Merhabalar arkadaşlar aranıza yeni katıldım.Bi gün böle bi sebeple zor durumda kalıp çaresiz kalıcağım aklımın ucundan geçmezdi.3 yıllık severek aşık olarak yaptığım bi evliliğim var o kadar çok şey yaşadım ki anlatıcağım onca şeye rağmen hala boşanamıyorum ve nedenini merak ediyorum çıldırmak üzereyim evet istemiyorum diyorum her gün iş çıkışı keşke bende bekar olsaydım ailem olsaydı onların yanına gitseydim y da bekar arkadaşlarımla takılsaydım diyorum her allahın günü geçmişe özlem duyuyorum keşke zamanı geri alsak diyorum buna rağmen boşanamıyorum.
Eşim hayatıma 10 yıl önce girdi hayatıma, çıktığım ama çok görüşmediğim hatta ayrılmayı düşündüğüm sevgilimin arkadaşıydı.Bende onu hep arkadaşım olarak gördüm meğer o beni ilk gördüğü gün sevmiş ve hep arkadaşlığımızda bile benimle görüşmek istemedi ve ben buna anlam veremiyordum.Sonra ben de ona aşık oldum onun hayatımdan gitmesine izin vermedim.Diğer sevgilimden ayrılıp eşimle çıkmaya başlasamda o da bende hep suçlu hissettik kendimizi.Derken bizim ilişkimiz başladı ama yine hep bendn ayrılmak istiyordu ortada bi sebep yokken.pat diye ayrılılık msj atar tutuşurdum beni bırakıcak diye böle böle lise bitti.Üniversiteyi kazandım o ayrı bi şehri kazandı ki zaten lisede çıkarkende ben liseyi dışarda yani memleketimden ayrı bi yerde okuduğum için yazın ya da tatillerde görüşüyorduk bu üniversitede de böle devam etti.Şimdi görüyorum ki aslında sorunlar taa o zaman başlamış ben aşktan mı artık neyden ya da aptallıktan görememişim.Beni sürekli bi kısıtlama nasıl bensiz arkadaşlarınla vakit geçirirsin hiç mi için acımıyor nasıl eğlenirsin...vs bende bazı zaman yaptıklarımı hiç söylemedim sonra o üni. bırakıp benim üniversiteme yakın başka bi şehre başka bi bölüme geldi tabi biz artık hafta sonlarıda görüşür olduk.Bu arada eşimin bende farklı beklentileride vardı ve ben sırf onu mutlu edebilmek için bunlarıda kabul ettim.Sonra o işe başladı ben okuyorum yine bana yakın bir şehirde artık çok suçluluk duygusu hissetmeye başladığım için evlenmek istiyordum o da istiyordu fakat ailesinin maddi imkanı pek olmadığı için ( ona göre hiç olmadı zaten) birkaç sene daha nişanlı kalalım dedi ben dinlemedim hayır artık dedim ve evlendik.tabi daha nişanlıyken bana şiddet uyguladı ben onun evine gittiğimde daha okurken yani üniversitenin bitmesine 1 ay varken.Dövdü, kapının önüne koydu ben sustum sadece ağladım halbuki şimdi görüyorumda yapmam gereken ayrılmakmış.Tabi o hiç bir şey olmamış gibi kapının önünden beni alıp sarılıp özür diledi ve ben affettim.Evlendik daha 1 ay olmadan yine şiddet yine kapının önüne koyma ama bana şiddet uygularken ne yalan söliyim bende boş durmadım tbi elini kolunu yüzünü çizdim bu şiddet dediğim beni tekme tokat dövmek değil ittirme saçımı çekme kafama vurma gibi tabi bunlar yaptığını mübah kılmaz.Sonra arkadaşlarım yine sorun olmaya başladı iş yerimdeki arkadaşlarımın çoğu bekardı onlarla vakit geçirmek hoşuma gidiyordu çünkü ben eşime göre çok sosyal biriyim o ise her şeyİ benimle yapmak ister arkadaşa gerek duymaz benim arkaslarım ona dert oldu onlar yüzünden de kavga etmeye başladık hiç sevmez oldu arkadaşlarımı.
Çok uzattım biliyorum ama içim o kadar dolu ki kusura bakmayın
Lütfen yardımcı olun bana kusura bakmayın çok uzattım biliyorum
Eşim hayatıma 10 yıl önce girdi hayatıma, çıktığım ama çok görüşmediğim hatta ayrılmayı düşündüğüm sevgilimin arkadaşıydı.Bende onu hep arkadaşım olarak gördüm meğer o beni ilk gördüğü gün sevmiş ve hep arkadaşlığımızda bile benimle görüşmek istemedi ve ben buna anlam veremiyordum.Sonra ben de ona aşık oldum onun hayatımdan gitmesine izin vermedim.Diğer sevgilimden ayrılıp eşimle çıkmaya başlasamda o da bende hep suçlu hissettik kendimizi.Derken bizim ilişkimiz başladı ama yine hep bendn ayrılmak istiyordu ortada bi sebep yokken.pat diye ayrılılık msj atar tutuşurdum beni bırakıcak diye böle böle lise bitti.Üniversiteyi kazandım o ayrı bi şehri kazandı ki zaten lisede çıkarkende ben liseyi dışarda yani memleketimden ayrı bi yerde okuduğum için yazın ya da tatillerde görüşüyorduk bu üniversitede de böle devam etti.Şimdi görüyorum ki aslında sorunlar taa o zaman başlamış ben aşktan mı artık neyden ya da aptallıktan görememişim.Beni sürekli bi kısıtlama nasıl bensiz arkadaşlarınla vakit geçirirsin hiç mi için acımıyor nasıl eğlenirsin...vs bende bazı zaman yaptıklarımı hiç söylemedim sonra o üni. bırakıp benim üniversiteme yakın başka bi şehre başka bi bölüme geldi tabi biz artık hafta sonlarıda görüşür olduk.Bu arada eşimin bende farklı beklentileride vardı ve ben sırf onu mutlu edebilmek için bunlarıda kabul ettim.Sonra o işe başladı ben okuyorum yine bana yakın bir şehirde artık çok suçluluk duygusu hissetmeye başladığım için evlenmek istiyordum o da istiyordu fakat ailesinin maddi imkanı pek olmadığı için ( ona göre hiç olmadı zaten) birkaç sene daha nişanlı kalalım dedi ben dinlemedim hayır artık dedim ve evlendik.tabi daha nişanlıyken bana şiddet uyguladı ben onun evine gittiğimde daha okurken yani üniversitenin bitmesine 1 ay varken.Dövdü, kapının önüne koydu ben sustum sadece ağladım halbuki şimdi görüyorumda yapmam gereken ayrılmakmış.Tabi o hiç bir şey olmamış gibi kapının önünden beni alıp sarılıp özür diledi ve ben affettim.Evlendik daha 1 ay olmadan yine şiddet yine kapının önüne koyma ama bana şiddet uygularken ne yalan söliyim bende boş durmadım tbi elini kolunu yüzünü çizdim bu şiddet dediğim beni tekme tokat dövmek değil ittirme saçımı çekme kafama vurma gibi tabi bunlar yaptığını mübah kılmaz.Sonra arkadaşlarım yine sorun olmaya başladı iş yerimdeki arkadaşlarımın çoğu bekardı onlarla vakit geçirmek hoşuma gidiyordu çünkü ben eşime göre çok sosyal biriyim o ise her şeyİ benimle yapmak ister arkadaşa gerek duymaz benim arkaslarım ona dert oldu onlar yüzünden de kavga etmeye başladık hiç sevmez oldu arkadaşlarımı.
Çok uzattım biliyorum ama içim o kadar dolu ki kusura bakmayın
Lütfen yardımcı olun bana kusura bakmayın çok uzattım biliyorum