Yaklaşık 4 yıldır nişanlımla birbirimizi tanıyorduk. 1.5 yıl öncesine kadar duygularını söyleyip bekledi yaa ki geçen sene bende evet dedikten sonra herşey daha güzle olmaya başladı. Bu arada aynı iş yerinde çalışıyoruz. Sonra isteme söz oldu. Nişanlımla aramda herhangi bir sorun yok. İş nişan sonrasına gidince eşya muhabbetleri falan orada sıkıntılar çıkmaya başladı. Ailesi bana bütçe vermeye başladı. İstediğimiz yerden eşya al demeye başladı. Sonra kayınvalidem ile benim aramda bu durum sorun olmaya başladı. Ailem ise kötü olmayalım biz diye çok dahil olmadılar. Git gide meseleler büyüdü. En son perde olayımız oldu onların tanıdığından herşeyi alacaktık. Adam da dükkanını kapatmak için bizi bekliyordu ben acele ile seçim yapıp gitmek istedim sonuçta adam benim için geç saate kalmıştı. O arada kayınpederim bir içeri girip çıktı bende nasıl olsa çıkışta pazarlık yapacak diye gidip selam vermedim. Sonra dışarı çıktığında kayınpederin yoktu. Oradan da nişanlım geç saat olduğu için beni eve bıraktı. Sonra bu olay babası tarafından sorun yapıldı. Bir şekilde bunu da aştık. Son olay çeyiz zamanı işte annesi annemi arayıp şu saatte çeyiz alalım dedi. Annemde erken saat verdi. Sonra bizde çeyiz sermeyi kız tarafı yapar erkek tarafı da serildikten sonra görmeye gelir denildi. Kayınvalidem siz bizi istemiyorsunuz. Oğlumun evine de gelemeyeceğiz gibi şeyler söyledi. Sonra nişanlım annemi aradı anne ne olacak gelsinler falan diye yarım saat konuştu. Sonra babası babamı aradı bu işin tadı kalmadı diye sonra babalar bu iş bitsin dedi. Aradan iki gün geçti kayınpederim ortak noktada buluşup bohçaları verelim dedi. Ve verildi. Tüm bunlar nikahıma 2 gün kala oldu. Evimiz eşyalarımız herşeyimiz hazırdı. Nişanlımla biz birbirimizi seviyoruz , çünkü çok zor elde etmiştik başından belli çok mücadele verdik çok fedakarlık yaptık işler ciddi anlam kazansın diye. halen daha ailelerimizin haberi olmadan buluşuyoruz.
Çünkü biz birbirimizi çok özlüyoruz , birbirimizin elleri olmadan gözlerine bakmadan kokumuzu almadan duramıyoruz. Sanki bir yanımız eksik oluyoruz. Bu süreç boyunca ikimizde yemekten kesildik yaşama anlamında sadece nefes alıyoruz. Çok acı çekiyoruz.
İki ailede kesinlikle olmasını istemiyor.
Benim ailem eğer o iş devam ederse bizi sil diyor. Ne yapmalıyım sizce
