aılenle hem kalmak ıstemıyorsun,hem ıstıyorsun..nıkahlı ama dugunsuz kocanla da kalasın yok..
ayrı bı eve çık benceeeeeeeeeee..
Dışarıdan bakınca garip durduğunu biliyorum. Durum Biraz şöye;
Nikahlanır nikahlanmaz ailemden ayrılıp eşimin yanına gitmek istiyordum. Ama nikahtan sonra bi garip özgürlük geldi bana. İnsan 26 yaşına kadar böyle bişeyi görmeyince biraz tadını çıkarmak istiyor. Hemen yeni bi sorumluluğa girmek istemeyip kendi kendine zırlıyor.
Hem sorun çözüldü büyük oranda; eşimin tatili geceleri onun yanında(2-3 gün filan), diğerlerinde ailemle kalıcam.(teklif ettim kabul etti)
Tabi biraz lojistik problemler yaşayacağım muhakkak(onca malzemeyi yanımda mı taşıyacağım? sonra çantaya girmeyecek elektrikli aletler filan...)
Düğün ve nikah yazın olacaktı ama nişanlımın "eş durumu tayini" hesapları sebebiyle bi kaç hafta evvel nikahlandık(ben şu an onun memleketinde çalışıyo gözüküyorum).
Sorun şu ki beni "Kedini de al gel işte" diye gayet net olarak yanında istedi. Baştan söyleyeyim, "etraf ne der?", "dinen uygun mu?", "ailem üzülür mü?" benzeri çekincem yok. Hatta bana daha evvel yaşattıkları yüzünden aileme biraz sıkıntı verdirmek oldukça çekici geliyor(bi kısmını şuraya yazmıştım;http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=711582).
Nişanlıyken bile "biraz üzerime gelsinler, kıstlasınlar da kavga edip çekip gideyim" derdim. Ama "şimdi kocanın yanına gitmek istersin" diye işi şakaya vuruyorlar, eve gelip gittiğim saatlere karışmıyorlar(hatta bir iki sefer dönmedim bile). Biraz da hiç bi işe elimi sürmediğimden olsa gerek canım kalmak istiyo. Yani eşimin evine yerleşirsem bildiğin ev kadını olup yemek, erken kalkmak, temizlik, çamaşır... gibi bir sürü sorumluluğum olacak. Şu 26 yıllık ömrümde görmediğim rahatı bi kaç ay daha sürmek istiyor canım
Fakat diğer yandan, eşimi geri çevirmek de istemiyorum. Belli yani adam rahatsız oluyor, akşamları beni evime bırakma durumundan. Üstelik bana bahsetmiyo ama her gün işten çıkınca buluşmak, bunun başka işlerini, sporunu filan da engelliyor sanırım.
Kararsızım.
Nasıl olsa üç ay sonra zorla park ettireceklerse, "Kaplumbağa yaşantısının" kendine keyiflerini yaşamak lazımkaplumbağa yaşantısı bı yere kadar arkadaşım..bı yerde park etmen dılegıyle:)
Düşüncenize çok saygı duyuyorum ama İnsan kendini bu kadar da kasmamalı bence. Anlatsanız tayyip erdoğan bile "hadi yaaa" filan derdi her halde.Bizde düğün öncesi nikah olduğunda dört ay kadar beraber yaşadık eşimle ama bizim mecburiyet oldu çünkü benim kalacak yerim yoktu eş durumundan yeni bi şehirde geldiğim için ona rağmen direndim başta kalmak istemedim sonra eşimle birbirimize söz verdik bazı şeyler düğün sonrasına kalacak diye hakikaten dört ay ev arkadaşı gibi yaşadık heyecanda kattı yani şimdi ise gülüp geçiyoruz o günlere ama yerinde olsam kalmam
Dışarıdan bakınca garip durduğunu biliyorum. Durum Biraz şöye;
Nikahlanır nikahlanmaz ailemden ayrılıp eşimin yanına gitmek istiyordum. Ama nikahtan sonra bi garip özgürlük geldi bana. İnsan 26 yaşına kadar böyle bişeyi görmeyince biraz tadını çıkarmak istiyor. Hemen yeni bi sorumluluğa girmek istemeyip kendi kendine zırlıyor.
Hem sorun çözüldü büyük oranda; eşimin tatili geceleri onun yanında(2-3 gün filan), diğerlerinde ailemle kalıcam.(teklif ettim kabul etti)
Tabi biraz lojistik problemler yaşayacağım muhakkak(onca malzemeyi yanımda mı taşıyacağım? sonra çantaya girmeyecek elektrikli aletler filan...)
Bu şekilde yapmak sana,eşine ailelerinize ters gelmiyorsa sorun yok.
Kimisi katıdır bu konuda,nikahı olsa da gelinliğini giyip düğününü yapıp gitmek ister.
Yani herşeyin alışılagelmiş genel akışına uygun olmasını ister,hatırlanacak,yadedilecek o güne özel hatıraları olmasını ister.
Kimisi için bunların bi önemi yoktur.Tamamen genel bakışınızla ve nasıl hissedeceğinizle alakalı.
Ben olsam gidermiydim,çok mecbur kalsaydım giderdim ama mecbur değilsem düğünümü yapıp gitmeyi tercih ederdim.
gerçi ben biraz olgun yaştayım sizlere göre.daha geleneksel düşünüyorum.
merak ettim nikahınız nasıl oldu,aileler varmıydı davetli filan.yoksa sadece şahitlerle mi yapmıştınız.
Tamamen size bağlı:))
Biraz fazla olumsuz bakıyorsunuz bence.bence ailenin yanında kalman en doğrusu....
hadi düğün yapılmadan diyelim sıkıldı senden napıcaksın?
dünya hali bu ne olcağını bilemezsiin .......
bencbence git. kii zaten beraber kalmışsınız bence git kal neden olmasın kii nikahta yapmışsınız.
daha iyi alışmış olursun ev hayatına ne olacak sanki
Ben de aylar öncesinden nikahlandım ve arada giderim ziyarete. Ayrı odalarda kalırız zaten ailesiyle kalıyor bekçi gibi başımızdalar:)
Erkeklere bakarsan herhalde isterler, nikahlı karımsın ne olacak derler de bence her şey olması gereken zamanda güzel. Bir kaç ayda bir şey kaybedilmez diye düşünüyorum.
bence ailene kin besleme bu kadar. bu yaşa kadar seni yetiştiren kocan değil anne ve baban sonuçta. ele karışacağına yele karış demişler. ileride kocandan ve ailesinden ne göreceğin belli olmaz. sen de diyorsun ya ailemin yanında rahatım diye. aslında kendi dilinle söylüyorsun. öyle bir gün gelir ki keşke dersin , keşke onların kıymetini bilseydim. kötü anne babadan daha kötü olan bir şey var ki o da artık bu diyardan göçmüş anne babadır.
biliyorum dayanmak zor ama bence kalma o evde. erkeklere her istediğini verirsen bi yerleri kalkıverir sonra üzülen sen olursun.
içindeki nikahlına karşı olan bu minnettarlığı ve şükranlığı anlayabiliyorum. umarım ki ona bu kadar belli etmiyorsundur ama sanırım belli ediyorsun. inşALLAH aklıma geleni yaşamazsın.
neden mi bunu diyorum çünkü erkeklere birazcık da olsa acımasız olunması gerektiğini geç anladım. ben de 26 yaşındayım. çok güvendiğim ve sevdiğim bir adam vardı benim de. eski konularımdan okuyabilirsin. ama evlenmeden yaşadığımız bazı şeylerin nereden bilebilirdim ki aramızdaki aşkı yavaş yavaş solduracağını. halbuki o kadar farklı ve güvenilir gelirdi ki diğerlerinden.derdim ki içimden biz ne yaşarsak yaşayalım aşkımız bitmez, o benden uzaklaşmaz, o diğerlerinden çok farklı.. yere göğe sığdıramazdım senin gibi , çevremdekilere hep anlatırdım onun mükemmelliğini. taa ki ağzından hakaretleri işitinceye kadar, taa ki beni aldatana kadar.
bu hayatta güvenebileceğim iki erkek olurdu heralde . biri babam diğeri de olursa oğlum. gerisi yalan...
öncelikle hayırlı uğurlu olsun canım senin yerinde olsam düğüne kadar ailem ile kalmaya devam ederim çünkü herşey zamanında güzel beyaz gelinliğin ile eşinin yanında olman daha güzel olur diye düşünüyorum o heyecan vs bence daha güzel olur hayatta bir daha yaşayamayacağın duygular sevgi ile kal mutluluklar dilerim
Teşekkür ederim canım.
Bu biraz "zevkler renkler" konusu. Yani öyle tanıdığım kızların çoğu gibi "sembollere" büyük önem vermiyorum pek şu aralar. Daha çok geç kalmadan olabildiğince çok şeyi tatmak isteyen bir ruh halim var.
Hem eşim yanına taşınmamı "eve döndüğümde bıraktığım gibi soğuk değil de; ocakta cızırdayan yemeğin kokusuyla, sabah bıraktığım yatağımın toplanmış haliyle, diz altı eteğiyle bi odadan diğerine anlamsızca girip çıkan güler yüzlü ve zarif bir kadının varlığıyla karşılaşmak istiyorum" şeklinde cümleler barındıran, oldukça romantik bir şekilde istedi.
Yoldan yabancı bi kız çevirip sorsa, o da kabul ederdi muhtemelen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?