neye ihtiyacım var biliyor musun..

Neye ihtiyacım var biliyor musun?
Geceyi gündüze bağlayan bir zamanda
Ummadık bir anda, şaşırmaya ihtiyacım var.
Yaktığım sigaramın dumanından bi cin çıksa,
Bana bir dilek hakkı verse.
Ve nefesimden bir başka nefes can bulsa.
O can benim yorgunluğumu alsa
Uykusuzluğuma ortak olsa
Ben onu sevdikçe somutlaşsa
Ve uykularımda gözlerini kırpmadan bana baksa.
Sevilmeye ihtiyacım var!
Masallarda bile mutsuz sonlar varken, evet hala umudum var.
Umutlar kalbi olan ve birşeylere muhtaç insanların en masum dileğidir.
Umutlar bazen kurtarıcıdır.yalnız kaldığım zaman aslında daha çok anladım
Büyüdüm, büyüdükçe daha çok anladım.. yanımda milyonlarca insan olsa da,
Bir tanesi yanımda değil bunu anladım. Çok mu zor? Ne demek doğanın kanunu?
Kanunlara göremi aşık olunurmuş. Kalp ne zaman kim için heycanlanacağını nasıl hesap eder?
Kendinden fazla düşünemeyince insan sevgilim dediği kadını, sevgilim dememeli arkadaş!
Koyun koyuna yatışlarda tek düşünce arzuları bastırmak olmamalı.
Dokunmalı yüreğine kadınının erkek. Öpüp koklarken bile diğerlerinden farkl ı olduğu anlaşılmalı.
Şu yalan denilen şeyi hangi insanoğlu söylemiyor? Söylemem diyen daha çok yalancı.
Sevgili herhangi bir arkadaş gibi olmamalı. Ona hiçbir kapını kapatamazsın.
Sevgili demen için izin vermelisin, girmeli bütün hayatına. Yalan söylersin. Ama sevgilin dışında herkese..
Aynaya bakarak konuşan insanlara deli gözüyle bakardım. Deli değillermiş.
Ben de bunu yaptım ve, aynada gördüğüm canlı kanlı bendi.
Ama bana beni anlatmak değil. Benim nefesimle huzur bulamıyorum tek başıma.
Bir heyecan olmalı hayatta.mutlulukların, amaçların. Bide herkesin dilinde dolanan o iki kelime,
Kirletilmemeli söylenmiş olmak için. Belkide her seni seviyorumlar ağızlardan çıkarken isyan ediyorlar.
Yağan yağmur damlaları o yalancı seni seviyorumlar gibi.
İnsanları ıslatıyor yalanlarıyla. Tüm makyajları akıtıp gerçek yüzlerini göstermek istiyorlar.
Silkinip kendilerine gelmeleri için! Ama ne yapıyorlar…
Sevgilim dedikleri insanlarla el ele, yağmurda yürüyorlar utanmadan. Kimileri yağmurda koşarken sevişmek için ayarladığı otele, kimisi yağmur bahanesiyle evine davet etmeyi düşünen insanlar..
Dışardan bakıldığında nereden bileceksin ki insanları.
İnsan sokulmalı biraz. Destek almalı kendinden. Mesela ben çoğu zaman düşünürüm.
Acaba ben geceleri uyuyamayıp müzik ve sigaramdan tadarken, sessizlikte boğulurken..
Uzaklarda beni tanımayan ama benm gbi olan, gün içinde güldüğümde ağladığımda aynı anda bunları yapan bri varmıdır diye.
Vardır belki, kimbilir.. ama ben bilmek istiyorum!
Duymak istiyorum artık gerçek bi ses.
Titreyerek sesi, öyle çıkmalı dudaklarından bana “kadınım” derken..
seni seviyorum dediğinde gülsün gözleri, hiç tatmadığım o güven duygusunu,
daha yanındayken, o hiç konuşmadan şıp diye duymak istiyorum.
Bilmek istiyorum.. neye ihtiyacım var biliyor musun? Gülmeye.
gerçek bir erkeğe..hatta bir bebeğe..
Bebek kokan bir eve. Küçük süprizlere.
Film izlerken ağladığımda “gel buraya” diye seslenen ve beni aşkla saran “erkeğime”..