Güzel dilekleriniz ve dualarınız için çok teşekkür ederim. Benzer olaylarla bende karşı karşıya geliyorum. Sonra kendi kendime diyorum bu süreçte biz bu zorlukları çekiyorsak bir sebebi var evlat sahibi olmanın kıymetini biz daha hamile bile olmadan fark ediyoruz ve bu yolda bilinçleniyoruz. Düşünsenize bir gün evladınızı kucağınıza aldığınızda dünyanız ne kadar güzelleşecek. Bunun hayali bile insanın yüzünü gülümsetmeye yetiyor.
Kesinlikle psikolojik bir süreç sakın bir daha cocuğum olmayacak diye düşünmeyin. Silin atın o düşünceyi kafanızdan. Kelimelerin ve düşüncenin gücüne çok inanırım. Kendimi de bu yönde eleştiririm her zaman. Bakın size geçmişimden bir örnek vereyim, biz 2 kardesiz ben 35 ablam 52 yaşında. Annem beni 37 yasındayken dünyaya getirmis. Tam bir tekne kazıntısıyım O zamanlar 37 yas tekrar annelik için geç bir yaş olarak görülürdü. Ben 10 yaşındayken anne sen beni ne cesaret 37 yaşında doğrudun korkmadın mı ben küçük yasta annesiz kalırım diye dedim. Arkadaslarımın anneleri benim annemden daha genç olduğu için ,ona bisey olacak diye çok korktuğum için bu sözcükler ağzımdan çıkmıştı. Çok şükür halen hayatta ve ben 36 yasıma girmek üzereyim... İnsan kınadığını yaşarmış derlerdi de inanmazdım. Demekki anne olma vakti daha yeni geliyor benim içinde....vay be konu nerden nereye geldi :)) Rabbim inşallah size ve isteyen bu yolda çabalayan tedavi gören herkese tez zamanda sağlıkla bebeklerini kucaklarına almayı nasip eder.