kendine göre ama bazen asker arkadaşı gibi konuşur bu beni zaten kırar...kavga sebepleri genelde geçmiş, odunluk, kıskançlık gibi ufak tefek şeyler.. Ama sonucu hep kötü oldu,bana şunu demedn bunu yapmadın diye diye... ilişkimizi gitgide daha da yıprattık, askerlik en fenasıydı bu 2 senenin 11 ayı askerde geçti ama 4-5 kez görüştük bu süreçte... askerden döndüğünde de tam düzeldi sayılmaz, derken tatile çıktık biraz ferahladık, derken gelip gitmeye başladı, ailelerimizi tanıştıralım falan dedi, başta tereddüt ettm ama asker dönüşünde ilk benm yanıma gelmesi, koklamaları öpmeleri o kadar çok özlemiştim ki ve yanyana olmak öyle iyi geliyordu ki kabul ettim.. ailemi de inandırdım aşkımıza, çünkü her şeyden şüphe etsem aşkımızdan hiç şüphe etmezdim; tanışmaya geldiler Ağustosta; Eylül'de benm için çok özel bir evlenme teklifi yaptı; Ekim'de istediler ve Kasım'da nişanlandık...
Nişanlandığımız gün ve buna benzer özel günlerde bana öyle güzel davranır her istediğimi öyle güzel yapar ki çok etkilenirdim peri masalı gibi gelirdi her şey... ama normal gündelik hayatta çok nadir zamanlarda böyle olurdu.. genelde ufak tefek de olsa çekişirdik, ben başka sevgililere özenirdim bazen..bazen de bu özelliklerinden dolayı bazı sıkıntılarımızı görmezden gelirdim: o kadar samimi o kadar içten o kadar sahiplenicidir ki bana karşı, dürüsttür, sever de bilirim ama inatçıdır benm gibi
ve en çok zorlandımız kısım da budur... hep yılmadan bıkmadan sıfırdan alırdık arada ilişkimizi, çünkü bazen o odunluk ederdi ben kızardım üstüne giderdim o susardı, sustukça ben üstüne giderdm ve kötü kelimeler kullanırdm ona.. yutardı bazen bazen bak ağırıma gidiyo derdi bazen ama çok nadir o da kötü konuşurdu..
Ama yanyanayken genelde pek sıkıntımız olmazdı ben de hep burdan güç aldım ve tabi kalbimn ona olan aşkından bağlılığından.. onunlayken hep kelebek dolardı kalbim, uçardı.. bana bir bakardı, saçımı bir öperdi her şeyi unuturdm... bana geçmişinden bahsetmedi ama ben ta ilk zamanlarımızda faceden okumuştum zaman zaman da onun tartışması da oldu..
Uzun oldu kusura bakmayın ama sorum şu: ben artık hem uğraşmaktan kavgalardan çok yoruldum hem de onu çok yordum, hem çok seviyoruz hem birbirimize işkence ediyoruz gibi bir şey bu.. ayrılmayı da denedik birkaç kez olmadı da hala da lafı bile karnımı ağrıtıyor.. ama artık napayım bilmiyorum, çok fazla ağlar oldum, genelde mutsuzum eskisi gibi şebeklik yapamıyorum ona karşı bazen o yapıyor ben yapamıyorum..
Bugün yine kavga ettik ve konu geçmiş, bir diziden konu nerelere geldi ve bana istediklerimi söyleyemedi, sadece değerli oldumu hissetmek duymak istemiştim.. bazen ben bir şey duymak isterim ve üstüne giderim o inat eder ben de demekki gerçek buymuş falan diye çok hırçınlaşırım.. bugn de öyle bir şey hırçınlaşıp bir sürü şey yazdım ettm, cevap vermedi daha kötü şeyler yazdım uzun zamandır bu kadar kötü olmamıştım, kalbim ağrıyo şu an... üstüne de defalarca aradım ve bana ne düşünmek istersen onu düşün dedi, peki dedm kapattım üstelik "Allah belanı v..., beni hep mutsuz ediyorsun" diyerek
Şu an çok kötüyüm, napacağım, bende mi bir sorun var onda mı anlamış değilim.. Çünkü ben hep öfkeliyim ona son zamanlarda, o da zaman zaman toparlasa da zaman zaman boşveriyor gibi.. az önce de o kadar üsteledim son olarak bana "yalnız kalmak istiyorum" yazmış... ben de sustum şimdi, hem kendmi aciz duruma düşürdüm hem onu soğuttum hem de gene de aşktan ızdırabımı çekmeye devam ediyorum ama bu nereye kadar böyle gidecek bunların hepsi uzaklıktan mı evlenince geçecek mi daha mı kötü olacak konuları kafayı yedirtecek bana siz neler düşünüyorsunuz bilmek istedm ??
Rabbim hayirlisiyla mutlu etsin sizi iki cihanda
