Merhaba, çok güzel anlatmışsınız yaşadığınız sorunları. Bunca zaman içinizde tuttuklarınız artık gün yüzüne çıkma zamanı gelmiş belli ki. Bir noktada patlama yaşamınızdan normal ve kaçınılmaz bir durum yok aslında. Aynı şekilde kendinize hakim olamamınız da içinizde biriken öfkeyle alakalı bir durum. Bir anda yok olmasını beklemeyin. Yıllarca sustuğunuz, yuttuğunuz her şey dile gelmiş. Bir anda yok olmasını beklemek bir insana yüklenebilicek en ağır yüklerden biri. Psikiyatriste başvurmak öfke kontrolü ve belirttiğiniz diğer sorunlar açısından sizi rahatlatacaktır. Arkadaşlarınızla olan iletişiminizi sağlamlaştırmaya çalışın. Sosyal çevre, hayatımızın her aşamasında çok büyük bir güçtür; ama özellikle sıkıntılı olduğumuzda çevrimizden destek almamız yaşadığımız sorunların üstesinden gelmemizde daha da önem kazanır. Yakın bulduğunuz kişilerle sıkıntılarınızı paylaşmanız, onların desteğini alamanız kendinizi daha iyi hissetmenizi sağlayacaktır. İhtiyacınız olduğunu düşünürseniz ve böyle bir imkanınız da varsa psikolojik destek almanız da iyi gelecektir.
Rica ederim. Artık daha az yan etkisi olan ilaçlar kullanılıyor. İlk başlarda;yani alışma sürecinde birtakım yan etkiler yaşasanız da zamanla azalacaktır. Doktora gittiğinizde ilaçla ilgili endişelerinizi dile getirirseniz o size gerekli açıklamayı yapar zaten. Yazdıklarınız çok güzel. Geleceğe dair umut taşıyor olmanız sorunların üstesinden gelmenizde size çok yardımcı olacaktır. Yakın arkadaşlarınızın olması ve onlarla paylaşımda bulunup rahatlıyor olabilmeniz de çok önemli. Aslında bana sorarsanız psikiyatristten önce bir psikolog ile görüşmenizi öneririm. Psikolog zaten gerekli görürse sizi bir psikiyatriste yönlendirecektir. Yani ilaç kullanmanıza gerek kalmadan da bu dönemi atlatabilirsiniz. Öfke kontrolü, stres yönetimi, rahatlama teknikleri psikolojik yardımla öğrenilebilir şeylerdir. Ve gelecekte de sorunlarla karşılaştığınızda daha sağlıklı başa çıkmanızı sağlayacaktır. Tabii maddi olanaklar da psikolog/psikiyatrist seçiminize etki eden önemli faktörler. Baş ağrılarınız, titremeleriniz vs. stresin/kaygının yoğun anlarda ortaya çıkması çok normal olan belirtiler. Dediğim gibi alacağınız yardımla üstesinden gelmeniz mümkün. Eğer imkanınız varsa sosyal aktivitelere yönelmeniz de kendinizi daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir.
Merhaba tekrar, rica ederim; yardımcı olabiliyorsam biraz ne mutlu. Doktor dediğiniz gibi bir doktorsa çok iyi. Bazı psikiyatristler psikoterapi eğitimi de alıyor. Belki sizin doktorunuz da almıştır böyle bir eğitim. Yardım aldığınız kişiye güvenmeniz çok önemli ve anladığım kadarıyla siz bu güveni hissetmeye başlamışsınız. Aileniz size kızgın olabilir. Sonuçta kızları şu anda onların tanıdıklarından çok farklı bir tutum içerisinde. Üstelik şu anda olayların en yoğun olduğu anlardasınız. Şu anki düşünceleri her ne ise de tamamen gerçeği yansıtan şeyler değildir. Ailenizin sizin için ne düşündüğüne çok odaklanmamaya çalışın. Odaklandığınız şey kendinizi iyileştirmek olmalı. Siz bu süreci kendinizi iyi hissetmek için başlatıyorsunuz; ailenizin gözünde daha iyi bir noktaya gelmek için değil bence. Zamanla her şey daha iyi olacaktır. Hatta bir süre sonra öfke patlamaları yaşamadan konuşabilir hale gelebilirsiniz. Mesaj sayım 100 olmadığı için şimdilik özel mesaj atamam, ama istediğiniz zaman bana yazabilirsiniz.
İlk kez bu başlıkta gördüm yazdıklarınızı, öncesini bilmiyorum. Zor ve üzücü şeyler yaşamışsınız ama gene de ailenizle ilgili geleceğe dair olumlu düşünceleriniz olduğuna göre belki de köprüler tamamen yıkılmamıştır? Bunlar zamanla içinizde daha netleşecek, kararlarınız şekillenecek. Zamana ihtiyacınız var. Önce psikolojik sıkıntılarınızdan kurtulun, daha sonra yaşadığınız kırgınlıkları ailenizle paylaşmaya ve olanları mümkün olduğunca onarmaya ya da en azından daha sakin bir şekilde yüzleşme karar vereceksiniz belki de. Hayatta istemediğimiz şeyler yaşayıp istemediğimiz kimliklere bürünebiliyoruz ne yazık ki. Kendinizi suçlamayın; dediğim gibi içinizde birikenler öfke patlamasıyla ortaya çıkmış ve bunların bir anda yok olup gitmesini beklemek büyük haksızlık.
Bunlar sizin yaşadıklarınız, hiç kimsenin sizi yargılamak gibi bir hakkı yok. Kaldı ki istediğiniz kadarını paylaşıyorsunuz, eminim anlatmadığınız şeyler de vardır. Kimsenin ne düşündüğüne takılmamaya çalışın. Önemli olan sizin ne hissettiğiniz ve ne düşündüğünüz. Şu an inandığınız şeyler zamanla değişebilir de aynı da kalabilir. Geçmişi sorgulamak "Keşke öyle olmasaydı" vs demek faydasız tabii ama geçmişle yüzleşip yükünü hafifletmek iyi bir şey. Çok doğru noktaları yakalıyorsunuz; başkalarının değişimini beklemek size hiçbir şey katmaz ve işinizi kolaylaştırmaz, aksine başkasının değişmesini beklerseniz yıpranma süreci hep devam eder. Ama kendinize yatırım yapmanız çok daha gerçekçi ve size iyi gelecek bir plan.
Bence de kesinlikle doğru yoldasınız. Çok olumlu noktaları yakalamışsınız bile. Ama aileniz konusunda en baştan peşin hükümlü olmayın bence. Zamanın ne göstereceği belli olmaz. Fikirleriniz değişebilir, tutumlarınızla onlar da birtakım şeylerin farkına varabilir. Bunların hiç biri de olmayabilir tabii ama süreç biraz işlesin o zaman karar verirsiniz. Tabii ki bana da oluyor, pek çok kişiye oluyordur.Ama hayat çok da değişken bir şey aslında. Bazen de umduğumuzdan da iyi gidiyor. Zaten hayat güzellikleri ve zorlayıcı yanlarıyla bir bütün. Önemli olan sıkıntıların içinde kaybolup güzelliklerin farkınma varmayı ihmal etmemek , ıskalamamak bence.
Bu sorunun cevabını siz daha iyi bilirsiniz aslında. Eğer ki günlük hayatınız çok ciddi şekilde etkilenmiyorsa özellikle ilaç istemeyin derim ben. Çünkü ilaçlar semptomları giderir, kendinizi daha iyi hissetmenizi sağlayabilir ama sorunun derinliklerine inip çözmedikçe tekrarlama ihtimali vardır. Dediğim gibi bazı psikiyatristler psikoterapi eğitimi de alıyor, sizin doktorunuz da onlardansa direkt terapiye başlayabilirsiniz. O zaten gerekli görürse ilaç deteği de sağlayacaktır. Gittiğinizde bu konuyu da onunla paylaşın ki acaba hiç başlamasa mıydım ya da başlasa mıydım gibi kafa karışıklıkları olmasın.
Aynen. :) Siz doktorunuzla konuşun, hemen ilaç vermeye kalkan biri değilmiş demiştiniz zaten o sizi en uygun şekilde yönlendirecektir. Bir süre uzaklaşmak da iyi gelecektir mutlaka böyle bir imkanınız da varmış ne güzel. Bu arada evet, psikoloji bölümü mezunuyum. Rica ederim, faydalı olabildiysem ne mutlu. Aklınıza takılan şeyler olursa yazmaktan çekinmeyin. Yarınki görüşmeniz olumlu geçer umarım. Sevgiler.
Merhaba,
Mesaj sayım yeterli olmadığından özelden cevap veremiyorum. İyiyim, teşekkürler. Siz nasılsınız? Konuşmanız bölünse de gene de derdinizi anlatmışsınızdır. Gerekli görmüş demek ki. Siz de zaten bir yandan kullanmak istiyorsunuz. Umuyorum fayda görürsünüz, daha huzurlu olursunuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?