- Konu Sahibi hercaimenekse66
-
- #1
NEDEN RAHAT DEĞİLİM?
En ufak bir olayda irkilirim
Hemen soluğum kesilir
Hüzün bir saplantı olmuş bende
Yamalı gülüşler savuruyorum çevreye
El âlemin derdine kendi dertlerimden daha fazla dertleniyorum
Her şeyi kontrol altına tutmaya çalışıyorum
Kusursuz olayım diyorum
Geceleri rahat uyuyamıyorum
Ya bugün yaşadığım didişmeleri ya da yarınki işleri düşünüyorum
Sabahları tutulmuş kaslar, sızlayan bir mide ile uykusuz bir güne uyanıyorum
Üç beş ay sonra yapılacak şeyleri şimdiden kafaya takıyorum
Şunu kırmayayım bunu üzmeyeyim derken arada biten eriyen ben oluyorum
Birileri bardak kırdığında “hayrıdır inşallah” diyor
Bende niye dikkat etmedim diye içimi kemiriyorum.
Mecburen yaşıyorum, mecburen yapıyorum
Ne çok isterdim
Hayatı, olayları, yapılacakları, çok da umursamamayı
Kim ne düşünürse düşünsün umurumda değil demeyi
Birazcık geniş olmayı, düz olmayı
Rahat insanlar gibi doğal halimi sevmeyi ve doğal yaşamayı
Her işi keyifle yapmayı, zorunluluk olarak görmemeyi
Gerektiğinde inceldiği yerden kopsun diyebilmeyi
Hayatın karşısında hep hazır olda değil de rahatta durmayı
Herkese hak ettiği kadar değer vermeyi
Huzurumu bozanları hayatımdan hemen çıkarmayı
Ne çok isterdim…
Ne olur yani!
Hata yapabilmenin keyfine varsam
Birazcık hayatı oluruna bıraksam
Verilmesi gereken üç beş kiloyu takmasam
Geçmişte çektiğim sancılar aklıma geldiğinde “yaşandı bitti” desem
Sürekli gündemime almasam
Gelecekle ilgili karamsar olmayıp “Allah büyüktür” desem
Hep daha iyinin peşinden koşmayıp
Elimdekilerle mutlu olsam
Canımın çok sıkıldığı bir anda bir günlüğüne de olsa yaşadığım yerden uzaklaşıp gitsem!
Ne olur yani!
Kıyamet mi kopar?
Bunca yıldır “rahat bir adam” olamadım
Peki, her şey istediğim gibi oldu mu?
Kocaman bir hayır!
Yaşanan sıkıntıların hayatın bütünü içinde ufacık bir yer tutuğunu
Her istediğime sahip olmayacağımı
Herkesi mutlu edemeyeceğimi biliyorum
Öldüğümde üzülenlerde olacak sevinenlerde
Yarınları düşünsem de düşünmesen de
Olacak şeylerin önüne geçemeyeceğimi de biliyorum
Tüm bunlara rağmen nedense yapamıyorum
Çoğu zaman “Rahat bir insan” olayım diye kendimce kararlar alıyorum
Ancak ertesi gün diyetliler gibi bu kararımdan vazgeçiyorum
Elimde değil! Bu konuda bir türlü dikiş tutturamıyorum
Ve şunu anlıyorum; ne kadar çaba göstersem de
“Rahat insan olmak” sonradan kazanılmıyor
Doğuştan gelmesi lazım
Genetik yapımı değiştiremeyeceğime göre
Varsın bana da hayatın her anını bir balığın son hamleleri gibi yaşamak düşsün
Yapacak bir şey yok!
Mehmet Orhan DURDU
Kasım–2009
En ufak bir olayda irkilirim
Hemen soluğum kesilir
Hüzün bir saplantı olmuş bende
Yamalı gülüşler savuruyorum çevreye
El âlemin derdine kendi dertlerimden daha fazla dertleniyorum
Her şeyi kontrol altına tutmaya çalışıyorum
Kusursuz olayım diyorum
Geceleri rahat uyuyamıyorum
Ya bugün yaşadığım didişmeleri ya da yarınki işleri düşünüyorum
Sabahları tutulmuş kaslar, sızlayan bir mide ile uykusuz bir güne uyanıyorum
Üç beş ay sonra yapılacak şeyleri şimdiden kafaya takıyorum
Şunu kırmayayım bunu üzmeyeyim derken arada biten eriyen ben oluyorum
Birileri bardak kırdığında “hayrıdır inşallah” diyor
Bende niye dikkat etmedim diye içimi kemiriyorum.
Mecburen yaşıyorum, mecburen yapıyorum
Ne çok isterdim
Hayatı, olayları, yapılacakları, çok da umursamamayı
Kim ne düşünürse düşünsün umurumda değil demeyi
Birazcık geniş olmayı, düz olmayı
Rahat insanlar gibi doğal halimi sevmeyi ve doğal yaşamayı
Her işi keyifle yapmayı, zorunluluk olarak görmemeyi
Gerektiğinde inceldiği yerden kopsun diyebilmeyi
Hayatın karşısında hep hazır olda değil de rahatta durmayı
Herkese hak ettiği kadar değer vermeyi
Huzurumu bozanları hayatımdan hemen çıkarmayı
Ne çok isterdim…
Ne olur yani!
Hata yapabilmenin keyfine varsam
Birazcık hayatı oluruna bıraksam
Verilmesi gereken üç beş kiloyu takmasam
Geçmişte çektiğim sancılar aklıma geldiğinde “yaşandı bitti” desem
Sürekli gündemime almasam
Gelecekle ilgili karamsar olmayıp “Allah büyüktür” desem
Hep daha iyinin peşinden koşmayıp
Elimdekilerle mutlu olsam
Canımın çok sıkıldığı bir anda bir günlüğüne de olsa yaşadığım yerden uzaklaşıp gitsem!
Ne olur yani!
Kıyamet mi kopar?
Bunca yıldır “rahat bir adam” olamadım
Peki, her şey istediğim gibi oldu mu?
Kocaman bir hayır!
Yaşanan sıkıntıların hayatın bütünü içinde ufacık bir yer tutuğunu
Her istediğime sahip olmayacağımı
Herkesi mutlu edemeyeceğimi biliyorum
Öldüğümde üzülenlerde olacak sevinenlerde
Yarınları düşünsem de düşünmesen de
Olacak şeylerin önüne geçemeyeceğimi de biliyorum
Tüm bunlara rağmen nedense yapamıyorum
Çoğu zaman “Rahat bir insan” olayım diye kendimce kararlar alıyorum
Ancak ertesi gün diyetliler gibi bu kararımdan vazgeçiyorum
Elimde değil! Bu konuda bir türlü dikiş tutturamıyorum
Ve şunu anlıyorum; ne kadar çaba göstersem de
“Rahat insan olmak” sonradan kazanılmıyor
Doğuştan gelmesi lazım
Genetik yapımı değiştiremeyeceğime göre
Varsın bana da hayatın her anını bir balığın son hamleleri gibi yaşamak düşsün
Yapacak bir şey yok!
Mehmet Orhan DURDU
Kasım–2009