Günümüzün en büyük sorunlarından biri, insanların ruhuna eş, gönlüne hoş, hayatina ortak bir insan bulamaması. O kadar fazlaki aslinda, çalışan, evde olan, okuyan, genç-yaşlı, bir sürü insan tek olmaktan bunalmış durumda... ve bence çok çok haklılar, doğuyoruz, büyüyoruz, hep bir koşturmaca ama bir zaman sonra yoruluyoruz, tek olmak insana dokunuyor. Tek başına bir şey yapılamadığı için değil, ama eşin ile birlikte bişeyleei yapmakla aynı kegifle olmadığı için... Bekar arkadaş ve tanıdıklarımda Dikkatimi çeken şeylerden bazıları şöyle, belki sizin işinize yarar; kendilerini çalışmaya adıyorlar, ya da okula. Iş-ev/ Okul-ev arasında gidip gelorken 'kendilerine' vakit ayirmıyorlar. ( spora gitmek, kluplere üye olmak, kursa gitmek, aktivite gruplarina katılmak vb ) hep aynı insanlarla aynı mekanlarda aynı şeyleri yaparken, bir şekilde vakit harcıyorlar. On yargıları fazla olabiliyor( o iş arkadaşı, o olmaz, şu olmaz gibi) ya fırsat vermiyorlar ya imkansız insanlar uğruna senelerini harcıyorlar... olumsuz düşüncelerinin arasında kendilerini mahkum ediyorlar, bir nevi kendi kehanetlerini yaratıyorlar ( nasılsa beni iyisi bulmaz, ben bekar oleceğim, yine olmadı vb) aslında bu, bilincaltindan -Ben mutluliğu hak etmiyorum inancının yerleşmiş ve nasırlaşmıs olmasından kaynaklanıyor.
☆Sadece bir öneri-- inandirıcı gelmeyebilir, fakat gülümseyerek bile olsa deneyin; Aynada kendinize bakıp, ben mutluyum, sevilmeyi hak ediyorum, bolluk ve bereket içerisinde yaşıyorum. Çok seviliyorum, çok seviyorum. Hayatım güven ve aşk dolu.
☆ olmak istediğiniz insanı hayal edin, istediğiniz hayatı hayal edin, ve bu hayali sürekli düşleyin...
Ama en önemlisi inanın, kalbinize, kendinize, mucizelere♡
Ve eğer olumlamalar okumak isterseniz bakabilirsiniz Elikatimes sayfasina