Neden geçmiyor bu nefret?

Biraz uzun oldu arkadaşlar, okumaya üşenirseniz kınamam =)

Aranızda aynı durumda olan var mı bilmiyorum. Bundan tam beş sene önce bu aralar, iki yıllık erkek arkadaşım beni terk etti. Beni artık arkadaştan öte göremediğini, onun için kapıdan giren herhangi birinden farksız olduğumu söyledi. Zaten ilişkimiz süresince de beni önemsemiyor, sevmiyor ve arayıp sormuyordu. Aynı okulda olduğum ve sekiz senelik arkadaşım olan bu kişi, biz sevgili olduktan sonra çok değişmiş ve beni insan yerine koymamış, başka herkese benden daha çok önem vermiş, hayatının hiçbir anına beni dahil etmemiş, aylarca görüşmediğimizde iki haftada bir mesaj atmak dışında beni bırakın sevmeyi, hatırladığına dair hiçbir şey yapmamıştı. Ben gerek sevdiğim, gerek ilk sevgilim olduğu, gerek hatayı sürekli bende gösterdiği için herşeyi sineye çektim, sebebi hep kendimden bildim. Doğumgünümde mesaj atmasın da arasın diye ağlayarak Allah'a yalvardığımı bilirim, ve öyle bir haldeydim ki bu bana anormal gelmiyordu. Çok üstüne düşmem, aşırı sevmem, normal olmayan bir sevgim olması gibi bahaneler sunuyordu bana, halbuki üç ay aramasam neden diye sormazdı, bunun anormal olduğunu kabul ettiğimde iş işten geçmişti, tarifsiz yaralar almıştım, tam da ÖSS dönemimdi. Alabileceğimden belki 10 puan düşük aldım, ÖSS'ye 10 gün kala başka birine aşık olduğunu öğrenmeme müsade etti çünkü. O kadar senenin hatrına mezuniyetimizde benimle bir dans bile etmedi. Üstelik ayrıldıktan sonra ondan uzak durmama izin vermediği, arkadaş kalma bahaneleri ürettiği halde. Ona göre hep çevremde olması, arkadaş kalmamız, hiçbir şey olmamış gibi sohbet etmemiz çok normaldi, hatta her türlü zaafımı kullanıyordu. Sevgimi görmezden gelip "biz artık arkadaşız" kisvesi altında beni incitecek, kıskandıracak herşeyi yapıyordu. Onu geri kazanmak için kendime olan saygımı yitirdim, sanki ben eski ben değildim. Ondan kaçmayı başardığım her yerde karşıma çıktı. Hep ben yenildim, zayıf düştüm. Günlerce ağladım. Ailem halime çok üzüldü, hepsi perişan oldu. En son, ayrıldıktan yedi ay sonra ona bir mail atarak, artık onun hayatımda herhangi bir yeri olmadığını, onunla arkadaşlığımı, hatta tanışıklığımı bitirdiğimi belirten nazik bir mail attım. O maili okuduğunu da şifresini girerek gördüm, emin oldum. Herhangi bir cevap gelmedi, beklemiyordum zaten.

Sonra, şimdiki erkek arkadaşımla tanıştım. Görür görmez aşık oldum diyebilirim, tüm dertlerimin çözümü oydu sanki. Yine de temkinli davrandım, onu kırmaya asla dayanamayacağım için emin olana kadar beklemek istedim. Ve biraraya geldik. Ona, ondan önceki tüm olan biteni, hiçbir şeyi saklamadan anlattım. Beni çok iyi anladı ve bana çok yardımcı oldu. Herşeyi birlikte aşacağımızı söyledi, aştık da. Eski erkek arkadaşımın bana yaptığı herşeyi nedenleriyle açıkladı, benim suçum olmadığını gösterdi bana. Bu arada ben, kendime olan saygımı böylesine yitirmeme sebep olduğu, gözümü kör ettiği için nefret doluyordum ona. Bu arada, ilişkimi öğrenen eski erkek arkadaşım, adeta bir süt dökmüş kedi gibi aramalara, sormalara başladı. Ona mailimden bahsettim, almadığını söyledi. Arkadaşça konuşuyormuş gibi, yeni sevgilime dikkat etmemi, beni üzebileceğini falan söyledi. Anlayacağınız aşırı derecede kıskandı, ondan vazgeçmemi hiç beklemiyordu. Aldırış etmedim. Sonraki günlerde beni kıskandırmaya çalıştı, ben de bir kavga çıkararak, hatta hakaret ederek ondan bir daha asla haber almak istemediğimi belirttim. Koptuk. Sonra beni sevgilimle gece kulübünde gördü. O an suratındaki ifadeyi görmek, çektiğim onca çileye değen tek şeydi. Adeta kıskançlıktan ikiye ayrılacaktı, yıllarca seni asla kıskanmam ayağı çektiği halde. Sonra yılda bir kere beni özlediğine, buluşup konuşmak istediğine dair mesajlar attı. Cevap vermedim. En son bir küsür sene önce bana facebooktan mesaj atmış. Dostluğumuzu özlediğini söylemiş. Erkek arkadaşımla da konuşup bir mesaj hazırladık ve yolladım. Gayet sakin bir mesajdı ve artık benim için insan olarak birşey ifade etmediği, dostluk adına da olsa herhangi bir iletişim kurmamızın mümkün olmadığı ve bunun ona nazikçe son uyarım olduğu yazıyordu. "Ne yapayım sen haklısın elveda" tadında bir mesaj attı ve bu son iletişimimiz oldu.

Sorunuma gelince, ben bu mesajlar sırasında, benimle iletişim kurduğunda gayet sakin bir şekilde cevap verdim ya da olayı gayet olgunlukla karşıladım. Çünkü içimde ne unutamamak, ne aşk, ne herhangi bir olumlu duygu var. Hatta ciddi anlamda "yazık üzüldüm, hala neyin peşinde..." diye hissettim her seferinde. Ama aradan bir süre geçtikten sonra, her seferinde aynı nefret geri dönüyor. Rüyalarımda bazen onu tartakladığımı, canını yaktığımı görüyorum. Facebookta gördüğüm zaman, başkalarına yaptığı yorumlara falan bakıp gıcık oluyorum, bir kaşık suda boğasım geliyor, öylesine sinir oluyorum varlığına. Yüzünü gördüğümde ellerim kaşınıyor tahrip etmemek için. Her hareketi yapmacık, özenti, zavallıca geliyor. Karşısına çıkıp, ona bu güne kadar içime attığım herşeyi bağırmak istiyorum, çünkü hiç yapamadım. Benim rahatsız olduğum, geçmeyen bu saf nefret. İntikam namına, ben birşey yapmadan Allah benim ahımı onda bırakmadı. 5 yıldır sevgilisi yok, beni sevgilimle görünce de canı çok yandı. Yani artık bir davam yok, ama bu nefret yakama yapıştı, gitmiyor bir türlü. Bana yaptığı bazı öküzce hareketleri hala içime sindiremedim, ara sıra erkek arkadaşıma anlatıp bir nebze rahatlıyorum. O da benim içimi gayet iyi bildiği için, benimle konuşup sakinleştiriyor. Ona sahip olduğum için Allah'ıma binlerce şükür. Yine de korkuyorum, bu nefret daha kaç sene gider, nasıl geçer? Ben evlenip, çocuk yapıp hala eski sevgilimin yaptıkları aklıma geldiğinde sinirle mi dolacağım? Ben artık sakinleşmek, ona karşı nötr olmak istiyorum. Daha kaç beş sene gerekiyor bana?

Başınızı şişirdim, fikirleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
Lütfen "unutamamışsın sen onu, hala seviyorsun" yorumlarını en baştan yapmayın, dört buçuk yıllık ilişkim olduğunu unutmayın. Ben sorunun bu olmadığını zaten bildiğim için oturup herşeyi yazdım.

zaman herşeyin ilacı diye boşa dememişler. sana onca şey yapmış ve her defasında sen gururunu ayaklar altına almışsın önce içinde ona nefret duyacağına canım kendinede de suç aramalısın en başında hatalı oLan sensin ve şimdi yılların intikamını çıkarmış ve savaşı sen kAZANMIŞ DURUMDASIN.ve hiç bir zaman kendinden fazla başkasına değer verme hiç kimse senden önemli değil şimdi mutluluğu bulmuşsun nefretin zaman geçtikçe azalır umarım.

Canim basindan gecenleri buyuk bir uzuntuyle okudum. ama suna kesinlikle emin ol zamanla geciyor. eski erkek arkadasimdan ben de olesiye nefret ediyordum oyle boyle degil beni o kadar rahatsiz etmisti ki anlatamam. karslikli hatalarimiz olmustu elbette ama bu nefretime engel degildi. neyse gel zaman git zaman yeni sevgilimle birlikte vakit gecirdikce aklima gelmemeye basladi. ve zaman icersinde icimdeki nefret notrlenmeye basladi.. bu surec ne kadarlik biliyo musun sadece 3 sene.
hicbirsey senin gencliginden hayatindan hayattan aldigin zevkten daha onemli mi allah askina?
onun sana ulasabilcegi her turlu iletisim aletini kapat. feysbuksa feysbukunu maillerinde maillerini degistir, ve gerekirse ondan artik hicbirsekilde haber almak istemedigini de ortak arkadaslariniz veya ondan haber getiren birisi varsa onlara belirt.
zaman gectikce aklina dahi gelmeyecek icindeki nefret intikam hirsi biraz olsun dinecek. emin ol dinecek cunku cogumuz o yollardan gectik ve gectigini dindidigini artik sokaktaki insanlardan bir farki olmadigini gorduk.

sana karsi olan hatalari ve haksizca muamelesi icin onu Allaha havale et. zateen kimsenin ahi kimse kalmaz emin ol.

ya canım niye nefret ediyosun anlamadım yani sana tamam hoş şeyler yapmamış ama hayatını karartacak derecede şeylerde değil..burda evli kadınların yaşadıkları eziyetlerin yanında hiç..o zaman onlar kocalarını hemen bi silah alıp öldürsünler ancak nefretleri biter..tamam kendini kötü hissettirmiş sana özsaygını yitirmişsin zamanında ama şimdi kendinde söylüyosun yeni sevgilin sana herşeyi umutturdu diye..bırak onu tamamen çıkar kafandan..aynı ortamda bulunma facebookdaki ortak arkadaşlarınızı da sil yorumlarını da görmezsin böylelikle..ve sana attığı hiç bir mesaja maile tele asla ama asla cevap verme o yokmuş gibi davran ve onun hakkında konuşma..şu anda buraya bunları yazman bile onun hala seni kasıyo olduğunu gösterir..hem şimdiki erkek arkadaşın nasıl oluyor da ondan bahsetmene rahatsız olmuyo anlamadım..nefret dolu da olsa bahsetme..o yok artık öldü farzet başka şeyler düşün..bazen insanlar ellerindeyken bazı şeyleri çok değerli de olsa kıymetini bilemeyebiliyorlar onlara istedikleri hoyratlıkta davranabileceklerini sanıyorlar..o hatasını anlamış ama iş işten geçmiş seni kaybetmiş sen böyle onu düşündükçe yeni erkek arkadaşına haksızlık ediyosun bence..

cnm şimdi benim kafam karıştı.unuttuğun yada zamanında acı çektiren bir insandan intikam almak ve bundan zevk duymak çok normal.normal olmayan hala içinde bu nefret neden bu kadar taze.çok uzun zaman olmuş.ne olursa olsun aradığımı bulduysam eğer iyi veya kötü geçmişe asla takılmazdım heralde.üstelik çok anlayışlı bir erkek arkadaşın var ki çoğu kız arkadaşlarının eski sevgilileriyle olan dialoglarını dinlemeye tahammül edemez.bana hakettiğim değeri vermedin,seni sevdim beni sevmedin,seni bekledim değişmedin,in intikamı içinizde büyümüşde büyümüş.ama sanırım erkek olsun kadın olsun hep bize acı çektirenler yaşamımızda kalıcı izler bırakıyor.ama doğru olan geçmişi nefreti tamamen hayatımızdan çıkarmak.yoksa bugünü hiçde değmeyecek bir adam için asla sağlıklı yaşamazsına.s.

hiç onunla irtibata geçmeyin. geçtiğiniz an sizin ona ilgili olduğunuzu sanacaktır.birde belki bunu bekliyorsa, tam canına minnet olacaktır. iilşkinizi bozmak için ,elinden geleni yapmayacağı ,ne malum...bir de bunu erkek arkadaşınız öğrenirse, yanlış anlayabilir. siz ne kadar nefretiimi haykırdım, desenizde ,içinde bir nebze bile olsun ,kuşku oluşabilir. bu nedenle bu nefreti yok etmeye çalışın. arkadaşların dediği gibi facebokka girmeyin. onun yazılarını okumayın.
yalnız, 5 yıl bu nefretin hala devam etmesi de ilginç. bir yanım ,bana ne kadar kızsanız bile acaba ufacık bir sevgi kırıntısı mı var içinizde diye düşünüyor. aslında , çoktan unutmanız gerekirdi...

Canım mesajını dikkatle okudum .Önceleri sevdiğin bu genç adam , son derece şımarık bencil bir insanmış .Senin onu nasıl sevdiğinin görerek sadistçe bir zevk alıyor , kendine övünme payı çıkarıyormuş .Senin vazgeçtiğini görünce içine sindirememiş .Çünkü sen ona öyle değer vermişsin ki gün gelip , senin ondan yüz çevireceğin aklına bile gelmemiş .Sen onun kendisini havalarda hissetmesine neden olmuşsun .Egosu sürekli senin tarafından tatmin edilmiş .Senin aklın başına gelince yada onun çekim alanından kurtulunca , o insanın ne kadar bencil , hatta kötü denilebilecek bir kişilik yapısına sahip olduğunu görmüşsün .Sevgin doğal olarak nefrete dönüşmüş .Belki de kızdığın kendinsindir .Çünkü ben olsam böyle bir insana bu kdar değer verdiğim için kendimi çok ama çok suçlardım .Neticede gururum kırılırdı .Bu duygular bu nefret hemen geçmez .Ancak sen kendini suçlamayı bırakıp , bu adamın nefretine bile değmeyeceğini düşünmelisin .Bir abla hatta "anne tavsiyesi " diyebilirsin :)Şimdiki erkek arkadaşına dör elle sarıl canım .Bu geçmiş olayı da çok gündeme getirme .Şimdiki sevdiğin genç sana çok destek olmuş , o da fazla ypranmasın .Yaşadıklarını bir hayat tecrübesi olarak kabul et ve arkana bakma .Sevgiler...

aradan onca sene geçmiş bırakın artık geçmişi ve nefreti....
öyle birini hiç tanımadığını düşün...
sana onca acı çektirmiş biri,o kim ki onun için üzülüyorsun ve nefret ediyosun...
onun sayfasını kapatmışsın,mutlu olmaya bak...
nefret iyi bişey değil,seni bitirir bunu unutma...

Benim anladığım bir tek şey varki erkek arkadaşın güzin ablalık rolünü üstlenmiş durumda tamam ona karşı dürüst olman çok güzel ama oda ağlama duvarı değil ki düşünsene bir insanla aynı yolda yürüyorsun o habire arkasına bakıp geçmişte attığı adımları sorguluyor ben olsam ben neciyim veya neyim kargaşası içinde kalırdım ister istemez.Geçmişi bırak geleceğe bak. Boşver o serserinin de canı cehenneme.

Düşünsene ağzına geleni saysan tüm hıncını alsan ne olacak ki geçen günleri geri getirecek mi?

İşte adalet bulmuş yerini..
İşte tanrının adaleti..
İşte o anki gözyaşlarının bedeli..
Kurban olduğun allah kimseyi o durumda bırakmasın bir kadını ağlatmak..yok yere günahını almak..duygularını kullanmak.....sonuç herşeye değer bence...senin mutluluğun ve onun mutsuzluğu...
ona duyduğun öfk ve nefret asla aşktan yada sevgiden kaynaklanmıyor...
zamanında onu ne kadar çok sevdiysen....o kadar çok büyük beklentiden doğan büyük bir kırgınlığın yarattığı nefret oluşmuş sende.bir zamanlar besleğin sevginin yerini nefret almış yani...bu geçmez canım..içinde oluşan sevgin geçer ama nefret geçmez..bırak ya allahından bulmuş daha ne olsun ki...
sana ömür boyu mutluluklar diliyorum...allah sevginin ve sevdiğinin en güzel günlerini senin sevginle yaşatsın tatlım...
valla yemekten kalktım dayanamadım yorum yazdım....o derece keyiflendim bu yorumu yazmak büyük zevk verdi bana...hey kurban olduğum allahım ne büyüksün sen..

nefrete sevgiden daha çok güvenirim çünki nefretin sahtesi olmaz nefret bitmez çünki yapmacıkdan nefret olmaz

chicek .!.:

ya canım niye nefret ediyosun anlamadım yani sana tamam hoş şeyler yapmamış ama hayatını karartacak derecede şeylerde değil..burda evli kadınların yaşadıkları eziyetlerin yanında hiç..o zaman onlar kocalarını hemen bi silah alıp öldürsünler ancak nefretleri biter..tamam kendini kötü hissettirmiş sana özsaygını yitirmişsin zamanında ama şimdi kendinde söylüyosun yeni sevgilin sana herşeyi umutturdu diye..bırak onu tamamen çıkar kafandan..aynı ortamda bulunma facebookdaki ortak arkadaşlarınızı da sil yorumlarını da görmezsin böylelikle..ve sana attığı hiç bir mesaja maile tele asla ama asla cevap verme o yokmuş gibi davran ve onun hakkında konuşma..şu anda buraya bunları yazman bile onun hala seni kasıyo olduğunu gösterir..hem şimdiki erkek arkadaşın nasıl oluyor da ondan bahsetmene rahatsız olmuyo anlamadım..nefret dolu da olsa bahsetme..o yok artık öldü farzet başka şeyler düşün..bazen insanlar ellerindeyken bazı şeyleri çok değerli de olsa kıymetini bilemeyebiliyorlar onlara istedikleri hoyratlıkta davranabileceklerini sanıyorlar..o hatasını anlamış ama iş işten geçmiş seni kaybetmiş sen böyle onu düşündükçe yeni erkek arkadaşına haksızlık ediyosun bence..

Genişletmek için tıkla...

evet haklısın belki ama arkadaşım birde şurdan baksak daha hayatın çok başındayken erkek kavramını daha yeni tanımaya başlamışken genç kızlığa yeni adım atmışken zor şeyler yaşamış olduğunu....nefretin blinç altına işlemiş aslında biraz düşünmesen aslında ona nefret dahi hiç birşey hissetmiceksin sadece ona ulaşabilceğin herşeyi yok etmekle başlayabilirsin bir ömür boyu mutlu olman dileğiyle....

arkadaşım bence nefrette bir duygudur o kişi tamamen aklınızdan cıkamamıs ve korkarım bu cok uzun bir süre böyle kalacak...

erkekler böyledir işte peşinden koşan bayanı değil aksine kosturtanı tercih ediyorlar herne hikmetse...

sana yeni arkadasınla mutluluklar diliyorum

rosenoire .!.:

Canım mesajını dikkatle okudum .Önceleri sevdiğin bu genç adam , son derece şımarık bencil bir insanmış .Senin onu nasıl sevdiğinin görerek sadistçe bir zevk alıyor , kendine övünme payı çıkarıyormuş .Senin vazgeçtiğini görünce içine sindirememiş .Çünkü sen ona öyle değer vermişsin ki gün gelip , senin ondan yüz çevireceğin aklına bile gelmemiş .Sen onun kendisini havalarda hissetmesine neden olmuşsun .Egosu sürekli senin tarafından tatmin edilmiş .Senin aklın başına gelince yada onun çekim alanından kurtulunca , o insanın ne kadar bencil , hatta kötü denilebilecek bir kişilik yapısına sahip olduğunu görmüşsün .Sevgin doğal olarak nefrete dönüşmüş .Belki de kızdığın kendinsindir .Çünkü ben olsam böyle bir insana bu kdar değer verdiğim için kendimi çok ama çok suçlardım .Neticede gururum kırılırdı .Bu duygular bu nefret hemen geçmez .Ancak sen kendini suçlamayı bırakıp , bu adamın nefretine bile değmeyeceğini düşünmelisin .Bir abla hatta "anne tavsiyesi " diyebilirsin :)Şimdiki erkek arkadaşına dör elle sarıl canım .Bu geçmiş olayı da çok gündeme getirme .Şimdiki sevdiğin genç sana çok destek olmuş , o da fazla ypranmasın .Yaşadıklarını bir hayat tecrübesi olarak kabul et ve arkana bakma .Sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

tesekkur ederim, daha da uzatmamak icin yazmamistim ama yazdiklariniz cok dogru. aslinda kendime kiziyorum ve sanirim kendimi bir turlu affedemiyorum. bu sevmekten ya da unutamamaktan degil. bir de o zamanlar yaptiklarina anlam veremedigim icin takinti haline getirmistim benim icin resmen bir saplantiydi. iliskimize ragmen platonik bir sevgili gibiydim. bunlar bugunku nefretime sebep oldu. cok guzel seyler soylemissiniz, tesekkur ederim...

deren23 .!.:

evet haklısın belki ama arkadaşım birde şurdan baksak daha hayatın çok başındayken erkek kavramını daha yeni tanımaya başlamışken genç kızlığa yeni adım atmışken zor şeyler yaşamış olduğunu....nefretin blinç altına işlemiş aslında biraz düşünmesen aslında ona nefret dahi hiç birşey hissetmiceksin sadece ona ulaşabilceğin herşeyi yok etmekle başlayabilirsin bir ömür boyu mutlu olman dileğiyle....

Genişletmek için tıkla...

hayat bu iniş çıkışlarla dolu..bir de kötüyü görmeden iyinin değerini anlamıyoruz maalesef..eğer o erkek arkadaşı ona öyle davranmasaydı belki şimdiki sevgilisinin değierini anlamayacaktı..bu açıdan bakıp bi kayıp değil de ders çıkarması gereken kendini biraz daha olgunlaştırıp güçlendiren bir deneyim olarak bakmalı..hayat öyle acı sürprizlerme dolu ki..hep tetikte ve güçlü olmalıyız ayakta kalmalıyız..geçmişe fazla takılmayıp sadece alacağımız dersi alıp önümüze geleceğimize bakmalıyızz

chicek .!.:

hayat bu iniş çıkışlarla dolu..bir de kötüyü görmeden iyinin değerini anlamıyoruz maalesef..eğer o erkek arkadaşı ona öyle davranmasaydı belki şimdiki sevgilisinin değierini anlamayacaktı..bu açıdan bakıp bi kayıp değil de ders çıkarması gereken kendini biraz daha olgunlaştırıp güçlendiren bir deneyim olarak bakmalı..hayat öyle acı sürprizlerme dolu ki..hep tetikte ve güçlü olmalıyız ayakta kalmalıyız..geçmişe fazla takılmayıp sadece alacağımız dersi alıp önümüze geleceğimize bakmalıyızz

Genişletmek için tıkla...

gunlerimi nefretle yanarak gecirdigim gibi bir anlam cikmasin lutfen =) zaten cogu zaman aklima gelmiyor ama geldiginde farketmeden didikliyorum o gun ne olmustu da oyle olmustu diye... soyle deseydim o gun terketmeliymisim bilmemne diye kafamda senaryo yazarken buluyorum kendimi. hayatimin cok kucuk bir kismini kapliyor bu olay, daha onemli dertlerim var zaten. aklima geldi, fikrinizi sorayim diye yazdim. tesekkur ederim =)